ฤดูหนาวที่ยาวนาน
เพิ่งจะหัวเราะเยาะ "ฤดูหนาว"
มาหมาด ๆ ตอนเดือนพฤศจิกายน
กลายเป็นว่า ...
หนาวของปีนี้ช่างยาวนาน
และทวีความหนาวยิ่งกว่าปีก่อน

หลังจากหมดเรื่องพ่อ
เราก็พยายามดำเนินชีวิตอย่างปกติ
อยู่เฉย ๆ ได้สักพัก
ก็ได้ฤกษ์ต่อเติมบ้านเราให้เสร็จ

ผมค่อนข้างอึดอัดกับช่างทำบ้าน
ที่ทำงานค่อนข้างช้า
และไม่ค่อยอยากให้เรา
เข้าไปดูนั่นดูนี่

บอกตามตรงว่า
ผมต้องเสียเวลานั่งทำงานที่บ้าน
เพื่อเฝ้าคนงานพวกนี้
บางที่ไม่ได้ออกไปไหน
ทั้ง ๆ ที่มีธุระที่ต้องติดต่อ

หวังว่าบ้านจะเสร็จโดยเร็ว

ปีใหม่นี้
เราก็ยังคงไปเที่ยวกันเหมือนเคย
แม้ว่าจะไม่มีพ่อแล้ว
ผมไม่อยากให้บรรยากาศมันเศร้า

ผมกลายเป็นสารถีประจำครอบครัว
การขับรถให้คนอื่นนั่งไกล ๆ
มันก็เครียดเหมือนกัน
นอกจากความปลอดภัย
เราก็ต้องขับให้เขานั่งสบายด้วย
นั่นทำให้ผมหงุดหงิดมากในตอนแรก
แต่พอนาน ๆ มันก็เริ่มชิน

เราไปทำบุญกันที่วัดสระแก้ว อุทัยธานี
วัดนี้รับเลี้ยงเด็กกำพร้าไว้มาก
แม่ตั้งใจเอาเสื้อผ้าและของใช้ของพ่อ
ไปบริจาค ...
ซึ่งบางอย่างผมก็ยังอยากจะใช้อยู่นะ
แต่เพราะแม่ไม่อยากจะเห็นมันอีก
ผมก็เลยต้องตามใจ

จากอุทัยธานีด้วยทางหลวง 329
เส้นทางที่โคตรไม่คุ้น
แต่คิดว่ามันน่าจะลัดกว่า
กลับไปทางอยุธยา

ขับไปก็ลุ้นไป
แต่ยังโชคดีที่มี GPS นำทาง
ถึงแม้ว่าบางที ...
จะเชื่อมันไม่ได้สนิทใจ
แต่ก็ยังพอรู้ว่า
เราอยู่บนเส้นทางที่ควรอยู่หรือไม่

บรรยากาศในการเดินทาง
สองข้างเป็นป่าไม้พุ่ม
สลับกับตัวเมืองเล็ก ๆ
ถนนสวนกันอย่างละเลน
ทำให้เราต้องลุ้นแซงรถใหญ่บ่อยครั้ง

จาก 329 มาเจอทางหลวงสายที่ 1
เหมือนเจอสวรรค์
ขับต่อบนทางหลวงสายที่ 2 อีกนิด
ก็ "โคราช" แล้ว

เขาใหญช่างบรรยากาศดี
รีสอร์ทของเราอยู่บนเส้นทาง
ไป อ. วังน้ำเขียว
ชื่อ "Chateau De Khaoyai"
กว่าจะหาเจอก็นานอยู่
เพราะพิกัด GPS ที่ใส่ไว้
มันผิดพลาด

ชาโตว์ฯ เป็นรีสอร์ทคล้ายกับชื่อ
เป็นบ้านเศรษฐีบ้านนอกของฝรั่ง
ไม่รู้ว่านิยามนี้จะถูกต้องหรือไม่
บ้านที่เราพักเป็นบ้านสามชั้น
ที่ไม่มี "ลิฟท์"

หลายคนอาจจะคิดว่า
ผม "เรื่องมาก"

ห้องพักอยู่ชั้น 3
ด้วยความที่พนักงาน
บอกว่าจะได้ห้องที่ใหญ่กว่า
สำหรับพักสบาย ๆ สามท่าน
โดยที่เราไม่คิดว่า
แต่ละชั้นของติกที่เราพัก
จะมีความสูงเท่ากับ 2 ชั้น
ของตึกธรรมดา

