|
| 1 |
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | |
|
|
|
|
|
|
|
เลาวูประตูเวียงแหง
| | | |
ชื่อภาพ : "ภาพพบบนทางผ่าน" สถานที่ : บ้านเลาวู ม.๑๑ อ.เวียงแหง เทคนิค : สีน้ำ สีชอล์กบนกระดาษ ขนาด : ๒๑ x ๓o เซนติเมตร
เลาวูประตูเวียงแหง
คุณที่รัก
ฉบับนี้พิเศษมาก ห้ามพิศวงที่ผมวาด อะไรกันนี่ มาฝากคุณ เจ้าอะไรกันนี่นี่แหละ ที่ผมชอบเป็นพิเศษจากปากทางเมืองงายถึงเวียงแหง
เพราะอะไรหรือ ผมก็ตอบไม่ถูก จะเป็นเพราะที่อื่นไม่มี ก็ไม่ใช่ ผมเคยเห็นมาหลายแห่ง แต่ไม่รู้สึกตื่นตาตื่นใจเท่านี้มาก่อน....
อาจจะเป็นเพราะเส้นทางรอนแรมที่ยากลำบาก คดเคี้ยวและสูงชันมากมากกว่าทางแม่มาลัย-ปาย-แม่ฮ่องสอน
โชคดีแล้วที่คุณไม่มาด้วย ไม่เช่นนั้นคงไม่มีความสุขเท่าไหร่ ขับไปลุ้นไปว่าเมื่อไหร่มันจะถึงเสียที ทั้งที่ระยะทางแค่ ๕๖ กิโลเมตร
พอเห็นป้าย 'เลาวูประตูเวียงแหง' เด่นตระหง่านท้าทายสายตา ก็ให้เริงร่าดีใจคิดว่าถึงแล้วไง แต่ที่ไหนได้ อีกตั้ง ๒๐ กิโลเมตรแน่ะจึงจะถึงเวียงแหง และจากจุดนี้ เรายังต้องวนขึ้นเขาไปอีก กว่าจะถึงจุดชมวิวที่สามารถมองเห็นยอดดอยหลวงเชียงดาว(เด่นสกาว)ในม่านหมอกให้ขนลุกเยือก ว่าได้ปีนเขาขึ้นมาสูงระดับ ๑,๕๔๗ เมตรจากระดับน้ำทะเล เกือบ-เกือบจะเสมอยอดดอยหลวงเชียงดาวเลยหรือนี่
เลาวู เป็นหมู่บ้านชาวเขาเผ่าลีซู หรือที่เราคุ้นปากว่า 'ลีซอ' ที่อพยพมาจากแถบมณฑลยูนนานของจีน ผ่านเข้ามาทางหมู่บ้านห้วยทางงู เมืองเกลือของพม่าร่วมหกสิบสามปีมาแล้ว มาอยู่ที่อำเภอฝางบ้าง ที่เมืองคอง เชียงดาวบ้าง ก่อนบางกลุ่มจะโยกย้ายมาที่แถบนี้
ชื่อหมู่บ้านตั้งตามชื่อหัวหน้าหมู่บ้านคือนายเลาวู ความที่ 'เลาวู' คือหมู่บ้านที่ตั้งอยู่ก่อนจะถึงเวียงแหง ก็จึงเรียกขานขนานนามว่า เลาวูประตู(สู่)เวียงแหง
ช่างเป็นชื่อที่แสนเหมาะสมเหมาะสากับความรู้สึกระทึกใจของนักเดินทางร่อนเร่พเนจรผู้ชอบกางกระโจมนอนกินข้าวลิงในป่า ผู้ชื่นชอบเส้นทางกลิ่นอายความแปลกหน้า มากกว่าจะหาข้อมูลสถานที่ที่จะไปก่อนให้อุ่นใจ
เป็นความสามารถที่แสนฉลาดน้อยเฉพาะตัวจ้ะ ห้ามเอาอย่าง จะหลงทางคว้างเคว้งเอาง่าย ๆ นี่โชคดีที่ไม่ได้ขึ้นมาทางฝาง-อ่างข่าง-อรุโณทัย-เมืองนะ อย่างที่ตั้งใจไว้แต่แรก ไม่เช่นนั้นมีอันสะอื้นโอดโอยกว่านี้หลายเท่า เพราะมารับรู้ทีหลังว่าทางนั้นสมบุกสมบัน โหดร้ายเป็นยิ่งนัก
ต้องขอบคุณที่ปัดกระจกที่มาหลุดที่เชิงดอยก่อนขึ้นอ่างขาง ในขณะที่หมอกลงจัด รวมทั้งแม่ค้าสตรอว์เบอร์รีข้างทางที่ผมหันหัวรถเข้าไปขอพักซ่อมที่ปัดกระจก
เธอมองหน้าผมและรถบุโรทั่งด้วยแววตาสมเพชเวทนา ก่อนจะบอกเล่าด้วยน้ำเสียงเมตตาอาทรว่า ย้อนกลับไปทางเชียงดาวเถอะ ไอ้หนูเอ๊ย ขึ้นเส้นนี้ ทางลำบาก
ช่วงขับผ่านด่านเลาวู วูบหนึ่งผมประหวัดไปถึงหน้าผา ภูเขารัชมอร์ (Mount Rushmore) ในรัฐเซาท์ดาโคตา ที่มีรูปสลักหน้าประธานาธิบดีอเมริกันสี่คนบนหน้าผาหินแกรนิตสูง ๑๘ เมตร
แหม ไม่ใครก็ใครสักคนในหมู่บ้านนี้ที่มีสตางค์และนึกครึ้ม ลองจ้างช่างฝีมือมาสลักใบหน้าหัวหน้าเผ่าเลาวูบนหน้าผาดินแดงนี้บ้าง ก็คงจะสร้างมูลค่าเพิ่มให้สถานที่และคงเท่ไม่หยอก...
เรื่องและภาพ โดย พิบูลศักดิ์ ละครพล จากคอลัมน์ "ผ่านตามาตรึงใจ" นสพ.กรุงเทพธุรกิจวันอาทิตย์ ๙ ก.พ. ๒๕๕๗ เฟซบุคกรุงเทพธุรกิจวันอาทิตย์
| | | | |
บล็อกนี้อยู่ในหมวดศิลปะค่ะ
บีจีจากคุณเนยสีฟ้า กรอบจากคุณ somjaidean100
Free TextEditor
Create Date : 13 กุมภาพันธ์ 2557 |
|
0 comments |
Last Update : 14 กุมภาพันธ์ 2557 19:07:49 น. |
Counter : 2897 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|
|