Group Blog
ไมกับรีน 1
ไมกับรีน 2
ไมกับรีน 3
ไมกับรีน 4
รวมเรื่องสั้นๆ ของ GTW
สมุดเยี่ยม
นิยายกำลังภายใน แนว GTW
กระบี่รันทด
ไมกับรีน 5
ไมกับรีน 6 - ไปจนจบ
ฝันสยอง
Nativity in black
รีวิว
กุมภาพันธ์ 2548
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
23 กุมภาพันธ์ 2548
ไหปลาร้าสุดขอบฟ้า 6 (จบภาค 1)
ไหปลาร้าสุดขอบฟ้า 5
ไหปลาร้าสุดขอบฟ้า 4
ไหปลาร้าสุดขอบฟ้า 3
ไหปลาร้าสุดขอบฟ้า 2
All Blogs
ไหปลาร้าสุดขอบฟ้า 6 (จบภาค 1)
ไหปลาร้าสุดขอบฟ้า 5
ไหปลาร้าสุดขอบฟ้า 4
ไหปลาร้าสุดขอบฟ้า 3
ไหปลาร้าสุดขอบฟ้า 2
ไหปลาร้าสุดขอบฟ้า 1
เฒ่าสามอีแปะ ตอนที่ 2 (จบ)
เฒ่าสามอีแปะ ตอนที่ 1
ไหปลาร้าสุดขอบฟ้า 2
ตอนที่ 2
ตุ่งตุ๊ง เป็นบุรุษหนุ่มปราดเปรื่องหล่อเหลาสง่างาม เพียงแต่มันอ่อนต่อโลกอย่างยิ่ง
แต่นี่ไม่อาจตำหนิมัน ที่ควรตำหนิ...อาจเป็นครอบครัวของมันซึ่งนับจากเป็นทารกกระทั่งเติบใหญ่ไม่เคยปล่อยมันออกสู่โลกภายนอกเลย
เนื่องเพราะครอบครัวของมันเห็นว่าโลกภายนอกเลวร้ายยิ่ง อันตรายยิ่ง
จนลืมคิดไปว่าถ้าไม่รู้จักความเลวร้ายจะซาบซึ้งกับความดีงามได้อย่างไร ถ้าไม่รู้จักกับความมืด..จะรู้จักแสงสว่างได้อย่างไร
ถ้าไม่รู้จักความเจ็บปวดสูญเสีย จะซาบซึ้งกับความสุขและสมหวังได้อย่างไร
บิดาของตุ่งตุ๊งเป็นโรคร้าย
โรคที่ไม่มีโอสถขนานใดรักษาได้ นอกจากปลาร้าพันปี สุดขอบฟ้า
โรคร้ายที่ว่าคือโรคสำออย .ที่พอได้ยินชื่อผู้คนต่างตัวสั่นพรั่นพรึงสุดสยดสยอง
ตุ่งตุ๊งจึงต้องออกเดินทางสู่ยุทธภพ
บรุษหนุ่มปราดเปรื่องแต่ไร้เดียงสาต่อโลกจะเป็นเช่นไร
มันจะถูกล่อลวงไปในทางไม่ดีหรือไม่ ..จะได้ปลาร้าพันปีกลับมาอย่างไร กระทั่งคนเขียนตอนนี้ก็ไม่อาจทราบได้
<เวร >
ตะวันคล้อยต่ำลงจรดทิวเขา ต่ำลงมาคือลำธารและสะพานเล็กๆ
ความจริงนี้เป็นภาพสวยงามยิ่ง ภาพที่สวยซึ้งตรึงอารมณ์กวี
น่าเสียดายที่ตุ่งตุ๊งไม่มีอารมณ์ชื่นชมเลยสักนิด เป็นเพราะไม่เพียงที่ดวงตะวันตกลง เรี่ยวแรงของมัน หัวใจของมันล้วนตกลงเช่นกัน .ตะวันจรดทิวเขา เข่าของมันก็อ่อนล้าแทบตกลงจรดดิน
มันไม่หลงทางเด็ดขาด เพราะมันไม่ทราบว่าจะไปทางใด ไม่มีทางให้หลง คนที่กระทั่งตนเองจะไปทิศทางใดจึงไม่จัดว่าเป็นคนหลงทางแน่นอน
นึกถึงค่ำคืนฟ้ามืดกลางป่าใหญ่ คนที่ไม่เคยออกสู่โลกภายนอกเช่นมันนับว่าเลวร้ายยิ่งแล้ว มารดาของมันพร่าสอนว่าในป่าเต็มไปด้วยภูตผีปีศาจ และสัตว์ร้าย คอยจ้องจับกินเป็นอาหาร นางพรายที่ดักฉุดบุรุษไปย่ำยี สร้างภาพน่าสะพรึงกลัวเจียนขาดใจ
