Bloggang.com : Great_opal : วัดป่าบุญล้อม

วัดป่าบุญล้อม

ตอนแรกว่าจะเอาไว้เป็นรูปสุดท้าย
ไม่ดีกว่า
ปลื้มจนทนไม่ไหว

สมัยผมบวชเมื่อสามปีก่อน
ผมสอบผ่านนักธรรมตรี
แต่เพิ่งได้ใบประกาศเมื่อไม่นานมานี้

ผมภูมิใจกว่าใบปริญญาซะอีก
ภูมิใจกว่าใบรองรับการจบหลักสูตรทุกๆใบที่มีมา

ไม่ใช่ว่าสอบยากหรอกครับ
แต่เป็นเพราะสิ่งที่ได้เรียนรู้ระหว่างสอบนั่นเอง

นี่เป็นสถานที่ที่ผมบวช
เป็นที่ๆผมได้รู้จักพระอาจารย์ทั้งสองท่าน
ผมอยู่ที่นี่กว่าครึ่งปี
“สถานปฏิบัติธรรมป่าบุญล้อม”

^^

ผมได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่างจากที่นี่
ก่อนผมบวชผมได้ไปห่มขาวก่อนบวชหนึ่งเดือน
พรรษานั้นจะบวชพร้อมกัน 4 รูป

เมื่อถึงวันใกล้ๆบวช
อาจารย์ผมก็เตรียมตั้งชื่อทางธรรม
และผมได้รับฉายาว่า

“ปคุโณ”

แปลว่า

“ผู้มีความคล่องแคล่วและความชำนาญ”

พอได้ฟังอาจารย์พูดจบ
ผมบอกอาจารย์ว่า
เกรดผมก็ไม่ได้ดี เรียนก็ไม่ค่อยจะเก่ง
พระอาจารย์ตั้งชื่อให้ผิดรึเปล่าเนี่ย
55555+

รูปที่ผ่านมาเป็นทางจากบ้านผมไปวัดนะครับ
^^

เช้านี้เป็นเช้าที่ดี
ดีจริงๆ
ดีเช่นกันกับทุกๆวัน
^^

ทางข้างบนเป็นหนึ่งในทางบิณฑบาตร
ทางบิณฑบาตรจะแบ่งเป็นสองสาย
ทางบกกับทางน้ำ

ทางน้ำคือนั่งเรือไปบิณฑบาตรอีกฝากของแม่น้ำมูล

นั่งเรือไปตรงนู้นนนนนนน
^^

หมดแล้วครับ
ภาพแนววิวทิวทัศน์ แนว Landscape ทุกกรณี
ไม่ถนัดครับ 55555+

ผมไม่ถนัดถ่ายตึกถ่ายอาคาร
ถ่ายสถานที่ท่องเที่ยว
แนวนี้ต้องคุณขวัญครับ
ดูภาพคุณขวัญแล้ว ถ้าไปตามที่ๆคุณขวัญไป
ผมไม่หลงเด็ดขาด เห็นชัดทุกซอกทุกมุม

แนวท่องเที่ยว พาเที่ยวพาชิม ต้องยกให้เค้าครับ
เอาไว้เวลามาขอฤกษ์ขอยามกับหลวงพ่อจะให้คุณขวัญถ่ายรูปมาให้ดูนะครับ
55555555+

ผู้ร่วมทางมาทั้งชีวิตของผม
แม่ผมเองครับ
^^

วันนี้ไปวัดกันสองคนแม่ลูก
^^

ผมไม่ค่อยได้ถ่ายรูปเท่าไหร่
ส่วนใหญ่ถือแต่ไม้กวาด
ได้มากวาดลานวัด กวาดนู้นกวาดนี่
แล้วคิดถึงสมัยที่บวชอยู่

อาจารย์สอนว่า
ลักษณะของงานทุกประเภทเป็นอมตะ
ทำจนตายก็ไม่เสร็จ

ดังนั้นเราควรแยกให้ออกว่า
อันไหนเป็น “กิจ” ที่เราสมควรทำและสมควรใส่ใจ
ให้ลำดับความสำคัญให้ได้
^^

ที่นี่เป็นวัดสาขาของวัดหนองป่าพง
ที่หลวงปู่ชาเป็นผู้ก่อตั้ง

ผมเคยไปหาพระชื่อดังหลายท่าน
ไปกับคณะเพื่อนๆญาติๆไปไหว้พระ
หลายท่านถามว่าผมมาจากไหน
ผมบอกว่ามาจากอุบล

