ณ. หลักที่ตั้งไว้
ปารมิตา : บทนำ
ณ. ที่นี้...มีรัก
ณ. ที่นั้นๆ บันทึกของวันเก่า
ณ. ห้องเก็บของ
ปารมิตา : กระบี่ไร้โลหิต
เหลาเมามาย
<<
กันยายน 2549
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
12 กันยายน 2549
ตั้งหลัก...๓
ตั้งหลัก...๑๔ : เดินทาง
ตั้งหลัก...๑๓
ตั้งหลัก...๑๒
ตั้งหลัก...๑๑
ตั้งหลัก...๑๐
ตั้งหลัก...๙
ตั้งหลัก...๘
ตั้งหลัก...๗
ตั้งหลัก...๖
ตั้งหลัก...๕
ตั้งหลัก...๔
ตั้งหลัก...๓
ตั้งหลัก...๒
ตั้งหลัก...๑
ปมด้อย...
วันแรก...
ตั้งหลัก...๓
-อาวุธ-
"อาวุธท่านเล่า"
"ข้าพเจ้าเคยมี"
"เดี้ยวนี้เล่า"
"สูญหายเนิ่นนานแล้ว"
"ไฉนเป็นเช่นนั้น"
"นั่นเพราะ...นั่นเพราะข้าพเจ้ามิจำเป็นต้องใช้มัน"
"อ้อ...ท่านคล้ายมั่นใจยิ่ง"
"เปล่าเลย ... ข้าพเจ้ากลับมิเคยมั่นใจ "
"ไฉนเป็นเช่นนั้น"
"นั้นเพราะความมั่นใจทำให้ข้าพเจ้าขาดสิ่งหนึ่ง"
"สิ่งใด"
"ความระมัดระวัง"
"นั่นจำเป็นหรือ"
"นั่นจำเป็นอย่างยิ่งยวด"
"นั้นเป็นเหตุให้ท่านไม่พกพาอาวุธ"
"เป็นเช่นนั้นจริง...หากแต่"
"แต่อันใด"
"มิใช่ทั้งหมด"
"ท่านว่ามา"
" อาวุธนับเป็นสิ่งทุนแรงอย่างหนึ่ง "
"อย่างน้อยทำให้ท่านได้เปรียบ "
" เป็นเช่นนั้นจริง หากแต่ว่า กลับท่านให้ท่านเสียเปรียบเช่นกัน"
" ไฉนเป็นเช่นนั้น "
" นั่นเพราะหากท่านไร้อาวุธท่านเพียงระวังป้องกันเพียงตัวท่านเอง "
" อ้อ... อาวุธไฉนต้องการคนคุ้มครอง คนคอยระวัง "
" เพราะมันไร้จิตใจไร้ความคิด ... บางครั้งมันมักทำร้ายผู้คนไปทั่ว " เว้นจังหวะชั่วครู่
" บางครั้งมันกลับย้อนมาทำร้ายตัวเจ้าของเอง "
" อาวุธข้าพเจ้าไม่เคยทำร้ายใคร "
"อ้อ...อาวุธท่านน่ารักยิ่ง "
" นั่นเพราะข้าพเจ้ามิเคยชักมันออกมา "
" ไฉนเป็นเช่นนั้น "
"นั่นเพราะหากข้าพเจ้าคิดใช้มันออกมา ... คล้ายต้องมีเรื่องยุ่งยากตามมา "
" เพียงชักออกมาแค่นั้น "
" เป็นเช่นนั้นจริง "
"เป็นไปได้อย่างไร"
"เป็นไปได้"
"อาวุธท่านเรียกว่าอะไร "
" ย่อมเป็น*ดาบ*"
" อ้อ...ข้าพเจ้าคาดว่ามื้อนี้ท่านคงมิใช้อาวุธท่านกระมัง "
" นั่นอาจไม่แน่ "
"ท่าน "
...
