กาแฟถ้วยนี้เต็มเปี่ยมไปด้วยน้ำใจ ในเมืองเอดินเบิร์ก ประเทศสก็อตแลนด์ มีร้านกาแฟเล็กๆธรรมดาๆร้านหนึ่ง เป็นร้านที่ไม่ได้มีอะไรโดดเด่น  ถึงแม้ชาวยุโรปจะชื่นชอบการดื่มกาแฟอย่างมาก  แต่ร้านนี้ก็ไม่ได้มีลูกค้ามาอุดหนุนมากมายนัก ย้อนกลับไปนานพอดู  เกือบทุกวันจะมีคุณแม่ยังสาวคนหนึ่ง  เข็นรถเข็นที่มีลูกสาวตัวน้อยนอนอยู่มาอุดหนุนที่ร้านนี้อยู่เป็นประจำ  เธอมักชอบหาที่นั่งมุมร้านที่ติดอยู่ด้านถนน  ชอบเหม่อลอยมองออกไปนอกหน้าต่าง เหมือนกำลังใช้ความคิด  บางครั้งเสียงร้องไห้ของสาวน้อยในรถเข็นจะนำพาเธอกลับสู่โลกแห่งความเป็นจริง  เธอจะรีบโยกรถเข็นเบาๆเพื่อให้สาวน้อยสงบลง  เธอมักจะมีปากกาอยู่ในมือ  ขีดๆเขียนๆอยู่บนกระดาษที่เธอเตรียมมา  บางครั้งเขียนด้วยความเร่งรีบ  เหมือนกลัวความคิดความอ่านจะมลายหายไป เมื่อบริกรเดินมาหาเธอที่โต๊ะ  ถามเธอว่าต้องการจะรับอะไรดี  เธอมักจะเงยหน้ามองบริกรด้วยความไม่มั่นใจ  อาจจะสั่งกาแฟที่ราคาถูกที่สุดสักถ้วย  หรือบางครั้งก็สั่นหัวบอกว่ายังไม่ขอสั่งอะไร  เธอจะมองหน้าบริกรด้วยความเกรงใจ  โชคดีที่บริกรที่นี่ไม่เคยแสดงอาการดูถูกหรือเหยียดหยาม  เพราะนั่นคือการแสดงออกถึงการไม่ต้อนรับแขกอย่างเธอ  ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น  บริกรก็มักมีรอยยิ้มที่มุมปาก  แล้วโค้งให้เธอก่อนจะจากไป  เธอรู้สึกโล่งอกและผ่อนคลาย  เธอมีความรู้สึกที่ดีมากๆกับร้านกาแฟร้านนี้  เพราะไม่เคยมองลูกค้าที่เปลือกนอก  เธอไม่มีความมั่นใจในเสื้อผ้าที่เธอสวมใส่  เธอเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวที่ตกงาน  ต้องอาศัยเงินสงเคราะห์จากรัฐบาลไว้ยังชีพ  ไม่ใช่แค่เธอคนเดียว  ยังรวมไปถึงลูกน้อยของเธอ  เธอจึงไม่มีเงินเหลือพอที่จะไปซื้อเสื้อผ้าใหม่ๆ  แม้เธอสมควรที่จะแต่งตัวให้ดีกว่านี้  เพราะอายุเธอก็ยังไม่เยอะ เธอมาร้านกาแฟนี้บ่อยมากๆ  โดยเฉพาะในช่วงฤดูหนาว  ห้องเช่าของเธอทั้งเล็กทั้งหนาว  ต้องมาอาศัยไออุ่นในร้านกาแฟ  และเธอยังสามารถนั่งเขียนหนังสือของเธอ  ตามจินตนาการที่เธอกำลังรังสรรค์ขึ้นมา     แม้ชีวิตจะรำเค็ญแค่ไหน  แต่ก็ไม่เคยหยุดยั้งความฝันของเธอ  ความฝันในจินตนาการของเธอเกิดขึ้นเมื่อตอนเธออายุ  24  บนขบวนรถไฟจากแมนเชสเตอร์สู่ลอนดอน  ขบวนรถเกิดเหตุขัดข้องจนต้องจอดค้างอยู่กลางทางถึง 4 ชั่วโมง  ระหว่างการรอคอยที่ยาวนาน  เธอมองเห็นทุ่งหญ้า  ป่าไม้  ท้องฟ้าสีคราม  แล้วภาพของเด็กผู้ชายตัวผอมๆ  ใส่แว่นตา พร้อมผมดกดำก็ปรากฏขึ้นในมโนภาพของเธอ  แต่ตอนนั้นเธอไม่ได้เตรียมปากกาและกระดาษไว้  แต่ภาพต่างๆวนเวียนอยู่ในจินตนาการของเธอจนกลายเป็นตัวละครและโครงสร้างของของเรื่องในที่สุด เธอยังไม่ได้ทุ่มเทให้กับการขีดเขียนอย่างจริงจัง  เหมือนชะตาชีวิตยังต้องการทดสอบความอดทนและความมุ่งมั่นของเธอ  เธอไปเป็นครูในโปรตุเกส  เธอได้แต่งงานกับนักข่าว  มีลูกด้วยกัน  แล้วก็หย่าร้างกัน  มือหนึ่งอุ้มลูกน้อย  อีกมือหนึ่งเริ่มขีดเขียนนวนิยายที่เธอได้สร้างโครงเรื่องขึ้นมาอย่างมุ่งมั่น เธอย้ายมาอยู่ในเมืองนี้  เธอต้องเจอกับความเป็นจริงที่โหดร้าย  โดดเดี่ยว  ยากจน  เธออยากหนีจากสภาพเหล่านี้  โลกในจินตนาการของเธอ  ตัวละคร  เรื่องราวต่างๆถูกขีดเขียนออกมาภายใต้ปลายปากกาของเธอ  