ท่านบอกผมว่า

“มาทำไม ของดีอยู่ที่อุบลยังไม่รู้อีก”

พอได้บวชแล้ว
ถึงเพิ่งได้เข้าใจ
^^

หลายครั้งสิ่งดีๆมักอยู่ใกล้จนเรามองไม่เห็น
และสิ่งที่ดีที่สุดและใกล้เราที่สุดคือ ตัวเราเอง

ตัวเราเอง
คือ...เพื่อนแท้
คือ... อาจารย์
คือ... ทุกๆอย่างที่ต้องรู้จัก

และ...
ละจากมัน

พอใกล้เวลา 8 โมงเช้า
ได้เวลาฉันจังหันแล้ว
วัดหนองป่าพงและวัดสาขาทุกๆที่
ฉันมื้อเดียว

ตอนที่ผมห่มขาวนั้น
กว่าจะปรับตัวได้
ไหนต้องเลิกบุหรี่ด้วย
ทั้งคันปากและหิวข้าว

“กรรม” จริงๆ
^^

ทุกๆอย่างที่ต้องถวายให้พระ
ต้องมีการประเคนก่อน
เพื่อเป็นการยินยอมพร้อมว่า ของสิ่งนี้ถวาย
เดี๋ยวจะเกิดความผิดพลาด ผิดศีล
^^

เนื่องจากผมถ่ายรูปอยู่จึงให้ท่านเณรประเคนไปก่อน
5555+

สมัยผมบวชนั้น
มีข้อปฏิบัติอย่างนึงที่ผมยึดถือเป็นประจำ
คือ “การเนสัชชิก” และ “การฉันตกบาตร”
เป็น 2 ใน ธุดงควัตร 13 ข้อ

การเนสัชชิกคือการภาวนา(ผมนั่งสมาธิ เดินจงกรม)ทั้งคืนโดยที่ไม่นอน
อันนี้ผมทำเฉพาะวันพระ

ส่วนฉันตกบาตรคือ
การฉันเฉพาะของที่ได้รับมาจากการบิณฑบาตร
ส่วนใหญ่จะเป็นข้าวเหนียวกับข้าวต้มมัด
มีผลไม้บ้าง
สำหรับแกงคาวหวานมีเฉพาะวันพระ
อันนี้ปฏิบัติ 15 วัน พัก 15 วัน สลับกันทุกๆ15วัน

ไม่ใช่การปฏิบัติเคร่งอะไรหรอกครับ
แต่เป็นเหมือนเตือนสติตัวเองอยู่เนืองๆ
^^

รอบนี้ผมถือกล้องไปด้วย
พระอาจารย์ถามว่าเดี๋ยวนี้ถ่ายรูปแล้วเหรอ
ผมก็ตอบแบบเขินๆว่า... ครับ

อาจารย์ถามว่า
“ได้อย่างใจต้องการหรือยัง”

ผมเกือบตอบว่า
“ไม่ค่อยได้เลยครับ”

แต่ฉุกคิดได้ทัน
ผมเลยตอบอาจารย์ไปว่า
ได้บ้างไม่ได้บ้างครับ

รูปไหนสวยเกินใจที่คิดไว้ไป ก็ฉุดรูปลงมาไม่ฉุดใจให้ผยองขึ้นไป
รูปไหนสวยน้อยกว่าใจที่คิดไว้ ก็ดึงใจลงไป ลงไปให้ให้พอใจและพอดีครับ

พระอาจารย์กับผมหัวเราะ
พระอาจารย์บอกว่าช้าไปนะ ช่วงนี้ไม่ค่อยได้นั่งสมาธิใช่รึเปล่า

โดนเต็มๆ
5555555+

เพราะอาจารย์สอนผมเสมอๆว่า
การเรียนรู้
เมื่อสิ่งที่เราคิดว่าเราทำได้ยอดเยี่ยม
จงหาข้อผิดพลาดในนั้น
แต่ถ้าเราทำสิ่งที่ผิดพลาด
จงมองหาข้อดีในนั้น

ทำสำเร็จกับทำผิดพลาดเป็นเพียงอีกรูปแบบหนึ่งของสุขและทุกข์
เมื่อเราอยากรู้จักตรงกลาง
เราต้องเข้าใจด้านทั้งสองด้าน
แล้วเดี๋ยวตรงกลางมันจะมาเอง
^^