ตัดใจเดินข้ามสะพานน้อย
ความจริงมันเดินขึ้นสะพาน แต่ตอนนี้หัวใจคล้ายร่วงหล่นลงในลำธาร เพราะกลางสะพานพลันปรากฏเงาร่างของสัตว์ร้ายยืนแยกเขี้ยวจังก้ากลางตะวันเขี้ยวขาววาววับในเสียงคำรรามสยบขวัญ
"อุ้ยตายแล้ว มารดาจ๋า "
มันอุทานอย่างสุภาพเรียบร้อย เซกลับหลัง .ขาพันกันล้มลง
มันมิใช่สตรีเหล็ก แต่เป็นผลจากการอบรมพร่ำสอนของมารดาให้มันเป็นกุลบุรุษดีงาม ไม่ว่าจะแตกตื่นอย่างไรจะต้องรักษามารยาทและความเรียบร้อยไม่ให้ขัดตาไว้ตลอด
พริบตานั้นสะพานน้อยคล้ายเป็นสะพานยาวไม่มีที่สิ้นสุดจากการปรากฏตัวของสัตว์ร้ายสนทยา
ตอนนี้อย่าว่าแต่จะข้ามไปเลย ประคองตัวให้พ้นจากการเป็นอาหารมื้อค่ำของพยัคฆ์ร้ายได้ก็นับว่าบุญแล้ว
"ชิ้วๆๆ .ไปๆๆ ชิ้วๆๆ"
บุรุษหนุ่มทำเสียงไล่ เนื่องเพระอยู่บ้านเคยใช้วิธีนี้ไล่แม่ไก่และลูกไก่จนกระเจิดกระเจิงขวัญหนีดีฟ่อมาแล้ว แต่ครั้งนี้เสียดายว่าสัตว์ประหลาดฟังภาษาคนไม่รู้เรื่อง มันยิ่งแสยะเขี้ยวขาวน้ำลายหยดตามมุมปากตั้งท่าราวจะกระโจนเข้าใส่
ยามจวนตัวมันพลันนึกถึงคำพูดของมารดา
"สัตว์ร้ายทั้งปวงล้วนกลัวนัยน์ตามนุษย์ ยามจวนตัวให้เจ้าจ้องมองตามันอย่ากระพริบ มันจะไม่กล้าทำอันตรายเจ้าเด็ดขาด"
สบตากัน
มันไม่มีโอกาสใคร่ครวญ สองตาของตุ่งตุ๊งจับจ้องอยู่นัยน์ตาดุร้ายของพยัคฆ์ร้ายที่แสยะเชี้ยวข่มขวัญอยู่เบื้องหน้า ตาประสานตาแน่วนิ่ง
สัตว์ร้ายมีท่าทีงงงันวูบหนึ่ง เกิดมายังไม่มีมนุษย์ตนใดมองหน้าแบบนี้
แต่แล้วพลันอ้าปากคำรามถีบเท้ากระโจนสุดตัวใส่บุรุษหนุ่ม
สัตว์ตัวนี้จำได้ว่าปู่ของมันเคยสอนว่าอย่าไปหลงกลพวกมนุษย์ มนุษย์ที่ใช้วิธีนี้คือมนุษย์จนตรอก ถึงได้ใช้วิธีปัญญาอ่อน มนุษย์ที่จนตรอกคือมนุษย์ที่เต็มไปด้วยความกลัว คนที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวย่อมไม่น่ากลัว
คนที่ไม่น่ากลัวย่อมเล่นงานได้
ดังนั้นมันจึงลงเท้าทันที
เขี้ยวขาว กรงเล็บ . ผ่าดวงตะวันลงมาแล้ว
ตุ่งตุ๊งคาดไม่ถึงเด็ดขาดว่าคำสอนของมารดาจะไร้ประสิทธิภาพจนป่านนี้ เพราะคาดไม่ถึงจึงไม่ทันนึกวิธีตั้งรับ ดังนั้นได้แต่นั่งปากอ้าตาค้าง รอรับมหันตภ้ยร้ายแรง
ในเสียงดังฉาด ศีรษะตุ่งตุ๊งขาดกระเด็นโลหิตฉีดพุ่งเป็นไฟพะเนียงประทุ
..
เรื่องควรเป็นเช่นนั้นถ้าไม่มีบางอย่างมาแทรก
ประกายสีม่วงพลันแหวกดวงตะวันออกเป็นทางบรรจบกับเงาร่างทะมืน เสียงดังสนั่นหวั่นไหว
เอ๋งๆๆๆๆ ..
