เสื้อสีแห่งอุดมการณ์ และความจริงที่มองไม่เห็น

ความวุ่นวายทางการเมืองทั้งหมดในประเทศไทย นั้นยืนอยู่บน ความต้องการความถูกต้อง ภายใต้กุศโลบายของจริยธรรม ไม่ว่าจะการจับตัวเพื่อโค่นล้มอดีตนายกทักษิณ ชินวัตร ของกลุ่มพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตย และการต่อต้านการการปฎิวัติ ของกลุ่มคนเสื้อแดง ( นปช. )  ที่มีความต้องการขั้นพื้นฐานเหมือนกัน นั่นคือ การต้องการความถูกต้อง แม้ว่า กลุ่มพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตย ใช้การใส่ร้ายเพื่ออ้างความชอบธรรมก็ตาม มันจึงทำให้ความจริงหลายๆอย่างที่เป็นตัวขับเคลื่อนอำนาจบริหารที่แท้จริงนั้นถูกลืมและถูกกลบไปกับความเชื่อของเสื้อหลากสีต่างๆนั้น

นักการเมืองจำต้องมีผู้ทรงอิทธิพลทางธุรกิจให้การสนับสนุนด้วยเสมอ เพื่อนักการเมืองจะได้ฐานอำนาจจากผู้ทรงอิทธิพลทางการเมือง เป็นเบื่องต้นอยู่แล้ว ก่อนจะเข้าสู่ระบบการเลือกตั้ง หรือการสังกัดพรรคการเมืองเสียอีก และนักการเมืองแต่ละพรรคที่มีนโยบายที่ต่างกัน ต่างก็มีจุดยืนเดียวกันคือการสร้างสรรค์อำนาจบริหารประเทศ ให้อยู่ในรูปทรงของระบอบประชาธิปไตย แบบพรรคการเมืองหลายพรรค

ผู้ทรงอิทธิพลทางธุรกิจคือผู้กำหนดทิศทางอำนาจบริหาร ผ่านนักการเมือง โดยผ่านกระบวนการการเลือกตั้ง เข้าสู่อำนาจนิติบัญญัติ และอำนาจบริหารต่อไป เราจะเห็นได้ว่า ทิศทางการบริหารประเทศ หรือนโยบายของพรรคการเมืองนั้นถูกกำหนดมาแล้วตั้งแต่ต้น โดยขึ้นอยู่กับ ทุน ในการสรรหา สส. เข้าพรรค ให้มากหรือน้อยแค่ไหน โดยเป็นไปตามความเข้มแข็งของรัฐบาลที่จะจัดตั้งขึ้นในอนาคต เช่น พรรคไทยรักไทย ได้ทำการเทคโอเว่อร์ พรรคการเมืองพรรคเล็กพรรคน้อย ที่มีฐานเสียงที่แน่นอน ให้มาสังกัดพรรคไทยรักไทยเพียงพรรคเดียว และเสริมแรงอัดฉีดเข้าสู่ระบบการโฆษณาหาเสียงที่มีประสิทธิภาพ ก็เป็นเรื่องที่จะแน่ใจได้เลย ว่าพรรคไทยรักไทย จะสามารถจัดตั้งรัฐบาลได้ เหล่านี้เรียกว่า การทำงานของทุน และการวางแผนให้ทุกอย่างเป็นไปอย่างที่ต้องการ มิใช่ การแข่งขันกันระหว่างนโยบายของพรรคการเมืองแต่อย่างใด

พรรคการเมืองจำต้องเป็นพันธมิตรกับพรรคการเมืองของประเทศมหาอำนาจด้วยเช่นกัน เพื่อความสอดคล้องทางธุรกิจ และความเป็นจริงของนโยบายบริหารประเทศ เท่าที่ทุน นั้นต้องการ การเจรจาต่อรองและเงื่อนไขต่างๆ เป็นไปอย่างมีข้อจำกัด หมายถึง พรรคการเมืองของประเทศที่มีสักยภาพการต่อรองที่ด้อยกว่าประเทศมหาอำนาจ อาจถูกเตะตัดขาเมื่อใช้ประโยชน์เสร็จแล้วก็ได้ เช่น การปราบปรามกบฎฟาร์ก ( FARC ) และ อีแอลเอ็น ( ELN ) ในโคลัมเบีย ของประธานาธิปดียูริเบ ทำให้เขาได้รับคะแนนนิยมจากประชากรในประเทศอย่างสูง จากการให้การสนับสนุนจากพรรคเดโมแครต แต่ผลลัพธ์ คือ ประธานาธิปดีคลีนตั้น กล่าวโจมตีเขาว่า เป็นผู้ระเมิดสิทธิมนุษยชน อันนำผลประโยชน์ต่อการหาเสียงให้กับสภาพการเมืองของอเมริกา เป็นต้น อดีตนายกทักษิณจะทำอะไรได้อย่างใจเพียงคนเดียวเชียวหรือ นี่คือสิ่งที่คนเสื้อแดงไม่เคยคำนึงถึง

การเมืองการปกครองสามรารถกำหนดไว้และวางแผนลงมาอย่างเป็นระบบได้อย่างไม่ยาก โดยใช้ระบอบประชาธิปไตย และพรรคการเมืองเป็นกลไก ไปสู่การจัดตั้งรัฐบาลและเข้าสู่อำนาจบริหารนั้น สิ่งเหล่านี้ เป็นสิ่งที่ม๊อปหลากหลายสี ไม่เข้าใจและไม่คิดจะเข้าใจ จะด้วยว่า เป็นเรื่องที่ไม่ใช่หน้าที่ต้องคิด หรือเรื่องที่ซับซ้อนเกินไป ก็ตาม มันทำให้เขาเหล่านี้ ตกอยู่ในบทบาทของชนชั้น 2 หรือผู้ไม่มีสิทธิเสรีทางความคิดอย่างเต็มตัว ภายใต้การเรียกร้องสิทธิเสรีภาพของเขาเหล่านี้ เขาเหล่านี้กลับไม่รู้ว่า เขาได้กลายเป็นผู้ตีกรอบความคิด และสังคมให้เกิดความเลื่อมล้ำด้วยตนเอง และนี่ก็อาจคือ เป็นแผนที่ถูกวางลงมาหลังการปฎิวัติยึดอำนาจในแต่ละครั้งแล้วเช่นกัน

Create Date : 28 ตุลาคม 2553
Last Update : 2 พฤศจิกายน 2553 18:46:30 น.		1 comments
Counter : 586 Pageviews.
Share Tweet