วันแห่งความรัก ...แผลเป็นที่รัก.... - -" เนื่องจากมีเสียงเรียกร้องมาเยอะมั่กๆๆๆๆๆๆ ว่าต้องการอ่านตอนต่อไปของเรา (สงสัยจาเป็นเสียงแบบนี้อ่ะ ....โห่..ชิ้วๆๆๆๆ ) - -" เพราะฉะนั้นถึงแม้ว่า เราจาเหนื่อยแสนสาหัส (ก็ไม่หลับไม่นอนมันล่ะ งานการไม่ยอมทำ มานั่งอัพบล็อค) อย่างไรก็ตาม ใครจาว่ายังไงก็ช่าง เราก็จะทำเพื่อมิตรรักแฟนเพลงของเรา หุหุ (อย่าเพิ่งอ้วก..ขอร้อง) . . . . มามะ เราจามาคุยเรื่องไรกันดีวันนี้ จิงๆ ก็ใกล้วันแห่งความรักแล้วนะ ใครเคยมีประสบการณ์เกี่ยวกับวันแห่งความรักกันมั่งอ่าาา เล่าให้ฟังหน่อยเซ่ เพราะเราจาไม่เล่าให้ฟังหรอก เรื่องพรรค์นั้นอ่ะ หุหุ (จริงๆ แล้ว ม่ายรู้จาเล่าอารายให้ฟังง่ะ เหอ เหอ) ==================== เรื่องที่กระผมจะเล่า ก็คงไม่พ้นเรื่องราวอุบาทว์ของตัวเองอ่ะนะคับ อาจจะอุบาทว์น้อยไปหน่อย ก็ขอโปรดจงอภัยนะคับ ก็คนมันน่ารัก จาให้ทำอารายทุเรศมากก็คงจาไม่เหมาะนัก อุอุ ลองมาอ่านกันดูนะคับ เรื่องแรกก็คือเรื่อง ผลพลอยได้ของการหลับบนรถเมล์อ่ะคับ มันได้อารายขึ้นมาเหรอ หลายคนอาจจะสงสัย ได้ซิคับ ได้แผลเป็นมาสองสามแผลจนบัดนี้ เหตุมันก็เกิดจากอย่างที่ว่าแหล่ะคับ >>> หลับบนรถเมล์ ถ้าหลับธรรมดา แหงนหน้า อ้าปาก น้ำลายยืด ยังพอทน แต่หลับอีกแบบ คือ "หลับควง" คับท่านผู้อ่าน ซึ่งอาจจะไม่เป็นที่พบเห็นกันโดยทั่วไป ถ้าจะให้อธิบาย ก็ต้องนึกถึงลักษณะของพายุหมุนอ่ะคับ (ถ้ายังจำเรื่อง Twister ได้ก็ประมาณนั้นอ่ะคับ) โดยส่วนที่แคบคือส่วนเอว เป็นจุดหมุน แล้วส่วนกว้างๆ ก็คือช่วงคอขึ้นไป แหะ แหะ น่าจะพอนึกภาพออกนะฮับ ซึ่งการหลับอย่างที่ว่านี้ ถ้ามีที่รองรับก็ดีไป เป็นคน เป็นก้น เป็นไหล่ ก็ยังนุ่มๆ นิ่มๆ พอสบาย หลับเพลินไปกันใหญ่ (แต่คนข้างๆ คงไม่ยอมเพลินด้วย) แต่วันดีคืนดี ถ้านั่งติดกระจกขึ้นมา ทีนี้หล่ะ จาเอาอาไรมารองรับกันหล่ะ ใช่แล้วคับ มันคือกระจกคับ ที่เป็นที่พึ่งของเรา ก็จามีเสียงมาเป็นระยะ >>> ป๊อง...ป๊อง ...