| |
|||||||||||||
ไม่เคย ... ไม่รู้หรอก งานผมเริ่มยุ่งมากขึ้น ชีวิตผมคงเปลี่ยนไป ตลอดกาล ... แต่ละวันของผม ต้องมีระเบียบแบบแผน จะพาแม่พาน้องไปเที่ยว คงจะลำบากแล้วหล่ะ งานร้านอาหาร ไม่ได้สวยหรูอย่างที่คิด ผมก็เพิ่งตระหนักเอาวันนี้เอง มันเป็นการลงทุนที่สูง ทั้งเงิน สมอง และแรงกาย ถ้าคุณไม่ควบคุมดูแล คุณก็ "เจ๊ง" ถ้าปากต่อปาก บอกว่าร้านคุณ "ไม่อร่อย" ย้อนกลับมาที่เรื่อง Facebook ผมทำใจได้แล้วหล่ะ ที่จะเห็นชื่อ "แฟนเก่า" ผมบ้าง เป็นครั้งคราว People you may know ไม่ใช่แค่เขาคนเดียว มันรวมไปถึง "เพื่อนเก่า" ของผมที่ไม่ได้เจอกันนาน บางคนก็กว่า 10 ปี ผมตัดสินใจส่ง Friend Request ให้พวกเขาในวันนี้ ผมค่อนข้างกลัว ในการขอเป็นเพื่อนกับเขา ผมรู้สึกว่าตอนเด็ก ๆ นั้น ผม "แย่มาก" ผมเป็นคนที่ปากไวเสมอ และผมเติบโตมากับเพื่อนแบบนี้ ปากร้าย ๆ ทั้งนั้น ดังนั้นเพื่อน "ผู้หญิง" จะไม่ชอบผม และออกจะเกลียดเสียด้วยซ้ำ ผมก็ช่างไม่รู้ตัวเลย และอีกเรื่องก็คือ "ความจน" ของผมนี่แหละครับ "ใครไม่เคยจน ไม่รู้หรอก" ความจนทำให้เรา ทำอะไร "น่าเกลียด" เอาไว้มากมาย ผมเคยซื้อของขวัญจับสลาก เป็นกล่องใส่อาหารพลาสติกอันนึง ภายในบรรจุเหรียญ 1 บาท เพื่อให้พอดีกับงบประมาณที่เขาตั้งไว้ ไม่ได้กะตลก แต่เป็นเพราะ "ไม่มีเงินจริง ๆ" เพื่อนผู้หญิงของผมคนนึงจับได้ เขาเดินมาที่ผม ทำหน้าตาเหยียดหยาม แล้วพูดออกมาว่า "ที่ใส่เหรียญบาทเพื่อให้พอดี กับงบใช่ไหม?" ผมเงียบและไม่พูดอะไร ส่วนตัวผมสำนึกผิด ของขวัญจับฉลากควรเป็นอะไรที่ดี กว่า "กล่องใส่อาหาร" ถ้าผมใช่สมองและความพยายามสักนิด ผมอาจจะหาอะไรที่ดีกว่านั้นได้ แต่ด้วยบ้านผมอยู่ชานเมือง ห้างที่อยู่ใกล้ ก็คือซุปเปอร์มาเก็ต แล้วผมจะหา "ตุ๊กตา" น่ารัก ๆ จากที่ไหนไปจับสลาก แล้วผมจะมีปัญญาซื้อไหม ในช่วง ม.ปลาย ผมอาจจะเป็นคนเดียว ที่ไม่ค่อยมีเงินเรียนพิเศษกับเขา มีโอกาส แต่ก็น้อยกว่าเขา ซึ่งตรงนี้ผมเองก็ไม่ได้อะไรมากมาย แต่ด้วยความที่เพื่อน ๆ รัก ก็เลยจะแบ่งปันความรู้ หรือบทเรียนบางส่วนมาให้ผมอ่าน ผมก็ได้แค่ตอบแทนเขา ด้วยการแบ่งเอาเงินค่าขนมอันน้อยนิด เพื่อเลี้ยงน้ำพวกเขายากที่มีโอกาส และพอจะมีเงินเหลืออยู่ และเมื่อเพื่อนเอ่ยมาว่า "เห้ยเลี้ยงน้ำหน่อยดิ" มีผู้หญิงคนนึง ผมรู้ว่าเธอ "หมั่นไส้" ผมมาก แล้วเดินมาบอกให้ผมเลี้ยงน้ำเธอ ทุกครั้งที่มีโอกาส และผมก็ทำ โดยไม่ปริปากบ่น ผมคิดว่าสักวันนึง เธอจะเข้าใจไปเอง ว่าที่ผมทำไป ... ไม่ใช่อวดรวย หรืออยากเอาใจสาว ๆ แล้วสักวันนึง เธอก็เข้าใจผมจริง ๆ ส่วนเพื่อนที่เคยว่าผม "ปากจัด" ช่วง ม.ปลาย ผมปรับปรุงตัวอย่างเร็ว และกลายเป็นที่รักของเพื่อน ๆ เพื่อนบางคนงง คิดว่าผม "เฟค" แต่มันไม่ใช่หรอก มันก็แค่เรียนรู้ ... ที่จะอยู่ในสังคม ที่เราจะพูดอะไรตามใจเราไม่ได้ เพื่อนคนที่เคยเกลียดผม จนกระทั่งถึงกับตบหน้า กลับนัดผมในวันปิดภาคเรียน วันสุดท้าย ผมรู้ว่าเธอแอบคิดอะไรกับผม แต่อย่าเลย เพราะผมมันห่วยแตก และไม่คู่ควรกับคนฐานะดีดี ในห้องเรียนของผมทุกคน ความจนทำให้ผม "แตกต่าง" มันเป็นเรื่องจริง เค้กวนิลาที่ทุกคนคงเบื่อ แต่ผมกลับชอบที่สุด และจะกินโดยไม่เหลือซาก เค้กเป็นอะไรที่ไฮโซสุด ๆ ในแบบที่ ... ผมไม่อาจคิดถึง ว่าจะได้มีโอกาสซื้อกิน ในวันนี้ ... ถ้าหลายคน "เข้าใจคนจน" ก็ดีสินะ ... ผมว่า ... ความเคียดแค้นชิงชัง การรังเกียจกัน ในประเทศเราตอนนี้ มันคงจะลดน้อยลง ผมไม่ปฏิเสธว่า บางครั้งคนจน ก็ "เอาเปรียบคนอื่น" โดยที่เขาไม่ได้คิด และบางอย่าง ... เขาเลือกไม่ได้จริง ๆ แต่ก็ขอแค่ "เข้าใจ" เพราะคนที่ไม่เคยทำอะไรให้กัน มันก็ไม่ควรที่จะต้องมา "เกลียดกัน" จริงไหมครับ
|
Guynes
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?] ผู้ชายเซอร์ ๆ ที่รักดนตรีเป็นชีวิตจิตใจ ชอบดื่มกาแฟและเบียร์ เคยฝันว่าอยากมีห้องสมุดเป็นของตัวเอง เพราะรู้สึกมีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่านหนังสือ และจะอ่านแบบไม่กินไม่นอนจนกว่าจะอ่านจบ Group Blog All Blog
Link |
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
