Bloggang.com : Great_opal : สดใส

สดใส

แม้ผมจะห่างหายจากการเขียนบล็อกมานาน
แต่ผมกลับรู้สึกเหมือนเขียนบล็อกทีไร
รู้สึกเหมือนการเขียนครั้งแรกทุกๆครั้ง
การเขียนบล็อกหรือเขียนอะไรที่เห็นลงไปก็ตาม
มันคล้ายๆกับว่า
ผมกำลังรดน้ำใส่หัวใจ

แม้ตอนนี้ทั้งอาการปวดตาจะดีขึ้นบ้างเล็กน้อย
แต่เพราะต้องยังทำงานอยู่จึงหลีกเลี่ยงคอมตรงๆไม่ได้
แม้จะพยายามย้ายเอกสารจากคอมออกมาสู่กระดาษจริงๆ
แต่ก็พอทำให้ดีขึ้น
แม้จะไม่มากมายเท่าไหร่
^^

บางวันการได้นั่งเขียนอะไรเงียบๆคนเดียว
แบกกล้องถือเลนส์ฟิกกับเทเลไปแค่ 2 ตัว
สมุดสักเล่ม หนังสือเล่มโปรดสักเล่ม
ปล่อยจินตนาการไปสู่สิ่งที่เรียกว่าปลายฟ้า
ให้หัวใจคิดถึงเสียงหัวเราะที่เพราะที่สุด
ให้หัวใจคิดถึงเสียงร้องไห้ที่เศร้าที่สุด
ให้หัวใจผมได้คิดถึง
สิ่งที่จินตนาการของผมคิดถึงมากที่สุด
^^

สิ่งที่ปรากฏออกมา....
“ความสดใส”

ความสดใส
เป็นสิ่งที่ผมคิดถึงมากที่สุด

แม้จะมีความสดใสอยู่รอบๆกาย
แต่..

หัวใจของผม
สองเท้าของผม
สองตาของผม
สองหูของผม

ยังคอยเดินหา
ยังคอยมองหา
ยังคอยเงี่ยหูฟัง

ยังคอยสิ่งที่หัวใจสามารถเอื้อมมือสัมผัส

สมผัสความสดใส

บางทีผมก็เรียกลักษณะแบบนี้ของตัวเองว่า
หัวใจผมคอแห้ง
ผมอยากดื่มธรรมชาติคนใส่กับน้ำแข็ง
แล้วรินใส่ในหัวใจ

คงจะดีไม่น้อย
ถ้ามีหลอดดูดกลืนความงามของธรรมชาติ
ความงามของความเข้าใจ
ความงามของความเอาใจใส่
ผมจะได้ดูดกลืนเข้ามา
แอบเก็บใส่กระติกแน่นหนา
เอาไว้ดื่มตอนแอบออกไปผจญภัย
อิอิ
^^

กลืนกิน
หาใช่เบียดเบียน
รับฟังหาใช่คิดแต่คำเถียง
เตือนให้ระวังหาใช่สั่งสอน
เก่งกาจหาใช่ความจริง
โง่เขลาหาใช่ความจริง

ความจริงคือความไม่จริง
ความไม่จริงคือความจริง

ส่วนหนึ่งของใจที่ชอบผจญภัย
มีสดใส มีหมองหม่น
มีหลายๆอย่างปะปน
ชีวิตถึงไม่น่าเบื่อ

ไม่มีอะไรสมบูรณ์
ถ้าเราเอาแต่ตามความสมหวัง

ไม่มีอะไรจีรัง
ถ้าเราอยากให้อะไรจีรัง

ความจีรังมีอยู่จริง
เมื่อเราค้นพบความไม่จีรัง

มอบความเข้าใจ
จะได้รับความเข้าใจ
แม้ไม่ได้จากฝ่ายที่มอบให้
ใจเราจะมอบความเข้าใจให้ใจเราเอง

ไม่ว่าอะไรจะมากระทบเราทางประสาทสัมผัส
สุรเสียงเดียว
ที่ใจจะได้ยิน
ล้วนสะท้อนมาจากใจเราเอง

