Bloggang.com : weblog for you and your gang
...ห้องทำงานรก ๆ ร้าง ๆ ที่เจ้าของทิ้งขว้างไม่สนใจ...
Group Blog
Memoirs of the Moon
หนังสือเล่มโปรด
ดูหนัง + ฟังเพลง
ตู้เก็บของ
จดหมายถึงนายลิงน้อย [Locked]
งานทดลองแปล : The Wild Reel
<<
สิงหาคม 2549
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
28 สิงหาคม 2549
...หลงทาง...
All Blogs
...ฉันหรือเธอที่เปลี่ยนไป...
...ราดหน้ารวมมิตร...
...คนป่วย ใจป่วย...
...รับบะหมี่สักชามไหมคะ?...
...ปีเก่ากำลังจะไป ปีใหม่กำลังจะมา...
...คิดถึง...
...หมอดูมือใหม่ หัดทำนายชีวิตตัวเอง (อีกครั้ง)...
...ขอโทษ...
...บอกหน่อยได้ไหม ว่าเธออยากฝันถึงใครในคืนนี้?...
...เดือนกุมภา ใคร ๆ ก็มาเป็นคู่...
...โหยหา...
...เฮ้อ หายอยาก...
...ลูกบ้าเที่ยวล่าสุด...
...ถึงเธอ...
[บันทึกถึงวันวาน]...ฉันคิดถึงเธอ...
...ปลายกันยา ลาก่อนสนามบินดอนเมือง...
...หมอดูมือใหม่ หัดทำนายชีวิตตัวเอง...
...แด่ผู้จากไป...
...หลงทาง...
...Shimmering afternoon...
...เงียบหายเหมือนตายจาก...
...Lazy Sunday...
[บล็อคโรคจิต]...แอบถ่ายเพื่อนบ้าน...
...เดียวดายกลางสายฝน...
...ต้นเดือนพฤษภา เบลอ ๆ บ้า ๆ บ๊อง ๆ...
...คิดถึง...
...ใจจ๋า ฉันขอร้อง...
...สีสันในวันร้อน...
...พร่ำ เพ้อ(เจ้อ)...
...แก้วกลางเมือง...
...ฝนเอย ฝนตก...
...กิจกรรมยามเครียด...
...มาทานน้ำชายามสาย ๆ กันไหมคะ?...
...แอบถ่าย "บั้นท้าย" เจ้าตัวเล็ก...
...กลางมกรา บ่น บ้า ไร้สาระ (ภาคสอง)...
...ประกาศิต ลิขิตชีวิต...
...บันทึกปิดปี 2548...
... ในที่สุดก็เสร็จมัน (-___-") ...
...กลางธันวา ประสบการณ์(เจอผี)มหาสนุก...
...เมื่อเพื่อนเก่าแวะมาทักทาย...
...บ่น บ้า หาสาระไม่เจอ...
...อะไรเอ่ย ใช้กินก็ได้ ใช้ลอยก็ได้?...
...มันเรื่องของคนอื่นเขา ไยเราต้องใส่ใจด้วยนะ?...
...เรื่องหมา หมา...
...อารมณ์ไม่ค่อยดี...
...ในความเงียบงัน...
...แปลกใจตัวเอง...
...วันมึน มึน...
...อะไรกันเนี่ย? กลางเดือนกันยาแล้วเรอะ?...
...บรรยากาศมาคุ...
...รอ ฉันรอเธออยู่ แต่ไม่รู้ เธออยู่หนใด...
...รูป(หวานใจ)ในกระเป๋าสตางค์...
...It works... GOSH... IT WORKS!!!...
...เหนื่อยใจ ทำไมตัวเองถึงได้โง่อย่างนี้?...
...ตั้งต้นใหม่อีกที มาทายกันดีกว่าว่าจะรอดหรือล่ม?...
...ฝนจ๋า หยุดตกสักวันได้ไหม? ฉันจะไม่มีเสื้อใส่อยู่แล้วนะ...
...เคยไหมที่คิดแบบนี้?...
...จบยัง?...
...ยินดีต้อนรับสู่ The Moon's Office ค่ะ...
...แปะวอลล์เปเปอร์ใหม่ เขียวสะใจดีจริง ๆ...
...แวะมาปัดฝุ่นห้องค่ะ...
