ใช้ชีวิตให้มีชีวิต

	ชื่อภาพ : กางใบ สถานที่ : อันดามัน บูกิ๊ต เทคนิค : สีน้ำบนกระดาษเรียบ ขนาด : ๒๙.๗ x ๔๒ เซนติเมตร ใช้ชีวิตให้มีชีวิต ชีวิต, ลิขิตได้ หรือปล่อยไปตามสายลม คิดยาก-มากขื่นขม เป็นไปได้ทั้งสองทาง ก้อนหินย่อมหนักแน่น มิคลอนแคลนร้องครวญคราง ขนนก, ลอยเคว้งคว้าง.. ในความต่าง ดำเนินไป ไปตามทางสายเก่า หากเลือกเอาได้ที่ไหน ต่างจรบนทางใจ ปลายทางฝันอันไม่แน่ เพียรแล้วหากแคล้วคลาด อย่าหวั่นหวาดยอมพ่ายแพ้ หลงกลหาทางแก้ เกมชีวิตพิชิตชัย! ๓๐/๐๕/๕๘ เรื่องและภาพ โดย พิบูลศักดิ์ ละครพล จากคอลัมน์ "ผ่านตามาตรึงใจ" นสพ.กรุงเทพธุรกิจวันอาทิตย์ ๗ มิ.ย. ๒๕๕๘ เฟซบุคกรุงเทพธุรกิจวันอทิตย์

	ฝากถึงเธอ เธออยู่ที่นั่น ฉันอยู่ที่นี่ ทุกทางทุกที่ ทุกแห่งทุกหน มีร้ายเลวดี แปลกปลอมปะปน สังคมคือคน ยากคนเข้ากัน บางคนฝันเพ้อ บางคนใฝ่ฝัน บางคนช่างมัน บางคนยื่นมือ บางคนปล่อยวาง บางคนยึดถือ บางคนแย่งยื้อ บางคนยินยอม บางคนเหม็นหืน บางคนหวานหอม บางคนดมดอม บางคนดูดาย บางคนมิดเม้ม บางคนมุ่งหมาย บางคนทำลาย บางคนริเริ่ม บางคนห่อเหี่ยว บางคนฮึกเหิม บางคนขอเพิ่ม บางคนเพียงพอ คน คน เข้า อย่าเอาแต่ท้อ ข้าวไหม้หมดหม้อ เร็วเข้ารีบคน พิบูลศักดิ์ ละครพล เอกภาพในด้านตรงข้าม ลำนำกวี-เพลงเมฆฟ้าคราม/แพรวสำนักพิมพ์ ๒๕๔๐

	Morning Groly,Heavenly Blue วันวาร ผ่านหน้าเราไป วันไหน ..วันไหน ก็ไม่อาจหวนคืนมา เพราะชีวิตมีแค่หนึ่งนาฑี แค่ปัจจุบันนี้ที่อยู่ตรงหน้า รื่นรมย์กับชีวิต คิดดี ทำดี และควรมีสติ ตลอดเวลา บางสิ่งไม่จำเป็นต้องเก็บ ถ้ามันทำให้เจ็บ ตรึงตรา บางสิ่งก็ควรทนุถนอมไว้ เป็นรอยอาลัยของวันเวลา พิบูลศักดิ์ ละครพล คำ เคยลงไว้ครั้งหนึ่ง(ที่นี่) ภาพ คิดถึง "อรุณลำเพา" (Morning Glory)

	คือภาพวาดแห่งบทกวี คือแสงสีของความรู้สึก คือความทรงจำรำลึก และรอยใจในเวลา wawee พิบูลศักดิ์ ละครพล เทคนิคสีน้ำบนกระดาษ ขนาด28x38cm.

	ภาพรักต้นฤดูร้อน เห็นตาเบบูญ่าเหลืองบานคราใด หัวใจฉันไหวสะท้าน ภาพเธอกับรถจักรยาน ณ ลานดอกไม้ เนิ่นนานมา ภาพนั้นยังรองเรือง เหลืองนั้นยังเปล่งประกายกับฟ้า เป็นความทรงจำของดวงตา เป็นภาพตรึงตราของดวงใจ ภาพรักต้นฤดูร้อน บางตอนในหนังสือเล่มใหม่ของพิบูลศักดิ์ ละครพล "เธอคือสวนดอกไม้ในความเดียวดายของฉัน" สำหรับคุณผู้อ่านที่รักมั่น ก็"คงไม่นานเกินรอ"

	"ฉันคือสวนดอกไม้ในความเดียวดายของเธอ" และ "เธอคือสวนดอกไม้ในความเดียวดายของฉัน" หนังสือชุดดอกไม้ในความผูกพันใจของพิบูลศักดิ์ ละครพล แม้ยังไม่ทราบราคาปก ก็ควรเก็บเงินหยอดกระปุกไว้ คราวนี้เอาภาพดอกไม้ที่เขียนถึงมาทายกันเล่นหนุก-หนุกอีกแหละ "ดอกไม้อะไรใจโลเล...." มีโปสการ์ด(ไม่สวย)พร้อมลายเซ็นผู้เขียน ให้ ๑ ใบ