ป๊อง แล้วที่กระจกก็จะเกิดดวงไขมัน ที่เกิดจากความมันของใบหน้าเรานั่นเอง เป็นดวงๆ ด่างๆ ติดอยู่ (เผลอๆ น้ำลายก็อาจไปติดอยู่มั่ง) เป็นสัญลักษณ์ว่า คนที่นั่งอยู่หน่ะ มันทุเรศแค่ไหน ถ้าใครจุดศูนย์ถ่วงดีหน่อย ก็จะแกว่งแบบรุนแรงนิดๆ แต่เราก็ควรจะเรียกใหม่ว่า โขก โขกแบบไม่ธรรมดา โขกเป็นจังหวะ โขกซ้ำโขกซาก โขกเหมือนกับจาทำร้ายตัวเอง :'( โขกจนเป็นแผล โขกจนกระทั่งเลือดออก ..... ซาดิสม์มั้ยคับ (ถ้าใครสังเกตหัว (อันมีผมน้อยของผม) ก็อาจจะยังเห็นตัวอย่างได้ ว่าลักษณะผลของการโขกที่ว่า เป็นอย่างไร) ส่วนคนที่ยังมองโลกในแง่ดี ที่อยู่บนรถคันนั้น ก็อาจจะคิดไปได้ว่า "เอ...ปกติปานแดงเนี่ย มันต้องมีมาแต่เกิดไม่ใช่เหรอ เพิ่งรู้แฮะ ว่าปานแดง มันเกิดขึ้นได้เองตามธรรมชาติด้วย - -' แถมยังเกิดบนรถเมล์อีก " อายก็อายนะ แต่ก็ต้องทน จาให้ลงจากรถเพราะหัวโขกกระจกเนี่ย ก็กระไรอยู่ - -" แต่ก็ดีเหมือนกัน ฝึกหน้าด้าน หน้าทนไว้ เผื่อโขกคราวหน้า จะได้ไม่เป็นแผล - -" เจ็บก็เจ็บ อายก็อายนะ แต่คนเรานี่ก็แปลกนะ ชอบฟังเรื่องความทุกข์ของคนอื่น ไม่เว้นแม้แต่บุพการีของผม พอกลับถึงบ้าน ไปเล่าให้แม่ฟัง แม่เรากลับตีอกชกหัวตัวเอง . . . . . . หัวเราะ ขำขี้แตกขี้แตน ไอไม่หยุด จนต้องกินยา..... - -" เออ ดีแฮะ ทำให้แม่มีความสุข แม้จาเป็นความสุขที่ทำให้เกือบเอาชีวิตไม่รอด พูดถึงแผลเป็นที่ศีรษะ ที่ตอนนี้ยังมีอยู่นิดหน่อย ไม่ว่าเราจะใช้ยาอารายก็ไม่เห็นมันจาลดเลย (คิดๆ ดู ก็คงลดได้หรอกนะ ออกจาเป็นแผลใหญ่ขนาดนั้น) ทั้งฮีรูดอยล์ สมู้ธอี เรพาริลเจล ประโคมมัน ก็ยังเห็นรอยต่างหน้าไว้อยู่อีกแหน่ะ แต่ก็ดี จาได้จำไว้ วันหลังจะได้นั่งรถเมล์ให้ถูกข้าง ไม่เอาข้างเดิมเข้า..... ^ ^" ต้องให้แผลมันบาลานซ์ คนจะได้ไม่ถามมากว่าไปทำอารายกะหัวมา (จากที่ปกติก็มองกันแทบไม่ได้อยู่แล้ว เพราะแสบตา...) พูดถึงแผลเป็นเนี่ย ก็ยังนึกขึ้นได้อีกเรื่อง ที่ยังจำฝังใจ แผลเป็นตรงคางนี่เอง ประมาณ 6 ปีมาแล้วหล่ะคับ ตอนนั้นเย็บไปสองเข็ม อาจจะมีคนสงสัย(รึเป่า?) ว่าไปทำอีท่าไหน ถึงได้คางแตก ถ้าไม่เอาคางไปวัดพื้น ถูกต้องคับ มันคือการเอาคางไปวัดพื้นนั่นเอง เหตุเกิดจากเราเป็นคนมีน้ำใจและอัธยาศัยดี ตอนนั้นอยู่ปี 1 ก็ไปเอาถังน้ำแข็งมาให้เพื่อน จาได้กินน้ำเย็นกัน แบกกันสองคน คนละข้าง (หนักอ่ะคับ เป็นเหมือนถังสี่เหลี่ยมใหญ่ๆ มีหูหิ้วอยู่สองข้าง) ระหว่างที่แบกไป ก็มีรถยนต์วิ่งผ่านมา ฮั่นแน่... คนในรถยิ้มมาให้เราด้วย ไอ้ความที่เราอัธยาศัยดี เลยยิ้มตอบ แต่ไม่ยิ้มเปล่า ยิ้มแล้วดันหยุดเดิน (วิญญาณดาราเข้าสิง รอให้ช่างภาพถ่ายรูปให้เสร็จ - -") ประหนึ่งว่า นางงามโปรยยิ้ม ตอนได้รับรางวัล ในขณะที่คนที่หิ้วกระติกอีกข้าง คงจาหนัก แล้วไม่ได้สนใจ ไอ้คนที่มัวแต่หลงตัวเอง (ยังดีตรูไม่เผลอโบกมือ จุ๊บปากไปให้มันอีก - -") เลยพยายามดึงไป .... .... .... .... .... .... .... .... อั่ก !! รู้สึกตัวอีกที หน้าก็มากองอยู่กับพื้นแล้วฮับ เลือดออกมาสัก 2-3 ลิ่ม หน้าชา แล้วก็สั่นหงึกๆๆๆๆ (เหมือนกับโดนลมตีหน้าหนักๆ ตอนขับมอ'ไซค์) ดูสภาพแล้ว ไม่ใช่แค่หน้าอย่างเดียวที่อยู่กับพื้น ลักษณะของตัวก็คือ ประมาณ อ้าแขน อ้าขา แบเบอร์ อยู่กับพื้นซีเมนต์ เหมือนกบที่กะลังจาถูกเผาอ่ะคับ ทูเร่ดจิงๆ ดีที่เพื่อนๆ ยังไม่ซ้ำเติมมาก ช่วยกันหาม ไปส่งพยาบาลให้เย็บแผล นี่แหล่ะน้า ทำดีให้เพื่อน แต่กลับได้แผลกลับมา ทำไงได้อะเนอะ สัญชาตญาณนักแสดงเข้าสิงสู่อ่ะ หุหุ ก็เป็นเรื่องของแผลเป็นอ่ะนะคับ ใครเคยมีประสบการณ์แบบนี้ก็ลองมาเล่ากันซิครับ เรื่องของผมอาจจะดูไม่อุบาทว์มากนัก ก็แหม...อ่ะนะ คนหน้าตาดี ทำไรก็ยังน่ารักอยู่ดีอ่ะคับ ^ ^ อีกอย่างนึง มีแสตมป์ ก็ไม่น่าเกลียด ใช่ป่ะ อุอุ (เกี่ยวมั้ย เห็นชอบเล่นกันอ่า.....) ปล. (ไรดีอ่ะ) ...พบกันใหม่ตอนหน้าแล้วกัน..... ถ้าอยากอ่านก็ต้องเรตติ้งเยอะๆ ก่อนน้า ไม่งั้นไม่มีกำลังใจจามาเขียนต่อแน่ๆ จิ๊ก background สวยๆ มาจาก บล็อคป้าโบว์และเด็กชายหัมงับ แหะ แหะ ขอได้รับการคารวะมา ณ ที่นี้ด้วยนะฮับ หุหุ ปล. อีกครั้ง น้าคร้าบบ สำหรับแฟนคลับทั้งหลาย (มีป่าวหว่า ขอเสียงหน่อย ฮิ้วววว... - -') ขอโทษด้วยที่อัพบล็อคแล้วไม่ได้หลังไมค์ไปบอก ไม่ได้เม้นท์เป็นคนแรกๆ ก็ม่ายเปงรายหรอกเนอะ ยังไง ทุกเมนท์ก็อยู่ในใจดวงน้อยๆ ของผมเสมอน้าา ผมเข้ามาอ่านวันละ หลายๆ รอบ อยู่แล้วหล่ะ   Create Date : 07 กุมภาพันธ์ 2548 21 comments Last Update : 9 กุมภาพันธ์ 2548 18:36:18 น. Counter : 785 Pageviews. Share Tweet

