เตา...เจ้าปัญหา
ทำบ้านเสร็จเอาจริง ๆ
ก็เมือวันพฤหัสบดีที่ผ่านมา
ฉลองครัวใหม่ด้วย "ข้าวไข่เจียวหมูสับ"
เรียบง่ายแบบนี้แหละ

แม่และน้องยังอยากให้ผม
ร่วมใช้ครัวใหม่นี้
ในการทดลองสูตรอาหารอยู่ดี
"จะได้คุ้ม"

ผมมีความคิดว่า
จะลองซื้อ "เตาแม่เหล็กไฟฟ้า"
หรือภาษาฝรั่งเรียก "induction hob"
มาลองใช้อยู่
เพราะร้อนเร็ว ควันน้อย
และไม่เปลืองไฟนัก
พอเหมาะพอดี
กับงานลดราคากลางปี
ของห้างขายวัสดุก่อสร้าง
และเครื่องใช้ไฟฟ้าแถวบ้าน

เตาแม่เหล็กไฟฟ้าที่ผมหมายตาไว้
ถูกจัดเป็นสินค้านาทีทองพอดี
หมายความว่า
จะซื้อได้ในราคาพิเศษ
ในช่วงเวลาที่เค้ากำหนด

โชคดีหรือโชคร้ายเนี๊ยะ
แทนที่จะลดราคาแล้วซื้อกลับบ้านได้เลย

วันหยุดว่าง ๆ
ผมก็เลยลองเสี่ยงไปดู
อีกชั่วโมงครึ่งร้านจะปิด
เผื่อว่า ... ไอ้ของที่อยากได้
นายห้างจะเอามาลดราคาเพิ่มขึ้นอีก
แบบซื้อหนึ่งแถมหนึ่งอะไรประมาณนี้
แบบว่า "หวังมาก !"

เป็นอะไรที่ฝันเฟื่องมาก ๆ
กับไอ้เจ้า "เครื่องดูดควัน"
ที่ผมอยากได้นี่แหละครับ
แวะเวียนไปดูมันทุกอาทิตย์
ก็ไม่เห็นราคามันลดลงไปกว่านี้
และ ...
ก็ไม่เห็นมันจะขายออกด้วย ฮ่า ๆ

และแล้ว ... วันนี้มันก็ไม่ลด
วันเกิดร้านแท้ ๆ (งกที่สุด ... ที่สุดเลย)

เดินเล่นในงานสักพัก
ก็ถึงช่วงเวลา "นาทีทอง" แล้วครับ
เสียงพริตตี้แสบแก้วหู
ผู้ไม่มีความรู้ในสินค้าใด ๆ
ดังมาแต่ไกล

สินค้าสองตัวแรก
มักจะเปิดตัวด้วยสินค้ากิ๊กก๊อก
อย่างเมื่อวานก็เป็น "ไม้ถูบ้าน"
กับ "กล่องพลาสติกเข็นได้" อะไรก็ไม่รู้
เห็นของแล้วก็ละเหี่ยใจ
เอากระดาษทิชชู ถุงก๊อปแก๊ปมาขายเลยมั้ย


วันนี้ก็เหมือนกัน
เปิดตัวด้วยไม้ถูบ้านเหมือนเดิม
ผมเดินเตร็ดเตร่อย่างสิ้นหวัง
สินค้าตัวที่สองก็คงเป็น ขันน้ำพลาสติกละมั๊ง

"ต่อมาเป็นเตาไฟฟ้า ยี่ห้อ บลา ๆ ๆ"
ผมรีบเดินอ้อมไปที่หลังเวที
มันคือ "เตาแม่เหล็กไฟฟ้า" ที่ผมอยากได้จริง ๆ
พริตตี้บนเวทีก็ช่างไม่มีความรู้เอาเสียเลย
บอกว่าเตาที่จะขาย
เป็น "เตาไฟฟ้า" ธรรมดาซะงั้น

อ้าว ... ก็ไม่มีใครซื้อสิตัวเธอว์
เตาไฟฟ้าเปลืองไฟจะตาย
ใช้เตาแก็สยังดีเสียกว่า

ด้วยความที่ผมดูสินค้าตัวนี้มาก่อน
แล้วกล่องก็เขียนอยู่หรา
ว่า "Induction Hob"
มันก็ต้องเป็นเตาแม่เหล็กไฟฟ้าสิจริงไหม

ผมถามพนักงานให้แน่ใจ
แล้วตกลงซื้อเตาแม่เหล็กไฟฟ้าตัวนั้นทันที

มีเตาจัดรายการแค่ 2 ตัว
ผมลังเลว่าจะซื้ออีกตัวดีไหม
เพราะผมต้องใช้สองตัว
ใจนึงคิดว่า
ควรจะลองซื้อยี่ห้ออื่น แบบอื่น
ที่ราคาแพงกว่านี้
มาลองใช้เปรียบเทียบจะดีกว่า

ยังไม่ทันได้คิดเท่าไหร่
ก็มีลูกค้าผู้ชายอีกคนมาสอบถามพนักงาน
เสียงค่อนข้างดังแข่งกับพริตตี้สาวสวย
ว่าตกลงมันเป็น "เตาแบบไหน" กันแน่
และสุดท้าย ....
เขาก็ตกลงใจซื้อเตาแม่เหล็กไฟฟ้าอีกตัวไป
อย่างรวดเร็ว

ผมก็มองตาปริบ ๆ อยู่
แต่ก็ช่างมันเหอะ
ลองซื้อยี่ห้ออื่นมาใช้มั่ง 

ระหว่างช่วงเวลานาทีทอง
มีคนสนใจเตาแม่เหล็กไฟฟ้าของผมเพิ่มขึ้น
หลังจากที่พริตตี้กลับลำ บอกว่า
"มันเป็นเตาแม่เหล็กไฟฟ้า นะคะ"
และ "เตาของเราขายหมดแล้วค่ะ"

มีเซลล์คนนึงมาแกะกล่องเตาที่ผมซื้อ
ผมค่อนข้างหงุดหงิดนิดหน่อย
เนื่องจากของที่ลูกค้าซื้อแล้ว
จะมาแกะดูโดยพลการได้ยังไง

ผมเดินเข้าไปทำตัวเป็นเจ้าของสักหน่อย
"เอ่อ .. ของนี่ผมซื้อแล้วนะครับ"
เซลล์ถึงได้มีสติ
"พอดีลูกค้าสนใจอยากจะสั่งซื้อเพิ่มนะคะ
ขอดูของหน่อยนะคะ"

ผมก็ให้เปิดดูของไป
"มันคงไม่ตกลงมาแตกหรอกมั๊ง"
ผมหวังว่าอย่างนั้น

ผมรอพนักงานเอาบัตรไปรูดนานมาก
ระหว่างนั้นมีคนมาขอซื้อไอ้เตานี้สองราย
เซลล์ก็ยืนงงกันไปกันมา
ว่าเตามันมีอีกไหม 
แล้วอันของผม ... มันได้ขายไปหรือยัง

ผมเซ็งเหมือนกัน
เพราะตอนซื้อ ก็เห็นอยู่ด้วยกันว่าผมซื้อไปแล้ว
ให้บัตรเครดิตไปแล้ว
แทนที่เซลล์จะรีบบอกลูกค้าคนอื่น

ผมว่าผมคิดผิดนะที่ซื้อไอ้เตาบ้านี้

ของในห้างลดราคา
คงต่างจากนี้ไม่กี่ร้อย
แต่ไม่ต้องรอนาน
และไม่ต้องทำตัวเหมือน "อีกาหวงไข่" 
เหมือนในตอนนี้

บิลมาแล้ว!
ผมก็จะกลับบ้านแล้วหล่ะ
สายตาเหลือบมองไปในบิล
เห้ย ... มันเขียนว่าผมซื้อ "เตาสีเหลือง"
ทั้ง ๆ ที่ของผมมันเป็น "สีฟ้า"

เตาสีเหลือง
ก็คือของอีกชิ้น
ที่ผู้ชายนั้นซื้อไปต่างหาก

ด้วยความหวังดี 
และเคยทำงานเซลล์มาก่อน
ผมก็เลยเตือนน้อง
บอกว่า "ใบเสร็จมันผิดนะ"
"จะยุ่งในภายหลังไหม"

เซลล์บอกว่า
"งั้นเดี๋ยวหนูเปลี่ยนสลับกล่อง
อันสีเหลืองให้พี่ แล้วอันสีฟ้าไปให้เค้า
แต่พี่ก็เอาเตาสีฟ้ากลับไป"

"ก็ได้ครับไม่มีปัญหา
แต่น้องไปบอกพี่ที่เค้าซื้อสีเหลืองก่อนดีมั้ย"
ผมว่าผมก็ทำถูกนะ
อยู่ดีดีไปเปลี่ยนกล่อง
แต่ไม่บอกเจ้าของเค้าได้ไง

เซลล์ทำหน้าเลิ่กลัก
เผอิญผมจำคนที่ซื้อเตาอีกตัวได้
และเห็นว่าเขากำลังให้พนักงานออกแบบ
ห้องอะไรสักอย่าง
อยู่่ที่เคาเตอร์ใกล้ ๆ นี้

"ไม่เป็นไร คนซื้อเค้าอยู่แถวนี้
เดี๋ยวพี่ไปบอกเค้าให้"

ผมเดิน "ห้าก้าว"ไปหาผู้ชาย
เจ้าของเตาสีเหลืองคนนั้น
พอดีมันเป็นมุม
พนักงานเลยมองไม่เห็นเค้ากัน
หรือจำลูกค้าไม่ได้ก็ไม่รู้

