สวัสดี จิม

สบายดีรึเปล่า หวังว่าเธอคงไม่มีอาการ 'ขาดน้ำ' อย่างที่เคยเป็นอีกนะ

วันที่เธอเดินทางกลับมาบ้านที่อินเดียน่า เธอลงจากรถบัสด้วยท่าทีเหนื่อยอ่อน เดินผ่านตู้ขายน้ำแบบหยอดเหรียญเป็นสิบตู้ แต่เธอกลับเลือกที่จะมานั่งเหงาอยู่ที่ร้านกาแฟ และฉันเดาเอาว่ากาแฟที่สั่งมาเธอก็ไม่ได้จิบมันเลย พอถึงบ้านเธอถึงได้ทรุดฮวบลงไปกองกับพื้นด้วยอาการ'ขาดน้ำ'อย่างหนัก

พ่อกับแม่ดูจะดีใจที่เธอกลับมาบ้าน แต่ ทิม พี่ชายของเธอไม่ได้รู้สึกอย่างนั้น ก็คนขี้แพ้ด้วยกันน่ะดูกันออก

อาการ'ขาดน้ำ'ของเธอ ทั้ง ทิม และฉันมั่นใจว่า เธอไม่ได้ต้องการแค่น้ำดื่มเพื่อดับกระหายหรอก เพราะนิวยอร์ค ที่เธอจากมาได้สูบความหวังความฝันอันเป็นน้ำหล่อเลี้ยงชีวิตเธอไปจนหมดแล้ว ทิม รู้ดีว่าเธอเองก็ไม่ต่างจากเขา วิ่งไล่ตามความฝันจนหมดแรง ผิดหวังมานับครั้งไม่ถ้วน สะบักสะบอมและหมดทางไป ถึงได้ซมซานกลับมาบ้านแบบนี้

หลังจาก ทิม หย่าร้างเขาก็ปักหลักอยู่ที่บ้านพ่อแม่ เพราะไม่มีปัญญาจ่าค่าบ้านของตัวเองและเลี้ยงดูลูกสาวอีก2คนได้ หางานทำไม่ได้ก็ต้องทำงานที่โรงงานเหล็กของพ่อแม่ พร้อมกับเป็นโค้ชบาสให้เด็กๆในชุมชน ซึ่งเป็นทีมที่ไม่เคยชนะทีมใดเลย ไม่แม้แต่จะชู๊ตลูกบาสให้ลงห่วงได้สักลูก

จิม เห็นแบบนี้เธอคงหวั่นใจใช่ไหม กลัวว่าสักวันชีวิตก็คงไม่ต่างจากพี่ตัวเอง เธอถึงได้พูดอะไรพล่อยๆออกไป

" ชีวิตของฉันนะมันห่วยแตก แต่ของนายน่ะมันเข้าขั้นโศกนาฏกรรม ถ้าฉันเป็นนายก็คงไม่รู้ว่าจะใช้ชีวิตอยู่ต่อไปยังไง "

แล้ว ทิม ก็พยายามทำชีวิตของตัวเองให้กลายเป็นโศกนาฏกรรมจริงๆ... เขาจงใจขับรถชนต้นไม้

ดีที่เขารอดมาได้ และการที่เขาต้องนอนรักษาตัวที่โรงพยายาลก็เป็นโอกาสให้เธอได้สานสัมพันธ์กับ อนิก้า พยาบาลสาวสวยแต่เป็นแม่หม้ายลูกติด ที่เธอเคยพบที่บาร์ตั้งแต่คืนแรกๆที่มาถึง

นิวยอร์กไม่มีที่ทางสำหรับเธอ หลายปีผ่านไปอาชีพนักเขียนของเธอยังไม่ไปไหน ต้องเลี้ยงตัวเองด้วยการรับจ้างจูงสุนัข และเค้าลางของความเศร้าก็คือ นักเขียนคนโปรดของเธอทุกคน ฆ่าตัวตายกันไปหมดแล้ว

แต่ อนิต้า ไม่ได้เห็นเธอเป็นแค่ไอ้ขี้แพ้คนหนึ่ง หล่อนมองโลกในแง่ดี และมีความหวังเสมอ เบน ลูกชายตัวน้อยก็เป็นเด็กน่ารัก และเปิดรับเธอเข้ามาในชีวิตโดยไม่มีข้อแม้ ก็มีแต่เธอนั่นแหละ จิม

เมื่อ อนิก้า บอกว่าชีวิตยังมีทางอื่น และหล่อนก็เสนอทางอื่นนั้นกับเธอ ก็มีแต่เธอนั่นแหละที่เหนื่อยอ่อนจนสายตาพร่าเลือนมองไม่เห็นสิ่งที่ อนิก้า เห็น ก็เพราะหัวใจเธอนั่นแหละที่หวาดระแวงไปทุกสิ่ง แม้กระทั่งความหวังจากคนที่รักเธอ เพราะเธอไม่อยากจะผิดหวังอีกแล้ว เธอเข็ดขยาดและไม่มั่นใจว่าชีวิตที่แทบจะเหลือแต่ซากจะยังมีความหวังกับหนทางอื่นนั้นได้อีก เธอจึงเลือกที่จะ หนี

แต่ อนิก้า รู้ทันและยังไม่หมดหวังในตัวเธอ หล่อนพาลูกชายไปตามหาเธอที่ท่ารถ แม้ในตอนแรกเธอจะตัดสินใจขึ้นรถบัสไป แต่ฉันก็ดีใจจริงๆนะที่ในที่สุดเธอก็หอบกระเป๋าลงมาแล้ววิ่งไล่ตามรถของ อนิก้า จนทัน

เบน บอกว่า "นึกว่าคุณไม่เคยวิ่ง" เธอชะงักนิดนึง คงนึกไม่ถึงใช่ไหมว่าตัวเองจะสามารถออกวิ่งเพื่ออะไรบางอย่างได้อีกครั้ง เด็กชายยื่นขวดน้ำให้ดื่ม เป็นขวดเดียวกับที่เธอพยายามกระแทกตู้ให้มันหล่นมาตอนอยู่ที่ท่ารถ เธอรับขวดน้ำมา และนั่นเป็นครั้งที่ฉันเห็นเธอได้ดื่มน้ำจริงๆ

มันอาจเป็นสิ่งยืนยันเล็กๆก็ได้ว่า ทั้ง อนิก้า และ เบน จะสามารถเป็นน้ำหล่อเลี้ยงชีวิตของเธอได้ และจากนี้ฉันจะไม่เห็นเธอทรุดลงไปกองกับพื้นเพราะอาการ'ขาดน้ำ'อีก

โชคดีนะ จิมมี่

ปล. กำกับ:Steve Buscemi เขียนบท:James C. Strouse
นำแสดง:Casey Affleck ...Jim
Liv Tyler ...Anika
Kevin Corrigan ...Tim
Jack Rovello ...Ben

Create Date : 18 กันยายน 2549
Last Update : 19 กันยายน 2549 8:14:22 น.		11 comments
Counter : 525 Pageviews.
Share Tweet