| |
|||||||||||||
วันวาน ผมเริ่มรู้สึกว่า "โลกมันกลม" ไม่รู้สิครับ ก่อนหน้านี้ ผมว่าโลกเรา มันยังไม่กลมเท่าไหร่มั๊ง ผมถึงไม่เคยได้เจอใคร "คนรู้จัก" หรือว่า "เพื่อน" ในที่ที่ผมชอบไปประจำ มันเริ่มตั้้งแต่ ผมเจอเพื่อน ที่อยู่ในก๊วนกินเหล้า ตอนสมัยก่อน ... แบบว่านานมาก สักสิบปีที่แล้ว เขามากินข้าวกับเพื่อนของเขา และบังเอิญเจอกัน อันที่จริง ผมอยากเข้าไปคุยกับเขามาก เพียงแต่คนที่มากับเขา เดาว่าน่าจะเป็น "แฟน" ผมเลยคิดเกรงใจ ไม่กล้าไปนั่งร่วมโต๊ะด้วยกัน เพื่อนคนนี้ยังไม่เท่าไหร่ ไฮไลท์มันคือ "เพื่อน" อีกคน ที่ผมเพิ่งเจอมาเมื่อไม่นาน ในสถานที่ ที่ผมไม่คิดว่าจะเจอเขา ผู้ชายที่ขี้เล่น มักหยอกเย้าผู้คนไปวัน ๆ มีเหรอที่จะเฉียดใกล้ "ห้องสมุด" แม้ว่าห้องสมุดที่ว่า จะเป็นห้องสมุด ที่จัดได้ว่าหรูที่สุด และอยู่ในห้างดัง ในย่านถนนสุขุมวิท ก็ตามที ทุกคนคงพอจะเดาออกแล้ว ห้องสมุดที่ว่า ผมนั่นไปประจำ และไม่เคยที่จะได้เจอ กับคนรู้จักแม้แต่คนเดียว แม้แต่คนเดียวจริง ๆ เพื่อนคนนี้ สำคัญกับผมตรงไหน ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน "รู้" แต่ก็ไม่น่าเก็บมาคิด พวกคุณคงรู้เรื่องรสนิยม ของผมดี ... อันที่จริงผมเป็นคนเก็บตัวมาก และไม่คิดว่า ตัวเองจะต้องลองชอบ คนที่เหมือน ๆ กับผมดู ตอนที่อยู่มหาวิทยาลัย มีชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่ง เราอยู่คนละกลุ่มกัน ซึ่งจริง ๆ แล้วผมไม่ค่อยรู้จัก คนนอกกลุ่มสักเท่าไหร่ นอกเสียจาก กลุ่มของหมอนี่ จะอยู่ข้าง ๆ กลุ่มของผม เรื่องราวดำเนินไปเรื่อย ๆ มันเหมือนน้ำหยดลงหิน ตอนปีหนึ่งนั้นไม่มีอะไร ความตื่นเต้นของเฟรซชี่ กับหญิงสาวน่ารักมากมาย รายล้อมทั่วไปหมด ทำให้ผมมองข้ามคน ๆ นี้ ไปเสียสนิท ผมกำลังชอบผู้หญิงอยู่สองคน คนนึงอยู่ในกลุ่ม อีกคนอยู่นอกกลุ่ม แค่นี้ก็ทำให้หัวใจ ของผมไม่มีที่ว่างอีกแล้ว อันที่จริง แค่ทำความรู้จักกับเพื่อน มันก็แทบจะหมดเวลาแล้ว ชีวิตผมดำเนินไป จนกระทั่งจบปีหนึ่ง ผมต้องเรียน summer และผมคิดว่า ผมเริ่มที่จะจดจำ ชายหนุ่มคนนี้ขึ้นมาได้แล้ว เสื้อโปโลสีชมพูอ่อน ที่น้อยคนนักที่จะกล้าใส่ แต่มันกลับดูดี เมื่ออยู่บนตัวของเขา ผมนึกอิจฉาผมพริ้วสลวย หน้าตาจิ้มลิ้ม แววตาที่มีความสุข เหมือนว่าโลกใบนี้ ไม่มีอะไรที่ต้องหนักใจ ผมเริ่มเข้าใกล้เขา มากขึ้นที่ละเล็กละน้อย เราเรียน summer ตารางเดียวกัน ผมกับเพื่อนสนิทของผม เขากับเพื่อนสนิทของเขา เรารู้จักกันอย่างฉาบฉวยมาก เดินผ่านกัน ยิ้มให้กันบ้าง และแทบไม่ได้คุยกัน เป็นแบบนี้มาสักพัก จนกระทั่งวันนึง อยู่ดีดีเขาก็มา "หอมแก้ม" ผม