เอ่อ เป็นเพราะโขกกระจกมากไปป่าว ผมเลยร่วงอ่า แหะๆ   โดย: ขอบคุณที่รักกัน (blueberry_cpie ) 7 กุมภาพันธ์ 2548 15:21:56 น.

ขำอ่ะ...ทำไปได้   โดย: น้องดีดี 7 กุมภาพันธ์ 2548 16:04:53 น.

ทำได้ไงอะ   โดย: สายลมที่เปลี่ยนไป 7 กุมภาพันธ์ 2548 16:16:34 น.

เอ่อ ไม่เค้ยเลยค่ะ หลับได้ขนาดนั้น เกรงว่าเด๋วใครมาพบเห็นเข้ามันจะไม่ดีค่ะ เสียภาพลักษณ์สาวงามอย่างเราหมด * - * - * หัวใจสีชมพู ยินดีต้อนรับค่ะ * - * - * .   โดย: หัวใจสีชมพู IP: 61.91.119.234 7 กุมภาพันธ์ 2548 16:36:01 น.

สวัสดีค่ะ ..แวะเข้ามาขำ   โดย: นุทศรี 7 กุมภาพันธ์ 2548 17:14:30 น.

>_< .... Scary story   โดย: Panda IP: 203.170.164.13 7 กุมภาพันธ์ 2548 17:45:55 น.

สงสัยจาจริงแฮะพี่โบว์ ^^'   โดย: ตะวันยิ้ม :-) 7 กุมภาพันธ์ 2548 18:23:16 น.

Blog สวยจังค่ะ   โดย: รักดี 7 กุมภาพันธ์ 2548 20:05:40 น.

แบล็คกราวน์น่ารักจังเลยพี่ก้อง เจ้าของบล็อคเปิ่นจัง ทำไงดีแคะ \\^o^/   โดย: แก้วการะบุหนิง 7 กุมภาพันธ์ 2548 21:18:26 น.

ยาวอ่ะ ขี้เกียจอ่าน แต่เพลงเพราะมาก ส่งมาให้ด้วยค่ะ   โดย: สามัญชนผู้น่ารัก 7 กุมภาพันธ์ 2548 21:44:33 น.

แป่วว มีแต่รเองบาดแผลๆ อิอิ ไม่เปงไรนะคร้าบ ส่วนแผลเป็น ถ้าไม่หาย เก้บตังค์กาน ไปยิงเลเซอร์ที่ราชเทวี ..   โดย: เด็กชายหัวหอม 7 กุมภาพันธ์ 2548 21:47:16 น.

ทำไปได้นะเนี่ยคนเรา - -"   โดย: M i l K IP: 210.203.176.22 7 กุมภาพันธ์ 2548 22:52:39 น.

โดย: test IP: 203.155.225.130 7 กุมภาพันธ์ 2548 23:19:09 น.

.. 5555 เจอบ่อยอ่า .. ไม่ได้มีแค่นั่งหลับอย่างเดียวนะ หุหุ เคยยืนโหนเสารถเมล์แล้วหลับอ่ะคับ เหมือนอะโกโก้ -__-"   โดย: +-+ jackiezzz +-+ IP: 203.155.225.130 7 กุมภาพันธ์ 2548 23:35:56 น.

อรุณสวัสดิ์ค่ะหลวงพี่   โดย: แก้วการะบุหนิง 8 กุมภาพันธ์ 2548 6:43:59 น.

โดย: ตะวันยิ้ม :-) 9 กุมภาพันธ์ 2548 18:21:03 น.

แวะมาอ่านจ้า เขียนหนังสืออ่านสนุกดีนา แต่ทำไมบ๊อกมันหวานแหว๋วแบบนี้เนี่ย   โดย: รำเพย 10 กุมภาพันธ์ 2548 4:15:16 น.

หลับแบบนี้ พี่ว่าคนข้าง ๆ จะเดือดร้อนนะเนี้ย เดี๋ยวควงไปโดน โดยเฉพาะผู้หญิง เดี๋ยวเค้าจะคิดว่าทำให้ อาบัต (เขียนไม่ถูก)   โดย: Alucard 10 กุมภาพันธ์ 2548 9:21:59 น.

ขำๆ แต่ที่คางแตกนี่สยองอ่า เหอๆๆ โดนดึงล้มแรงขนาดนั้นเลยหรอนี่ - -''   โดย: ผีหน้าคอม~ 10 กุมภาพันธ์ 2548 17:23:52 น.

โดย: ZacKKK IP: 61.90.62.75 10 กุมภาพันธ์ 2548 23:21:59 น.

จะ ฆ่า ทุก คน คนสนุก นะ งับ จาก L   โดย: L เดสโน๊ส สมุดสิ้นโลก IP: 58.10.128.229 12 กุมภาพันธ์ 2551 9:36:37 น.