แว่นตากรอบทอง

	ชื่อภาพ : วัดจันทร์ สถานที่ : อ.กัลยาณิวัฒนา เชียงใหม่ เทคนิค : สีน้ำบนกระดาษ ขนาด : ๒๘ x ๓๘ เซนติเมตร แว่นตากรอบทอง คุณที่รัก ว่าที่จริงผมก็พอมีน้องนุ่งนักเพลงชนเผ่าที่พอมักคุ้น เอ่ยชวนหลายครั้ง ว่าจะ-ว่าจะ หลายคราก็ไม่ได้โผล่หน้าไปสักที จังหวะไม่เหมาะและถนนหนทางที่แสนหฤโหดนั่นแหละเป็นตัวกั้น วันนี้จังหวะดี มีเส้นทางตัดใหม่ ที่ลือว่า โหดน้อยกว่าข้ามเทือกถนนธงชัยเข้ามาทางสะเมิง แม่แจ่ม ซ้ำยังราดยางใหม่เอี่ยมจากปากทางด่านตรวจปายไปแค่ ๕๙ กิโลเมตรเท่านั้น หลังจากเสร็จธุระ(ของความรู้สึก)แล้ว ผมจึงไม่รีรอที่จะหักพวงมาลัยเข้าไป อำเภอกัลยาณิวัฒนา เป็นอำเภอใหม่ล่าสุดอันดับที่ ๘๗๘ ของประเทศไทย เดิมทีเรียกว่า อำเภอวัดจันทร์เฉลิมพระเกียรติ ต่อมาเมื่อวันที่ ๗ กรกฎาคม ๒๕๕๒ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ได้พระราชนามใหม่เป็นอำเภอกัลยาณิวัฒนา ประกอบไปด้วยสามตำบลใหญ่ คือ ตำบลวัดจันทร์ ตำบลแจ่มแดด ตำบลแจ่มหลวง ซึ่งก่อนหน้านี้ขึ้นอยู่กับอำเภอแม่แจ่ม ผมค้างคาใจมาหลายสิบปีแล้ว เพราะเป็นแห่งหนเดียวของอำเภอในเชียงใหม่ ที่ผมยังไปไม่ถึง ที่แม่แจ่ม ผมไปอ้างว้างค้างแรมอยู่หลายครั้ง ตั้งใจว่าจะฝ่าไปครั้งหนึ่ง รถก็แพ้แก่ดอยสูง ต้องยอมยกธงขาว ครั้งนี้จึงเหมือนฝันที่เป็นจริง ผมยืนนิ่งนาน ต่อหน้าวิหารอันเก่าแก่ของวัดจันทร์ ชื่นมื่นมากครับคุณ...การก่ออิฐถือปูน ผสมเสาดั้งตั้งไม้นี้ มีให้เห็นในพุทธสถานทุกประเทศแถบลุ่มแม่น้ำโขงเรา โดยเฉพาะแถบถิ่นล้านนาที่ป่าไม้อุดมสมบูรณ์ ปูนซีเมนต์ยังไม่มีใครคิดค้น ดงดอยดำสุดหล้าฟ้าหลั่งยังเป็นปราการกั้นในการขนส่งวัสดุก่อสร้าง ไม้และดินเผาจึงมีบทบาทสูง วิหารหลังนี้ยังมุงหลังคาแป้นเกล็ด คงสภาพสมบูรณ์ดีอยู่ โดยส่วนตัว ผมชื่นชมศิลปกรรมพื้นบ้านพื้นเมืองอยู่แล้ว สิ่งปลูกสร้างของชนเผ่าต่าง ๆ ล้วนมีเสน่ห์เฉพาะ ไทยวน ไทยอง แถวบ้านโฮ่ง ป่าซาง ลำพูน ลำปางหลวง ชาวลื้อแถวเชียงคำและแถวท่าวังผา