ก่อนจะถึงเวลาปิดป่าหน้าฝนประจำปีให้ป่าได้ฟื้นฟูตัวเอง เช้าวันนี้ได้ออกสำรวจสัตว์ที่ยังหลงเหลืออยู่บนยอดภูเขาที่สูงที่สุดในประเทศไทย ดอยอินทนนท์นั่นเอง ผื่นป่าซึ่งสร้างหลายตำนานเล่าขานสืบทอดกันมาอย่างน่าตื่นเต้นจนถึงเวลานี้ คณะของเราทั้งสามคนพร้อมเจ้าหน้าที่อุทยานฯได้เดินทางเข้าไปในเส้นทางการศึกษาธรรมชาติกิ่วแม่ปานที่ยังคงสภาพเป็นป่าต้นน้ำที่ได้รับการดูแลรักษาเป็นอย่างดี

วันนี้ผมเองก็เดินแบบเหนื่อยๆ หน่อย สักพักเริ่มไม่หน่อยเมื่อเริ่มเดินเข้าป่าขึ้นๆ ลง รู้สึกว่าเหนื่อยล้าขามากกว่าปกติและหัวใจเต้นแรงมากเหมือนจะหลุดออกจากอก ตกใจคิดว่าเป็น High altitude sickness หรือปล่าวนี่... ภาวะ Altitude Sickness เป็นการแพ้ความสูงที่อันตรายต่อชีวิต ซึ่งไม่เคยเกิดอาการอย่างนี้มาก่อนเลยในชีวิต...หรือแค่ไม่ฟิตพอ .... พยายามคุมอาการไว้ด้วยการค่อยๆ เดินๆ หยุด หายใจลึกๆ ค่อยๆ เดินไต่ไปชมธรรมชาติให้เต็มอิ่ม อาการที่เกิดวันนี้อาจจะเพราะนอนหลับมาน้อยมากและแบกสำภาระที่หนักไว้บนหลังจึงได้เกิดป่วยกระทันหันแต่ก็ผ่านพ้นไปได้เพราะการเดินในเส้นทางศึกษาธรรมชาติที่นี่มีระยะทางไม่ยาวไกลนักก็ได้หยุดพักให้หายเหนื่อย

และแล้วก็เดินออกจากป่าทึบออกมาจนถึงทุ่งหญ้าอัลไพน์หลังดอยอินท์ฯ...ไม่ได้มาสิบกว่าปีแล้วนะเนี่ย นักท่องเที่ยวหลายคนรู้จักกันดี ทุ่งหญ้า"รักจัง"...ชื่อหนังไทยเรื่องหนึ่งหายังจำกันได้ ยังคงเป็นทุ่งหญ้าเตี้ยๆ โล่งกว้างไปตามเนินเขาสูง มองเห็นวิวทิวทัศน์ที่กว้างไกลสุดตา เห็นตัวอำเภอแม่แจ่มอยู่ข้างล่างเล็กๆ เช้านี้อากาศดี ไม่หนาวและไม่ร้อน สูดลมหายใจสดชื่นให้เต็มปอดแล้วเดินลัดเลาะไปตามเส้นทางเล็กๆ ที่ทางอุทยานฯทำไว้ให้นักท่องเที่ยวได้เดินชมธรรมชาติที่นี่ เป็นทางเดินไม่ยากแต่เหนื่อยหน่อยนะ