สัตว์ร้ายกระดอนข้ามศีรษะของบุรุษหนุ่มไปหล่นลงด้านหลังวิ่งหางจุกตูดเข้าป่าไป
ผู้มาขัดขวางเป็นสตรีนางหนึ่ง
ข้างสะพานความจริงมีมวลหมู่บุบผามากมายหลากสีท่ามกลางผีเสื้อโบยบิน ดอกไม้เหล่านั้นล้วนงดงามสดสวยเจิคจรัสเพริดแพร้วพิสดาร แต่เมื่อสตรีนางนี้ปรากฏบุบฝานานาพันธ์กลับห่อเหี่ยวอับเฉาเศร้าหมองไปทันที
ดอกไม้สวยงาม
แต่เมื่อเทียบกับนาง ดอกไม้หมอง
กระทั่งหมู่ผีเสื้อยังเปลี่ยนใจโบยบินมาชื่นชมห้อมล้อม
ตุ่งตุ๊งตะลึงลานไปแล้ว
สตรีนางนั้นสวมชุดสีม่วงปนฟ้า ฝักกระบี่ในมือเป็นสีม่วง ที่ใช้เมื่อครูเป็นผักกระบี่กระแทกใส่
นางหันมากระชากเสียงใส่ตุ่งตุ๊ง
"ท่านทำไมนั่งสบตาจ้องมองกับสุนัขอยู่ได้"
"สุนัข..?"
บุรุษหนุ่มมีท่าทีงงงัน
"ข้าพเจ้านึกว่านั่นเป็นพยัคฆ์ร้าย"
สตรีนางนั้นจ้องมองอยู่ครึ่งค่อนวัน ความจริงนัยน์ตาของนางคล้ายมีม่านหมอกปกคลุมอยู่ชั้นหนึ่ง ไปๆมาๆ ม่านหมอกคล้ายจางหายแล้ว กลับคล้ายดวงดาวหลังฟองเมฆเคลื่อนคลาลาลับเปล่งประกายสดใสงดงามยิ่งกว่าดาราในหมู่ดาราราย
"ที่แท้ท่านเป็นคนเสียสติ กระทั่งสุนัขหรือคน ท่านกลับไม่สามารถแยกแยะ"
นางพึมพำ เสียงแผ่วเบาแต่ชัดเจนสดใสราวไข่มุกร่วงในจานหยก
ตุ่งตุ๊งยังคงตะลึงลาน
ไฉนมารดามารพร่ำสอนว่าสัตว์ร้ายที่น่ากลัวที่สุดคือสตรี สัตว์ร้ายอย่างมากก็กัดแทะเนื้อท่านไม่กี่เขี้ยว มีแต่สตรีที่กัดกินจิตวิญญาณและส่วนที่บอบบางที่สุดของหัวใจทำร้ายท่านจนสมองเลอะเลือนแหลกสลายทั้งกายและใจ
แต่ไฉนสตรีนางนี้จึงงดงามป่านนี้ คล้ายมีแต่สรวงสวรรค์ แดนมนุษย์นั้นไหนเลยเคยพบ บุรุษหนุ่มคิดว่ามารดาตนสวยงามที่สุดในโลกแล้ว
"ท่านเป็นใคร"
ในที่สุดอดมิได้ต้องเอ่ยปากถาม
"เราฉายา กระบี่ม่วงหวาน"
"กระบี่มะม่วงน้ำปลาหวาน?"
"บังอาจ"
ประกายกระบี่ฟ้าม่วงพวยพุ่งโค้งคล้ายคันเคียวเรียวรุ้งจ่อลำคอบุรุษหนุ่ม
"ท่านกล่าววาจาเหลวไหลอีกครึ่งคำ เราตัดท่านครึ่งท่อน กล่าววาจาเหลวไหลคำหนึ่ง เราสับท่านกระบี่หนึ่ง ท่านกล่าวว่าจาเหลวไหลเกินหนึ่งคำ เราตัดท่านเป็นพันเป็นหมื่นชิ้น"
"ท่านจะเอาเราไปทำลาบก้อยหรืออย่างไร จึงคิดสับเราละเอียดขนาดนั้น"
ธิดากระบี่ม่วงหวานถึงกับจนปัญญาพูดจา
บุรุษหนุ่มฝืนยิ้มกล่าวว่า
"เราเพียงล้อท่านเล่น ไยต้องดุร้ายจนป่านนี้ แต่เอาเถิด ตกตายในกระบี่จากสตรีงาม อย่างไรย่อมประเสริฐใช้ได้"
กระบี่ม่วงหวานปั้นสีหน้าขู่ขวัญครู่หนึ่ง ในที่สุดเก็บกระบี่เข้าฝัก
"ท่านดูไม่คล้ายคนเสียสติเลย"
"แต่ก่อนข้าพเจ้าไม่ แต่ตอนนี้คล้ายกลับกลายเป็นคนเสียสติจริงๆแล้วตั้งแต่พบหน้าท่าน"
กระบี่ม่วงเขียวถลึงตามองแต่หากนัยน์ตาเริ่มมีรอยยิ้ม นางขบริมฝีปากแล้วกล่าวว่า
"ท่านมิใช่คนเสียสติ ยิ่งไม่ใช่คนโง่งม หากเป็นตัวอุบาทว์ที่ได้มาตรฐานตัวหนึ่ง"
