...ห้องทำงานรก ๆ ร้าง ๆ ที่เจ้าของทิ้งขว้างไม่สนใจ...


Group Blog
 
<<
สิงหาคม 2549
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
28 สิงหาคม 2549
 
All Blogs
 
...หลงทาง...




ฉันเป็นคนชอบหลงทาง...


ที่จริงจะว่าชอบก็คงไม่เชิง เพราะหลงทีไรเสียเวลาทุกที ยิ่งตอนขับรถเป็นใหม่ ๆ หลงขึ้นทางด่วนเสียเงิน แถมยังหลงทางลงอีกต่างหาก แม้ตอนนี้จะขับรถมาเกือบสิบปีแล้วก็ยังหลงอยู่ และที่น่าเกลียดมาก ๆ คือชอบพาเพื่อนหลงไปด้วย แปลกดีที่ถ้าขับรถไปคนเดียวมักจะไม่หลง แต่พอมีเพื่อนขึ้นนั่งด้วยปุ๊บ หลงทันที...


วันนี้ไม่ได้มาบล็อคเรื่องขับรถหลงทางหรอกค่ะ แต่เป็นเรื่องการหลงทางในการทำวิจัยมากกว่า (คิดดูสิ... ขนาดทำวิจัยยังหลงเลยอะ...)


คนเรามีจินตนาการเหลือเฟือค่ะ คิดนั่นคิดนี่ไปได้เรื่อย ๆ โดยเฉพาะนักวิทยาศาสตร์ที่มักจะตั้งคำถามกับสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่เสมอ และเมื่อมีคำถามแล้วก็ต้องกระเสือกกระสนหาคำตอบมาให้ได้เสียด้วยสิ


ปัญหามันอยู่ที่ว่า...เราจะรู้ได้อย่างไรว่าบรรดาวิธีการต่าง ๆ ที่เราใช้ในการหาคำตอบต่อข้อคำถามนั้นเป็นวิธีการที่ถูกต้อง? รู้ได้อย่างไรว่าไอ้ที่งมโข่งทำแล็ปกันอยู่ทั้งคืนทั้งวันน่ะมันไม่ได้พาเราหลงออกนอกลู่นอกทางเข้าป่าไปแล้ว?


เหมือนฉันในตอนนี้... ที่เพิ่งจะมารู้สึกว่าที่ทำมาตั้งหลายปีดีดักเนี่ย มันถูกหรือเปล่า(วะ)?...


สาเหตุมันเกิดจากการที่ฉันส่งบทคัดย่อไปร่วมงานสัมมนานานาชาติ และในตอนเช้าของวันนี้ก็ได้รับจดหมายตอบจากทางผู้ทบทวนบทความว่า บทคัดย่อของฉันได้ผ่านการตรวจสอบแล้วแต่ต้องมีการแก้ไขเพื่อเพิ่มความกระจ่างในเนื้อหาอีกเล็กน้อย พร้อมกันนี้ก็ได้ให้ข้อเสนอแนะมาด้วย...


ปัญหาคือ... ฉันดันไม่เข้าใจสิ่งที่เขาเสนอมาน่ะสิ...


หลังจากแอบไปสืบประวัติของผู้ทบทวนบทความของฉันผ่านทาง search engine ยอดนิยมแล้วพบว่า เขาเป็นคนที่เชี่ยวชาญทางด้านงานที่ฉันทำอยู่โดยเฉพาะ ดังนั้นจึงได้รู้ลึกรู้จริงในงานด้านดังกล่าว ในขณะที่ตัวฉันเองกลับเป็นเหมือน "คนลองของ" ลองทำดูสิว่าได้ผลเป็นอย่างไร พอมีผลงานก็ต้องนำเสนอตามระเบียบของนิสิตปริญญาเอก แต่พอมาเจอคำแนะนำของ "คนรู้จริง" เข้าก็ถึงกับหงายหลังตึง...





ยังมีอะไรต่อมิอะไรอีกมากมายในโลกนี้ที่เราไม่รู้ และเพราะความไม่รู้นี่เอง บางครั้งทำให้เรากลายเป็นเหมือน "ตัวตลกในโลกวิชาการ" ไปได้เหมือนกัน


ในเมื่อไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาแนะนำมา ฉันจึงต้องเขียนจดหมายกลับไปเพื่อขอให้เขาช่วยอธิบายเพิ่มเติมอีกหน่อย ซึ่งมันเป็นจดหมายที่เขียนยากมากฉบับหนึ่งในชีวิต เพราะมันคือการ "แบไต๋" ให้เขารู้ว่า ที่จริงแล้วฉันแทบไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับงานที่ฉันทำไป... (มาบล็อคแบบนี้ก็เหมือนกับการแบไต๋ให้คนอื่นรู้เหมือนกันล่ะเนอะ แฮ่...)