ท้องฟ้ามืดครึ้มเหล่าสหายล้วนเมามาย
พลันขณะนั้นเทพสุราชักดาบออกมาแล้ว
ดาบถูกชักออกมาแล้ว ผู้คนเล่า
ผู้คนหายสาบสูญแล้ว
นี่นับเป็นเรื่องเศร้าชนิดหนึ่งของ
ยุทธภพ
...
Create Date : 12 กันยายน 2549
Last Update : 12 กันยายน 2549 16:32:59 น.
2 comments
Counter : 647 Pageviews.
Share
Tweet
"ยุทธภพเต็มไปด้วยอาวุธพิสดาร ทั้งสั้น ยาว หนัก เบา
ท่านเกรงกลัวอาวุธชนิดใดที่สุด?"
"อาวุธลับ!"
"อ้อ?"
"เนื่องเพราะมันถูกซุกซ่อน จนท่านสำลักลมหายใจสุดท้ายยังไม่อาจล่วงรู้ มันถูกซัดมาจากที่ใด!"
"อา...นั้นนับว่า สยดสยอง สะท้านขวัญผู้คน แต่ที่ข้าพเจ้าเกรงกลัว กลับมิใช่อาวุธลับ"
"อ้อ?"
"กลับเป็น ดาบ!"
"ดาบ!!??"
"ถูกต้อง ดาบ!! เจอชักทีไร ข้าพเจ้าเหงื่อกาฬพาลชุ่มโชก
เนื้อตัวเปียกปอนราวมุสิกพลัดตกน้ำ"
โดย: ธุลีดิน IP: 203.170.228.172 วันที่: 12 กันยายน 2549 เวลา:17:50:10 น.
ขออภัย
ขอภัยยิ่ง
ข้าพเจ้ามิได้ต้อนรับ
ช่วงนี้ข้าพเจ้าเดินสายหาเสียง เอ้ย!! เดินสายนอกสถานที่อยู่
ไม่ค่อยได้เข้ามา
สถานการตอนนี้
การทำความเข้าใจเป็นเรื่องสำคัญยิ่ง
ข้าพเจ้าคล้ายมีสหายต่างฝ่ายอยู่ด้วยกัน
การสร้างบรรยากาศที่ดีในภาวะเป็นนี้ย่อมจำเป็น
แต่คาดว่าจะดีขึ้นในไม่ช้า
...
จำใจร่ำลาชั่วเวลาหนึ่งเท่านั้น
คราวะท่านสามจอกเช่นเคย
โดย: (...) (
habitation1
) วันที่: 20 กันยายน 2549 เวลา:15:12:32 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
habitation1
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
"ความเดียวดายมักมีรสฝาด
ผู้คนมากมาย
อย่างน้อย ในหนึ่งช่วงชีวิต
ย่อมเคยลิ้มรสฝาดชนิดนี้"
กระท่อมธุลีดิน
กวิสรา
ณ ราตรี
เหลาชมจันทร์
parchya
Indiana Joe
Webmaster - BlogGang
[Add habitation1's blog to your web]
Bloggang.com
ท่านเกรงกลัวอาวุธชนิดใดที่สุด?"
"อาวุธลับ!"
"อ้อ?"
"เนื่องเพราะมันถูกซุกซ่อน จนท่านสำลักลมหายใจสุดท้ายยังไม่อาจล่วงรู้ มันถูกซัดมาจากที่ใด!"
"อา...นั้นนับว่า สยดสยอง สะท้านขวัญผู้คน แต่ที่ข้าพเจ้าเกรงกลัว กลับมิใช่อาวุธลับ"
"อ้อ?"
"กลับเป็น ดาบ!"
"ดาบ!!??"
"ถูกต้อง ดาบ!! เจอชักทีไร ข้าพเจ้าเหงื่อกาฬพาลชุ่มโชก
เนื้อตัวเปียกปอนราวมุสิกพลัดตกน้ำ"