มาถึงจุดชมวิว พี่สร เจ้าหน้าที่อุทยานฯผู้นำทริปของเราก็หยุดหอบนิดหน่อยแล้วยกกล้องส่องทางไกลแบบสองตาขึ้นมาส่องดู หาสิ่งที่เราได้ออกตามหาวันนี้ คือกวางผา กวางผาที่คนนั้นคนนี้เล่าให้ฟังว่าเจอตรงจุดนั้นจุดนี้บ้างบนดอยด้วยความตื่นเต้น จริงๆ แล้วสัตว์พวกนี้ในสวนสัตว์เชียงใหม่.....เพียบ แต่มันไม่ใช่ที่อยู่ในที่ที่ของเขาที่นี่ มันไม่ใช่สัตว์เลี้ยงแต่เป็นสัตว์ป่า ต้องอยู่ในป่าสินะ....อยากรู้จังว่ายังหลงเหลืออยู่กี่ตัว อยากรู้จังว่ามันกินอยู่ยังไง มีอาหารพอไหม อยากรู้จักว่ามีเสือมากินไหม....เอ่ยถึงเสือ ซึ่งมีเรื่องเล่าขานถึงเสือแม้กระทั่งเสือดำที่มีคนพบเจอที่นี่ และนั่นก็คือสิ่งที่อยากจะได้พบเห็นด้วยตาตัวเองจริงๆ สักทีบนดอยอินท์ฯแห่งนี้...เอาไว้ก่อน ...วันนี้ขอได้เจอกวางก่อนเถอะน่า

เราทั้งสามคนก็คิดเหมือนกันว่าอาจจะได้เจอ ถ่ายรูปกวางผาสวยๆ ในบรรยากาศงามๆ อย่างนี้ชัดๆสักครั้ง ตัวสองตัวก็คงพอแล้วจากประสบการณ์ของทุกคนที่ได้มาที่นี่ ใช่แล้วมันไม่ใช่เรื่องง่ายนักที่จะเจอในปัจจุบัน ...ไม่นานนักพี่สรก็ส่งเสียง "ฮั่นๆๆ บนฮั่นตรงพุ่มไม้ ขวาๆ ๆ โบนนนนบนๆๆ ปู๊น.." แน่นอนพี่สรตาไวเจอตัวกวางตัวแรกแล้ว โผล่มาบนยอดดอยซึ่งเป็นทุ่งหญ้าเตี้ยประมาณเข่า ...ผมยังตั้งกล้องบ่แล้วเลยอ้าย และพยายามใช้สายตาที่เริ่มไกลมองกวาดหาดู ซึ่งแน่นอนอีกครั้ง ผมหาไม่เจอด้วยตาของผมเอง แล้วพี่สรก็บอกว่ามันหลบไปหลังพุ่มไม้แล้ว พวกเราทั้งคณะก็ใช้เวลารอนี้จัดแจงเรื่องกล้องถ่ายรูป วางขาตั้งกล้อง จิบน้ำแก้กระหายและจัดการลดน้ำหนักกระเป๋าด้วยการย้ายเสบียงเข้าในท้องอย่างใจเย็น

พี่สรส่องกล้องทางไกลไปมาสักพักก็มองเห็นสิ่งมีชีวิตอยู่ไกลๆ.... ปู๊นนนน... บนโขนหินลุ่มปู๊นนน... มีนางเลียงผานอนพักผ่อนอยู่ !!เลียงผา...มันไม่ใช่กวางแต่เป็นญาติของแพะของแกะซึ่งเป็นสัตว์ที่หาถ่ายรูปได้ยาก ยากกว่ากวางอีก ดีใจที่เจอ เจอเธอไกลๆ ไกลแค่ไหน ก็เหมือนอยู่ต่างอำเภอ มองลงไปข้างล่างไกลๆ โน่นอาจจะราวๆ 2 สนามหลวงต่อกัน เป็นจุดเล็กนิดเดียวในเลนส์ 24 mm. มองไม่รู้ว่าเป็นอะไรแต่ไม่พ้นสายตานายพรานไปได้ ผมลองยืม teleconverter 2x ของตองมาใส่กับเลนส์ระยะ 500 ของผม อีกทั้งครอปรูปแล้วครอปอีกก็ได้รูปเลียงผาตัวนี้แบบเบลอๆ ตัวนิดเดียว ไม่นานนักสายตาของพี่สรหรือน้องตองหรือเปล่าไม่รู้ผมไม่แน่ใจเห็นกวางผานั่งชมวิวอยู่เหมือนกันกับเราบนผาหินด้านล่างซ้ายมือ นั่งชิลเคี้ยวหญ้ามองวิวไปอย่างเพลิดเพลิน และจากนั้นไม่นานหน้าผาไกลด้านขวามือ พี่สรมองเห็นกวางผาตัวหนึ่งเล็มหญ้าเบาๆ อยู่ริมผา พี่สรก็แซวเบาๆ มันจะตกไหมนั่นมัวแต่กินๆ เดี๋ยวตกๆ.... ผมฟังพี่สรไปพยายามมองหาด้วยตาไปด้วย แน่นอนอีกครั้งที่หาไม่เจอ....มันอยู่ไหนพี่ สีหน้าผา สีหญ้า สีกวาง สีเดียวกันหมด และด้วยระยะภาพที่เลนส์ 500mm.ส่องดูยังแทบมองไม่เห็นตัว แล้วตาผมจะเหลือเหรอ...จนต้องรบกวนพี่สรมาจัดแจงตั้งกล้องให้ถึงจะมองเห็นตัวอยู่ในเฟรม เป็นกวางผาตัวที่ 2 ที่เราถ่ายรูปได้ในวันนี้