...สบาย สบาย บ่ายวันเสาร์ (แต่เล่าเรื่องของวันศุกร์)...
...ทั้งยุ่ง ทั้งเหนื่อย แต่ก็ยังมีแรงทาสีบล็อคใหม่นิ ฮิฮิฮิ...
...ลองปรับรูปแบบคอกนิด ๆ น้อย ๆ เผื่อจะน่าอยู่ขึ้น...
...ร้อนเหลือหลาย ทาสีบ้านใหม่เสียเลย...
...เปิดใช้ลิ้นชักงานเขียนชั้นแรกแล้วค่ะ...
...เปิดใช้ห้องภาพจ้า...
...แวะมาปัดฝุ่นบ้านกับเอาหนังสือเล่มใหม่เข้าห้องสมุดค่ะ...
...It's a miracle...
...ย้ายวิทยุมาห้องรับแขกเป็นการชั่วคราวค่ะ...
...เอาหนังสือเข้าห้องสมุดกับเปิดใช้ห้องทำงานค่ะ...
...ลองทาสีบ้านใหม่ฮับ...
...วันเปิดบ้าน...
...หลงทาง...
ฉันเป็นคนชอบหลงทาง...
ที่จริงจะว่าชอบก็คงไม่เชิง เพราะหลงทีไรเสียเวลาทุกที ยิ่งตอนขับรถเป็นใหม่ ๆ หลงขึ้นทางด่วนเสียเงิน แถมยังหลงทางลงอีกต่างหาก
แม้ตอนนี้จะขับรถมาเกือบสิบปีแล้วก็ยังหลงอยู่ และที่น่าเกลียดมาก ๆ คือชอบพาเพื่อนหลงไปด้วย แปลกดีที่ถ้าขับรถไปคนเดียวมักจะไม่หลง แต่พอมีเพื่อนขึ้นนั่งด้วยปุ๊บ หลงทันที...
วันนี้ไม่ได้มาบล็อคเรื่องขับรถหลงทางหรอกค่ะ แต่เป็นเรื่องการหลงทางในการทำวิจัยมากกว่า (คิดดูสิ... ขนาดทำวิจัยยังหลงเลยอะ...)
คนเรามีจินตนาการเหลือเฟือค่ะ คิดนั่นคิดนี่ไปได้เรื่อย ๆ โดยเฉพาะนักวิทยาศาสตร์ที่มักจะตั้งคำถามกับสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่เสมอ และเมื่อมีคำถามแล้วก็ต้องกระเสือกกระสนหาคำตอบมาให้ได้เสียด้วยสิ
ปัญหามันอยู่ที่ว่า...เราจะรู้ได้อย่างไรว่าบรรดาวิธีการต่าง ๆ ที่เราใช้ในการหาคำตอบต่อข้อคำถามนั้นเป็นวิธีการที่ถูกต้อง? รู้ได้อย่างไรว่าไอ้ที่งมโข่งทำแล็ปกันอยู่ทั้งคืนทั้งวันน่ะมันไม่ได้พาเราหลงออกนอกลู่นอกทางเข้าป่าไปแล้ว?
เหมือนฉันในตอนนี้... ที่เพิ่งจะมารู้สึกว่าที่ทำมาตั้งหลายปีดีดักเนี่ย มันถูกหรือเปล่า(วะ)?...
สาเหตุมันเกิดจากการที่ฉันส่งบทคัดย่อไปร่วมงานสัมมนานานาชาติ และในตอนเช้าของวันนี้ก็ได้รับจดหมายตอบจากทางผู้ทบทวนบทความว่า บทคัดย่อของฉันได้ผ่านการตรวจสอบแล้วแต่ต้องมีการแก้ไขเพื่อเพิ่มความกระจ่างในเนื้อหาอีกเล็กน้อย พร้อมกันนี้ก็ได้ให้ข้อเสนอแนะมาด้วย...
ปัญหาคือ... ฉันดันไม่เข้าใจสิ่งที่เขาเสนอมาน่ะสิ...
