Bloggang.com : Great_opal : หาดทราย

หาดทราย

ถ้าผมเขียนตัวหนังสือลงบนหาดทรายสีขาว
ถ้าผมเขียนคำว่า “ผมรักคุณ” ลงไป
คลื่นทะเลอาจจะพัดพาตัวหนังสือที่อยู่บนทรายได้หายไป

ตัวหนังสือบนหาดทรายอาจจะมลายหายไป

บางครั้งคำพูดของคนก็เปรียบเหมือนกับตัวหนังสือบนหาดทราย
เขียนลงบนทรายแล้วถูกคลื่นของปัจจุบันพัดหายกลายเป็นอดีต
จากเสียงเหลือเพียงความทรงจำ.....
จากได้ยินเหลือเพียงร่องรอยในความทรงจำ

คนเราสามารถพูดอะไรก็ได้... เหมือนที่เราสามารถเขียนอะไรลงไปก็ได้บนทราย
จะโกหก จะพูดความจริง.... จะพูดตรง พูดอ้อม
กาลเวลาจะพัดพาคำพูดทุกคำให้ค่อยเลือนหายกลายเป็นอดีต
เหลือไว้เพียงภาพจำ

ภาพจำที่กลับมาทำให้เรามีความสุขหรือความทุกข์
ใจเราย้อนภาพนั้นกลับมา... ย้อนเสียงนั้นกลับมาจากใจที่จำ

เสียงใครสักคนบางครั้งยังก้องอยู่ในหู....
เสียงแห่งสุข เสียงแห่งทุกข์..... ล้วนวิ่งเล่นอยู่ในความทรงจำ
บางครั้งก็เป็นเพียงตัวหนังสือที่อยู่บนทรายแล้วเราไปจำได้
ภาพนั้นกลับมาหลอนเราเป็นเพียงความจำ

ความจริงเกิดขึ้นเพียงครั้ง.... มีเพียงความจำที่เกิดขึ้นหลายครั้ง
ความจริงไม่ได้ทำร้ายเราเท่ากับความจำ
เพราะมีเพียงความ “จำ” ที่เอาความ “จริง” ที่ “จบ” ไปแล้ว.... มาเล่นให้ดูหลายครั้ง

คำพูดยกย่อง สรรเสริญ ตำหนิ นินทา.....
ล้วนหายไปตามกาลเวลาพูดแล้วก็ “จบ” ไป.... กล่าวแล้วก็หายไป
สิ่งที่คนอื่นพูดอาจจะทำให้เรามีความสุขหรือมีความทุกข์อีกครั้งในอนาคตก็เป็นไปได้
ธรรมชาติไม่เคยเลือก “จำ” ธรรมชาติจำทุกๆอย่างเท่าที่ทำได้
เมื่อ “รู้” อะไรไปแล้วสักอย่าง.... ความจริงจะหายไป
แล้วเหลือไว้เพียงความทรงจำ

ร่องรอยบนหาดทรายหายไป.... แต่ติดอยู่ในความทรงจำ

ความสุขในความจำ.... บางครั้งกลับทำร้าย
ความทุกข์ในความจำ..... บางครั้งกลับมีค่า
บางครั้งความทรงจำที่แสนหวานก็กลับขม
บางครั้งความทรงจำที่ขมกลับกลายเป็นหวาน

ความจำที่เราอยากลืม.... เมื่อมันทำไม่ได้
แม้เราอยากลืมแค่ไหนแต่ก็รู้ว่าทำไม่ได้....
อาจจะลืมได้เพียงครั้ง.... แต่สักวันก็จะกลับมาใหม่เพราะความจำไม่เคยหนีเราไปไหน
คนว่าเราแล้วจากไป.... เค้าไม่ได้มาทุกข์ร้อนกับเรา
มีเพียงเราที่ถูกความจำทำร้าย....