ป้ายนี้ผมอ่านหลายครั้งจนนับไม่ถ้วน
วันที่เนสัชชิกหลายๆครั้งผมง่วงมาก
ผมหยิบเอาเทียนสองแล่มแล้วออกมาจากศาลา
ออกมาเดินจงกรม
ตรงแถวๆป้ายนี้ประจำ

ช่วงที่ง่วงมากๆ
ในหัวผมจะมีแต่คำว่า
“ไม่มีใครเห็นหรอก นอนไปเถอะ
จะฝืนทำไม ฝืนไปจะยิ่งแย่นะ”

เหตุผลโน้มน้าวใจร้อยแปดพันประการวิ่งเข้ามาในหัวผม
อาจารย์สอนเสมอว่า
วัตรปฏิบัตินั้น ไม่ได้ปฏิบัติเพื่อเอาชนะ
แต่ปฏิบัติให้เข้าใจแก่นธรรม

ทุกๆอย่างจะออกมายามเราทุกข์มากๆ
เสียงแห่งความปรารถนา เสียงแห่งความต้องการ
ยามทุกข์นั้น หลายๆสิ่งในใจจะปรากฏให้เห็น

ข้อวัตรเคร่งๆอย่างธุดงควัตร
มีไว้เพื่อให้เราเห็นจิตใจตนเองได้ชัด

ไม่ใช่การปฏิบัติเอาให้ “คนอื่นดู”
แต่เป็นการปฏิบัติให้ใจเราเป็น “ผู้ดู”

หลังๆมานี่เห็นนักปฏิบัติรุ่นใหม่ๆ
ผมพบว่ายังเข้าใจผิดกันอยู่มาก
พอเห็นใครนิ่งๆไม่โกรธไม่ไหวติง
ก็พากันชมว่าคนผู้นั้นเข้าถึงธรรม

แล้วกลายเป็นผู้ปฏิบัติเพื่อเอาความนิ่ง
“เกิด” สิ่งใด “กด” สิ่งนั้น
แล้วชอบเรียกตนเองว่า นักปฏิบัติเอย ผู้ฝึกจิตเอย

หรือกลายเป็นประมาณว่า
โลกนี้มีแต่ความว่างเปล่าเอย ผู้ไม่หวังย่อมไม่ทุกข์เอย

พอเข้าใจความทุกข์จากการยึดติดก็จะไม่สนมันอีกเลย
จริงๆกลายเป็นการ “ยึดติด” สิ่งใหม่มากกว่า

ยึดติดความว่างเปล่า
ยึดติดการไม่อยากทุกข์

ที่นี้พอเจอความทุกข์อีกทีจะทุกข์กว่าเก่า
เพราะการไม่สนนั้น
ต่างจากการเข้าใจมหาศาล

หรือไม่ก็เข้าใจว่าผู้เรียนรู้ธรรมะต้องนิ่งๆทื่อๆ
จริงๆนิ่งๆทื่อๆเนี่ยเป็นจิตที่ติดสมถะ
เอามาใช้วิปัสสนาให้เกิดปัญญาไม่ได้

ครูบาอาจารย์สมัยก่อนติดกันเยอะมาก
แต่ท่านมีเมตตา ยังเขียนเรื่องราวการติดสมาธิ การติดความนิ่ง
การติดสมถะ การติดความว่างเปล่า
เขียนไว้แบบถล่มทลาย

แต่คนส่วนใหญ่อ่านและซึ้งกับปาฏิหาริย์
ก็ไม่ใช่ไม่ดีหรอกนะครับ
แต่ไหนๆอ่านแล้วก็น่าจะเอาให้ครบ

ปาฏิหาริย์ใช้เวลาเกิดไม่ถึง 1 นาที
แต่สิ่งที่ท่านอาจารย์ทั้งหลายปฏิบัติมานั้น
มีค่ามากมายกว่าปาฏิหาริย์ใดๆ
^^

บางครั้งผมยังได้ยินถึงขั้นว่า
ต้องประคองจิต
จิตไม่ใช่สิ่งที่บังคับให้เกิดได้
สติก็เช่นกัน
มันจะเกิดตามเหตุตามปัจจัย

เคยได้ยินแต่ประคองสติไว้
เดี๋ยวนี้จิตต้องประคองกันแล้ว
^^

วิปัสสนาคือการ “รู้” ความจริง “ตามจริง”
“รู้” เฉยๆ
ไม่ต้องไปบังคับตัวรู้และปรุงแต่งต่อเติม