หลังจากแอบไปสืบประวัติของผู้ทบทวนบทความของฉันผ่านทาง search engine ยอดนิยมแล้วพบว่า เขาเป็นคนที่เชี่ยวชาญทางด้านงานที่ฉันทำอยู่โดยเฉพาะ
ดังนั้นจึงได้รู้ลึกรู้จริงในงานด้านดังกล่าว ในขณะที่ตัวฉันเองกลับเป็นเหมือน "คนลองของ" ลองทำดูสิว่าได้ผลเป็นอย่างไร พอมีผลงานก็ต้องนำเสนอตามระเบียบของนิสิตปริญญาเอก แต่พอมาเจอคำแนะนำของ "คนรู้จริง" เข้าก็ถึงกับหงายหลังตึง...
ยังมีอะไรต่อมิอะไรอีกมากมายในโลกนี้ที่เราไม่รู้ และเพราะความไม่รู้นี่เอง บางครั้งทำให้เรากลายเป็นเหมือน
"ตัวตลกในโลกวิชาการ"
ไปได้เหมือนกัน
ในเมื่อไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาแนะนำมา ฉันจึงต้องเขียนจดหมายกลับไปเพื่อขอให้เขาช่วยอธิบายเพิ่มเติมอีกหน่อย ซึ่งมันเป็นจดหมายที่เขียนยากมากฉบับหนึ่งในชีวิต เพราะมันคือการ "แบไต๋" ให้เขารู้ว่า ที่จริงแล้วฉันแทบไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับงานที่ฉันทำไป... (มาบล็อคแบบนี้ก็เหมือนกับการแบไต๋ให้คนอื่นรู้เหมือนกันล่ะเนอะ แฮ่...)
ในระหว่างนี้คือการรอ... รอคอยว่าเขาจะตอบกลับมาหรือไม่ เพราะฉันมีเวลาแค่ 48 ชั่วโมงนับจากที่ได้รับจดหมายจากเขาในการแก้ไขบทคัดย่อและส่งใหม่อีกครั้ง...
ความรู้สึกในตอนนี้ของฉันมันเหมือนคนกำลังหลงทาง ขับรถวนไปเวียนมาอยู่ในถนนที่คิดว่า
"มันใช่!"
พอเจอคนท้องถิ่นเขามาให้คำแนะนำว่าทำไมไม่เลี้ยวซ้าย ทำไมไม่เลี้ยวขวา ก็ดันไม่เข้าใจว่าเขาหมายความว่ายังไงซะงั้น...
แล้วฉันจะไปถึงที่หมายได้(โดยสวัสดิภาพ)ไหมเนี่ย?
ถ้าไปไม่ถึงฝั่งก็รบกวนใครช่วยไปตามงมขึ้นมาทิ้งให้เป็นที่เป็นทางทีนะคะ ไม่งั้นจะกลายเป็นขยะอันตรายต่อโลกและระบบสุริยจักรวาล...
...
...
...
แล้วเราก็รอต่อไปว่าเมื่อไหร่จะได้จดหมายตอบกลับมา...
(ถ้ามาพร้อมแผนที่ก็ดีนะ จะได้เลิกหลงสักกะที เฮ้อ...)
Create Date : 28 สิงหาคม 2549
Last Update : 28 สิงหาคม 2549 16:11:21 น.
14 comments
Counter : 785 Pageviews.
Share
Tweet
โอ่ยยยยยยยยยยยยยยย
เอาใจช่วยนะคะคุณโพฯ
เจอคนรู้จริงนี่แหมะ ยังไงก็ดีกว่าเจอคนรู้ไม่จริงมาแนะให้นะคะ
เพราะอย่างไรเสีย
สิ่งที่เขาแนะมา ไม่ผิดพลาดอย่างแน่นอน
สู้ๆ นะคะ
โดย:
อัญชา
วันที่: 28 สิงหาคม 2549 เวลา:18:55:51 น.
..โคลัมบัส ก็เจอ อเมริกา เพราะหลงทางครับ
..
ใครจะรู้ว่าคุณ อาจจะเจอทางใหม่ที่ดีกว่าเดิม
มั่นใจในตัวเองครับ
โดย:
แร้ไฟ
วันที่: 28 สิงหาคม 2549 เวลา:19:11:14 น.
ไม่เจอกันนานนะคะคุณโพ....สบายดีนะคะ
เอากำลังใจมาฝาก
สู้ๆ
เป็นแก้วน้ำที่ไม่เต็มไง...จะได้เจอสิ่งใหม่ๆตลอดเวลา
โดย:
PADAPA--DOO
วันที่: 28 สิงหาคม 2549 เวลา:22:46:21 น.
