|
|||
ฤดูหนาวที่ยาวนาน เพิ่งจะหัวเราะเยาะ "ฤดูหนาว" มาหมาด ๆ ตอนเดือนพฤศจิกายน กลายเป็นว่า ... หนาวของปีนี้ช่างยาวนาน และทวีความหนาวยิ่งกว่าปีก่อน หลังจากหมดเรื่องพ่อ เราก็พยายามดำเนินชีวิตอย่างปกติ อยู่เฉย ๆ ได้สักพัก ก็ได้ฤกษ์ต่อเติมบ้านเราให้เสร็จ ผมค่อนข้างอึดอัดกับช่างทำบ้าน ที่ทำงานค่อนข้างช้า และไม่ค่อยอยากให้เรา เข้าไปดูนั่นดูนี่ บอกตามตรงว่า ผมต้องเสียเวลานั่งทำงานที่บ้าน เพื่อเฝ้าคนงานพวกนี้ บางที่ไม่ได้ออกไปไหน ทั้ง ๆ ที่มีธุระที่ต้องติดต่อ หวังว่าบ้านจะเสร็จโดยเร็ว ปีใหม่นี้ เราก็ยังคงไปเที่ยวกันเหมือนเคย แม้ว่าจะไม่มีพ่อแล้ว ผมไม่อยากให้บรรยากาศมันเศร้า ผมกลายเป็นสารถีประจำครอบครัว การขับรถให้คนอื่นนั่งไกล ๆ มันก็เครียดเหมือนกัน นอกจากความปลอดภัย เราก็ต้องขับให้เขานั่งสบายด้วย นั่นทำให้ผมหงุดหงิดมากในตอนแรก แต่พอนาน ๆ มันก็เริ่มชิน เราไปทำบุญกันที่วัดสระแก้ว อุทัยธานี วัดนี้รับเลี้ยงเด็กกำพร้าไว้มาก แม่ตั้งใจเอาเสื้อผ้าและของใช้ของพ่อ ไปบริจาค ... ซึ่งบางอย่างผมก็ยังอยากจะใช้อยู่นะ แต่เพราะแม่ไม่อยากจะเห็นมันอีก ผมก็เลยต้องตามใจ จากอุทัยธานีด้วยทางหลวง 329 เส้นทางที่โคตรไม่คุ้น แต่คิดว่ามันน่าจะลัดกว่า กลับไปทางอยุธยา ขับไปก็ลุ้นไป แต่ยังโชคดีที่มี GPS นำทาง ถึงแม้ว่าบางที ... จะเชื่อมันไม่ได้สนิทใจ แต่ก็ยังพอรู้ว่า เราอยู่บนเส้นทางที่ควรอยู่หรือไม่ บรรยากาศในการเดินทาง สองข้างเป็นป่าไม้พุ่ม สลับกับตัวเมืองเล็ก ๆ ถนนสวนกันอย่างละเลน ทำให้เราต้องลุ้นแซงรถใหญ่บ่อยครั้ง จาก 329 มาเจอทางหลวงสายที่ 1 เหมือนเจอสวรรค์ ขับต่อบนทางหลวงสายที่ 2 อีกนิด ก็ "โคราช" แล้ว เขาใหญช่างบรรยากาศดี รีสอร์ทของเราอยู่บนเส้นทาง ไป อ. วังน้ำเขียว ชื่อ "Chateau De Khaoyai" กว่าจะหาเจอก็นานอยู่ เพราะพิกัด GPS ที่ใส่ไว้ มันผิดพลาด ชาโตว์ฯ เป็นรีสอร์ทคล้ายกับชื่อ เป็นบ้านเศรษฐีบ้านนอกของฝรั่ง ไม่รู้ว่านิยามนี้จะถูกต้องหรือไม่ บ้านที่เราพักเป็นบ้านสามชั้น ที่ไม่มี "ลิฟท์" หลายคนอาจจะคิดว่า ผม "เรื่องมาก" ห้องพักอยู่ชั้น 3 ด้วยความที่พนักงาน บอกว่าจะได้ห้องที่ใหญ่กว่า สำหรับพักสบาย ๆ สามท่าน โดยที่เราไม่คิดว่า