Bloggang.com : เรื่องเล่า...ก่อนเข้านอน : น้ำใจคน....บนรถไฟฟ้า และท้องถนน

น้ำใจคน....บนรถไฟฟ้า และท้องถนน

น้ำใจคน นับวันยิ่งหายากมากขึ้นทุกที ใขขณะนี้เราเองกำลังตั้งท้องได้ระยะนึงแล้วแหละ ท้องก้อออกมาให้เห็นเด่นชัดพอสมควร เพราะบำรุงเหลือเกินก่อนหน้านี้ตอนท้องอ่อนๆ เพื่อนๆบอกว่า เมื่อไหร่ท้องแกจะโตซะที เวลาข้ามถนนจะได้มีคนจอดรถให้ข้าม น้าน...เอาเข้าไปนั่น มันเห็นท้องชั้นเป็นกันชนหรือไงเนี่ย ก้ออย่างว่าแหละข้ามถนนต่อให้ข้ามตรงทางม้าลาย แต่ก้อหายากนักที่คนขับรถจะจอดให้ข้ามอย่างง่ายๆ ไม่รู้เหมือนกันว่าจะมีทางม้าลายเอาไว้ทำไม ในเมื่อแทบจะไม่มีใครให้ความสนใจกับคนที่กำลังจะข้ามทางม้าลายเลย ต่อให้ฝนตก ต้องยืนตากฝนรอข้ามถนน ก้อยังเพิกเฉยกัน ตูจะไม่จอดให้ข้ามหรอกเฟ้ย เสียเวลา เค้าเหล่านั้นอาจจะคิดเช่นนั้นก้อเป็นได้

เคยมีอยู่ครั้งนึง หลังจากฝนกระหน่ำเทลงมาอย่างหนัก เรากำลังยืนอยู่เกาะกลางถนนเพื่อรอข้ามถนนตรงทางม้าลายเพื่อที่จะกลับที่ทำงาน หลังจากไปหาอะไรหม่ำมา ในขณะที่ยืนรอจังหวะในการข้ามถนนนั้น รถเบนซ์คันนึง ขับมาด้วยความเร็วสูง แล้วเหยียบน้ำที่ขังอยู่ข้างเกาะกลางถนน จนน้ำกระเด็นใส่เราเลอะเทอะไปหมด จำได้ว่าสายน้ำที่มันโดนเหยียบกระเซ็นขึ้นสูงพอๆกับตัวเรา แล้วรถคันนั้นมันก้อขับซิ่งหนีไป โดยไม่เอ่ยปากขอโทษซักคำ ในใจเรากำลังโกรธแค้น กำลังด่ามันอยู่ในใจนั้น รถคันต่อมากำลังวิ่งตรงมาทางนี้ เป็นรถเก๋งเก่าๆคันนึง เราก้อเลยรีบถอยหลังออกมาจากเกาะกลางเล็กน้อย เพื่อไม่ให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอย แต่แล้วรถคันนั้นกลับขับช้า พยายามไม่ให้น้ำกระเด็นมาโดนตัวเรา แล้วเขาก้อขับเลยไป โอ้โห ในใจรู้สึกซาบซึ้งเหลือเกิน ทำไมน้อ คนที่ขับรถเก่าๆคันนี้ช่างเป็นคนดีเหลือเกิน เห็นอกเห็นใจคนที่ยืนอยู่ข้างถนน แต่ไอ้รถใหม่ของผู้มีอันจะกินคนนั้นกลับไร้น้ำใจ มันทำให้เชื่อเหลือเกินว่า เงินไม่ได้ได้ทำให้คนดูสูงขึ้นเลย

กลับมาเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นวันนี้บนรถไฟฟ้าดีกว่า โดยปกติแล้วขึ้นรถไฟฟ้าจากสถานีอนุเสาวรีย์ฯ ไปสุรศักดิ์ และต้องไปเปลี่ยนรถที่สยาม จากอนุเสาวรีย์คนจะแน่นมาก แต่พอไปเปลี่ยนรถที่สยามคนจะเริ่มน้อยลง โดยส่วนมากจะได้นั่ง แต่บังเอิญว่าวันนึง คนดันเยอะ ไม่ได้นั่งต้องยืน ก้อเลยยืนเกาะเสาริมสุดแถวกลาง เราเองไม่ได้อยากนั่งอะไรมากมายหรอก ถ้าได้นั่งก้อดี ไม่ได้นั่งก้อแล้วไป ไม่ได้คาดหวังอยากจะให้ใครลุกให้นั่ง เพราะคนที่ได้นั่ง คงไม่มีใครอยากลุกยืนให้คนอื่น เรายืนของเราปกติอยู่ด้านหน้าผู้หญิงวัยรุ่นคนนึง เธอเห็นเราท้องอยู่แต่ด้วยความที่เธอไม่อยากลุกให้นั่ง เธอรีบ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เล่นโทรศัพท์ทำทีเป็นยุ่ง เราไม่ได้ว่าอะไรนะ แต่แค่รู้สึกว่า คนเราสมัยนี้ ขาดความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่เหลือเกิน การยืนบนรถไฟฟ้าแค่เพียงไม่ถึง 20 นาทีก้อเสียสละไม่ได้ แต่ก่อนนี้ก่อนที่เราจะท้อง เวลาที่เราเจอคนท้องบนรถอะไรก้อตาม เราเสียสละให้เค้าก่อนนะ เพราะคนท้องน่ะ ยืนนิด ยืนหน่อย เดินนิดเดินหน่อยก้อเมื่อยแล้ว กะอีแค่ยืนไม่กี่นาที เสียสละให้เค้าไปเหอะ มาเมื่อเช้านี้ต้องขึ้นรถไฟฟ้าอีกเช่นเคย และที่สถานีเดิม สยาม เราเปลี่ยนรถไปที่ขึ้นอีกขบวนนึง เราเข้าไปยืนตรงกลาง เพราะว่าตอนแรกมีที่นั่งว่างอยู่ก้อเลยกะจะเดินเข้าไปนั่งแต่โดนแย่งซะก่อน จบไป ต้องยืนตรงกลาง หน้าผู้ชายคนนึง เราก้อรู้ตัวว่าไม่อยากเป็นภาระใคร เลยไม่สบตาใครดีกว่า หันไปดูทีวีแทน แต่กลับผู้หญิงคนนึง น้ำใจงาม มาสะกิด และให้เรานั่ง ทั้งๆที่เค้านั่งอยู่เยื้องเราไป แต่ผู้ชายที่นั่งอยู่ด้านหน้าเรากลับนั่งเฉยแกล้งหลับซะงั้น เราจึงขอบคุณผู้หญิงคนนั้นแล้วไปนั่ง เพราะเค้าอุตส่าห์ยืนขึ้นให้เรานั่งแล้ว เค้าเป็นผู้ชายที่น่าตาน่ารักดีคนนึง พอเห็นน้ำใจเค้าแล้ว ยิ่งรู้สึกว่าเค้าน่ารักมากขึ้นอีกเป็นกอง

ขอขอบคุณผู้หญิงคนนั้นที่ใส่กางเกงยีนส์ และเสื้อโปโลสีแดง ข้างแขนเสื้อปักว่า Scet-Ni เค้าลงที่สถานีศาลาแดง ขอขอบคุณมากๆนะคะที่ทำให้รู้ว่าน้ำใจคนยังพอหาได้อยู่ในเมืองหลวงแห่งนี้

Create Date : 08 สิงหาคม 2550

Last Update : 17 สิงหาคม 2550 10:53:37 น.

3 comments

Counter : 521 Pageviews.

คนมีน้ำใจก็ยังมีอยู่นะคะ

โดย: เอ๊กกี่

วันที่: 8 สิงหาคม 2550 เวลา:14:32:37 น.

I'm going to visit your website and really do love it..... Great!!!! ( because I can not do it by myself...555) How sould you do? ..... I don't think you have more time to do it... but you can.... WOW!!!!

โดย: yam IP: 68.197.72.209 วันที่: 11 สิงหาคม 2550 เวลา:3:33:46 น.

นั่นสิ ... เดี๋ยวนี้คนไทยสมัยนี้ เค้าแล้งน้ำใจเนอะ ..

โดย: ... กระซิบรัก จากความทรงจำ ... IP: 58.9.68.36 วันที่: 11 สิงหาคม 2550 เวลา:22:18:02 น.