BlogGang.com : : เรียกผมว่าพี่แมว : RPG: Role Playing Game - ทำไมถึงเรียกกันว่าเกมภาษา?

RPG: Role Playing Game - ทำไมถึงเรียกกันว่าเกมภาษา?

เพื่อน ๆ หลาย ๆ คนคงชื่นชอบเกมแนว RPG หรือที่เราเรียกกันติดปากว่าเกมภาษา

แต่เคยสงสัยกันมั๊ยครับว่า ทำไมภาษาอังกฤษมันถึงเรียกว่าเกม RPG: Role Playing Game หรือเกมสวมบทบาท?

เกม RPG ถือกำเนิดขึ้นมาจากเกมกระดานแนวสงคราม หรือ War Game ที่นำตุ๊กตาทหารแบบต่าง ๆ มาเล่นกัน เช่นพวกทหารราบ ทหารม้า ทหารปืนใหญ่ เป็นต้น ในสมัยก่อนที่ยังไม่มีเกมคอมพิวเตอร์ War Game ได้รับความนิยมอย่างมาก ผู้เล่นแต่ละฝ่ายจะจัดกองทัพของตัวเองขึ้นมาโดย "สวมบทบาท" เป็นแม่ทัพนายกอง คอยบัญชาการรบ และมีการตั้งกฎกติกาขึ้นมาเพื่อใช้ในการเล่น เช่น ทหารม้าเดินได้ไกลกว่าทหารราบ ปืนใหญ่เคลื่อนที่ได้ใกล้ แต่ยิงจากระยะไกลได้ เป็นต้น

ต่อมาเมื่อกระแส The Lord of the Ring โด่งดัง (นิยายนะครับ

) War game เลยเริ่มมีแนว Fantasy เพิ่มขึ้นมา ทหารราบ ก็กลายเป็นออร์ค ทหารม้าก็มาขี่ไวเวิร์นแทน ปืนใหญ่ก็กลายเป็นนักเวทย์ หรือเครื่องยิงหิน นอกจากนี้ยังมีการเปลี่ยนแนว แทนที่จะรับบทเป็นผู้บัญชาการคุมทหารหลายคน กลับเริ่มมีการเล่นสวมบทบาทเป็นตัวละครตัวใดตัวหนึ่งแทน แล้วก็ให้เพื่อนคนอื่น ๆ มาสวมบทเป็นตัวละครอื่น ๆ ในทีม เล่นเป็นอาชีพแตกต่างกันไป และในที่สุดก็พัฒนาไปจนกลายเป็นเกมสวมบทบาท หรือ RPG นั่นเองครับ

รูปแบบการเล่น RPG แบบนี้ มักเรียกกันว่า Pen & Paper หรือ tabletop ลักษณะการเล่นก็คือ ผู้เล่น 4 – 5 คน จะมารวมตัวกัน นั่งล้อมรอบโต๊ะ มีกระดาษปากกาดินสอไว้จดค่าสถิติต่าง ๆ จด HP MP มีกระดาษกราฟ ไว้เขียนแผนที่ มีลูกเต๋าแบบต่าง ๆ

และมี GM (Game Master) เป็นผู้ดำเนินเกม (ในเกม Dungeons & Dragons เรียกว่า DM: Dungeon Master) GM จะเป็นผู้แต่ง plot เรื่องหลักที่จะใช้ในการผจญภัยของผู้เล่นคนอื่น ๆ รวมทั้งสวมบทบาท (เล่นละคร) เป็นตัวละครอื่น ๆ ที่ผู้เล่นได้พบเจอ เช่น ชาวบ้าน พ่อค้าอาวุธ เจ้าเมือง เจ้าหญิง รวมไปถึงพวกสัตว์ประหลาด ปีศาจต่าง ๆ ที่ผู้เล่นต้องต่อสู้ด้วย GM จึงเปรียบเสมือนคอมพิวเตอร์ประมวลผล ในเกม RPG ปัจจุบันนั่นเอง