แต่ละชั้นของติกที่เราพัก จะมีความสูงเท่ากับ 2 ชั้น ของตึกธรรมดา ก็ต้องออกกำลังกายกันนิดนึง เวลาเดินลงมาเอาของที่รถ แล้วเดินกลับห้อง บรรยากาศสุขสงบที่นั้น ชวนให้ผมลืมเชียงใหม่ไปเลย ผมคิดว่า ... ทิวทัศน์แถบนี้ก็สวยงามไม่แพ้กัน ความหนาวอยู่ในระดับที่ใช้ได้ ความงามกับความเจริญ อยู่ในระดับที่พอเหมาะ วังน้ำเขียวสมกับที่เป็นแหล่งโอโซน อากาศดีมาก รายล้อมด้วยต้นไม้ ไร่องุ่น ภูเขา และอ่างเก็บน้ำ พร้อมกับสถานที่แวะพักรายทาง ที่น่าสนใจ เรามีโอกาสเที่ยว "จิม ทอมสัน ฟาร์ม" ในวันที่สอง ซึ่งต้องเป็นการตั้งใจไปจริง ๆ เพราะเราต้องขับผ่านเส้นทางวังน้ำเขียว ไปจนสุด ... ถึงถนนใหญ่ แล้วขับต่อไปอีกยาว เส้นทางราวกับ กรุงเทพ - พัทยา คือประมาณ 76 กิโลเมตร จิม ทอมสัน ฟาร์ม เป็นที่เที่ยวเชิงเกษตรกรรม วัฒนธรรม หลังจากซื้อบัตรผ่านประตูคนละ 80 บาท ก็จะมีรถขับเราไปยังจุดแวะ ซึ่งมีด้วยกัน 4 จุด ตลอดทางจะขับผ่านไร่พืชผักและดอกไม้ ที่ปลูกไว้อย่างเป็นธรรมชาติสวยงาม มีคำบรรยายจากเจ้าหน้าที่ จุดแวะต่าง ๆ ล้วนแล้วแต่มีความน่าสนใจ อย่าง ทุ่งดอกทานตะวัน หมู่บ้านอิสาน สวนดอกไม้ คุ้มค่าแก่การเข้าชมจริง ๆ หลังจาก ฟาร์ม เราแวะ ไร่วิลเลจฟาร์ม ตามรอยซีรีย์ดัง 4 หัวใจแห่งขุนเขา ได้น้ำองุ่นราคาดีมาสองขวด จากนั้นก็ขับเที่ยว ตามเส้นทางวังน้ำเขียวมาเรื่อย อิจฉาคนที่อยู่แถวนั้นจัง มีอากาศดีดี เมืองน่ารัก ๆ แล้วก็ชีวิตที่สุขสงบ แทบอยากจะขายบ้าน ไปอยู่ที่นั่น เขาใหญ่คงกลายเป็นที่เที่ยวประจำ สำหรับผมไปแล้วหล่ะครับ เห้อ เล่าซะยาว กลับมาสู่วันทำงานของเรากันดีกว่านะ ผจญความหนาว รถติด และราคามาม่าที่แพงขึ้น กันต่อไปครับ |
Guynes
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?] ผู้ชายเซอร์ ๆ ที่รักดนตรีเป็นชีวิตจิตใจ ชอบดื่มกาแฟและเบียร์ เคยฝันว่าอยากมีห้องสมุดเป็นของตัวเอง เพราะรู้สึกมีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่านหนังสือ และจะอ่านแบบไม่กินไม่นอนจนกว่าจะอ่านจบ Group Blog All Blog
Link |
||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |
ดีใจด้วยที่ดำเนินชีวิตได้ตามปกติแล้ว
ทุกอย่างต้องดำเนินต่อไปค่ะ
ยินดีที่ได้รู้จักแบบเป็นทางการ