"เอ่อ คุณครับ พอดีน้องเค้าออกบิลให้ผมผิด
กลายเป็นเตาสีเหลืองของพี่
แต่ของผมสีฟ้า แล้วน้องเค้าอยากจะสลับกล่องกับของผม"
ผมอธิบายอะไรต่ออีกนิดหน่อย

ผู้ชายคนนั้นไม่มองหน้าผมเลย

"เสียมารยาทจริง" ... ผมคิดในใจ

"พี่ไปบอกน้องเค้าหน่อยไหมครับ"
ผู้ชายคนนั้นยังคงไม่มองหน้าผม
แล้วตอบว่า
"ให้เซลล์เค้ามาคุยกับผมเอง"

ผมอึ้งไปนิดหน่อย
แต่ก็ยังย้ำกับเค้าอีกครั้ง
เพื่อให้รู้ว่าเซลล์ยืนอยู่ไม่ไกลจากตรงนี้
แต่คำตอบ และกรียาที่ได้กลับมา
ยังคงเหมือนเดิม
คือไม่มองหน้า แล้วพูดว่า

"ผมไม่มีปัญหา ให้เซลล์มาคุยกับผมเอง"

ผมเดินกลับไปด้วยความโกรธ
ผมไม่รู้ว่าเซลล์ได้ยินบทสนทนาของผมหรือเปล่า
"เค้าไม่ยอมมาคุยกับเซลล์หว่ะ"
ผมบอกน้องไปอย่างโกรธ ๆ
"ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวหนูออกบิลเตาสีฟ้าให้เค้าไป"

ผมสบถออกไป
"เซ็งจริง ๆ คนแบบนี้
เดินมาแค่ไม่กี่ก้าวเอง"

น้องเซลล์ที่ได้ฟังคงอยากรู้
"ทำไมเหรอค่ะพี่"

"มันหยิ่งนะสิ 
ซื้อเตาตัวละแค่สองพันกว่าบาท
ทำเป็นรวยมาจากไหนว่ะ"

ผมด่าอย่างหัวเสีย
จนพนักงานราว 7-8 คนที่ล้อมอยู่
เงยหน้าขึ้นมามอง

ก็มันจริงไหมล่ะ
ก็ซื้อของจัดรายการเหมือน ๆ กัน
มันจะมาหยิ่งอะไรนักหนา
อีแค่เดินไปคุยกะเซลล์
แล้วพูดกับใครกรุณามองหน้าเค้าบ้าง
เพราะทุกคนไม่ใช่ "คนใช้" คุณนะครับ

ผมเดินออกไปโดยไม่สนว่าใครจะคิดยังไง
ผมรู้สึกว่า เจ้าคนนั้นมันไม่มีน้ำใจ
แถมเสียมารยาทมาก
กริยาง่าย ๆ แต่ดูถูกคนได้ถึงใจนักเชียว


คนเราก็แปลกแหะ
ต้องให้คนมาพินอบพิเทาอะไรมากมาย
เดินไปคุยกะเซลล์สักหน่อยจะเป็นไรไป
ในชีวิตผมก็เพิ่งเคยเจอพวกเจ้ายศเจ้าอย่าง
เพื่อนผมก็มีนะลูกคนใหญ่คนโต
ก็ไม่เห็นมันมองข้ามหัวกบาลคนเหมือนนายคนนี้

ถ้าเค้าเข้ามาอ่านบล็อกของผม
ซึ่ง .. คงไม่มีวัน
ผมอยากจะบอกว่า
คนเราไม่ได้ดูสูงส่งเพราะข่มคนอื่น
หรือดูถูกใครนะครับ
เซลล์ รปภ แม่ค้า ทุกอาชีพต่างทำหน้าที่ของตน
เขาอาจจะทำหน้าที่บริการเรา
แต่เราก็ควรทำให้เขาทำหน้าที่อย่างมีความสุขบ้าง
รู้จักเป็นนางฟ้า เทวดา ให้กับคนอื่นบ้างเห๊อะ

แล้วโลกนี้จะได้สวยงามขึ้นไงหล่ะ










Create Date : 31 กรกฎาคม 2556
Last Update : 31 กรกฎาคม 2556 3:11:56 น.
Counter : 2630 Pageviews.

0 comments
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

Guynes
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]



ผู้ชายเซอร์ ๆ ที่รักดนตรีเป็นชีวิตจิตใจ ชอบดื่มกาแฟและเบียร์ เคยฝันว่าอยากมีห้องสมุดเป็นของตัวเอง เพราะรู้สึกมีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่านหนังสือ และจะอ่านแบบไม่กินไม่นอนจนกว่าจะอ่านจบ
กรกฏาคม 2556

 
1
3
5
6
7
8
9
10
11
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
26
27
28
29
30
 
 
31 กรกฏาคม 2556
All Blog