เกมทั้งหมดจะเกิดขึ้นในจินตนาการ นึกภาพเวลาที่เราอ่านนิยายแฟนตาซี อย่าง Harry Potter จะเห็นว่าเราสามารถจินตนาการถึงฉากต่าง ๆ ผู้คนตัวละคร อารมณ์ได้เป็นอย่างดี จนหลาย ๆ คนรู้สึกว่าอ่านนิยายยังสนุกกว่าดูหนัง เกม RPG ก็เป็นเช่นนั้นครับ GM จะเป็นผู้บรรยายฉากต่าง ๆ ให้ผู้เล่นรับรู้ และผู้เล่นทุก ๆ คนมีสิทธิที่จะทำอะไรก็ได้ตามแต่ใจต้องการ แต่หากสิ่งที่ต้องการจะทำมีโอกาสสำเร็จหรือผิดพลาด จะใช้การโยนเต๋าเป็นตัวตัดสิน ทั้งนี้การโยนเต๋าเฉย ๆ มันก็คงเป็นเรื่องของดวงล้วน ๆ แต่เกม RPG จะมีการใช้ค่าสถานะต่าง ๆ เข้ามาช่วยปรับความน่าจะเป็นเหล่านี้ให้มีโอกาสสำเร็จมากขึ้นหรือน้อยลง อีกครับ ยกตัวอย่างเช่น ทีมของผู้เล่น 4 คน เดินทางลงไปยังคุกใต้ดิน พบประตูไม้บานหนึ่งปิดอยู่ ผู้เล่นที่มีอาชีพโจร สามารถเข้าไปแนบหูฟังกับประตูเพื่อดูว่ามีศัตรูอยู่หลังประตูหรือไม่ ในโพยของ GM จะมีการระบุไว้ว่าประตูบานนี้ มีค่าความยากในการแอบฟัง = 15 (DC: Difficulty Class 15) หมายความว่า ถ้าโยนเต๋า 20 หน้า ออกมาได้ค่า 15 หรือมากกว่า ถือว่าการฟังประสบความสำเร็จ GM ก็จะบอกผลการฟังว่ามีศัตรูอยู่หลังประตูหรือไม่ สมมุติว่าโยนเต๋าได้ 12 แต่อาชีพโจรได้โบนัสการทักษะการฟังอีก +3 ก็จะเท่ากับ 15 พอดีซึ่งถือว่าฟังสำเร็จเป็นต้น (ความน่าจะเป็นมากขึ้น)

สมมุติว่าประตูล็อกอยู่ ผู้เล่นยังสามารถตัดสินใจได้อย่างอิสระว่าจะทำอย่างไร อาจจะให้นักรบพังประตูเข้าไป ก็โยนเต๋าเทียบกับค่าความแข็งแกร่งของนักรบกับพลังของประตู หรือใช้ทักษะการสะเดาะกลอนของโจรก็ได้ โดยโยนเต๋าเทียบกับทักษะการสะเดาะกลอน กับความยากในการสะเดาะกลอน หรือแม้แต่เผาประตูบานนั้นทิ้ง ถ้าคุณติดคบเพลิงมาด้วยก็สามารถทำได้ หรือวิธีการอื่น ๆ ที่คุณจะนึกออก!!! ทั้งนี้ การกระทำอะไรที่ไม่มีระบุในคู่มือ GM มีอิสระที่จะประยุกต์ และตัดสินใจว่าจะใช้วิธีใดตอบสนองการกระทำเหล่านั้น เช่นในกรณีเผาประตู อาจกำหนดให้เปลวไฟสร้างความเสียหายต่อประตูกี่หน่วยต่อช่วงเวลา แล้วคำนวณว่าประตูจะพังในกี่ชม เป็นต้น

คราวหน้าจะมาเล่าให้ฟังว่า..การเล่น RPG สักรอบนึงจะมีหน้าตายังไงนะครับ

ปล. ผมเองก็ยังไม่เคยเล่นสักที หาคนเล่นด้วยไม่ได้