แปลกมากๆ มันแปลกมากๆ

ไม่คิดเลยว่าในชีวิตตัวเราจะตกฤดูเหงาและจิตตกได้ถึงเพียงนี้

ทั้งๆ ที่งานการต่างๆ มันก็กองอยู่ตรงหน้าตั้งมากตั้งมาย

แต่ก็ไม่ได้ช่วยคลายความเหงาให้ลดน้อยลงไปได้เลย

นี่แหละนะ...ความเหงา...

มันไม่เข้าใครออกใครจริงๆ

ที่บ่นเหงา..

ไม่ได้เหงาแบบอยากมีแฟน

แต่รู้สึกคิดถึงชีวิตช่วงวัยละอ่อน

สนุกสานาน เฮฮาปาจิงโกะกะเพื่อนไปวันๆ

ไม่มีเรื่องราวอะไรให้ต้องคิดต้องรับผิดชอบซะเยอะแยะ

นี่แหละหนา...เค้าว่า...ยิ่งโตยิ่งทุกข์

ตอนเด็กๆ อยากโต

พอโตมาก็คิดอยากเป็นเด็ก

มันไม่พอดีจริงๆ จิตใจมนุษย์

ช่วงนี้งานเยอะ

ก็ทำให้เครียดเยอะ

พยายามจะไม่เครียดแล้วเชียว

แต่เหมือนว่าข้างในลึกๆ ก็ยังคงเครียด

ปล่อยใจให้สบายไม่ได้เลย

มันคิดอะไรเยอะแยะมากมายไปหมด

แปลกจริง..งานเยอะ..เครียดแล้วงานเสร็จมั้ย

ก็เปล่า...

แต่มันทำใจให้สบายอุราไม่ได้จิงๆ

ทำไงดีน้าาาาาาาาาา