แค่ “รู้” ไปเรื่อยๆ
^^

ง่ายมาก
จนยากยิ่ง

ป้ายนี้ก็ชอบเช่นกันครับ
จริงแท้แน่นอนร้อยเปอร์เซ็นต์
ไม่ต้องฟันธง
^^

ช่วงนี้ตัวผมบ่นจัง
55555+

เปลี่ยนเรื่องดีกว่า
^^

ภาพชุดนี้ทั้งหมด
ผมถามตัวเองตั้งแต่เมื่อวานแล้วว่า
ภาพมันจะออกมาแบบไหน
ผมอยู่ที่นี่กว่าครึ่งปี
แสงมาทางไหนไปทางไหนค่อนข้างรู้พอสมควร

มีภาพคร่าวๆแล้วในใจ
คราวนี้ผมใช้โหมด Portrait SAT+1 Bight+1
เพราะอยากให้ได้บรรยากาศเบาๆ
สีขาวนวลๆของวัดนี้ที่ผมสัมผัสได้ตลอดเวลา
^^

อุปกรณ์ที่เตรียมไปไม่ได้ใช้สักอย่าง 55555+
เอาเลนส์ไปหมด (35 1.8 กับ 18-105)
ใช้จริงๆแค่ Tamron 70-300
อีกอันที่ขาดไม่ได้เลยคือ ฟิลเตอร์โคลสอัพเอาไว้ถ่ายมาโคร
เรียกได้ว่าลืมกระเป๋าตังค์ลืมได้
ถ้าลืมฟิลเตอร์โคลสอัพต้องกลับไปเอา
555555+

และที่ๆหนึ่งเป็นที่พิเศษสำหรับผมมากๆ
แพ สีมาน้ำ อุโบสถ ชื่อจะเปลี่ยนไปตามกรณีที่ใช้งาน
เป็นแพริมแม่น้ำมูล
เป็นที่ๆผมมานั่งทบทวนชีวิตตัวเอง 25 ปีที่ผ่านมา
เป็นที่ๆผมมาบ่อยที่สุด
นอนไม่หลับ ง่วงนอน อ่านหนังสือไม่รู้เรื่อง ไม่มีสมาธิ
ผมชอบเดินมาที่นี่แหละครับ
^^

และแม่ก็มาตามกลับบ้าน
เพราะแม่ต้องไปทำธุระต่อ
^^

เรื่องที่ผมอยากจะเล่าเรื่องสุดท้าย
เป็นเรื่องเกี่ยวกับการ

“ไม่เห็นไม่ได้แปลว่าไม่มี”

ประมาณเดือนก่อนที่หัดถ่ายมาโครใหม่ๆ
ผมต้องหัดใช้แฟลชหัวกล้องไปด้วย
ผมถามๆคนนู้นคนนี้มากมาย

หนึ่งในฟังชั่นที่ผมชอบในกล้อง Nikon คือ CLS
ผมเลยเรียนวิธีใช้ด้วยซะเลยทีเดียว

มีพี่คนหนึ่งเค้าส่งรูปมาให้ผมดู
เค้าใช้ Nikon D3x กับแฟลช SB900 สองตัว
ถ่ายรูปมาให้ผมเปรียบเทียบสองชุด

ชุดแรกถ่ายแบบใช้ CLS ของ Nikon
CLS เป็นระบบสั่งการแฟลชแบบไร้สาย
(ยิงแฟลชออกไปประมาณ 1/128)
กับอีกรูปใช้แฟลชทริกเกอร์
(ตัวสั่งงานไร้สายเหมือนกัน)

ในสองชุดมีสภาพแสงแบบต่างๆ
เค้าถามผมว่ารูปสองชุดนี้แตกต่างกันรึเปล่า

ผมบอกว่าไม่เห็นจะแตกต่างเลยครับ
พี่จะใช้ทริกเกอร์ทำไม Nikon มีระบบสั่งงานแบบไร้สายอยู่แล้ว

พี่เค้าหัวเราะ
พี่เค้าถามผมว่ามันยิงแฟลชด้วยกำลัง 1/128 มีผลต่อซับเจ็ครึเปล่า
ผมคิดในใจแล้วตอบว่า
ตามกฏธรรมชาติมีผลแน่นอนครับ

พี่เค้าเลยย้อนถามผมว่า
แล้วทำไมเราไม่เห็น

คราวนี้พี่เค้าส่งมาใหม่
แล้ววงกลมสีแดงตรงแตกต่างกัน
และแสงกำลัง 1/128 เข้าไปในภาพจริงๆด้วย

