ไมกับรีน 6 (ไม VS รีน) "แน่จริงลงมาสิ ถ้าชนะฉันจะคืนบ้านให้" เด็กสาวสปริงตัวลงมาเช่นกัน เงียบกริบแผ่วเบาราวตีนแมว ไมอดทึ่งไม่ได้ ที่แท้เด็กสาวคนนี้ฝีมือจัดอยู่ในขั้นยอดเยี่ยมกว่าคิด ++++++ ทันทีที่เท้าแตะพื้นเด็กสาวพลิกตัวเตะเท้าขวากราดขึ้น รวดเร็ว เงียบกริบเหมือนฝีเท้าเสือดาว ไมก้มหลบ รู้สึกถึงลมเฉียดผ่านใบหน้าไปเสียงดังวื้ด รีนกระโดดปราดตามมาสลับเท้าเตะกราดออก มีเสียงดังเพี้ยะๆถี่ยิบติดๆกันหลายครั้งหญิงสาวใช้สองแขนปัดป้องการเตะกลางอากาศได้จนหมด ถ้าเป็นแขนคนธรรมดาคงหักไปตั้งแต่เท้าแรกด้วยแรงเตะของจิ้งจอกทะเลน้อยกำลังโมโห "เก่งนี่" ไมร้องชมคว้าเท้าการเตะครั้งสุดท้ายของรีนไว้ได้ก่อนพลิกหมุนเหวี่ยงอีกฝ่ายลงพื้น แทนที่จะเอาไหล่ฟาดลงพื้นตามเจตนาของไม เด็กสาวกลับใช้มือขวายันพื้นก่อนเตะตวัดขึ้นมาอีกครั้งอย่างรวดเร็วชนิดที่ไมเองก็คาดไม่ถึงหากสัญชาติญาณนักล่าสังหารทำให้เธอสะบัดหน้าหลบไปได้อย่างหวุดหวิดขนาดได้ยินเสียงเฟี้ยวข้างหูเส้นผมปอยหนึ่งหลุดปลิวไปด้วย รีนพลิกตัวเตะตัดข้อเท้าดังเพี้ยะ ไมกระเด็นหมุนตัวตีลังกากลางอากาศย่อเอาเท้าลงสัมผัสพื้นทั้งรวดเร็วทั้งนิ่มนวลไม่ยอมเสียท่าล้มกลิ้งไปง่ายๆ พอยืนเต็มตัว รีนเปลี่ยนแผนใหม่พุ่งเข้าประชิดตัวคว้าคอเสื้อไมทุ่มข้ามไหล่ลงพื้นอีกครั้ง รีนรู้ดีว่าหากทุ่มลอยไปไกล ไมจะเหมือนกับแมวที่โยนอย่างไรก็จะพลิกตัวเอาเท้าลงเหยียบพื้นได้เสมอดังนั้นครั้งนี้รีนจึงไม่ปล่อยมือหากทุ่มลงอีกด้านอย่างรุนแรง แต่ไมก็คงเป็นไม แทนที่จะเอาหลังฟาดพื้นเธอกลับพลิกตัวเอาเท้าลงพื้นได้เช่นเดิม ลงไม่ลงเปล่าทันทีที่เท้าแตะพื้นก็อาศัยแรงเหวี่ยงจับคอเสื้อของเด็กเสื้อทุ่มข้ามไหล่ลงพื้นบ้าง เด็กสาวไม่ยอมเสียเชิงง่ายๆเธอพลิกตัวเอาเท้าลงพื้นได้เช่นกัน แต่ครั้งนี้เธอทุ่มเหวี่ยงไม่ได้อีกแล้วเพราะไมเอาแขนซ้ายล็อคคอเด็กสาวแน่น “เสียใจนะจ้ะ ทุ่มไม่ได้อีกแล้ว” ไมร้องบอกข้างหูยั่วยวนกวนประสาท รีนกระทืบลงบนหลังเท้าอีกฝ่ายแต่ไมก้าวเท้าหลบได้เด็กสาวเปลี่ยนเป็นกระทุ้งศอกกลับเต็มแรงแต่แขนของไมล๊อคไว้แน่นราวคีมเหล็ก จิ้งจอกทะเลน้อยดิ้นอย่างไรก็ไม่หลุดเพราะแขนทั้งสองถูกมือขวาของไมล็อคไว้จนแนบตัวแต่เด็กสาวพลันสบัดตัววูบเอี้ยวคอกัดไส่ไหล่ขวาไมเต็มแรง “โอ้ย...” ไมปล่อยมือกระโดดผลุงออกไปด้านหลังลูบไหล่พลางร้องพลาง “เล่นอะไรบ้า...นักสู้ที่ไหนเขาใช้การกัดนี่ โอ้ย..เจ็บ เลือดออกหรือเปล่าไม่รู้” “อยากเก่งนักนี่” รีนทำหน้ากึ่งยิ้มกึ่งบึ่ง “อีกอย่างงานนี้ไม่มีกติกา” “ได้เลยรีน วันนี้เธอเจ็บตัวแน่” ไมขู่ฟ่อแยกเขี้ยว กระโดดปราดเข้าไล่ เด็กสาวไม่ทราบว่าแอบกำดินไว้ในมือตั้งแต่เมื่อไรสาดดินในมือเข้าเต็มหน้า ตัวแสบจริงๆ..