ไม่หลงเราก็ไม่รู้ทางใหม่ค่ะ ... ขอให้เนวิเกเตอร์คนนั้นเค้า
ตอบกลับมาเร็วๆ นะค่ะ เราจะได้ไม่หลงทางหลังจากนี้อีก ...
โดย:
JewNid
วันที่: 29 สิงหาคม 2549 เวลา:1:20:08 น.
ไม่ว่าจะ หลงทาง..ในช่วงไหนของชีวติ
ถ้ารู้ตัว..แล้วรีบหาทางออก ก็ไม่มีอะไรสายเกินแก้นะครับ
ป.ล. สบายดีนะคัรบ
โดย:
กุมภีน
วันที่: 29 สิงหาคม 2549 เวลา:11:04:47 น.
แวะมาเยี่ยมค่ะโพซังด้วยความคิดถึงค่ะ...
อืมม เป็นบ่อยๆ และก็ยังเป็นอยู่ค่ะ อาการหลงทางเนี่ย
บางทีการแบไต๋ แม้ตัวเราจะรู้สึกอับอายบ้าง ก็อาจทำให้พบผู้ชี้ทางเพื่อให้เราตาสว่างขึ้น ทำให้เราค้นพบและรู้ลึกรู้จริงกว่าการเดินถูกทางไปเลย (ทั้งๆ ที่ไม่รู้) และไม่เจออุปสรรคใดๆ เลยก็ได้
การเป็นตัวตลกในโลกวิชาการ ไม่ใช่สิ่งน่าอับอาย (แม้จะรู้สึกอายอยู่บ่อยๆ) แต่การดึงดันจะทำต่อไป ทั้งๆ ที่รู้ว่ามันผิดนั้นเสียเวลาและน่าอายยิ่งกว่านะคะ (ดังจะพบเห็นได้บ่อยๆ ในบรรดาผู้อาวุโส ทั้งหลาย ดังนั้นเรายังเด็กอยู่ต้องใช้ความเด็กให้เป็นประโยชน์นะคะ อิอิ)
ในโลกนี้ยังมีอะไรที่เรายังไม่รู้อีกมากมายจริงๆ ค่ะ และก็ไม่มีวันที่เราจะรู้หมดทุกสิ่ง เพียงแต่รู้มากขึ้นๆ เท่านั้นเอง
เข้าใจความรู้สึกนี้ของคุณโพมากๆ ค่ะ แต่...เมื่อเราเลือกเดินทางสายนี้ก็ต้องมั่นใจที่จะเดินต่อไปค่ะ อย่าเพิ่งท้อนะคะ ... ยังมีเพื่อนหลงทางอีกมากมายค่ะ เพียงแต่ใครจะยอมแบไต๋ให้ใครรู้แค่ไหนเท่านั้นเอง สู้ๆ นะคะ เป็นกำลังใจสุดหัวใจค่ะ
คิดถึงนะคะ จุ๊บๆ
โดย: ฮันนีจ้า...โหมดโดนงานทับแบน IP: 202.28.35.1 วันที่: 29 สิงหาคม 2549 เวลา:12:45:38 น.
มาแอบตอบกระทู้ยู้ฮูค่ะ
คุณอัญ
: โห... คุณอัญพูดเหมือนเพื่อนที่ทำงานของโพเลยค่ะ ตอนโพไปเล่าให้เขาฟัง เขาก็ทำหน้ายู่ยี่แล้วถามกลับมาว่า "นี่ยายบ้า! เจอคนมีความรู้เขาแนะนำมาดันไม่ชอบ แล้วหล่อนจะไปหาใครให้มาช่วยแนะนำให้ล่ะยะ?" โพก็อึ้ง... พอมาอ่านเจอที่คุณอัญคอมเมนต์ไว้ยิ่งอึ้งหนัก... เออเนอะ... มีคนเข้าใจจริงมาช่วยดันไม่ชอบ...
แปลกคนจริง ๆ แฮะเรา...