เพลิดเพลินกับการถ่ายรูปกวางตัวนี้อยู่สักพักเราก็จำต้องพักก่อนเมื่อเมฆก้อนขาวๆ ที่เห็นอยู่ไกลๆ เมื่อตะกี๊ได้พัดลอยมาคลุมรอบๆ หน้าผาและตัวเราจนมองไม่เห็นอะไรข้างหน้า นั่งคิดว่าอยากกลับมาอีกทีพร้อมกับเลนส์เมก้าเทเลโฟโต้ 2000mm หรือไม่พวกเธอก็มากินหญ้าใกล้ๆ นี่จะได้ถ่ายรูปพวกเธอให้เต็มๆ เฟรม.... เวลานี้ราวๆ ใกล้ 10 โมงเช้า เป็นเวลาที่พอดีๆ ตามคาดการณ์ไว้ว่าเราคงอยู่ที่นี่ครึ่งวันก็คงพอเพราะสายๆ กว่านี้สัตว์ป่าคงเข้าร่มไปหลบแดดเราคงไม่เจออะไร แต่สักพักเมือเมฆหมอกผ่านพ้นไป ข้างล่างผาด้านซ้ายไกลๆที่เราเจอกวางตัวแรกก็ได้เห็นกวางอีกตัวนึงนั่งเล่นเคี้ยวหญ้าอยู่ตรงนั้น อีกทั้งหน้าผาด้านขวาตัวที่เล็มหญ้าอยู่เมื่อกี๊ก็ออกมายืนเคี้ยวหญ้าเขียวอ่อนอยู่อย่างสบายใจ ที่น่าตื่นใจกว่านั้นมองลงด้านล่างมีกว่าหนึ่งตัว สองตัว ค่อยๆ ออกมาเดินเล่น รวมเป็นสามตัวออกมาวิ่งไล่เล่นกันเหมือนเด็กเล็กตอนพักเรียนกลางวัน แต่นี่เป็นการวิ่งเล่นกันในทุ่งหญ้าริมหน้าผา มุดโข่บ้าง (โข่ กำเมืองแปลว่า พงหญ้ารกๆ อาจจะคลุมหัวบ้างก็เรียกป่าโข่) มีเจ้าตัวซนแรงเยอะกว่าผลักเพื่อนตกไถลลงตามโขดหิน เจ้าตัวที่ตกล้มไปก็พลิกตัวลุกขึ้นมาวิ่งเล่นต่ออย่างคล่องแคล่ว เราทั้งสามเพลิดเพลินกับการถ่ายรูปและลุ้นไปด้วยว่าจะเจ็บไหมนั่นซึ่งจุดที่เราเองยืนตั้งกล้องถ่ายรูปอยู่ก็ผาชันพอๆ กัน หากมีใครเดินสดุดขาตัวเองคงได้ไหลตกดอยไปพร้อมๆ กับอุปกรณ์ถ่ายรูปทั้งหมดนี้เป็นแน่ เจ้าพวกกวางเองก็คงอาจจะคิดเหมือนกันถ้าได้เจอเรามายืนเลียนแบบพวกมันอยู่อย่างนี้ว่ากระดูกมันคนละเบอร์กันน้องเอ๋ย พวกพี่เนี่ยเจ้าถิ่นนะเจ้าพวกมนุษย์