เรื่องต่างๆเหล่านี้ล้วนทำให้เธอหลุดเข้าไปในโลกอีกโลกที่เธอปราถนา  โลกอันสดใสที่เธอลิขิตขึ้นมาได้เอง โชคดีมากๆที่ได้มาเจอร้านกาแฟร้านนี้  วันๆเธอมักจะนั่งอยู่ที่นี้หลายๆชั่วโมง  อาจมีเสียงร้องจากลูกน้อยแผดเสียงร้องไห้รบกวนความเงียบสงบของคนอื่นบ้าง  หรือแม้เธอจะอุดหนุนร้านกาแฟร้านนี้ด้วยเงินอันน้อยนิด  แต่เธอก็ได้รับการต้อนรับด้วยดีเสมอมา  ดูเหมือนที่นี่จะอบอวลไปด้วยความมีน้ำใจที่แสนอบอุ่น  เหมือนแสงอาทิตย์สาดส่องไปยังลูกค้าทั่วทุกคน  ไม่ว่าคุณจะรวยหรือจะจนมาจากไหน นวนิยายเรื่องนี้ใช้เวลาเขียนถึง 5 ปีเต็ม  ส่วนหนึ่งที่สำเร็จได้ก็อาจเพราะบรรยากาศของความผ่อนคลายของร้านกาแฟร้านนี้  ผู้หญิงที่เคยตกอยู่ในสภาพย่ำแย่ค่อยๆสยายปีกของเธอออกมา  แม้จะต้องผ่านอุปสรรคอีกมากมายนานับประการ  แต่ในที่สุด  นวนิยายที่ลือลั่นและขายดีที่สุดในโลกก็ได้เวลาจุติขึ้นมาในปี 1997  ในชั่วเวลาเพียงไม่กี่ปี  นวนิยายของเธอถูกแปลออกไปมากกว่า 70 ภาษา  มีการเขียนต่อเป็นภาคๆรวมทั้งหมด 7 ภาค  มียอดพิมพ์ไม่ต่ำกว่า 500 ล้านเล่มจนถึงปี 2013  ถูกนำไปสร้างเป็นภาพยนตร์ทั้ง 7 ภาค  ยอดรายได้อยู่ในอันดับที่ 2 ของภาพยนตร์ทำเงินทั่วโลกตลอดกาล  แค่เวลาเพียงชั่วพริบตา  เธอแปลงร่างจากหญิงยากจนกลายเป็นเศรษฐีนีติดอันดับโลก  เธอมีเงินไม่ต่ำกว่า 500 ล้านปอนด์ในปี 2008  เธอผู้นั้นคือ  เจ เค โรว์ลิง  ผู้ประพันธ์นวนิยายบันลือโลกเรื่อง แฮร์รี่  พอตเตอร์   ทุกวันนี้  ความเงียบสงบของเมืองเอดินเบิร์กที่เธอเคยอยู่อาศัยหายไปหมดแล้ว  แฟนคลับเหล่าสาวกของ แฮร์รี่  พอตเตอร์ แห่กันไปเที่ยวที่นั่น  ทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอเคยสัมผัส  กลายเป็นสิ่งที่น่าค้นหาน่าจดจำไปหมด  โดยเฉพาะร้านกาแฟที่มีน้ำใจเปี่ยมล้นร้านนั้น  ที่ๆเธอไปนั่งเขียนนวนิยายเป็นประจำ  กลายเป็นจุดที่น่าสนใจอย่างมากที่นักท่องเที่ยวจะต้องไปเยือน  ของทุกอย่างในร้านถูกรักษาอยู่ในสภาพเดิม  ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงแม้แต่น้อย  ในความเรียบง่ายของที่แห่งนี้  กลับกลายเป็นที่ชื่นชอบจับตามองของนักท่องเที่ยวอย่างซาบซึ้ง  ทุกวันนี้จะเห็นมีแถวต่อกันยาวเพื่อรอซื้อกาแฟสักถ้วยอย่างไม่ขาดสายภายในร้าน ชะตากรรมของร้านกาแฟร้านนี้เปลี่ยนไปเหมือนชะตาชีวิตของ เจ เค โรว์ลิง  ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะความมีน้ำใจของร้านกาแฟร้านนี้   ช่วยผลักดันให้มีนวนิยายแนวแฟนตาซีบันลือโลกเรื่อง แฮร์รี่  พอตเตอร์ เกิดขึ้นจนได้  สิ่งเหล่านี้บ่งบอกให้เรารู้ว่า  อย่าไปดูถูกเหยียบย่ำคนที่มีชะตากรรมที่กำลังตกต่ำ  ขอแค่เขาผู้นั้นยังไม่ยอมให้ความฝันดับสูญไปเสียก่อน  ทุกอย่างอาจเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้นได้  แม้กระทั่งกับตัวเราเอง  ก็ต้องไม่ถอดใจ  แม้จะต้องพบเจอกับอุปสรรคใหญ่หลวงสักเพียงใดก็ตาม ขอคารวะกาแฟถ้วยที่เปี่ยมไปด้วยน้ำใจจากร้าน The Elephant House แห่งเมือง Edinburgh . "ขจรศักดิ์" แปลและเรียบเรียง 13/1/18 ที่มา 📚ห้องสมุดฟลิ้นท์ . . ข้อมูล จากกลุ่มไลน์ . . เฮดบล็กจาก ญามี่ . ขอบคุณกรอบจาก oranuch_sri

Create Date : 07 กุมภาพันธ์ 2561
Last Update : 7 กุมภาพันธ์ 2561 7:24:02 น.		26 comments
Counter : 1524 Pageviews.
Share Tweet