จำได้ว่าตอนที่เรามาจากโรงแรม สถานีที่เราขึ้นมันอยู่บนฟ้านี่หว่า ไหนตอนเราออกมาจากสถานีอองเวียร์ มันดันเป็นสถานีใต้ดินไปซะ รถไฟเมโทร หรือ รถไฟฟ้าโดยสารภายในเมืองหลายที่เป็นอย่างนี้ละครับ มันก็ลอยฟ้าบ้าง ใต้ดินบ้าง

"ลอยฟ้าบริเวณรอบนอกเมือง และใต้ดินในเมือง"

จากอองเวียร์ จุดหมายของเราคือ "ประตูชัย Arc de Triomphe " หรือ "อาร์ค เดอะ ทรียงฟว์" ขอเรียกสั้น ๆ ประมาณนี้ และจะออกเสียงให้ถูกต้อง ต้องมีเสียง ฟ ฟัน ต่อท้ายนิดหน่อย สถานีรถไฟจุดหมายของเราก็มีชื่อเดียวกัน จริง ๆ เราเคยมาประตูชัยแล้ว มันก็ไม่ค่อยมีอะไรหรอกครับ เพียงแต่เราก็อยากมาดูกันให้ชัด ๆ ว่า 20 ปีผ่านไป มันจะเปลี่ยนไปไหม หรือเราจะจำมันได้ไหมก็เท่านั้น

รถไฟฟ้ามาถึงสถานีอย่างรวดเร็ว ปากทางสถานีก่อนขึ้นบันไดสู่พื้นดินมีร้านเบเกอรี่น่ากินอยู่ร้านนึง ซึ่งผมหมายตาไว้ ว่าจะต้องกลับลงมากินให้ได้ แต่ก่อนอื่น เราจะต้องไปสำรวจเจ้าประตูชัยของเราเสียก่อน

อาคารรูปร่างคล้ายซุ้มประตูใหญ่ ยืนอยู่ตรงหน้าเราไม่ไกล หลังจากที่เราขึ้นบันได เราไม่สามารถมองเก็บรายละเอียดของลวดลายบนประตูชัยได้เลย เพราะถ้าเราจะถ่ายรูปให้เห็นทั้งหมด เราก็จะต้องยืนอยู่ใกล้ ๆ กับทางขึ้นของสถานีนี่แหละ และถ้าเราอยากจะไปสัมผัสประชัยใกล้ ๆ ก็จะต้องเดิมข้ามถนน และเดินต่อไปอีกหน่อย เนื่องจากเวลาของเรา สำหรับการเที่ยวปารีสนั้น มีไม่มาก พวกเราจึงตัดสินใจ เก๊กท่า นั่งถ่ายรูปกันบนเก้าอี้ริมฟุตบาท เลียนแบบนักท่องเที่ยวที่ทำเหมือนกันก่อนหน้าเรา แดดที่ประตูชัยแรงจนต้องหยิบเอาแว่นกันแดดมาใส่กัน 

"นี่แหละปารีส"

ที่พูดอย่างนี้เพราะ ส่วนนี้นับว่าเป็นสถานที่สำคัญและเป็นจุดเริ่มต้นของถนนสายสำคัญคือ "ชองเซลิเซ่"  ซึ่งเป็นถนนที่กว้างมาก ๆ และได้ถูกขนานนามว่าเป็น "ถนนที่สวยที่สุดในโลก" ความสวยของมัน คงอยู่ที่โบราณสถาน และบ้านเมืองเก่า ๆ ที่รายล้อมมันอยู่นั้นแหละ ถ้าคุณมีเวลาไม่มาก การเที่ยวตามแนวถนนชองเซลิเซ่นี่ ก็จะทำให้คุณเก็บบรรยากาศ และสถานที่สวย ๆ ของปารีสไว้ได้เยอะทีเดียว