ในระหว่างนี้คือการรอ... รอคอยว่าเขาจะตอบกลับมาหรือไม่ เพราะฉันมีเวลาแค่ 48 ชั่วโมงนับจากที่ได้รับจดหมายจากเขาในการแก้ไขบทคัดย่อและส่งใหม่อีกครั้ง...


ความรู้สึกในตอนนี้ของฉันมันเหมือนคนกำลังหลงทาง ขับรถวนไปเวียนมาอยู่ในถนนที่คิดว่า "มันใช่!" พอเจอคนท้องถิ่นเขามาให้คำแนะนำว่าทำไมไม่เลี้ยวซ้าย ทำไมไม่เลี้ยวขวา ก็ดันไม่เข้าใจว่าเขาหมายความว่ายังไงซะงั้น...


แล้วฉันจะไปถึงที่หมายได้(โดยสวัสดิภาพ)ไหมเนี่ย? ถ้าไปไม่ถึงฝั่งก็รบกวนใครช่วยไปตามงมขึ้นมาทิ้งให้เป็นที่เป็นทางทีนะคะ ไม่งั้นจะกลายเป็นขยะอันตรายต่อโลกและระบบสุริยจักรวาล...





...


...


...






แล้วเราก็รอต่อไปว่าเมื่อไหร่จะได้จดหมายตอบกลับมา... (ถ้ามาพร้อมแผนที่ก็ดีนะ จะได้เลิกหลงสักกะที เฮ้อ...)


Create Date : 28 สิงหาคม 2549
Last Update : 28 สิงหาคม 2549 16:11:21 น. 14 comments
Counter : 785 Pageviews.

 
โอ่ยยยยยยยยยยยยยยย

เอาใจช่วยนะคะคุณโพฯ
เจอคนรู้จริงนี่แหมะ ยังไงก็ดีกว่าเจอคนรู้ไม่จริงมาแนะให้นะคะ
เพราะอย่างไรเสีย
สิ่งที่เขาแนะมา ไม่ผิดพลาดอย่างแน่นอน

สู้ๆ นะคะ


โดย: อัญชา วันที่: 28 สิงหาคม 2549 เวลา:18:55:51 น.  

 
..โคลัมบัส ก็เจอ อเมริกา เพราะหลงทางครับ
..
ใครจะรู้ว่าคุณ อาจจะเจอทางใหม่ที่ดีกว่าเดิม
มั่นใจในตัวเองครับ


โดย: แร้ไฟ วันที่: 28 สิงหาคม 2549 เวลา:19:11:14 น.  

 
ไม่เจอกันนานนะคะคุณโพ....สบายดีนะคะ

เอากำลังใจมาฝาก

สู้ๆ

เป็นแก้วน้ำที่ไม่เต็มไง...จะได้เจอสิ่งใหม่ๆตลอดเวลา


โดย: PADAPA--DOO วันที่: 28 สิงหาคม 2549 เวลา:22:46:21 น.  

 
ไม่หลงเราก็ไม่รู้ทางใหม่ค่ะ ... ขอให้เนวิเกเตอร์คนนั้นเค้า
ตอบกลับมาเร็วๆ นะค่ะ เราจะได้ไม่หลงทางหลังจากนี้อีก ...


โดย: JewNid วันที่: 29 สิงหาคม 2549 เวลา:1:20:08 น.  

 
ไม่ว่าจะ หลงทาง..ในช่วงไหนของชีวติ

ถ้ารู้ตัว..แล้วรีบหาทางออก ก็ไม่มีอะไรสายเกินแก้นะครับ

ป.ล. สบายดีนะคัรบ


โดย: กุมภีน วันที่: 29 สิงหาคม 2549 เวลา:11:04:47 น.  

 
แวะมาเยี่ยมค่ะโพซังด้วยความคิดถึงค่ะ...