ไมคิดในใจเอามือปิดป้องตามสัญชาติญาณ เป็นโอกาสให้รีนกระโดดตัวลอยเข้าหาอีกครั้ง ไมหมุนวูบเดียวเข้าประชิดตัวฉวยคอเสื้ออีกฝ่ายซึ่งกำลังลงมาเหยียบพื้นทุ่มลอยข้ามไหล่ไปบ้างด้วยความรวดเร็วแทบไม่ให้ตั้งตัว การทุ่มข้ามไหล่ของไมครั้งนี้เหมือนไม่ใช้แรงอะไรมากมาย แต่ฝ่ายถูกทุ่มกลับลอยไปเกือบหกวาราวกะจะเอากันให้ตาย จิ้งจอกทะเลน้อยก็ไม่เลวเหมือนกัน เธอหมุนตัวเอาเท้าลงเหยียบพื้น เพื่อลดการบาดเจ็บ ตอนลงไม่ใช่ดิน ไมกะไว้แล้ว เป็นน้ำ เสียงดังตูม ร่างเล็กๆของจิ้งจอกทะเลน้อยหล่นจมหายไปในลำธารข้างกระท่อมท่ามกลางอากาศขมุกขมัวใกล้มืดเข้าไปทุกที่ แทนที่จะผลีผลามตะกายขึ้นมาวิ่งลุยต่อ เด็กสาวโผล่มาลอยคอโผล่นัยน์ตาตาคมวาวพ้นน้ำมองมาจากกลางลำธารเฉยอยู่ เธอฉลาดพอจะรู้ว่ากำลังสู้กับคนเก่งกว่า "เอ้า รออะไรล่ะ ไม่ขึ้นมาต่อสู้เอาบ้านคืนเหรอ" ไมเอามือเท้าเอวร้องยั่ว จับเสือใส่ถังพลังสูงอย่างที่คิด แทนคำตอบ เด็กสาวพลันจมวูบลงเห็นตาพรายฟองผุดพลุ่งครู่หนึ่งแล้วจางหาย "ลูกเล่นอะไรอีกล่ะ ยัยจิ้งจอกทะเล" ไมนึกในใจ กวาดตามองไปรอบๆ บริเวณแต่ไม่มีวี่แววของสาวน้อยตัวแสบคนนั้น ลูกไม้ตื้นๆ ปล่อยให้เราเดินไปใกล้ๆแล้วกระชากเราลงน้ำ..ไม่มีทาง หญิงสาวนึก แต่เกือบสิบนาทีผ่านไปยังคงเงียบ หรือเธอจะดำน้ำไปโผล่ที่อื่น ไม่น่าจะเป็นไปได้ .จิ้งจอกทะเลน้อยคงไม่ทำอะไรเป็นการเสียเชิงอย่างนั้น แอบไปโผล่บริเวณอื่นแล้วเดินกลับบ้านเพื่อถูกหัวเราะเยาะ นั่นไม่ใช่นิสัยของรีน จะจมน้ำตายยิ่งไม่มีทาง หญิงสาวจะหันหลังเดินขึ้นไปรอบนบ้าน รับรองว่ารีนไม่โผล่หน้าเดินขึ้นบ้านให้หัวเราะใส่หน้าแน่นอน ถึงจะรู้จักกันไม่นานแต่ไมก็พอจะรู้นิสัยของจิ้งจอกทะเลน้อยตัวนี้ และไมเองก็ไม่ใจร้ายถึงต้องทำอย่างนั้น สะพานไม้ใกล้ๆหน้าบ้านโค้งผ่านข้ามลำธารไป จุดน่าสงสัยที่สุด ไมเดินไปบนสะพานอย่างระมัดระวัง ข้างล่างไม่มีร่องรอยของแม่สาวน้อยตัวแสบมีเพียงสายน้ำไหลเอื่อยช้าๆ มองดูมืดดำน่ากลัว ลางสังหรณ์ของนักล่า เด็กสาวต้องอยู่ใกล้ๆแถวนี้ แต่ที่นึกไม่ถึงคือสะพานคล้ายดูแข็งแรงพลันพังทลายครืนลง ปฏิกิริยาของไมรวดเร็วสมเป็นมือสังหาร ร่างของเธอดีดวูบขึ้นทั้งที่สมองไม่ทันคิดซ้ำ แต่ที่เร็วกว่า มือคู่หนึ่งพุ่งขึ้นมาจับข้อเท้าของไมกระชากหล่นโครมลงไปในน้ำ นั่นล่ะฝีมือเด็กตัวแสบล่ะ ลงไปสายน้ำเย็นเฉียบยังเจอตาข่ายจับปลาพันตัวอีรุงตุงนัง กว่าจะโผล่ขึ้นมาจากตาข่ายดักอยู่ข้างล่าง ไมก็แทบขาดใจ โผล่ขึ้นมาหน้าแดงก่ำ เห็นจิ้งจอกทะเลน้อยนั่งตัวเปียกอยู่บนโขดหินริมน้ำ ยิ้มทำจมูกย่นมองมาอย่างสมน้ำหน้า ไมเดินขึ้นมาทำหน้าเหมือนจะโดดงับคออีกฝ่ายหนึ่งแต่แอบซ่อนยิ้ม นั่นล่ะที่เธอต้องการ .รอยยิ้มของยัยจิ้งจอกตัวแสบ คนเราพอยิ้มได้จิตใจต้องผ่อนคลายลงบ้าง คนเราพอได้ระบายออกความอัดอั้นตันใจต้องลดลงบ้าง "เอาล่ะๆฉันยอมแพ้..