ก็ต้องออกกำลังกายกันนิดนึง
เวลาเดินลงมาเอาของที่รถ
แล้วเดินกลับห้อง

บรรยากาศสุขสงบที่นั้น
ชวนให้ผมลืมเชียงใหม่ไปเลย
ผมคิดว่า ...
ทิวทัศน์แถบนี้ก็สวยงามไม่แพ้กัน
ความหนาวอยู่ในระดับที่ใช้ได้
ความงามกับความเจริญ
อยู่ในระดับที่พอเหมาะ

วังน้ำเขียวสมกับที่เป็นแหล่งโอโซน
อากาศดีมาก
รายล้อมด้วยต้นไม้
ไร่องุ่น ภูเขา และอ่างเก็บน้ำ
พร้อมกับสถานที่แวะพักรายทาง
ที่น่าสนใจ

เรามีโอกาสเที่ยว "จิม ทอมสัน ฟาร์ม"
ในวันที่สอง
ซึ่งต้องเป็นการตั้งใจไปจริง ๆ
เพราะเราต้องขับผ่านเส้นทางวังน้ำเขียว
ไปจนสุด ... ถึงถนนใหญ่
แล้วขับต่อไปอีกยาว
เส้นทางราวกับ กรุงเทพ - พัทยา
คือประมาณ 76 กิโลเมตร

จิม ทอมสัน ฟาร์ม
เป็นที่เที่ยวเชิงเกษตรกรรม วัฒนธรรม
หลังจากซื้อบัตรผ่านประตูคนละ 80 บาท
ก็จะมีรถขับเราไปยังจุดแวะ
ซึ่งมีด้วยกัน 4 จุด
ตลอดทางจะขับผ่านไร่พืชผักและดอกไม้
ที่ปลูกไว้อย่างเป็นธรรมชาติสวยงาม
มีคำบรรยายจากเจ้าหน้าที่
จุดแวะต่าง ๆ ล้วนแล้วแต่มีความน่าสนใจ
อย่าง ทุ่งดอกทานตะวัน
หมู่บ้านอิสาน สวนดอกไม้
คุ้มค่าแก่การเข้าชมจริง ๆ

หลังจาก ฟาร์ม
เราแวะ ไร่วิลเลจฟาร์ม
ตามรอยซีรีย์ดัง 4 หัวใจแห่งขุนเขา
ได้น้ำองุ่นราคาดีมาสองขวด
จากนั้นก็ขับเที่ยว
ตามเส้นทางวังน้ำเขียวมาเรื่อย

อิจฉาคนที่อยู่แถวนั้นจัง
มีอากาศดีดี เมืองน่ารัก ๆ
แล้วก็ชีวิตที่สุขสงบ
แทบอยากจะขายบ้าน
ไปอยู่ที่นั่น

เขาใหญ่คงกลายเป็นที่เที่ยวประจำ
สำหรับผมไปแล้วหล่ะครับ

เห้อ เล่าซะยาว
กลับมาสู่วันทำงานของเรากันดีกว่านะ
ผจญความหนาว รถติด
และราคามาม่าที่แพงขึ้น
กันต่อไปครับ




Create Date : 18 มกราคม 2554
Last Update : 18 มกราคม 2554 10:20:43 น.
Counter : 641 Pageviews.

1 comments
  
หายไปนานเหมือนกันนะคะ

ดีใจด้วยที่ดำเนินชีวิตได้ตามปกติแล้ว

ทุกอย่างต้องดำเนินต่อไปค่ะ

ยินดีที่ได้รู้จักแบบเป็นทางการ
โดย: วึ่นวือ girl (asilike ) วันที่: 31 มกราคม 2554 เวลา:14:17:56 น.
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

Guynes
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]



ผู้ชายเซอร์ ๆ ที่รักดนตรีเป็นชีวิตจิตใจ ชอบดื่มกาแฟและเบียร์ เคยฝันว่าอยากมีห้องสมุดเป็นของตัวเอง เพราะรู้สึกมีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่านหนังสือ และจะอ่านแบบไม่กินไม่นอนจนกว่าจะอ่านจบ
มกราคม 2554

 
 
 
 
 
 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
19
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
 
 
All Blog