น่าน มีรูปโฉมเฉพาะ แม้จะเหมือนกันในรายละเอียด และฝีมือช่างพื้นเมืองชาวปกาเกอะญอแถบนี้เช่นกัน ฝีมือซื่อใส ไม่ปรุงแต่งประดิดประดอยอะไรรุงรัง ทรวดทรงวิหารออกกลาง ๆ ไม่เล็กมาก หลังคาไม่ชดช้อยซ้อนกันหลายชั้นหรือชักนาคลากดิ่งเชิงชายมาเตี้ยเช่นโบสถ์วิหารล้านนา ที่ฮือฮาก็คือช่องแสง ที่ฉลาดสร้าง ตรงหน้าบรรณนั้นประดับกระจกสีชา ตามแบบนิยมเชิงช่างพม่าที่แผ่รสนิยมครอบคลุมช่างพื้นเมืองเหนือ ตรองแล้วก็ดูสอดรับกับที่คนเฒ่าคนแก่ที่นั่นเล่าว่า วัดนี้สร้างมานานกว่า ๓oo ปีแล้ว โดยชนเผ่าลัวะ เมื่อลัวะล่มสลาย วัดก็กลายเป็นวัดร้าง จนต่อมามีภิกษุชาวพม่านาม 'อุตตมะ' ธุดงค์มาพบ ก็จึงเป็นหัวแรงแข็งขันบูรณปฏิสังขรณ์เป็นครั้งแรก ยังไม่เสร็จสิ้น ท่านลากลับไปเยี่ยมบ้านที่พม่า อาพาธหนัก ถึงแก่มรณภาพระหว่างทาง ต่อมาปีพ.ศ. ๒๔๗๓ นักบุญแห่งล้านนาคือ 'ครูบาศรีวิชัย' ก็มาบูรณะต่อ คุณสังเกตปูนปั้นเทวดา-นางฟ้าที่หน้าวิหาร ก็คงพยักหน้า เพราะนั่นคือขนบนิยมหรือพุทธศิลป์สมัยครูบาศรีวิชัย ต้องประดับหัวเสากำแพงวัดด้วยเทพ-เทวดาให้ปกปักรักษาเขตอาราม น่าชื่นใจแทนพี่น้องที่นั่น ช่องแสงที่ช่างพื้นบ้านพื้นเมืองคิดสร้างสรรค์นั้น ปัจจุบันกลายเป็นจุดขายลายเซ็นของวัดบ้านจันทร์ ดาราของเมืองกันดารบ้านป่า นอกเหนือจากป่าสนและดอยสูง ปัจจุบันมีการสร้างวิหารใหม่ด้วยไม้สักทั้งหลัง ดูมั่งคั่งอลังการเกินวิหารหลังเก่านัก และเชื่อแน่ว่า วัตถุทำนำเงิน-คงไม่หยุดรุกกิเลสเพียงแค่นั้น... ผมลองแวบเข้าไปดูห้องสมุดของชุมชนที่อยู่ข้าง ๆ วัด เห็นหนังสือหนังหา นิตยสารทันสมัย มากมายครบครัน ผมก็รู้สึกตื้นตันใจแทนพี่น้องชนเผ่า ก็เลือกกันเอาเอง ระหว่างความมั่งคั่งทันสมัยกับความสุขสงบงามทางจิตใจ เลือกให้พอเหมาะพอดีกับวิถีชีวิตของท่านเถอะครับ เรื่องและภาพ โดย พิบูลศักดิ์ ละครพล จากคอลัมน์ "ผ่านตามาตรึงใจ" นสพ.กรุงเทพธุรกิจวันอาทิตย์ ๒๔ ส.ค. ๒๕๕๗ เฟซบุคกรุงเทพธุรกิจวันอาทิตย์