คืนบ้านให้เธอ" ไมมาถึงริมฝั่งก็ทิ้งตัวลงนอนทำท่าหมดแรงเด็กสาวมองด้วยสีหน้ากึ่งยิ้มกึ่งบึ้งตามนิสัยของเธอพลางเดินมาคุกเข่ามาดูข้างๆ "บนพื้นดินฉันสู้เธอไม่ได้ แต่ถ้าในน้ำฉันไม่กลัวเธอ จะบอกให้" "เชื่อแล้วๆว่าแต่เธอทำอะไรกับสะพานนั้น ทำไมมันพังง่ายๆอย่างนั้น" "มันเป็นสะพานกลที่ฉันทำขึ้นมาเล่นๆ" "เธอทำ " เด็กสาวพยักหน้าประกายตามีแววภาคภูมิใจแวบหนึ่ง "ฉันยังทำอะไรไว้เยอะ แถวๆนี้ งานอดิเรกของฉันล่ะ แต่ไม่ต้องห่วงฉันหยุดการทำงานไว้หมดแล้ว กลัวว่าเธอเปะปะไปโดนมันเข้า" คราวนี้ไมมองอีกฝ่ายอย่างทึ่งจัดจริงๆ เพิ่มความเป็นเด็กปริศนาให้แก่เด็กสาวไปอีกหนึ่งส่วนท่าทางรีนจะเป็นเด็กผิดมนุษย์จริงๆดูรู้ดูทำอะไรแต่ละอย่างช่างไม่เหมือนคนทั่วไปเขาทำกัน "โอ้ยแสบหลัง " หญิงสาวบ่นพยายามเอื้อมมือไปเกาบริเวณหลัง ตัวยาสมุนไพรคงละลายออกไปกับกระแสน้ำ เด็กสาวหัวเราะอีกอย่างสะใจสมน้ำหน้า(ทั้งที่ตนเองต้องเป็นธุระทำหน้าที่ผสมยาทาให้ใหม่อยู่แล้ว) “เจ็บบ่าด้วยเธอกัดฉันเต็มแรงเลยนะรีน ทำยังกับ แมว” ไมเจ็บจริงๆ งานนี้ “ไหนดูสิ” รีนขอดูผลงานของตัวเอง ไมเปิดแขนเสื้อให้ดูรอยช้ำเป็นรอยฟันเรียงเป็นวงสวยงามชัดเจนบนบ่ารีนมองดูครู่หนึ่งในที่สุดก็หัวเราะออกมาอย่างอดขำไม่ได้ลืมเรื่องเศร้าชั่วขณะ “เท่ห์จัง” “จะบ้าเหรอ เท่ห์กับผีอะไร เชื้อบ้าเข้าหรือเปล่าก็ไม่รู้ ยังมีหน้ามาหัวเราะอีก” +++ มืดแล้ว รอบด้านพลันมีแต่ความมืดและเงาไม้ นอกจากตะเกียงพรางแสงเล็กๆสองดวงและดวงดาวบนท้องฟ้าทั้เหลือคือปีกม่านแห่งรัตติกาล เหนือทิวเขาพระจันทร์กำลังจะเยี่ยมหน้าขึ้นมามอง ในที่สุดแม่จิ้งจอกทะเลก็ได้อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าสมใจอีกฝ่าย เหลืออีกประการเดียวเท่านั้น หลังการเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย ไมลากเด็กสาวไปยังวงอาหาร "กินไม่ลง" เด็กสาวบอกเสียงอ่อยๆ หน้าเศร้าๆกลับมาอีกครั้ง ไมแตะไหล่อีกฝ่ายเบาๆใช้สายตาและคำพูดที่จริงใจที่สุด พูดกับเด็กสาวเป็นครั้งแรก " วันนี้เธอไม่ได้กินอะไรเลยนะ ถ้าเธอยอมกินอาหารเย็นฉันจะเลิกยุ่งวุ่นวายกับเธอเลย" เด็กสาวมองหน้า "แน่นะ" "แน่" เด็กสาวนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนกัดฟันคว้าอาหารใส่ปาก ไมซ่อนยิ้ม ความจริงในความงกสุดขีด ความแสบสุดขีด ของจิ้งจอกทะเลน้อยตัวนี้ยังมีความมีน้ำใจ งดงามแฝงอยู่อย่างไม่น่าเชื่อ ทั้งที่ยังซังกะตายกับชีวิตเด็กสาวยังอุตสาห์เป็นห่วงแขกผู้มาเช่าบ้าน อาหารข้าวของซึ่งหามาตอนเย็น ไม่ใช่เพื่อตัวเองเลย "พรุ่งนี้ตื่นเช้าๆหน่อยนะแดดไม่ร้อน ฉันจะไปส่งเธอ” เด็กสาวบอกขณะเดินไปนั่งกอดเข่าตำแหน่งเดิม ไมเลิกคิ้วถาม "ไหนเธอบอกว่าไม่มีเมืองในรัศมีพันไมล์จากแถวนี้" "ฉันหลอกเธอ" ไมหัวเราะ ไม่ยุ่งกับเด็กสาวที่นั่งกอดเข่าเหม่อต่อไป อย่างน้อยเธอก็อาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า ทานอาหารไม่ตรอมใจตายง่ายๆ ไมคว้าผ้าห่มแถวนั้นทิ้งตัวลงนอนและหลับไปง่ายๆตามแบบฉบับของมือสังหาร   Create Date : 09 มิถุนายน 2548 15 comments Last Update : 9 มิถุนายน 2548 17:42:20 น. Counter : 529 Pageviews. Share Tweet

