LADY GAGA THE BORN THIS WAY BALL LIVE IN BANGKOK

      ครั้งแรกกับการไปดูคอนเสิร์ตศิลปินระดับโลก ตั้งแต่วันที่เปิดจองตั๋วก็ไล่เรียงถามเพื่อนว่ามีใครสนใจจะไปดูไหม........เงียบ.....ไม่มีเลย ไม่มีใครคิดอยากจะไปเลย...ส่วนตัวก็เอาวะถ้าไม่มีใครก็คงไม่ไป...แต่ดันมีน้องที่ทำงาน (จากนี้ขอเรียกว่า "พิจิต") ออกตัวว่าอยากไป อยากไป เลยตกลงกันว่า 1,500 บาท พอนะสำหรับตั๋วครั้งนี้ เอาแค่ไปอยู่ในท่ามกลางบรรยากาศก็พอ เปิดจองตั๋วก็จัดแจงจองกัน มีน้องมาเพิ่มอีกคน รวมตัวกันได้ 3 คน ได้ที่นั่ง โซน 3I แถวJ เลขที่นั่ง 19, 20, 21 ตามลำดับ..เอาละอุ่นใจละรอวันไปดู

       แต่หลังจากจองแล้วเลยโพส Satatus ใน Facebook เกร๋ๆ เพื่อนก็ Comment มาเลยว่าทำไมไม่บอกกู ผัวกูอยากไป บลาๆๆ สรุปโทรมาให้จองให้เพราะมันจองเองคงไม่รอด เลยได้ความว่านางเองหนะไม่รู้จักเพลงที่ กาก้า ร้องหรอก ผัวนางก็ไม่รู้จัก ร้องไม่ได้ แต่อยากไปดู Production ของศิลปินระดับโลกเลยจัดการไป 4 ที่ และนางก็มารับตั๋วจากมือเราล่วงหน้าแค่ไม่กี่ชั่วโมงก่อนจะเริ่ม..มันบอกผัวด่าฉิบหายเลย..ทำไมใจเย็นอย่างนี้...เออกูก็เห็นด้วยกะผัวเมิงนะ..

       23 พ.ค. 55 กาก้ามาถึงเมืองไทย เครื่องลงที่สนามบินดอนเมือง หน้าบ้านแท้ๆแต่ไม่ได้ไปรับ ต้องมาทำงานเลิก 3 ทุ่ม มีดราม่าเล็กๆ กันเนื่องจากทวีตของกาก้า จ่าฯ เขาเขียนลง ดราม่าแล้วไปตามอ่านกันได้นะ คลิกที่นี้

     วันที่ 25 พ.ค. 55 วันคอนเสิร์ตก็มาถึง คือใจเย็นกันมาก..ทำงานกันไปแบบไม่ได้เตรียมตัวเลยว่าจะเดินทางยังไง ไปกันกี่โมง แต่งตัวยังไง คือเป็นวันศุกร์ ใส่ชุดธรรมดามาทำงานก็คือธรรมดามากไม่ได้มีธีมอะไรกับเขาเลย...ก็ตกลงกันไว้ออกจากที่ทำงาน (ซอยรางน้ำ) 5 โมง เลิกงานพร้อมกัน เดินไป Airport Real Link ไปลงสถานีหัวหมาก เห็นว่ามีรถบริการ ก็ตกลงกันตามนั้น..แยกย้ายกันไปทำงาน

      เมเนเจอร์ (พี่เจี๊ยบ) ก็จะไปดูด้วยเพราะได้รับการชักชวนจากพี่หัวหน้าอีกคน (พี่แพม) พี่เขาไปหาตั๋วมากันก่อนวันคอนฯ แค่วันเดียว แต่คนก็ปล่อยขายกันเยอะแหละ ลดราคากันกระจาย พี่ๆ ได้ตั๋ว 4,500 บาท (ตั๋วยืน) มาได้ในราคา 3,500 บาท พี่แพมควักจ่ายเพราะอยากไปมากแต่ไม่มีเพื่อนไป พี่เจี๊ยบเลยต้องรับหน้าที่ร่วมทริปด้วยโดยมีข้อต่อรองจ่ายเงินให้เมื่อโบนัสออก (ก.พ. 2556) เฮ...