	คุณไม่อาจเป็นอื่น อย่าให้ใครตัดเส้นเอ็นข้อเท้าของจุดยืน ที่อยู่ใต้ส้นตีนล่ะ ๑๕/๘/๒o๑๔ (หยิบภาพฝนไล่มาให้ชม อารมณ์กวีระเหิดไปหมดแล้ว-อย่าฝืนต่อ)

	เสียงผิวปากในสายฝน ละทิ้งขื่อคา-พันธนาการชีวิตไว้เบื้องหลัง เสียงระฆังเหนือยอดโบส์ถในหมู่บ้านไหนสักแห่ง กังสดาลเปลี่ยวในสายลม, ฤดูฝนบนภูเขา,หอมกรุ่นกระไอดิน,ชื่นกลิ่นหญ้าเปียก และฤดูใบไม้ร่วงในดวงตาของใครบางคน ในห้องแคบอับชื้น และตู้เสื้อผ้าขึ้นรา.... ในสนามหญ้าอีกผืน...บนโลกอีกใบ.... ที่ไม่มีหญ้าเจ้าชู้ คอยติดชายขากางเกง เขาผิวปาก เป็นเพลงเพ้อฝัน ๑๖/๘/๒o๑๔ ภาพเก่า คิดถึงบาหลี-คินตามณีสีฟ้า

	คุณจะฝ่าฟันข้ามยอดคลื่นไปได้ ถ้าคุณไม่ยอมถูกซัดจนจมดิ่ง "มีสถิติเป็นจำนวนมากในโลกนี้ ซึ่งจะไม่มีวันถูกทำลายตลอดไป สิ่งเหล่านั้นคือครั้งแรก.." เออร์เนสต์ เฮมมิงเวย์ ขณะตื่นเต้นกับการได้เจอะเจอภาพหน้าแรกในสมุดโปสการ์ดเก่าในกล่องความทรงจำ ถ้อยคำของนักเขียนผู้ยิ่งยงอยู่ในดวงใจเสมอมาก็กังวาน ส่งผลให้ผิวน้ำในบึงที่สะท้านกระเพื่อม ก็คืนกลับเป็นนิ่งสงบสงัด นี่คือสัจธรรมของชีวิต มีผู้คนมากมายเจอคลื่นลูกใหญ่โถมสาดซัดเข้าหา ทั้งที่คาดหมายไว้ล่วงหน้าหรือโดยจู่โจมก็ตาม นั่นคือชะตากรรมที่ต้องเชิดหน้า หาทางเยียวยาบำบัดปัดเป่าให้มันบรรเทาเบาบางลงแบบนักเลงผู้โชนรอยแผล คุณจะฝ่าฟันข้ามยอดคลื่นไปได้ ถ้าคุณไม่ยอมถูกซัดจนจมดิ่ง ๑๙/๘/๕๗

	เพียงภาพผ่านและความทรงจำ เราทุกคนก็ล้วนแล้วขมักเขม้นเขียน-วาดเรื่องราวของตัวเอง ลงบนกระดาษ และแคนวาสแห่งชีวิต เลือกเอา ว่าจะถูกใส่กรอบทองประดับผนัง หรือถูกเขาโยนทิ้งถังขยะ ๑๙/๘/๕๗ พบภาพไม่ใช้ในไฟล์เก่าที่กาลเวลาทำลายให้เสียหายไปค่อนครึ่ง ไม่อยากเช่ื่อว่าภาพขี้เหร่ที่ทิ้งไปแล้วภาพหนึ่ง จะตรึงตาและแทงใจ "เราไม่อาจแก้ไขอดีตอันเลวร้ายได้ แต่เราวาดปัจจุบันวันนี้ใหม่ ให้ดีได้"

บล็อกนี้อยู่ในหมวดศิลปะค่ะ



บีจีจากคุณเนยสีฟ้า กรอบจากคุณsomjaidean100

Free TextEditor

 

Create Date : 25 สิงหาคม 2557		0 comments
Last Update : 25 สิงหาคม 2557 22:39:10 น.
Counter : 1666 Pageviews.
Share Tweet