"ข้าพเจ้าไม่เพียงเป็นตัวอุบาทว์ ยังเป็นตัวบัดซบ กระทั่งสุนัขกับพยัคฆ์ก็ไม่มีปัญญาแยกแยะ"
กระบี่ม่วงหวานไม่เคยพบพานคนเช่นนี้มาก่อน คนที่ไม่รู้จักกระทั่งสุนัขช่างพิสดารเร้าใจน่าศึกษา ท่าทีเรียบๆร้อยๆของตุ่งตุ้งต่างจากจอมยุทธทั่วไป
"ท่านเดินทางไปที่ใด"
"ข้าพเจ้าเดินทางหาปลาร้าพันปี"
"ท่านควรเข้าตัวเมืองหาที่พักก่อน อยู่ห่างจากนี้สามลี้ทางทิศตะวันตก แล้วค่อยสืบข่าวปลาร้าพันปี"
วาจาของนางชะงัก
ความจริงนัยน์ตาของนางงดงามแจ่มจรัสกว่าดาวประดับฟ้า แต่พลันแปรเปลี่ยนเป็นหวาดหวั่นเมื่อนางบังเอิญพบอะไรบางอย่าง
บุรูษหนุ่มขมวดคิ้วมองตามไป
"ไม่เห็นมีอะไร"
ไม่มีอะไรจริงๆ แต่อะไรเล่าที่บันดาลให้จอมยุทธสาวผู้เก่งกล้าแตกตื่นได้
"นั่น.."
นางตะกุกตะกักกล่าว ชี้มือไปด้านข้าง
"นั่นนก 2 ตัว"
"นก 2 ตัว"
นกสองตัวกำลังเล่นกิ่งไม้ยามเย็นอยู่ มีอะไรน่าแตกตื่น ตุ่งตุ๊งไม่เข้าใจจริงๆ
กระบี่ม่วงหวานร้องออกมาคำหนึ่ง พริบตาท่าร่างเปลี่ยนเป็นโค้งสายรุ้งสีม่วงฟ้าพาดผ่านคะวันตัดม่านเมฆลางเลือนหายไปโดยไร้ร่องรอย
นางกลัวอะไร
Create Date : 23 กุมภาพันธ์ 2548
Last Update : 23 กุมภาพันธ์ 2548 12:50:14 น.
4 comments
Counter : 452 Pageviews.
Share
Tweet
แต่งเองเหรอคะ เก่งจังเลยค่ะ อ่านแล้วเพลินดีนะคะ
โดย:
วัฌชา
วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:19:24:01 น.
แต่งเองแน่นอนครับ
^___^...
โดย:
GTW
วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:21:18:51 น.
อ่านไปอ่านมาจากกระบี่ม่วงหวานกลายเป็นกระบี่ม่วงเขียว ไม่รู้ว่าพิมพ์ผิดหรือตั้งใจจ้ะ
โดย:
นราเกตต์
วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:9:33:43 น.
ก้าก ... ก้าก ทนไม่ได้ครับ เอิ้ก ... ต้องแปะชื่อ ... โอ้ย ... คุณ GTW นี่สุดยอดจริงๆ มุขเหลือหลาย ข้าน้อยขอคารวะหนึ่งจอก
ป.ล. ตามมาจาก pantipครับ
โดย: ณภ IP: 71.97.0.250 วันที่: 15 สิงหาคม 2548 เวลา:9:57:46 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
Psycho G
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 11 คน [
?
]
Friends' blogs
{showname}
noOne
แทน*-*
คนของความเหงา
รสา รสา
นราเกตต์
ศล
พรายทราย
หมูน้อยหน้าใส
Miran
vbio
น้องกาแฟ
มัชฌิมา
รพินทร์
yadegari
Shelling Ford`
หนูยี
prncess
yui500
แม่มดน้อย23
C o jz N
ฯคีตกาล
ปาล์ม.
พยาบาลเกเร
eccoiris
ธามาดา
หิ่งห้อยน้อยใจ
เจียวต้าย
Setakan
รุริกะ
Setakan
กาปอมซ่า
มาโซคิส
lovereason
Psycho man
Psycho G
Webmaster - BlogGang
[Add Psycho G's blog to your web]
Links
GTW
Psycho man
Psycho Man
Bloggang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.