ประตูชัย สวยงาม สูงตระหง่าน เป็นอนุสาวรีย์ที่สร้างเพื่อทหารที่เสียชีวิตจากการรบจากสงครามอะไรสักอย่าง ซึ่งผมเองก็นึกไม่ออก ลวดลายดูไกล ๆ เป็นรูปคน ก็น่าจะเป็นรูปทหารแหละ อากาศเริ่มร้อนขึ้น และฝนที่ตกปรอย ๆ ก่อนหน้านั้น กลับหยุดตก และเปลี่ยนเป็นแดดสีเข้มเหมือนที่บ้านเราไม่มีผิด แต่กระนั้น อากาศก็ไม่ได้ใกล้เคียงกับคำว่า "ร้อน" เลยแม้แต่น้อย มือของเรายังคงต้องอยู่ในถุงมือ และสวมหมวกเพื่อกันความหนาวอยู่เหมือนเดิม 

พวกเราใช้เวลาเพียงเล็กน้อย ชื่นชมความงามของสถานที่แรก บนเส้นทางแห่งการท่องเที่ยวของปารีสที่สำคัญ อย่างมีความสุขที่สุด

เมื่อถ่ายรูปกันเสร็จ ภาระกิจต่อไปก็คือ การลงไปยังสถานีรถไฟเดิมที่เราเพิ่งขึ้นมา และซื้อ "ของกิน" จากร้านเบเกอรี่ที่ได้เกริ่นไว้ ร้านเบอเกรี่ถูกตกแต่งด้วยสีแดง มีขนมที่ส่วนใหญ่จะเป็น มัฟฟิน พาย หรือ ขนมปัง ที่กินแล้วอิ่มท้อง และนักเดินทางถือกินได้สะดวก

ผมเลือกซื้อพายหน้าผลไม้ชนิดนึง ซึ่งมันเขียนว่า "Himbeere" ผมบอกอย่างหน้าไม่อายว่า ชีวิตนี้รู้จักแต่ สตอเบอรี่ แครนเบอรี่ และบลูเบอรี่ เท่านั้น ไอ้เจ้าฮิมเบียร์นี่ (คิดว่ามันอ่านอย่างนี้นะ) มันจะเป็นลูกสีแดง ๆ ซึ่งในตอนแรกผมคิดว่ามันเป็น แครนเบอรี่ แน่ ๆ ผมก็พยายามสั่ง "พายแครนเบอรี่" แต่พนักงานในร้านเบเกอรี่นั้น ก็ทำหน้างง ในแบบที่ผมไม่รู้ว่า เราเรียกชื่อผิด หรือเราออกเสียงไม่ชัด หรือคนขายไม่เก่งภาษาอังกฤษกันแน่ พอแครนเบอรี่ดูจะไม่เป็นผล ผมก็เลยเปลี่ยนมาเป็น "บลูเบอรี่" แทน เอากะกูสิว่ะ มันน่าจะมีสักเบอรี่นึงที่เรารู้จักและกินได้ คนขายทำหน้ามึน ๆ แล้วชี้ไปที่ "พายฮิมเบียร์" ที่ผมเห็นอยู่ตรงหน้า 

"เอาว่ะ ฮิมเบียร์ ก็ฮิมเบียร์"

ผมจ่ายเงินแล้วรับขนมมาอย่างเชื่องที่สุด พายนั้นชุ่มไปด้วยฮิมเบียร์ที่กวนเป็นแยม และมีสาระรูปที่เราเห็นว่าเป็น "ผล" ของมันให้ดูด้วย รสชาติค่อนข้างเปรี้ยว แต่โดยรวมอร่อย ประเทศชาตินี้มันทำเบเกอรี่อร่อยจริง ๆ ให้ตายเถอะ ขนมชิ้นค่อนข้างใหญ่จนเราสามารถแบ่งกันกินสามคนแบบอิ่มผู้ดี จากสถานีประตูชัย เราจะนั่งรถไฟอีกสายหนึ่ง เพื่อไปลงสถานีกงกอร์ด (concorde)