ในเมื่อเราเลือกลืมและจำไม่ได้แต่เราเรียนรู้ที่จะอยู่ร่วมกันได้
เราเลือกอยู่กับคำสรรเสริญ นินทาในความจำของเรา.... เพราะความจำไม่ได้หนีเราไปไหน
ถ้าเราไม่ยอมให้ความจำทำร้ายเราซะอย่าง.... ความจำก็ทำร้ายเราไม่ได้

ความจริงนั้นเกิดได้เพียงเวลาปัจจุบันที่เหลือเป็นเพียงความคิดและความจำ

เราเปลี่ยนความจริงที่เกิดขึ้นแล้วไม่ได้....
แต่เราเปลี่ยนความคิดกับสิ่งที่เกิดขึ้นได้....
เพราะเรามีโอกาสกลับไปมองมันใหม่ได้ในความจำ

ความจริงที่เกิดขึ้นเหมือนบันทึกเรื่องราวลงบนหาดทราย
ความจริงจะหายไปตามกาลเวลาคงเหลือไว้แต่ความทรงจำ

“ความจำ” จะทำให้ “ความจริง” ในปัจจุบันนั้นมีค่า

แต่ถ้า “ความจำ” ทำให้ “ความจริง” ปัจจุบันนั้นไร้ค่า

นั่นเป็นเพียง “ความจริง” ที่ถูกยึดไว้....
ไม่ยอมให้ “ความจริง” ได้กลายเป็น “ความจำ”

.......................................จากพระจันทร์ของขวัญ

Create Date : 28 พฤศจิกายน 2553

Last Update : 28 พฤศจิกายน 2553 9:09:02 น.

19 comments

Counter : 634 Pageviews.

ว้าว ได้เจิม

โดย: นาฬิกาสีชมพู

วันที่: 28 พฤศจิกายน 2553 เวลา:9:31:26 น.

ปุ๊เคยได้ยินนะคะว่า เวลาที่เรามีความสุขให้เขียนความสุขนั้นไว้บนก้อนหิน แต่เวลาที่เรามีความทุกข์ให้เขียนความทุกข์นั้นลงบนผืนทราย

เวลาปุ๊ไปทะเล มันจะเห็นคนที่มาเป็นคู่เขาชอบเขียน ตัวตัวเองและชื่อแฟนไว้ที่พื้นทราย แล้วตกลงเขาต้องการให้น้ำทะเลกลืนข้อความนั้นไปหรือเปล่าค่ะ

โดย: blog pu

วันที่: 28 พฤศจิกายน 2553 เวลา:10:28:47 น.

เช้าวันอาทิตย์แล้วคะ

ไม่จำเป็นต้องเขียนคำว่ารักไว้ที่ไหน
สลักไว้ใจหัวใจก็พอแล้ว อิอิ..
มั่วมากเลยแฮะ

โดย: ปันฝัน

วันที่: 28 พฤศจิกายน 2553 เวลา:10:32:37 น.

ทุกข์สุขอยู่ที่ใจค่ะ

สวัสดีตอนเช้าค่ะคุณพระจันทร์ & คุณขวัญ

โดย: reception hall

วันที่: 28 พฤศจิกายน 2553 เวลา:10:33:12 น.

เวลาไปชายทะเล...มักจะเขียนแบบที่ว่าจริงๆพร้อมด้วยรูปหัวใจ...ก็หวังว่านำทะเลจะได้พัดเอาหัวใจและความรักของเราผสมกลมกลืนไปกับน้ำทะเล...คงเป็นที่มาของความรักที่เท่ามหาสมุทรมังครับ
......สวัสดีสายๆครับ

โดย: panwat

วันที่: 28 พฤศจิกายน 2553 เวลา:10:33:22 น.

ไม่มีอดีตก็ไม่มีปัจจุบันค่ะ ความทรงจำนั้นมีค่าเสมอค่ะ แม้ว่าบางครั้งจะเป็นความทรงจำที่เราอยากจะลืม สุขสันต์วันอาทิตย์ค่ะ

โดย: is_ninja

วันที่: 28 พฤศจิกายน 2553 เวลา:11:18:13 น.