"ความจริงในความงกสุดขีด ความแสบสุดขีด".... โหยยยย สำนวนนนนน บทต่อสู้บรรยายได้เห็นภาพ แมว กับจิ้งจอกสู้กันมาก ๆ เลย เอ้ยยยย ไม่ใช่ แม่สองสาวสู้กัน อิอิ ทำอย่างไรจะเขียนบทต่อสู้ได้สวยขนาดนี้ หงือ หงือ ศึกษาเคล็ดวิชาต่อไป อ่านแล้วก็นั่งรอบทต่อปายยยยยยย เหมือนเดิม   โดย: พรายทราย 9 มิถุนายน 2548 18:13:49 น.

อ้าวว คุงคู แล้วเหมี๊ยวปิลาร์ไปไหนอ่ะคะ   โดย: ^o^ HaPPy 'n' HaPPy ^o^ (i_tua_yung ) 9 มิถุนายน 2548 18:17:30 น.

คุณพรายทราย; ฉากต่อสู้แบบนี้ไม่ยากครับ นั่งดูแมวกัดกัน ก็เขียนได้แล้วครับ อิอิ เงียวว +++++++++++ คุณ ^ HaPPy 'n' HaPPy ^o^ (i_tua_yung ; แมวปิลาร์ พักไว้สักช่วงครับ เดี๋ยวคนอ่านเบื่อซะก่อน ฮี่ๆๆๆๆๆ   โดย: GTW (GTW ) 9 มิถุนายน 2548 18:35:02 น.