ในวิชาสถิติ นั่นทำให้ผม "ช็อค" คำถามที่เกิดขึ้นคือ ผมไม่ได้หน้าตาดี ผมก็ไม่ได้เป็นคนน่ารักงุ้งงิ้ง ไม่ได้มีเสน่ห์อะไร ข้อดีคือเล่นกีต้าร์เก่ง ร้องเพลงเพราะ พูดจาสร้างความบันเทิงได้ดี ซึ่งข้อดีดังกล่าว ผมว่า "เขา" แทบจะไม่ได้สัมผัส กับสิ่งเหล่านี้ด้วยซ้ำ ผมอาจจะไม่รู้ตัว ว่าผมเหมือนเกย์มาก ตั้งแต่ตอนนั้น นั่นคือข้อสันนิษฐาน แต่มันเกิดอะไร กับคน ๆ นี้ที่มา "หอมแก้ม" ผู้ชายด้วยกัน น่าคิดไหมล่ะ ผมพยายามเลียบ ๆ ถาม ว่าเขาเคยหอมแก้มผู้ชายบ้างไหม ซึ่งมันเป็นเรื่องที่โง่มาก ผมชอบ "มัน" เข้าให้แล้วหล่ะ หลังจากวันนั้น เราก็เดินผ่านกัน เจอกันที่ใต้ตึกบ้าง มันก็เขามาทัก โอบไหล่กัน เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่นี่ไม่ใช่ครั้งเดียว ที่มันหอมแก้มผมหรอกครับ ผมโดนมันหอมแก้ม น่าจะราว 7-8 ครั้งมั๊ง ต่างสถานที่ต่างเวลา มันทำให้ผมสับสน ขึ้นปีที่สอง ผมกับมันเลือกวิชาโทเหมือนกัน นั่นเป็นจุดเริ่มต้น ที่ทำให้ผมเจอกับมันบ่อยขึ้น แต่ก็เหมือนเดิม มันมีเส้นบาง ๆ กั้นอยู่ระหว่างเราสองคน มันมักหอมแก้มผม ต่อหน้าสาธารณชน ผมก็ตีมันกลับไปแรง ๆ บ้าง เพราะผมไม่รู้ว่า คน ๆ ที่ต้องการอะไรกันแน่ สำหรับผม การที่จะทำให้คน ๆ ขายหน้า หรือกลั่นแกล้งผู้ชายอีกคนนึง ด้วยการหอมแก้ม มันเป็นอะไรที่ ต้องคิดนานหน่อยนะ ปีสองเทอมหนึ่ง ชีวิตผมวุ่นวาย ไปกับการเลือกวิชาเอก วิชาโท ผมตัดสินใจ บอกรักผู้หญิงที่ผมชอบคนหนึ่ง แต่เขาไม่ได้ชอบผม เราลงเอยด้วยการเป็นเพื่อนเหมือนเดิม แฟนเขาเป็นคนในคณะ ซึ่งเขาก็เข้ามาทำความรู้จัก และสนิทสนมกับผมดี ผมมักจะถูกชวน ให้ไปดูหนังเป็นเพื่อนพวกเขาเสมอ หลังจากผมแห้วจากเพื่อน ชีวิตผมก็เคว้งคว้าง คนที่ผมชอบสมัย ม.ปลาย ก็อยู่ห่างไกลเกินจะสานต่อ มีอยู่แว๊บหนึ่ง ที่ผมเคยคิดเหมือนกันว่า จะลองคบกับ "ไอ้หน้าตี๋" คนนี้ดูสักครั้ง ถ้ามันกล้าพอ ที่จะจูบปากผมอ่ะนะ ฮ่า ๆ ซึ่ง ..... มันไม่มีวันเป็นจริงหรอก มันเป็นความรักใส ๆ ฮะ เขียนไปชักจะยาว ผมค่อยมาเล่าต่อ ใน entry ถัดไปนะครับ
อ้าว กำลังเพลินเลย ว่าจะเลีอกทางไหน
 โดย: ฟิลิปดา (สมาชิกหมายเลข 1795981
 ) วันที่: 28 ตุลาคม 2557 เวลา:1:12:50 น. |
Guynes
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?] ผู้ชายเซอร์ ๆ ที่รักดนตรีเป็นชีวิตจิตใจ ชอบดื่มกาแฟและเบียร์ เคยฝันว่าอยากมีห้องสมุดเป็นของตัวเอง เพราะรู้สึกมีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่านหนังสือ และจะอ่านแบบไม่กินไม่นอนจนกว่าจะอ่านจบ Group Blog All Blog
Link |
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