สวัสดีค่ะคุณพระจันทร์

ช่วงนี้ยุ่งมากเลยละคะ
กิจกรรมเยอะมาก
ไม่ค่อยมีเวลามาทักทาย
E-Training ก็ยังไม่ไปถึงไหนเลย

มีความสุขกับวันพักผ่อนสบายๆนะคะ

^____^

โดย: thi_noi IP: 10.250.214.254, 203.172.199.250 วันที่: 28 พฤศจิกายน 2553 เวลา:11:37:34 น.

มาอีกรอบค่ะ

ตะกี้ไปบล็อกคุณขวัญมาค่ะ
แต่เข้าไม่ได้เลย
ฝากคิดถึงคุณขวัญด้วยนะคะ
ขอบคุณมากเลยที่แวะไปทักทายจร้า

^____^

โดย: thi_noi IP: 10.250.214.254, 203.172.199.250 วันที่: 28 พฤศจิกายน 2553 เวลา:12:01:16 น.

ผมดูจอผม คุณขวัญดูจอคุณขวัญ
แล้วค่อยปรับหนังให้เล่นพร้อมกันครับ 5555+ ^^

.
.

ชนะเลิศเลยครับคุณครู 555

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 28 พฤศจิกายน 2553 เวลา:13:36:51 น.

ความทรงจำ...เราลบมันไม่ได้ก็จริงค่ะ
แต่ว่าเราก็เลือกจะจำแต่สิ่งดีๆ ได้
สิ่งแย่ๆ ก็ต้องปล่อยมันไป ให้กาลเวลา
มันสอนเราว่าสิ่งแย่ๆ มันก็ถือเป็น "ครู"
ให้เราได้เหมือนกันค่ะ ...

โดย: JewNid

วันที่: 28 พฤศจิกายน 2553 เวลา:15:04:31 น.

สวัสดีนะ พระจันทร์

ความทรงจำดีๆ
อย่างไรซะ คงไม่อาจลืม
แต่ความทรงจำไม่ดี
ก็น่าลบมันไป
ดั่งเช่นเขียนบนหาดทรายนะ

เพราะอย่างไร เมื่อเวลาผ่านไป
อะไรๆ ก็กลายเป็นความทรงจำทั้งสิ้นนี่นา

ขอให้เธอและขวัญ เป็นเช่นดัง
ทรายกับทะเลนะ

ช่วงนี้ แถวบ้านเรา หนาวแล้วง่ะ
อากาศน่ากินน้ำเมามาก..

ฝากบอกขวัญที..

เราขอโต้ดดด แบบว่า ลืม
พอดีไปอีกห้อง แล้วเลยไปเล่นไพ่
พ้นเลย แหะๆ

โดย: เลื้อย

วันที่: 28 พฤศจิกายน 2553 เวลา:17:45:26 น.

สวัสดียามเย็นวันอาทิตย์ค่ะ
...
คุณพระจันทร์ :)

โดย: nissan_n...ไม่ได้ล็อกอินจร้า IP: 125.25.34.200 วันที่: 28 พฤศจิกายน 2553 เวลา:18:02:51 น.

โดย: เศษเสี้ยว

วันที่: 28 พฤศจิกายน 2553 เวลา:20:06:57 น.

ความทรงจำสมัยวัยรุ่นกลับมาเลยนะค่ะเนี๊ย

เพราะถ้ายืนอยู่ที่หาดทรายเอ๋ก็จะเขียน
"I Love You" นี้ละค่ะ
เขียนคำอื่นไม่เป็นซะเลย

สวัสดีค่ะคุณพระจันทร์ น้องขวัญ

โดย: aenew

วันที่: 28 พฤศจิกายน 2553 เวลา:21:29:00 น.