คุณแร้ไฟ
: เชื่อไหมคะว่าตอนอ่านคอมเมนต์ของคุณแร้ไฟจบ โพยิ้มเลยค่ะ
เอ... ทำไมเราไม่เคยคิดในมุมนี้บ้างเลยหนอว่าการหลงทางบางทีอาจทำให้เราได้รู้จักทางใหม่ ๆ ขึ้นมาได้ ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ
คุณ PADAPA-DOO
: ไม่ได้แวะไปบล็อคคุณ PADAPA-DOO นานมากเลยค่ะ ขอบคุณค่ะที่แวะเวียนมาเยี่ยมกันพร้อมกำลังใจ
คุณนิด
: ในที่สุดเขาก็ไม่ตอบกลับมาค่ะ โพเลยงมหาทางของโพไปเองโดยอาศัยกำลังใจจากคนรอบข้างและเพื่อน ๆ ในบล็อคแกงค์แห่งนี้ พอแก้เสร็จ ส่งกลับไปให้เขาอ่าน เขาก็ตอบกลับว่ามาดีแล้ว เย่เย่เย่
บางทีนี่อาจจะเป็นทางสายใหม่ก็ได้นะคะ
คุณกุมภีน
: โพสบายดีค่ะ ขอบคุณนะคะที่แวะมาทักทาย ตอนนี้กำลังใจมีมากขึ้น ตาสว่างขึ้นเพราะคำแนะนำและกำลังใจจากหลาย ๆ ท่านค่ะ
สู้เว้ยยยยยยย
มายฮันนี่ที่รัก
: คงเพราะโพสับสนกับหลายเรื่องมากไปหน่อยน่ะค่ะ แถมเพราะพลังแห่ง ego อันซ่อนแฝงอยู่ภายใน ทำให้หน้ามืดตามัวเห็นวัวเป็นหมู เอ๊ย ไม่ใช่ เห็นของดี ๆ เป็นสิ่งน่ารังเกียจไปค่ะ
คำแนะนำจากคนที่รู้จริงคือสิ่งที่ดี แต่โพกลับเห็นว่ามันทำร้ายเรา... พอบ่นแบบนี้ให้ใครต่อใครฟัง เขาก็ตบคว่ำ บอกว่า "แล้วหล่อนจะเอายังไง? เขาแนะนำดี ๆ ไม่ชอบ!" รวมกับสิ่งที่เพื่อน ๆ ในบล็อคมาช่วยชี้ทางสว่างให้ ตะนี้ ดวงตาเลยเห็นธรรมเลยค่ะ
คิดถึงนะจ๊ะ งานเยอะ ๆ แบบนี้รักษาสุขภาพด้วยเน้อ ทานอาหารให้ตรงเวลานะคะ
...
โพขอบคุณคำแนะนำและกำลังใจจากทุกท่านค่ะ
กลับมาอ่านบล็อคนี้ทีไรเป็นต้องเอามือเขกกะโหลกตัวเองทุกที ว่าทำไมเราถึงได้ปัญญาอ่อนน้อยเช่นนี้? บางทีการที่อยู่กับงานและสารเคมีมากเกินไปคงทำให้สมองของเราทำงานผิดปกติได้เหมือนกันนะคะ เรื่องดี ๆ กลับมาทำให้เราเสียสมดุลย์ไปได้
พอกลับมาคิดอีกทีแล้วอดขำตัวเองไม่ได้เหมือนกันค่ะ เอิ้ก...
สุขสันต์วันสิ้นเดือนกันถ้วนหน้านะคะ ตอนนี้ขอไปทำงานต่อก่อนค่ะ ถ้าตอนเย็นงานเสร็จไว จะล็อคอินไปเคาะประตูบ้านเพื่อน ๆ เล่นนะคะ
โดย: Poceille หนีงานมาตอบกระทู้ค่ะ IP: 161.200.255.164 วันที่: 31 สิงหาคม 2549 เวลา:11:05:51 น.
แวะมายินดีด้วยจ้า โพซังที่รัก อย่างนี้เรียกว่าของจริง
ขนาดเขาไม่ตอบกลับมา ยังสามารถงมจนสำเร็จ
อย่างนี้ต้องภูมิใจในตัวเองมากๆ เลยนะคะ
แอบจินตนาการค่ะ ว่าพอเขาตอบกลับมาว่าดีแล้วเนี่ย
นึกถึงหน้าคุณโพที่มีดอกไม้บานไสว ล้อมรอบ (คล้ายๆ การ์ตูนญี่ปุ่น) ก็แอบยิ้มคนเดียวเลยค่ะ อิอิ
เย่ เย่ เย่ ด้วยคนค่ะ ... ไปหม่ำไอติมกันไหมจ๊ะตัวเอง
โดย: ฮันนีจ้า...โหมดหูอื้อตาลาย เพราะหิว... IP: 202.28.35.1 วันที่: 31 สิงหาคม 2549 เวลา:12:23:07 น.
