BlogGang.com : : GunnerJordan : วันที่สาม ของการเดินทางมาทำงานที่ USA

วันที่สาม ของการเดินทางมาทำงานที่ USA

วันที่สาม 21 12 2010...

เมื่อเครื่องลองจอดที่สนามบิน เท็กซัส เราก้อ เดินตามๆ คนไป เผื่อไปด่านที่เค้าเรียกกันว่า immegration หรือด่าน่ตรวจคนเข้าเมือง

โหห ทำไมคนรอ เข้าคิว เยอะมาก จะตรวจอะไรกันหนา ผมก้อ ยืนรอ อยู่่นาน กว่าจะถึงคิว

เจ้าหน้าที่ : Hello คุณมาทำอะไร ไหนของดู passport หน่อย
ผม : ยืน ให้แต่โดยดี

เจ้าหน้าที่ : H1B เหรอ เคยได้มาก่อนไหม
ผม : First time คับ

เจ้าหน้าที่ : คุณมาทำงานอะไร?
ผม : ทำงานเกี่ยวกับ ระบบ GSM ของอิริสัน คับ

เจ้าหน้าที่ : Ummm ยื่น ซ้าย มาสแกน ตรงเครื่องดิ
ผม : เราก้อ เจ้ากรรม ขวา ซ้าย จำไม่ค่อยถูก เลยเอามือ ขวา ตั้งซะ เจ้าหน้าที่ บอกทันที ซ้ายๆๆๆ

เจ้าหน้ที่ : ดู รูปใน passport อยู่นาน แล้วก้อ ถามอีก คุณพักที่ไหน ?
ผม : ซวย ละ ที่พัก ที่นี่ไม่มีหนิ ที่ผ่านมาๆ ก้อ เขียนที่อยู่ บริษัท ที่จ้างเรามา ก้อ เลยลองตอบว่า บริษัท จัดหาให้ผมครับเลยไม่แน่ใจว่าที่ไหน

เจ้าหน้าที่ : คิดอยู่นาน ก้อ หยิบ ตรา สแตมป์
ผม : คิดในใจ รอดแล้ววววตรู

จากนั้นก้อ เดินตาม เขาไป เพื่อไปเอา กระเป๋า รอตรงที่เอากระเป๋า อยู่นาน เพราะผม ไม่สามารถจำกระเป๋าของตัวเองได้ เพราะไม่ได้ใช้กระเป๋าอันที่พามา เลย เลยงง
กระเป๋า ของเราผ่านไปมาสามรอบได้ เลยตัดสินใจหยิบขึ้นมาดู และลองปลด ล็อก ข้างกระเป๋า ตามรหัส ที่ตัวเองตั้งให้ ปรากฏว่า ใช่ เฮ้อออ โล่งง ดีใจจัง เสร็จซะที

ปรากฏ ว่ายังไม่เสร็จ จ้ะ เดินได้สักพัก ก้อมีอีกด่าน ตรวจเหมือนเดิมเลย เห็นบางคน ตรวจ passport คราวนี้ ด่านนี้ไม่ผ่าน จนท. เรียกเข้าไปคุย ตัวต่อตัวในห้องก้อมี อ้าวละลุ้นอีกแร้ะะะ

ปรากฏ ว่าผิดคาดนะ ของเค้า คราวนี้ไม่ได้ตรวจอะไรเลย แค่ดู passport และไม่ถามอะไรด้วย จนท. ก้อ บอกว่า ไปทางนี้ต่อ เค้าก้อ เดินต่อไปตามทาง ตาม คนอื่นๆไป พอออกมานอกสนามบิน ก้อ ดูคนที่จะมารอรับ เรามองอยู่นาน เพราะคน ที่มารอรับไม่ได้ยืน พลุกพล่าน เหมือน ที่บ้านเรา มองซ้ายมองขวา ก้อ เห็นผู้ หญิงคนหนึ่งยืน ถือ กระดาษ A4 คนเดียว เค้าเลยตัดสินใจ เดินไปใกล้ ๆ ผู้ หญิงคนนั้น
และก้อมองดูกระดาษที่เขา ถือ ปรากฏว่า ช่าย ชื่อเค้าจริงๆ

ผู้หญิง : Hi your Chawit ?
เค้า : ใช่ ฉันเอง ก้อ ทักทายจับมือกันเสร็จ เขาก้อ นำมาพามาที่รถ
เขาชื่อ LISA เป็นคนสเปน ตลอดทางที่ เขานำเรามา บ้านเมืองที่นี่ต่างจาก กทม มากมาย ไม่เหมือนกันเลยแม้แต่นิดเดียว ก้อ แปลกตา แปลกใจ มาก ตื่นเต้นด้วย

จนกระทั่ง เดินทางเกือบ ครึ่ง ชม จาก สนามบิน ก้อ มาถึง รร ที่พัก ชื่อว่า HomeStead Dallas/Plano เจ้าหน่อยก้อ เปิกกระโปรงหลังของ รถ แล้วยกกะรเป๋าลง หน้า รร และพูดกับเค้าว่า see you bye อ้าวเค้าละ งง เลย หมายความว่าไง เอาเค้ามาทิ้ง หน้า รร แล้วกลับเลย เค้ายืน งงงง มองดูนาฬิกา เวลา จะ หกโมงเย็นของที่นู้นแล้ว เลยเอา ว่ะ ตัดสินใจลากกระเป๋า เข้า รร

ใน รร รีเซฟชั่น ไม่อยู่ ติดป้ายว่าให้รอ 15 นาที สักพัก มีผู้ หญิงตัวใหญ่ๆ ผิวดำ ตะโกน ถามและเดินมา มีอะไรให้ช่วยไหม

เค้าเลยยืน passport ให้ และก้อ บอกว่าให้ check หน่อยว่า มีชื่อนี้ book ห้องไว้ไหม ปรากฏว่ามีจริงๆ ว้าาาา โล่งใจ และก้อ เหนื่อยกับการเดินทางมากมาย กว่า 22 ชม ลืมบอกไป รถทางนี้ ตรงข้ามกับบ้านเราหมดเลย ทั้งด้านขับ ทั้งทิศทาง

มาถึงปั้บ ก้อ ออนไลท์หาตัวเองทันที แต่ตัวเองไม่อยู่ ประชุม ก้อ เลยยังไม่ได้คุย เลยเผลอหลับไปด้วยความเหนื่อย """

แต่อย่างหนึ่งที่เค้าไม่เคยลืมคือ ความคิดถึงและเป็นห่วงตัวเองตลอดเวลานะ รักและเป็้นห่วงเสมอ จ้ะ ....

TJ