      17.00 พี่แพมล่วงหน้าไปก่อนแล้ว พี่เจี๊ยบยังทำงานอยู่เลยชวนไปพร้อมกันตอน 5 โมง..แผนการณ์เดินทางเลยเปลี่ยนไป ติดรถพี่เจี๊ยบไปโดยมีพี่แพมแจ้งการเดินทางเป็นระยะ รถไม่ติดอย่างที่คิดแหะ วิ่งไปได้เรื่อยๆ ขึ้นสะพานข้ามหน้ารามฯ ไปลงแล้วย้อนกลับ เสียเวลาไปนิดหน่อยเพราะขับเลยไปไกล กว่าจะวนกลับมาได้ก็ประมาณ 6 โมงครึ่ง พี่แพมแจ้งว่าประตูเปิดให้เข้าไปแล้ว บัตรยืนเข้าไปกันเรื่อยๆแล้ว เราเลยต้องหาที่จอดกันโดยด่วน ได้ซอยรามฯอะไรไม่รู้ พอดีเลยได้ที่จอดริม 7-11 จากนี้ก็เดินๆ ประมาณ 2 ป้ายรถเมล์ ผ่าน สน. หัวหมาก อันมีเรื่องเล่าส่วนตัวกันกับพิจิต..ชี้ชวนให้ดู พี่เจี๊ยบแยกไปขึ้นมอเตอร์ไซค์เพราะต้องรีบเข้าไป เราชิลๆ เพราะตั๋วระบุที่อยู่แล้ว เดินกันต่อไป

       19.00 ก่อนเข้าไปซัดวัลเฟิล 2 ชิ้น ซัดน้ำไปกลัวหิว แล้วก็ต่อแถวด่านแรกเข้าไปตรวจบัตรและเจาะรู ระหว่างนั้นก็เจอดารามากมาย พิจิตสกิดให้ดูตลอดเพราะจำไม่ค่อยได้ เข้าไปโดยไม่แหกกระเป๋าดู ไม่มีเครื่อง X-Ray ตามที่มีคนขู่ไว้ หยิบเสื้อกันฝนติดไม้ติดมือมา 4 อัน มองหาประตู E4 อ่อมีแต่หัวดำๆ เรียงกันอยู่ มีสองแถว เราก็มึนๆ ไม่รู้แถวไหนยืนแทรกๆ มีอีก 1 ด่าน กลัวแหกกระเป๋ามาเจอกล้องเสียจริงๆ ถ้าไม่ให้เอาเข้าก็คงกลับบ้านหนะเพราะไม่มีรถมาด้วยเลยไม่อยากฝากไว้ เดินหน้ามึนๆ ต่อคิวกันไปให้พนักงานแสกนบาร์โค้ดที่บัตร แล้วก็ปล่อยเข้าไปเลย เห้อ...โล่ง..เอาหละจากนี้เป็นถึงขั้นตอนขึ้นบันได เคยไปดูคอนฯที่ Impact ที่นั่งสูงๆ ถูกๆ ก็คิดว่าเออคงไม่ต่างกันเท่าไหร่เดินนิดหน่อยคงถึง อ๊ะ..เริ่ม

          เหนื่อยมากกกกกกกกกกก.... ปวดขามากกกกกกกกกก เหมือนมาซ้อมกำลังขาไปเตะบอล เดินขึ้นหลายชั้นมากไม่ถึงสักที รู้แต่อยู่สูงสุด เหงือไหลย้อยไปถึงร่องก้นแล้วก็ยังไม่ถึง ระหว่างทางก็เจอคนพักนั่งเป็นระยะๆ มีป้าแก่ๆก็ค่อยๆเดินขึ้นอย่างใจเย็น ดีว่าเข้าไปก่อนคนเลยไม่เยอะ ไม่เบียด หอบได้ไม่อายเท่าไหร่..เห้อเจอแล้วอัฒจรรย์ ลมตีหน้ามาก่อนที่หน้าจะมืดลมจับ...ลมจะจับอีกรอบพอพนักงานชี้ว่าแถวที่นั่งอยู่โน้น ต้องเดินขึ้นไปอีก หายนะแล้วทางเดินชันมาก ถ้าล้มมาก็คือตายหนะ ไม่ก็พิการ จัดแจงได้ที่นั่งเรียบร้อย ตอนนี้เสื้อชุ่มไปด้วยเหงือ ลมพัดมาเป็นระยะ อ๊ะสูงไหม? ยังไง? ถ่ายรูปมาให้ดู

