ออกจากออฟฟิศบ่ายแก่ๆ
ระหว่างทางเดินกลับบ้านก็ไม่ลืมที่จะแวะร้านกาแฟสุดโปรด
ได้พายรูปหัวใจและชานมร้อนติดมือกลับบ้านมา
.....

ถึงแม้ตอนรอสั่งเครื่องดื่มจะแอบหงุดหงิดใจหน่อยๆ
กับนักท่องเที่ยวบางชาติที่รุงรังเหลือเกิน
แต่พอเห็นรอยยิ้มและความอดทนของพนักงาน
ก็อดที่จะชื่นชมไม่ได้
..นี่จะต้องใช้ความอดทนมากมายขนาดไหนกันนะ..

บางทีก็แอบตำหนิตัวเองอยู่บ่อยครั้ง
ตั้งแต่อยู่ที่นี่มาก็จะเข้าสี่ปี
ความใจร้อนมากขึ้นเป็นลำดับ
รออะไรไม่ค่อยจะได้
ซึ่งก็ไม่ค่อยแน่ใจว่า เราปรับตัวเข้ากับที่นี่ได้ดี
หรือว่าเพิ่มพูนนิสัยแย่ๆ กันแน่

......
ในวันที่มานั่งละเมียดถ่ายรูปขนม
ในวันหนึ่งที่มีรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ
ซึ่งก็ไม่ได้เกิดขึ้นง่ายๆ สำหรับตัวฉันในทุกๆ วันนี้
...

ขอบคุณลมหายใจของวันนี้
รอยยิ้ม พลังใจ
สำหรับวันต่อๆ ไป

...