รักษาสุขภาพด้วยค่ะ
พักนี้ไม่ค่อยสบายค่ะ เลยหายไป...
ไม่ค่อยสบายทั้งคนและแมวด้วย
โดย:
quin toki
วันที่: 31 สิงหาคม 2549 เวลา:17:11:32 น.
กรี๊ดดดดดดดดดดีใจด้วยนะคะ เย้ๆๆๆๆ
ตอนแรกว่าจะมาบอกว่า อันถือคติ "ไม่รู้ย่อมไม่ผิด" 555
ความหมายก็คือ ก็ตรูไม่รู้นี่หว่า ก็ต้องถามจิ จะได้รู้อย่างที่คุณอยากให้รู้ไง ฮา
ยอมเสียฟอร์มแต่ได้ความรู้เพิ่มค่ะ
ยังไงก็ดีใจด้วยนะคะที่ผ่านไปได้ด้วยดี
แบบนี้ต้องฉลอง!
โดย:
อัญชา
วันที่: 1 กันยายน 2549 เวลา:10:13:20 น.
ได้ฟังข่าวดีแล้วดีใจด้วยนะค่ะ ได้เจอทางสายใหม่ก็ดีเลยค่ะ ถือว่าหลงไปก่อนแล้วก็ได้เจอสิ่งใหม่ ถือว่าเป็นการได้กำไรจากการหลงมาก่อนนะค่ะ ...
สงสัยคำอวยพรและการประชดอากาศเริ่มจะดีค่ะ เพราะว่าฟ้าฝนวันนีเริ่มไม่ตกแล้ว แดดก็ออกมาเล่นตัวโผล่นิด แว๊บหน่อยๆ ค่ะ อากาศก็คงประมาณว่าไม่ดีไปทั่วโลกเลยนะค่ะ ยังไงคุณโพก็รักษาสุขภาพด้วยน๊า เพราะเห็นทำงานหนักเหลือเกิน ...
เป็นกำลังใจให้กับงานนะค่ะ
โดย:
JewNid
วันที่: 1 กันยายน 2549 เวลา:18:16:16 น.
แวะมาเยี่ยมโพซังด้วยความคิดถึงค่ะ
สุขสันต์วันหยุดนะคะ
โดย:
Hachi_chan
วันที่: 2 กันยายน 2549 เวลา:18:46:54 น.
พี่โพ....เกียร์จังก็หลง....
หลงมาบ๊อกพี่โพ คิๆๆๆ
(ในที่สุดก็หาทางมาได้เสียที หลังจากที่หายไปนาน
)
เป็นกำลังใจให้นะคะ จุ๊บๆ
ปล.ถ้ากลัวหลง แนะนำให้สัญจรทางน้ำค่ะ ลอยไปลอยมาเหมือนเกียร์น้อยลอยน้ำ 555+ ถึงฝั่งแน่ คิๆ (ถ้าไม่ไปติดเกาะซะก่อน
)
ปลล. แบบนี้ต้องหาของอร่อยๆ กินแก้เซ็ง ฟันธง!!!
โดย: ...KearNoiLoiNam... IP: 58.8.134.80 วันที่: 3 กันยายน 2549 เวลา:12:00:38 น.
จุ๊บๆ มิสยูค่ะ
โดย:
อัญชา
วันที่: 3 กันยายน 2549 เวลา:23:50:35 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
Poceille
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
.
.
.
Busy Woman
but
Non-productive
.
.
.
Friends' blogs
Webmaster - BlogGang
[Add Poceille's blog to your web]
Links
Library of Toz
Kear's Junk
ศาลานกน้อย
TELEWIZ CLUB
บ้านฅนธรรมดา
Library of Toz [new]
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
เอาใจช่วยนะคะคุณโพฯ
เจอคนรู้จริงนี่แหมะ ยังไงก็ดีกว่าเจอคนรู้ไม่จริงมาแนะให้นะคะ
เพราะอย่างไรเสีย
สิ่งที่เขาแนะมา ไม่ผิดพลาดอย่างแน่นอน
สู้ๆ นะคะ