เฮ้อ...มาจนได้เน๊าะ นึกว่าจะปล่อยให้เข้ามาเจอบล๊อกว่างๆ อีก...อิอิ ขอบคุณที่สละเวลาเขียนมาให้อ่านนะคะ จารย์จีขา   โดย: แพรวดาวพราวเดือน IP: 58.10.177.240 9 มิถุนายน 2548 21:12:56 น.

แบมตามมาอ่านค่ะ อาจารย์สบายดีมั้ยคะ คิดถึงๆๆค่ะ ช่วงนี้แบมก็ยุ่งๆ แต่ก็เข้าบล๊อกทุกวันค๊า   โดย: yadegari 10 มิถุนายน 2548 4:40:55 น.

สวัสดีตอนเช้าค่ะอาจารย์ (ขอเรียกตามคุณแบมนะคะ) ชอบๆ เขียนมาอีกนะคะ ^^ ...   โดย: ขอบคุณที่รักกัน (blueberry_cpie ) 10 มิถุนายน 2548 7:39:45 น.

คุณ แพรวดาวพราวเดือน" แหม ถ้าคุณหวานใจของใครเอ่ยขอมา ยินดีพิมพ์ให้อ่านจนสลบคาคีย์บอร์ดครับ ฮ่ๆๆๆๆ ++++ คุณ ขอบคุณที่รักกัน (blueberry_cpie ตอนต่อไปพรุ่งนี้วางแน่นอนครับ อิอิ คุณ yadegari ผมซำบายดีครับ แต่เวลาไม่ค่อยมีเพราะยุ่งกับการไล่จับเด็กๆ กินเป็นอาหารครับ ขอบคุณครับ ที่มาเยีอน +++ คุณ   โดย: GTW IP: 58.8.147.67 10 มิถุนายน 2548 21:41:15 น.

เอิ๊กกก...จารย์จีขา....คนอ่าน หรือคนพิมพ์อ่ะคะ ที่จะสลบคาคีบอร์ดอ่ะ....อิอิ ไม่ต้องถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ แต่ได้ก็ดี...ฮี่ๆๆ เพราะตอนนี้หวานใจฯ มีทั้งนิยาย เรื่องสั้น ฯลฯ ให้อ่านในถนนนักเขียนเป้นร้อยๆ เรื่องเลย แฮ่ๆๆ ไม่อยากบอกเล้ย ว่าเพิ่งจะหาทางเข้าไปหน้านั้นได้...อิอิ เชยจัง แต่ไม่ต้องน้อยใจไปหรอกนะคะ ยังไงๆ ก็หลงรักแมวปิลาร์จอมซ่าส์ไปเรียบร้อยแล้ว ขอให้มีแรงเขียนเถอะน่า รับรองว่าหวานใจฯ ตามอ่านล้านเปอร์เซ็นต์...คิคิ จารย์จีขาทานข้าวยังคะ?   โดย: แพรวดาวพราวเดือน IP: 58.10.175.35 10 มิถุนายน 2548 22:12:10 น.