	ต่างกันแต่ว่าวันนี้ ไม่มีเธอที่ลานดอกไม้ ตาเบบูญ่าเหลืองบานคราใด หัวใจฉันไหวสะท้าน ภาพเธอกับรถจักรยาน ณ ลานดอกไม้ เนิ่นนานมา ภาพนั้นยังรองเรือง เหลืองนั้นเปล่งประกายกับฟ้า เป็นความทรงจำของดวงตา เป็นรอยตรึงตราของดวงใจ ต่างกันแต่ว่าวันนี้ ไม่มีเธอที่ลานดอกไม้ มีแต่ตาเบบูญ่าเหลืองร่วงลาอาลัย ฉันจะเก็บแนบซองจดหมาย ส่งให้เธอ ผลงานชุด ดอกไม้ในความผูกพันใจของพิบูลศักดิ์ ละครพล "ฉันคือสวนดอกไม้ในความเดียวดายของเธอ"

	ณ ที่รักมีสายรุ้ง Somewhere over the rainbow (ริมฝั่งแม่น้ำหัวใจสลาย พิบูลศักดิ์ ละครพล สำนักพิมพ์พเนจร ๒๕๕๖)

	Old Time is still a-flying; And this same flower that smiles today, Tomorrow will be dying. จนบัดนี้ เวลานาฑียังพริ้วผ่าน เฉกเช่นดอกไม้วันนี้ที่เบ่งบาน เพื่อวันพรุ่งรุ่งฉาน รานร่วงโรย มาชา แปลง โรเบิร์ต เฮอร์ริค ประพันธ์ "บางครั้งคนเราจำต้องสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างไป ก่อนที่จะได้พบหนทางของตัวเอง" หนังสือ-ริมฝั่งแม่น้ำหัวใจสลาย พิบูลศักดิ์ ละครพล

	ดอยเพียงดาว สีน้ำบนกระดาษ ๒๘x๓๘ ซม. สมบัติของคุณ พิมพิดา กาญจนเวทางค์

	Down home watercolour on paper 29.7x42cm. collection:Xihuk Lee

	เมืองฝางในหมอกฝน watercolor on paper 28x38 cm collection: Move Mycheese.

	แม่แจ่มยังแจ่มใจ ป่าสวยน้ำใส วัดวาอาราม ผ้าทอ เขียวแม่แจ่ม watercolor on paper 28x38 cm. collection : Sirinun Malaporn