ถ่ายไปถ่ายมาลืมเปลี่ยนเลนส์
5555+
ใช้แต่เทเลตัวเดียว
มิน่าไม่ค่อยได้เดินไปไหนมาไหน
ระยะมันไกลซูมสุดได้ที่ 300
นั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อย
เขียนอะไรเรื่อยเปื่อย
จนกว่าสายตาจะหายปวดจะได้กลับไปทำงานได้ใหม่
^^

บางครั้งเห็นอะไรก็ถ่ายรูปเก็บไว้
บางครั้งก็หยิบกระดาษและปากกา
ขึ้นอยู่กับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า
ที่บอกใบ้ให้หัวใจผมทำอะไร

ถ่ายรูปเล่นๆรอบบ้านหลังเดิม
ผมมองรูปที่ตัวเองถ่ายแล้ว
มันยังไม่ใช่แบบที่ผมคิดไว้
ยังไม่สวยงามเท่าที่หัวใจผมเห็น

เหมือนกับเวลาที่เขียนไดอารี่
ยังไม่ใช่สิ่งที่ผมรู้สึกทั้งหมด
เพียงแต่ว่าผมยังไม่สามารถ
กระจายข้างในออกมาสู่กระดาษข้างนอกได้

ได้เกิดมาสักครั้ง
ถ้าทำได้เท่ากับที่ตัวเองจินตนาการไว้
เพียงแค่สักครั้ง
คนเราคงมีแต่ความสุขความสดใส
^^

ผมก็งงว่าทำไมผมถึงขึ้นหัวข้อนี้ว่าสดใส
แต่ตอนที่กำลังเขียนจั่วหัวข้ออยู่
ฝนกำลังจะมา ฟ้าครึ้มขึ้นทันตา
แต่ผมกลับรู้สึกว่า
“สดใส”

นี่แหละมั้งธรรมชาติ
ตอนที่เกิดการเปลี่ยนแปลงเมื่อไหร่
เหมือนกำลังรดน้ำใส่หัวใจ

เมื่อเกิดการเปลี่ยนแปลง
สิ่งที่เราคิด พูด กระทำก่อนหน้าการเปลี่ยนแปลง

จะเติบโตแตกกิ่งก้านสาขายามเกิดการเปลี่ยนแปลง

แล้วทำไมผมรู้สึกสดใสได้นะ
ผมก็งงๆ สงสัยหรืออาจจะเพราะในใจลึกๆแล้ว
ผมอาจจะลุ้นให้ตัวเองปวดตาอยู่ก็ได้
จะได้หยุดทำงานชั่วคราว
นั่งเขียนอะไรไปเรื่อยๆ เดินถ่ายรูปรอบบ้าน
555555+

แอบขี้เกียจเหมือนกันนะเนี่ย
^^

เขียนไปมาเรื่อยเปื่อย
ตอนที่กำลังพิมพ์ออกมาจากไดอารี่
ผมอ่านเองยังงงเอง
ทำไมมันโดดไปโดดมาจังเลย
555555+

รูปก็ใช้วิธีจดนัมเบอร์เอาไว้
แต่ก็สะดวกดีเหมือนกันครับ

^^

รู้สึกว่าตัวเองกำลังบ่นไปเรื่อยๆ
เพราะหัวใจสดใสที่ฝนกำลังจะมา
นั่นแปลได้ว่า
ผมกำลังจะได้ถ่ายรูปสายฝน

แปลได้อีกว่า
ผมกำลังจะได้กลิ่นดิน

และผมต้องรีบเก็บผ้า

ผมต้องหารีบตุ่มมารองรับความสดใส
เพราะเมื่อฝนมา
และยามฝนไป

ยามเกิดการเปลี่ยนแปลง
คลื่นกระแสแห่งการผันแปรซัดผ่านเข้ากับสิ่งใด

บ้านใครมีแต่ขยะ
ให้คิดภาพน้ำเจิ่งนองกับขยะลอยเต็มไปหมด

ถ้าบ้านใครเก็บกวาดทำความสะอาดมานานตลอดเรื่อยมา
ยามฝนมาและหลังฝนไป
จะคงเหลือไว้แต่ความสดใส

