Group Blog
Group ตัวอย่าง
ธันวาคม 2553
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
22 ธันวาคม 2553
การเดินทางมาทำงาน ต่างแดน
All Blogs
วันที่สองละ Japan
การมาทำงานที่ ญี่ปุ่น วันแรก
วันที่ 51
วันที่ 50
วันที่ 49
วันที่ 48
วันที่ 47
วันที่ 46
วันที่ สี่สิบห้า
วันที่ 44
วันที่ 43
วันที่ 42
วันที่ 41 วันที่ต้องลุ้น
วันที่ สี่สิบ
วันที่ 39
วันที่ สามแปด
วันที่ 37
วันที่ 36 สู้ๆๆ
วันที่สามห้า เหนื่อยยยยย
วันที่ 34 ของการเขียนไดอะรี่
วันที่สามสอง
วันที่ สามหนึ่ง แร้ะ
วันที่ สามสิบ
วันที่ 29
วันที่ 28
วันอาทิตย์ผ่านไปอย่างรวดเร็ว
วันที่ว่างเปล่าา
วันที่ 26 อดทน
วันที่ 25 ไม่สบาย.....
วันที่ 24
วันที่ 23
วันที่ 22 แล้วนะ
วันที่ ยี่สิบเอ็ด
วันที่ 20 ของการรอคอย
วันที่ 19
วันที่ 18 ของการคิดถึง
วันที่ 17
วันที่ 16
วันที่ 15 ....ของการเขียนไดอะรี่
วันที่ 14....
แต่ละวันละวันที่ผ่านไป
เมื่ออีก วันผ่านไป
แต่ละวันที่ผ่านไป
ส่งท้ายปี เก่า ต้อนรับปีใหม่
วันนี้ทำงานกลับดึกมากเกือบตี 1 วันแรก
เวลาเปลี่ยน ใจคนไม่เปลี่ยน
อีกวันผ่านไป (อดทน)
วันที่สาม ของการเดินทางมาทำงานที่ USA
วันแรกของการทำงาน ที่ อิริคสัน USA
วันที่สาม ของการเดินทางมาทำงานที่ USA
วันแรก ของการเดินทาง ต่อเครื่องที่ญี่ปุ่น
การเดินทางมาทำงาน ต่างแดน
การเดินทางมาทำงาน ต่างแดน
20 12 2010
การเดินทางคร้ั้งนี้ ไม่ใช่การเดินทางครั้งแรกของผม เป็นการเดินทางไปทำงานต่างประเทศ ครั้งที่ 2 ต่อจากประเทศเวียตนาม แต่การเดินทางครั้งนี้ไม่เหมือนกับครั้งแรก เพราะผมค่อนข้างที่จะ หดหู่ ใจเป็นอย่างมาก เพราะต้องจากบ้าน จากเมืองไปไกล จากคนรัก ซึ่งเวลาห่างกัน มากกว่า 12 ชม.
ผมอยากจะบอกว่า การเขียนไดอะรี ยากมากสำหรับผม แต่ผมอยากระบายความรู้สึก ให้คนที่ผมรัก(ภรรยา) ของผมได้รับรู้บ้าง ว่าผมรู้สึกอย่างไรในขณะนั้น
4.00 AM ตืนแต่เช้า เพื่อไปหนามบิน ใจหายและใจสั่น แต่ต้องเก็บอาการเอาไว้
5.30 AM นั่งจิบกาแฟน กันที่สนามบิน เค้ารู้ว่าต้องเองใจหาย แต่เค้าก้อ เหมือนกัน เพียงแต่เค้าต้องเก็บอาการเอาไว้ให้มาก
6.00 AM และแล้วเราก้อ ต้องจากกันจริงๆ เศร้าใจอย่างมาก เรายืนอยู่ด้วยกันที่ ด่านตรวจ passport อยู่นาน เพื่อร่ำลา เค้ารู้ว่าตัวเองต้องร้อง เค้าพยายามเก็บอารมย์ให้อยู่ ไม่ให้ตัวเองคิดมาก แต่น้่ำตาข้างใน นั้นมันช่างทรมาน นัก แต่ต้องทำใจ
และแล้ว ตัวเองก้อ เดินจากไป แต่วันนี้ัตัวเองมีสัมภาษณ์ วีซ่าท่องเที่ยวที่ สถานฑูต เมกา ด้วยเวลา 7.15 AM เค้าจะบอกว่าขอให้ตัวเองโชคดี นะ ผ่านไม่ผ่านไม่เป็นไร ไม่ต้องคิดมาก อย่ากังวล ยังไงเราก้อ ยืนใหม่ได้ ไม่ว่าจะยืนในฐานะท่องเที่ยว หรือว่าผู้ติดตาม
เค้าอยากจะถ่านรูป อับขึ้น เฟสบุ้ค เพื่อที่ตัวเองจะได้รู้ ว่าเค้าเป็นยังไงถึงไหนตัวเองจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงแต่ ไม่สามารถทำได้ เพราะโทรศัพท์ เจ้ากรรมไม่สามารถใช้การใดๆได้เลย ตลอดการเดินทาง เค้าคิดว่าตัวเองต้องร้อนใจแน่ใจ เพราะมันเหมือนขาดการติดต่อ
ไม่ว่า ลงต่อเครื่องที่ นากาตะ ญี่ปุ่น ก้อ หาอินเตอร์ไม่ได้ เศร้าา
อยากจะบอกว่าการนั้่งเครื่อง นานๆ ข้ามทวีปคนเดียวมันเหงามากไม่สนุกเลย คิดถึงตัวเองที่สุด แต่ไม่สามารถบอกได้
สุดท้ายของ Blog แรกนี้คงไม่มีอะไรพูดมากไปกว่า ความเหงา ความคิดถึง
และหวังว่าจะมีวันของเราไวๆ ดูแลตัวเองนะ ในขณะที่เค้าไม่อยูู่ อย่ากลับบ้านดึกนะ ขับรถดีๆละ เป็นห่วงและคิดถึง ตัวเองเสมอ ...เด๋วมาเล่าสู่กันฟังใหม่ ใน Blog ที่ สอง จ้ะ
Create Date : 22 ธันวาคม 2553
Last Update : 22 ธันวาคม 2553 19:29:25 น.
1 comments
Counter : 400 Pageviews.
Share
Tweet
คิดถึงตัวเองเหมือนกันค่ะ
ทั้งรักและก้อห่วงตัวเองนะ...
โดย:
MeeMi
วันที่: 22 ธันวาคม 2553 เวลา:19:34:21 น.
ชื่อ :
* blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
*ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
GunnerJordan
Location :
Dallas TX United States
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
เขียน Blog อันนี้เพื่อให้ ภรรยา อ่าน เป็นการแลกเปลี่ยน ได้อารี่กันในวันที่เรา ไกลกัน
Friends' blogs
Webmaster - BlogGang
[Add GunnerJordan's blog to your web]
Links
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
ทั้งรักและก้อห่วงตัวเองนะ...