      อยู่ตรงหน้าเวทีพอดี ถึงจะบัตร 1,500 บาท แต่ก็เลือกแล้วว่าตรงนี้แหละพอดีเป๊ะ เห็นอยู่ที่ติดเวที 7,000 บาท รอบๆ นอกที่นั่งๆยืนๆ นอนกันนั้นก็ 4,500 บาท ที่นั่งรอบๆยังว่างเยอะคิดว่ามีเท่านี้เองหรือ? ไม่เห็นจะเต็ม? หรือมาเร็วไป????

      มองด้วยสายตาแล้ว คือไม่มีทางมองเห็นอะไรได้แน่ๆ จอก็ยังเล็กไป กาก้าคงไม่ต้องพูดถึง

       ปิดไฟสนามแล้ว..ทยอยมาเริ่มเยอะ..ตกใจกันทั้งสนามตอนเสียผู้ชายประกาศให้ยืนเคารพและร้องเพลงสรรเสริญฯ

    พี่ DJ มาเปิดเพลงก่อน มิกซ์มันมาก แต่เราแก่ไปหรือยังไงเสียงเบสมันตึบๆ ทำเอาลมตี เรอไปหลายรอบ

     นั่งรอกันไปสักครึ่งชั่วโมง ฝนแหมะๆๆ สองสามเม็ด เด็กนั่งข้างหน้าเอาเสื้อกันฝนมาใส่ แต่เรามองจากเมฆแล้ว...ไม่น่าจะตก ถึงตกก็มีร่ม เพราะคงไม่ใส่เสื้อกันฝนแน่ๆ นอกจากจะร้อนแล้วไม่น่าจะยัดลงด้วย...และแล้วก็ไม่มีฝนไดๆ

     หลังจากเล่นเวฟก็แล้ว ตระโกนก็แล้ว กรี๊ดร้องหาชื่อกาก้าก็แล้ว จนทุกคนเริ่มหมดแรง..ไฟก็เปิด ปราสาทมาแล้ว

     เปิดตัวด้วย Highway Unicorn (Road to Love) ทุกภาพที่เห็นเพราะใช้กล้องซูมระดับถึงดวงจันทร์ของไอ้หน่อยมัน ไม่อย่างนั้นมองไม่รู้ว่ามันขี้ม้า ขี้ลา หรือขี้แพะอะไรออกมากแน่ๆ (เพลงนี้ร้องไม่เป็น เปิดฟังตอนทำงานตอนเช้ารอบเดียว)

     ตามมาด้วย Government Hooker ไม่รู้จักเลย แต่ก็โยกไปกันเบาว์ๆๆ

          แล้วกาก้าก็หายไป...แล้วปราสาทก็เปิดออกมาตัวห่าไรวะพองๆ เสียงร้องโหยหวนเหมือนจะคลอดลูกอ๋อๆๆ ...เพลง Born This Way  ขยับกัน..เต้นแบบแห้งบนเก้าอี้..นั่งหนีบไข่เขินอายกันเบาว์ๆ

     รัวเพลงยาวๆ ลุกขึ้นเต้นกันหัวเปียกปอน...และช๊อปเปอร์ติดธงชาติก็ออกมา...

     และกาก้าก็เห็นชฏาของ น้องโอม เฉดออฟกาก้า เลยไปขอยืมมาใส่ และก็เป็นดราม่ากันจนได้ จ่าฯ ก็เอาไปเขียนในดราม่าแล้วตามไปอ่านกันได้ คลิกที่นี่

แวะพักสักแป๊บ เคลียร์งานก่อนจะเลิกงานละ

Create Date : 29 พฤษภาคม 2555
Last Update : 29 พฤษภาคม 2555 20:24:18 น.		0 comments
Counter : 1277 Pageviews.
Share Tweet