| |
|||||||||||||
เด็กหลังห้อง อรุณสวัสดิ์ครับ เช้าวันอาทิตย์ที่สดใส หวังว่าจะมีคนตื่น มาอ่าน blog ผมสักคนนะ วันนี้เป็นวันที่ ... ผมเข้าสู่สังคมออนไลน์อีกครั้ง อยากจะบอกเพื่อน ๆ ว่า ผมสบายดี ไม่ได้อกหัก ไม่ได้ไปทำธุระต่างประเทศ และไม่ได้ถูกสั่งเก็บ อย่างที่มีหลายคนปากเสียเอาไว้ (ฮา) ผมก็เป็นแค่พวกบ้า อารมณ์แปรปรวน ขี้เกียจ และงี่เง่าที่สุด เช้านี้ผมใช้เวลาว่าง คิดถึงเรื่องราวเก่า ๆ มีทั้งเรื่องน่ายินดี และเรื่องน่าอาย ผมไม่รู้ว่า ... คนเราจะทำให้ตัวเองอับอาย ได้มากถึงขนาดไหน แต่ผมว่า ... เรื่องอัปยศของผม น่าจะอยู่ในเกณฑ์มากถึงมากที่สุด สมัยวัยรุ่น ... ผมนั้นจัดได้ว่า เป็นคนที่ "เซ่อซ่า" มากที่สุด ในกลุ่มเพื่อนที่ผมคบ อาจจะเป็นเพราะตอน ม.ต้น ผมค่อนข้างเป็นเด็กเรียน และเชยแสนเชย ใส่แว่นตาหนาเตอะ และมีรอยยิ้มที่ล่องลอยตลอดเวลา ผมไม่เคยรู้ตัวเองหรอกครับ ว่าตัวผมมันดูแย่ขนาดไหน จนกระทั่ง ม.ปลาย ที่เพื่อนที่มาจากห้องอื่น ๆ แอบมาบอกว่า "ไม่ชอบขี้หน้า" ผมเลย เพราะดูเหมือนเด็กเนิร์ด ที่วัน ๆ เอาแต่เรียน ตอน ม.ต้น ผมไม่เคยมีแฟน ไม่เคยแต่งตัวดี ผมไม่เคยมีแรงกระตุ้นทางเพศใด ๆ ชีวิต ม.ต้น ของผมมีความสุขตามอัตภาพ ถึงกระนั้น ... ผมก็ยังมีปัญหากับเพื่อนอยู่บ้าง ไอ้ความที่ผมเป็นคน "ปากจัด" นี่แหละครับ ทำให้เพื่อน ๆ มักจะอึ้งไปกับ คำพูดของผมอยู่บ่อย ๆ เด็กเรียนคนนึงในห้องที่เก่งที่สุด โดยส่วนตัวแล้วผมคิดว่า ผมน่าจะโง่ที่สุดในชั้นแล้ว เลขแปีก อังกฤษก็แย่ ผมเริ่มรู้สึกสบาย ๆ ในชั้นเรียน ด้วยความที่ ผมคิดว่ายังไงก็สู้พวกเด็กเก่ง ๆ พวกนี้ไม่ได้ ม. ปลายนะเหรอครับ ผมก็กลับมาใช้ชีวิต เด็กห้องคิงเหมือนเดิม แทบไม่อยากจะเชื่อ คนที่จำ if clause ไม่ได้เลย ตลอดทั้งชีวิตการศึกษา อย่างไรก็ดี ผมกำลังจะเปลี่ยนไป ผมย้ายมานั่งกับพวกเด็กหลังห้อง และเข้ากับเด็กแสบพวกนี้ได้ดี ผมเปลี่ยน "ความปากจัด" ให้กลายเป็น "ความฮา" ได้อย่างสนิท นั่นทำให้ผมกลายเป็นคนที่เพื่อน ๆ รัก ถึงแม้ว่าตัวเองจะค่อนข้างจะเด็ก และต้องให้เพื่อน ๆ ดูแลอยู่บ้าง แต่เรื่องราวในช่วงนี้ คงจะเป็นช่วงที่น่าประทับใจที่สุด ในชีวิตของผมเลยก็ว่าได้ น่าแปลกที่พวกเด็กหลังห้อง ยอมรับผมง่าย ๆ ในเวลาอันรวดเร็ว ผมเพิ่งมารู้ทีหลังว่า พวกมันเห็นว่าผมขยัน จึงอยากให้ผมนำพาพวกมัน ไปสู่ความรุ่งโรจน์ทางวิชาการ เพื่อประโยชน์ในการสอบเอ็นทรานซ์ต่อไป พวกมันหนะ "คิดผิด" คนเก่งตัวจริง .... มันก็ต้องอยู่หน้าห้องวันยังค่ำ ผมเบื่อหน่ายพวกเด็กที่มันแย่งกันเรียน แย่งกัน entrance เต็มทน บางคนถึงขั้นไม่สนใจเพื่อนฝูง และบางคนก็ดูถูกคน ทุกคนบ้าเรียนพิเศษ ชีวิตของพวกหลังห้องสนุกว่าเป็นไหน ๆ อย่างไรเสีย ... เด็กโฉดในห้องคิงู มันก็ยังน่ารักอยู่ดีละครับ อย่างดีมันก็หนีไปเล่นสนุ๊กเกอร โยนโบว์ ซื้อผัดซีอิ้วมากินในห้อง เล่นไพ่ แทงบอลบ้าง ผมจะเป็นคนที่โดนแกล้งประจำ เอากางเกงพละผมไปซ่อน จนกว่าจะถึงชั่วโมงพละ มันบอกว่าแกล้งผมสนุกมาก เพราะผมด่าพวกมันได้ "สะใจ" แล้วยังตั้งอกตั้งใจหาของที่หายไป ได้อย่างน่าทึ่ง และไม่เคยโกรธ ส่วนผมก็จะชอบขโมยกล่องดินสอของพวกมัน แล้วแยกส่วนปากกาและดินสอกด แล้วเขย่า ๆ ชิ้นส่วนทั้งหมดคืนไปให้มัน ตลอดจนเขียนชื่อตัวเอง ลงบนยางลบของเพื่อน เจ้าเด็กหลังห้องพวกนี้ ทำให้ผมเป็นเด็กเที่ยว ตั้งแต่มัธยม มันช่างมีความสุขจัง รถเก่า ๆ ของเพื่อนคนนึง พาเราไปยังทุกทีที่เราอยากไป ผมยังจำได้ว่า ... เพื่อนผู้หญิงในกลุ่มเคยแนะนำ ให้พวกเราไปเที่ยว "ผับเกย์" เพราะว่าค่าเหล้าค่ามิกซ์ มันถูกว่าที่เที่ยวธรรมดามากอยู่ แถมยังปิดเช้าอีกต่างหาก แต่เราก็ไม่ได้ไปบ่อยหรอกนะครับ (แหะ ๆ) จบจากผับ ... บางครั้งเราจะพบตัวเอง อยู่ท่ามกลาง หาดทราย สายลม ไม่บางแสน ก็พัทยา การดื่มเหล้าจนหัวราน้ำยังไม่สะใจ บางวันผมก็เอากีต้าร์ ไปนั่งเล่นเพลงช้ำรัก ให้พวกมันได้ซาบซึ้งกัน ตกบ่ายเราก็ต้องรีบกลับ เพื่อไปให้ทันเรียนในวันจันทร์ เพื่อนในกลุ่มผมในตอนนี้ หลายคนแต่งงานมีลูก หลายคนยังเป็นเพลย์บอย ส่วนผมเรียกวา ออกแนว "พระอิฐพระปูน" อยู่แบบโสด ๆ สงบ ๆ เล่นดนตรี อ่านหนังสือไปตามประสา ผมไม่เคยคิดถึงวันที่ตัวเองแต่งงาน และมันก็ไม่เกิดขึ้นจริง ๆ ผมเชื่อว่าเราลิขิตชีวิตตัวเอง ผมเคยมีแฟนคนนึงหลังจบมหาวิทยาลัย ถ้าผมแต่งงานกับเขาตอนนั้น ผมคงมีลูกน่ารัก ๆ วิ่งเล่นอยู่ตอนนี้ ไม่รู้ว่าจะดีใจ หรือเสียใจดี ผมคิดว่าชีวิตครอบครัวนั้นเป็นทุกข์ ผมจึงเลือกที่จะไม่ "ก่อทุกข์" อีกต่อไป อยู่มันโสด ๆ แบบนี้หล่ะ ใครจะทำไม อ้าว ไหนมาจบแบบธรรมะเสียได้ กะว่าจะเขียนอะไรสนุก ๆ เสียหน่อย คงต้องออกไปข้างนอก หาแรงบันดาลใจในชีวิตสักหน่อยละครับ วันนี้หลายคนคงอยู่บ้าน ก็ขอให้อยู่บ้านกันนะครับ เพราะผมจะออกไปข้างนอก รถจะได้ไม่ติด
ไม่รู้ว่าเช้าไหม แต่ตื่นมาอ่านบล็อก
 โดย: i can't forget your love
 วันที่: 7 พฤศจิกายน 2553 เวลา:10:05:52 น.เราไม่รู้หรอกว่าโสดแล้วสุข จนกว่าเราจะเสียมันไป
โดย: yourself
วันที่: 23 มีนาคม 2556 เวลา:15:13:44 น. |
Guynes
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?] ผู้ชายเซอร์ ๆ ที่รักดนตรีเป็นชีวิตจิตใจ ชอบดื่มกาแฟและเบียร์ เคยฝันว่าอยากมีห้องสมุดเป็นของตัวเอง เพราะรู้สึกมีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่านหนังสือ และจะอ่านแบบไม่กินไม่นอนจนกว่าจะอ่านจบ Group Blog All Blog
Link |
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
ทานอาหารเช้ารึยังค๊ะเนี่ย
อากาศเป็นไงมั่งค่ะ คงเย็นแล้วเนอะ
วันนี้วันหยุดจะไปเที่ยวไหนรึป่าวค๊ะเนี่ย
แต่เห็นว่าจะออกไปข้างนอก หาแรงบันดาลใจ
ขอให้สนุกนะคะ
มีความสุขมากๆค่ะ