แปะๆ หยดน้ำเล็กๆ บนจอ liveview เมื่อกี๊น้องตองบอกว่าเมฆฝนใช่ไหมก้อนใหญ่ๆ ที่พัดมาหาเรา ผมภาวนาให้มันไม่ใช่ แต่แล้วก็ต้องรีบเก็บข้าวของเผ่นด่วน ฝนจริงๆ ที่มากับเมฆเทาก้อนใหญ่ ผมเองก็รีบเก็บของแล้วเดินขึ้นตามทางคนสุดท้าย อีกแล้ว หัวใจเต้นแรงเกินปกติอีกแล้ว คราวนี้มันชันกว่าขามา ต้องเดิน 5 ก้าว พัก แบบนี้จนหัวใจเข้าที่ แล้วเดินจ้ำอ้าวเดินกลับไปหาร่มเช็ดกล้องและเลนส์ที่เปียกฝน ยังดีที่ไม่เปียกปอนมากมาย

จากนั้นเราทั้งสามก็ตัดสินใจกลับก่อนละวันนี้ เพราะดูๆ แล้วเห็นทีจะมีฝนอีกยาวนาน ตองบอกว่าพี่นี่ดีมากเลยมาครั้งเดียวก็ได้เจอเยอะกว่าผมมาทั้งปีซะอีก มีเกือบครบ BIG4 เก้ง กวาง เลียงผา ขาดเสือ...ใช่เราควรจะเจอเสือถ้าเรามาเช้ากว่านี้ ถ้าเรามาเร็วๆหลังจากเปิดป่าอีกครั้ง ถ้าเรามีโอกาสดี ถ้ามันยังอยู่...แต่วันนี้ก็ขอบคุณพระเจ้ามากมายที่อวยพระพรเราให้ได้เจอสัตว์ที่อยู่อย่างมีความสุขที่นี่ ดีใจที่ไม่เห็นกวางคาบถุงพลาสติก ดีใจที่ไม่เจอกวางผอมแห้งแรงน้อย บ๊ายบายบอกลาเจ้ากวางน้อย เจ้าเลียงผา ทั้ง8 ...หรือ7 หรือ9 ... นับแบบงงๆ ขอให้เพลิดเพลินกับชีวิตที่นี่ กินดีอ้วนพีมีสุขอยู่แบบนี้ไปอีกตลอดไป สิ้นเดือนนี้แล้วเส้นทางเดินป่าแห่งนี้ก็จะถูกปิดชั่วคราว ให้ป่าฟื้นฟูป่า ให้สัตว์ได้ควรอยู่ ให้คนได้ดูแล ให้ชีวิตดำเนินตามสิ่งที่ควรเป็น แล้วเราจะกลับมาอีก ไม่นาน.

////ลืมเอ่ยถึงฟานตัวแดงเนื้อละมุนตัวนี้ ไม่แน่ใจว่าตัวเดียว หรือสองตัวเพราะออกมาคนละเวลากัน เช้าตรู่จะเจอเก้งก่อนเลยอยู่ด้านตะวันออกของถนนหน้ากิ่วแม่ปาน เมื่อเช้าคุณลุงตี๋(นามสมมติ) ผู้เป็นไกด์อาวุติโสวิ่งหอบแฮกๆมาเรียกผมกระซิบดังๆ ที่ลานจอดรถ ไปถ่ายฟานมั๊ยๆๆ พร้อมกับวิ่งย่องหมอบๆ ไปตามราวขอบถนน ผมก็วิ่งตามสิ หอบแฮกๆ เหมือนกัน ยังไม่ทันตั้งตัวเลย ....แล้วก็ได้รูปเก้งน่ารักๆ เหล่านี้มา

----- ;) -----

#nikonD850 #nikon200-500f5.6