พี่เค้าสอนว่า
เราต้องหัดแยกแยะแสงซะก่อน
ถึงจะมองเห็น
ที่ผมยังมองไม่เห็นในตอนแรก
เพราะผมแยกไม่ออกไม่ใช่มันไม่มี

^^

เรื่องนี้สอนใหผมได้รู้นอกจาก
ไม่เห็นไม่ได้แปลว่าไม่มี

แล้วแถมท้ายต่ออีกนิด
มันมีจริงๆแต่บางครั้งเรานั่นแหละยังไม่สามารถมองเห็น

เพราะเราขาดความรู้ความเข้าใจ

ในการ “หา”

สิ่งที่เรา “ตามหา” นั่นเอง

^^

พระจันทร์ของขวัญ

Create Date : 12 กรกฎาคม 2554

Last Update : 12 กรกฎาคม 2554 17:56:58 น.

6 comments

Counter : 6162 Pageviews.

แวะมาอนุโมทนาบุญด้วยนะคะ..
ไปวัดครั้งนี้...โดนทักว่า..คงไม่ค่อยได้นั่งสมาธิ....
หุหุหุ ขวัญคิดออกแล้ว
ว่าจะช่วยคุณยังไง

ฮึ อะไรนะคะ..
อ๋อ...ตั้งใจจะบวชเลย.
ไม่สึกแล้ว...

ดีจัง..จะได้ได้บุญเยอะๆ..
เด๋วเป็นโยมอุปฐากให้ค่ะ..
สาธู๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

โดย: ในความอ่อนไหว

วันที่: 12 กรกฎาคม 2554 เวลา:20:00:53 น.

อิอิ คนข้างบนมาแซวแระนะ

สาธุๆ
ภาพสวยมากกกกกกกก

ได้อารมณ์ด้วย

ขนาดถ่ายในรถก็ออกมาใสแจ๋วสงสัยล้างกระจกมาอย่างดี 555

ชอบหลายภาพเลย เก่งมากๆ

โดย: Rinsa Yoyolive

วันที่: 12 กรกฎาคม 2554 เวลา:20:32:20 น.

Thanks: ฟังวิทยุออนไลน์|Dictionary|หาเพื่อน|เกมส์|ตรวจสลากกินแบ่งรัฐบาล

โดย: auyza

วันที่: 12 กรกฎาคม 2554 เวลา:22:57:49 น.

เราก็จะมีแม่ชีสวยๆมาอีก 1 คน
ต่อจากรินซ่า..งั้น พี่จะได้ตามไปติดๆ
เอาๆตั้งสำนักกันเลยทีเดียว
ดูรูปเยอะจุใจมากๆนะตาจันทร์
คูรแม่ดูใจดีและน่ารักจังเลยนะตาจันทร์

โดย: โจนบ้ากับป้าแก่ๆ

วันที่: 12 กรกฎาคม 2554 เวลา:23:23:42 น.

อรุณสวัสดิ์ครับคุณครู

"ได้อย่างใจต้องการหรือยัง"

พี่ก๋าว่าท่านไมไ่ด้ถามเรื่องการถ่ายภาพเลยนะครับ 5555

ส่วนเม้นท์แรกที่ไล่คุณครูไปบวชไม่สึกนั้น
อะแฮ่มๆๆๆๆ 55555

ปล.โหวตให้สาขาภาพถ่ายนะครับ
ใจนึงก็อยากโหวตสาขาธรรมะ
แต่คิดว่าโหวตภาพถ่ายก็โอเคครับ
ภาพสวยและเล่าเรื่องราวได้ดีจริงๆ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 14 กรกฎาคม 2554 เวลา:6:09:41 น.

แสงสวยมากค่ะ ชื่นชม
ไม่เคยได้เห็นแสงสวยๆแบบนี้ที่วัดป่าบุญล้อมเลย เพราะได้แต่ไปในช่วงสั้นๆ
มุมกล้องสวยมาก หวาน
ดูรูปแล้วรู้สึกสดใส สว่าง
เหมือนเวลาที่ได้อยู่ที่วัดนั้น เป็นภาพวัดป่าบุญล้อมที่สวยมากที่สุดเท่าที่ได้เห็นมา

โดย: Mawanta IP: 115.87.33.220 วันที่: 28 ตุลาคม 2554 เวลา:19:44:35 น.