เก็บกวาดบ้านด้วยทุกๆปัจจุบันที่เรากำลังทำ พูดและคิด
เวลาฝนตก
จะได้มีแต่ร่องรอยของความสดใส
และเขียวขจี
^^

ปล.
Tamron 70-300
กระเป๋าตังค์ยังมีน้ำหนักใกล้เคียงเดิม
ขนหน้าแข้งอยู่เกือบครบ
ถ่ายสะดวก ถือสบาย
ผมรักเลนส์ตัวนี้จริงๆ

สองรูปสุดท้าย
ถึงใช้ 35mm 1.8

เลนส์สองตัวนี้
ขวัญใจคนจนอย่างผมเลย
อิอิ

พระจันทร์ของขวัญ

Create Date : 03 มิถุนายน 2554

Last Update : 3 มิถุนายน 2554 1:49:13 น.

17 comments

Counter : 1064 Pageviews.

ทำไมไม่รีบนอน?????????????

โดย: ยาคู้ 5 ขวด IP: 14.207.177.176 วันที่: 3 มิถุนายน 2554 เวลา:2:32:05 น.

พีอุ้มดีใจที่น้องจันทร์ค่อยยังชั่ว
หายไวไวเน้อ
ภาพสดใสในสายตาพี่เสมอ
ว่าไปนั่น....อิอิอิ

โดย: อุ้มสี

วันที่: 3 มิถุนายน 2554 เวลา:5:42:09 น.

อรุณสวัสดิ์ครับ

มุมมองในการเลือกถ่ายภาพน่าสนใจครับ
คุณครูเป็นคนช่างสังเกตมกาคัรบ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 3 มิถุนายน 2554 เวลา:6:31:09 น.

พักผ่อนมากมากนะคะ คุณพระจันทร์
...
มีความสุขมากมากค่ะ
รูปที่ถ่าย มันสวยขึ้นมากว่าไหมค่ะ
ไม่รู้นะคะ นิสรู้สึกว่ามันเป็นเช่นนั้นหน่ะค่ะ
...

โดย: Nissan_n

วันที่: 3 มิถุนายน 2554 เวลา:10:12:04 น.

ตาจันทร์ รูปสวยมากๆ
สดใสจริงๆ โดยเฉพาะหยดน้ำบนดอกชวนชม สวย สวยๆๆ
ยังไม่หายอีกเหรอ?
หายไวๆนะ

โดย: โจนบ้ากับป้าแก่ๆ

วันที่: 3 มิถุนายน 2554 เวลา:11:37:03 น.

อุ้ยๆๆ อะไรติดแก้มขวัญ

หายไวไวนะคะ

โดย: kwan_3023

วันที่: 3 มิถุนายน 2554 เวลา:12:55:37 น.

ภาพสีสดใสจังเลยค่ะ
ขอให้ตาหายโดยเร็ววันค่ะ

ดอกขาวสลับนั้น................เขียวใบ
ซ้อนกลีบใช่ซ้อนใจ............แทรกซ้ำ
งามรูปร่าง, งามใจ..............พุดจีบ
ใจไม่ทำใครช้ำ..................จิตนี้รักเดียว

โดย: พธู

วันที่: 3 มิถุนายน 2554 เวลา:13:42:37 น.

อิิอิ

ภาพสวยมากๆ

ส่งขายเลยดีมั้ย

ถ่ายเก่งมุมมองสวย

ชอบมาก ชอบภาพนะ ไม่ได้ชอบคุณพระจันทร์

เด๋วขวัญจะบิดหูให้

โดย: Rinsa Yoyolive

วันที่: 3 มิถุนายน 2554 เวลา:15:33:45 น.

สวัสดีค่ะคุณพระจันทร์ของขวัญ...
รูปสวยๆทุกรูปเลยค่ะ..