	หากชีวิตฉันเป็นบทเพลง เธอคือผู้บรรเลงทำนองหลัก และมีโน้ตตัวหนึ่งซึ่งเพราะนัก ทดแทนค่าความรักอันลึกซึ้ง หากชีวิตฉันเป็นบทกวี เธอคือถ้อยพจีจากก้นบึ้ง หวานหอมเสน่หา ตราตรึง ขาดคำหนึ่ง - คำนี้ – กวีตาย! หากชีวิตฉันเป็นภาพวาด เธอป้ายปาดฝีแปรงแต่งความหมาย แต้มสีสด ลบสีเศร้า เหงาเดียวดาย เติมรุ้งฉาย สวยพิสุทธิ์ เป็นจุดสนใจ หากชีวิตฉันเป็นนวนิยาย ตอนสุดท้ายเท่านั้น ฉันสงสัย เธอจะจบเรื่องราว ลงอย่างไร จะหัวเราะ หรือร้องไห้ ฉันไม่รู้!? "พิบูลศักดิ์ ละครพล" ผมหยิบบทกวีชื่อ "เธอ" ออกมาอ่านอีกครั้ง เป็นบทกวีที่เขาเขียนขึ้นด้วยลายมือพร้อมสีน้ำลายดอกไม้ และนำขึ้นอ่านในงานหนังสือมหกรรมหนังสือทำมือฯ ที่ร้านเล่า เชียงใหม่ เมื่อเดือนพฤศจิกาที่ผ่านมา ก่อนยื่นให้ผม ใช่, เขาคือนักเขียนในดวงใจของผมอีกคนหนึ่ง และถือว่าเขามีอิทธิพลต่องานเขียนผมเป็นอย่างมากในเวลาต่อมา ไม่ว่าฉากบรรยากาศการใช้ชีวิตในหุบเขา บนดอยสูง ภาษาที่ง่ายงาม เนียนนุ่ม สลวยและเศร้า ไม่ว่ามุมมอง ความรู้สึกที่ได้สัมผัส กระทบ ในศรัทธา ในความหวัง ในความสุข ในความทุกข์ ในการต่อสู้ของคนผู้ด้อย ทั้งการต่อสู้กับจิตใจตัวเองภายใน ล้วนเป็นสิ่งที่ต้องเรียนรู้และประสบด้วยตนเองทั้งสิ้น ล่าสุด วันเสาร์ที่ผ่านมา,พี่ชายคนนี้ได้แวะเวียนมาหาผมอีกครั้ง ณ บ้านเช่าใกล้เชิงดอยสุเทพ เชียงใหม่ เราสนทนากันอย่างออกรส จากแดดสาย คล้อยบ่ายย้ายย่ำเย็น... ทั้งกาแฟ เบียร์ และห้วงคำนึง อดีตวัยฝันวันเยาว์ผุดพรายออกมาในความทรงจำ ความฝันของคนหนุ่ม... "บางที เมื่อเราเดินออกมาห่างๆ เรามักมองเห็นอะไรๆชัดเจนยิ่งขึ้น..." เขายังคงย้ำๆ คำนี้อยู่เสมอ ผมนิ่งฟังเขาย้อนรอยภาพผ่านฉากของหุบเขาแสงตะวัน เมื่อครั้งที่เขาเคยใช้ชีวิตเป็นครูในแถบแม่ฮ่องสอน รวมถึงภาพบ้านเช่าซอมซ่อกลางเมืองเชียงใหม่ ที่คนหนุ่มกับชีวิตระหกระเหิน ก่อนมีหญิงสาวที่พลัดหลงเข้ามาขออาศัยอยู่ พบและพลัดพราก...กับฉากหนึ่งใน "ขอความรักบ้างได้ไหม" กระนั้น เรายังคงถกเถียงถึงวันนี้และวันพรุ่ง พูดถึงโลกและโลภ ความเร็วของทุน ความล้มเหลวของระบบการศึกษา ความแปลกแยกแปลกเปลี่ยนของคน รวมไปถึงความจริงและลวง "อย่าลืม เขียนเรื่องสั้น...แล้วส่งมาให้ดู..." เขาเอ่ย ผมพยักหน้ายิ้มรับ ก่อนเก็บแรงใจและไฟฝันจากเขาเอาไว้ ภู เชียงดาว (การเดินทางของพิบูลศักดิ์ ละครพล ภู เชียงดาว bloggang.com 11 มิถุนายน 2549)

	ทางของใคร ก็ของใคร ทางหนใดคือทางเธอ (บทเพลง ๒๕๔๐) ภาพรอพบเจ้าของ ทางวก ไปดอยวาวี watercolor on paper 28x38 cm

	มิตรภาพและความรัก คือสิ่งมหัศจรรย์ยิ่งใหญ่ ที่ได้มอบโลกแห่งอุดมคติให้มนุษย์ เพื่อนเอย... ฉันจะไม่แลกมิตรภาพและความรักของเรา กับอะไรทั้งนั้น จดจำวันเวลาที่ดีงามและอบอุ่นไว้ หรือไม่อีกที ก็ลืมมันซะ คุณจะไดัไม่เกลียดฉัน ๙/๖/๕๘

	เราทุกคนมีบางสิ่งที่ต้องตามหา ชื่อภาพ ทะเลสาบเชียงแสน สถานที่ อ.เชียงแสน จ.เชียงราย เทคนิค สีน้ำบนกระดาษ ขนาด ๒๘x๓๘ ซ.ม. สมบัติของคุณชฏาพร นาคนคร

	อย่าขอเลย ความรักจากฉัน เพราะวันพรุ่งนี้ ชีวิตอาจเปลี่ยนไป อนาคตของเรา จะเผยตัวดั่งดอกไม้ ไม่มีอะไรมายุ่งกับมันได้ เหมือนแดด เหมือนลม 1 -4-2015

	งามเหงา-เหงา รอเจ้าของอารมณ์เดียวกัน งิ้วป่า ร่วงลาแล้ว หวานยังแว่ว หวามยังวอน อยู่ไหว-ไหว บานแล้วร่วง หมุนเวียน ผลัดเปลี่ยนใบ มองดอกไม้ เห็นชีวิต อนิจจัง ๑๘/๒/๕๘ งิ้วป่าทางไปภูผาตั้ง สีน้ำบนกระดาษ ๒๘x๓๘ ซม.

	ชื่อภาพ "เพียงลมฝนที่ผ่านฟ้า" สีน้ำบนกระดาษ ขนาด ๓๘x๕๖ ซม.

บล็อกนี้อยู่ในหมวดศิลปะ



บีจีจากคุณเนยสีฟ้า กรอบจากคุณsomjaidean100

Free TextEditor

 

Create Date : 18 มิถุนายน 2558		0 comments
Last Update : 18 มิถุนายน 2558 23:50:28 น.
Counter : 1022 Pageviews.
Share Tweet