คุณหวานใจของใคร้อ่ย คนพิมพ์สิครับสลบคาคีย์บอร์ด อิอิ ขอบคุณครับที่รักแมวปิลาร์ เดี๋ยวจะปั่นให้อ่านครับ ฮี่ๆๆๆๆ เช้านี้รู้สึกว่ายังไม่ได้ทานข่าวครับ กะรวมมื้อเที่ยงคราเดียวกันเลย ประหยัดพลังงานในการกินดี อิอิ   โดย: GTW IP: 58.8.143.210 11 มิถุนายน 2548 11:33:49 น.

ศิษย์คนโปรดจบไปแย๊ว จารย์เลยต้องปั่นเอง....คิคิ จะเป็นกำลังใจให้จารย์จีขาขยันปั่นน๊า เอ่อ...แล้วจารย์จีขามีโครงการรวมเล่มป่ะคะ หวานใจฯ จะอุดหนุนคนแรกเล้ย ง่ะ...หวานใจฯ ถามถึงมื้อดึกเมื่อคืนต่างหากล่ะ ปล. ประหยัดพลังงานในการกินแล้ว ก็รวมไปถึงการดื่มด้วยเลยจิ...ฮี่ๆๆ   โดย: แพรวดาวพราวเดือน IP: 58.10.179.141 11 มิถุนายน 2548 16:51:21 น.

คุณแพรวดาวสกาวเดือน ฮ่ะๆ ไม่มีโครงการรวมเล่มหรอกครับ เพราะผมเขียนเพื่อความสนุกๆ เท่านั้น ยังอยู่ฝ่ายนักอ่านมากกว่าอยู่ฝ่ายนักเขียนครับ ดังนั้น จะรออุดหนุนงานคุณแพรวดาวสกาวเดือนดีกว่า อิอิ ช่วงนี้ผมไม่ค่อยดื่มแล้วกครับ รักษาสุขภาพมาเขียนนิยาย ฮี่ๆๆๆๆๆๆๆ ^_______^..... (พูดจาน่าฟังมากเลยเรา)   โดย: GTW IP: 58.8.142.13 12 มิถุนายน 2548 10:33:21 น.

เพิ่งเข้ามาอ่านไมกับรีนครับ ก็เลยอ่านตั้งแต่ตอนแรกรวดเดียว (เชยจังเรา) ชอบครับ โดยเฉพาะเวลาบรรยายฉากแอ็คชั่นของตัวละครและเหตุการณ์ต่างๆ (แค่อ่านเปิดฉากตอนแรกก็ตะลึงแล้วครับ)   โดย: ปรีดา (Aka Prita ) 12 มิถุนายน 2548 15:55:16 น.

ขอบคุณคุณ ปรีดา มากครับที่กรุณามเยือน อ่าน และทักทาย ดีใจจริงๆ แล้วจะวางตอนต่อไปครับเร็วๆนี้   โดย: GTW (GTW ) 12 มิถุนายน 2548 16:10:41 น.

ง่ะ....จารย์จีขาง่ะ เค้าไม่ได้ชื่อแพรวดาวสกาวเดือนสักกะหน่อย นี่เห็นแก่ไมกับรีน และแมวปิลาร์หรอกน๊า ถึงยอมให้ !! (ส่วนเรื่องแนวหอพัก หรือหมอกับคนไข้โรคจิตอ่ะ ไม่เห็นด้วยอ่ะ กลัวๆ) แง๊วววว....รออุดหนุนงานหวานใจฯ เหรอ? อิอิ....ถนัดป่วน ไม่ถนัดเขียนเหมือนกันค่า...แฮ่ๆๆ ปล. ดีจัง รู้จักรักและดูแลตัวเอง จะได้อยู่ดูแลคนที่รักได้นาน...อิอิ   โดย: แพรวดาวพราวเดือน IP: 58.10.179.53 12 มิถุนายน 2548 16:21:46 น.

แมวกัดกันเขียนออกมาได้เป็นเรื่องเลยเนอะ ล้ำ มากผู้ชายคนนี้ 555 ยกระดับให้ เกิน 4D เป็น 6 เลยค่ะ อิอิ   โดย: มาโซคิส 13 พฤศจิกายน 2555 21:13:33 น.