เสื้อตัวนี้อ้อมแอ้มเพิ่งซื้อมาไม่นานค่ะ
ความหมายดีนะค่ะ..ฮิๆ
ลองให้ความหมายใหม่หน่อยนะคะ
ถ้าโดนใจอ้อมแอ้ม อาจจะหารางวัลให้อีกค่ะ..ฮิๆ

โดย: คนผ่านทางมาเจอ

วันที่: 3 มิถุนายน 2554 เวลา:17:13:40 น.

หายไวๆน่ะค่ะ รูปสวยจัง

โดย: บางส้มเปรี้ยว

วันที่: 3 มิถุนายน 2554 เวลา:19:10:03 น.

อรุณสวัสดิ์ครับคุณครู

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 4 มิถุนายน 2554 เวลา:7:03:07 น.

แวะมาส่งกำลังใจให้คุณพระจันทร์และคุณขวัญนะคะ
...
มีความสุขมากมากนะคะ

โดย: Nissan_n

วันที่: 4 มิถุนายน 2554 เวลา:15:26:30 น.

สดใสจริงๆด้วยค่ะ

โดย: blog pu

วันที่: 4 มิถุนายน 2554 เวลา:21:22:45 น.

นึกถึงคราวยัยขี้ดื้อเ่ล่นเน็ตไม่ได้้ แต่ก็ยังได้รับรู้เม้นท์ทุึกเม้นท์ ผ่านเสียงเหี่ยวๆของพระจันทร์บูดๆ

มาถึงคราวนี้พระจันทร์เน่าซะแล้ว .. ยัยขี้ดื้อจะเป็นสายตาอ่านเม้นท์ให้ฟังหรือเปล่านี่? แต่ถึงแม้จะอยากทำให้ก็คงทำไม่ได้เต็มที่นักเพราะตัวเองก็มีข้อจำกัดเหมือนกัน .. นิ..

ได้ย้อนยุคอีกครั้งละคุณพระฯ กับกระดาษและปากกา ว่าแต่การใช้สายตาผ่านเลนส์กล้องถ่ายรูป มันไม่กระเทือนบ้างรึ? คนตาเจ็บอะไรว้าาา.. ถ่ายรูปไหนเด่นรูปนั้น หมั่นไส้!! 555+

ชอบรูปมดมาก แต่ยังสงสัยอยู่นิดๆว่าตาข่ายสีฟ้าๆนั่นคืออะไร พอจะเดาได้แต่ไม่แน่ใจอ้ะ หรือสายตาป้าโซมันแย่กว่าคนตาเจ็บซะแล้ว?

หายเจ็บตาไวๆนะจ๊าาา.. ขาดคนรายงานความประพฤติยัยดื้อให้ฟัง อิอิ..

ปล. ยัยขี้ดื้อห้ามงอลลล์ล์ล์ ที่เม้นท์นี้ยาวกว่าบ้านตัวเอง เพราะเม้นท์ที่ไหนๆก็คือเม้นท์ให้ทั้งสองคน อย่าบอกนะว่าไม่ได้อ่านที่นี่ ..

โดย: ป้าโซ

วันที่: 4 มิถุนายน 2554 เวลา:22:28:21 น.

อรุณสวัสดิ์ครับคุณครู

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 5 มิถุนายน 2554 เวลา:5:37:32 น.

แวะมาเยี่ยมจ้ะ

หายเร็วๆ นะ เรื่องของสายตานี่ต้องระวังให้มากๆ เลย พักนี้พี่ก็ไม่ค่อยนั่งหน้าจอคอมเท่าไหร่ แก่แล้ว สายตาชักจะไม่ค่อยดีแล้วล่ะ

ปล.ถ่ายรูปสวยมากๆ เลย พี่มีกล้องแคนอน 450D ยังใช้ไม่ค่อยเป็นเลย

โดย: kapeak

วันที่: 5 มิถุนายน 2554 เวลา:19:35:34 น.

แวะมาทักทายก่อนเข้านอนคะ

โดย: blog pu

วันที่: 5 มิถุนายน 2554 เวลา:20:43:53 น.