อืมม เป็นบ่อยๆ และก็ยังเป็นอยู่ค่ะ อาการหลงทางเนี่ย
บางทีการแบไต๋ แม้ตัวเราจะรู้สึกอับอายบ้าง ก็อาจทำให้พบผู้ชี้ทางเพื่อให้เราตาสว่างขึ้น ทำให้เราค้นพบและรู้ลึกรู้จริงกว่าการเดินถูกทางไปเลย (ทั้งๆ ที่ไม่รู้) และไม่เจออุปสรรคใดๆ เลยก็ได้

การเป็นตัวตลกในโลกวิชาการ ไม่ใช่สิ่งน่าอับอาย (แม้จะรู้สึกอายอยู่บ่อยๆ) แต่การดึงดันจะทำต่อไป ทั้งๆ ที่รู้ว่ามันผิดนั้นเสียเวลาและน่าอายยิ่งกว่านะคะ (ดังจะพบเห็นได้บ่อยๆ ในบรรดาผู้อาวุโส ทั้งหลาย ดังนั้นเรายังเด็กอยู่ต้องใช้ความเด็กให้เป็นประโยชน์นะคะ อิอิ)

ในโลกนี้ยังมีอะไรที่เรายังไม่รู้อีกมากมายจริงๆ ค่ะ และก็ไม่มีวันที่เราจะรู้หมดทุกสิ่ง เพียงแต่รู้มากขึ้นๆ เท่านั้นเอง

เข้าใจความรู้สึกนี้ของคุณโพมากๆ ค่ะ แต่...เมื่อเราเลือกเดินทางสายนี้ก็ต้องมั่นใจที่จะเดินต่อไปค่ะ อย่าเพิ่งท้อนะคะ ... ยังมีเพื่อนหลงทางอีกมากมายค่ะ เพียงแต่ใครจะยอมแบไต๋ให้ใครรู้แค่ไหนเท่านั้นเอง สู้ๆ นะคะ เป็นกำลังใจสุดหัวใจค่ะ

คิดถึงนะคะ จุ๊บๆ


โดย: ฮันนีจ้า...โหมดโดนงานทับแบน IP: 202.28.35.1 วันที่: 29 สิงหาคม 2549 เวลา:12:45:38 น.  

 
มาแอบตอบกระทู้ยู้ฮูค่ะ


คุณอัญ : โห... คุณอัญพูดเหมือนเพื่อนที่ทำงานของโพเลยค่ะ ตอนโพไปเล่าให้เขาฟัง เขาก็ทำหน้ายู่ยี่แล้วถามกลับมาว่า "นี่ยายบ้า! เจอคนมีความรู้เขาแนะนำมาดันไม่ชอบ แล้วหล่อนจะไปหาใครให้มาช่วยแนะนำให้ล่ะยะ?" โพก็อึ้ง... พอมาอ่านเจอที่คุณอัญคอมเมนต์ไว้ยิ่งอึ้งหนัก... เออเนอะ... มีคนเข้าใจจริงมาช่วยดันไม่ชอบ... แปลกคนจริง ๆ แฮะเรา...


คุณแร้ไฟ : เชื่อไหมคะว่าตอนอ่านคอมเมนต์ของคุณแร้ไฟจบ โพยิ้มเลยค่ะ เอ... ทำไมเราไม่เคยคิดในมุมนี้บ้างเลยหนอว่าการหลงทางบางทีอาจทำให้เราได้รู้จักทางใหม่ ๆ ขึ้นมาได้ ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ


คุณ PADAPA-DOO : ไม่ได้แวะไปบล็อคคุณ PADAPA-DOO นานมากเลยค่ะ ขอบคุณค่ะที่แวะเวียนมาเยี่ยมกันพร้อมกำลังใจ


คุณนิด : ในที่สุดเขาก็ไม่ตอบกลับมาค่ะ โพเลยงมหาทางของโพไปเองโดยอาศัยกำลังใจจากคนรอบข้างและเพื่อน ๆ ในบล็อคแกงค์แห่งนี้ พอแก้เสร็จ ส่งกลับไปให้เขาอ่าน เขาก็ตอบกลับว่ามาดีแล้ว เย่เย่เย่ บางทีนี่อาจจะเป็นทางสายใหม่ก็ได้นะคะ


คุณกุมภีน : โพสบายดีค่ะ ขอบคุณนะคะที่แวะมาทักทาย ตอนนี้กำลังใจมีมากขึ้น ตาสว่างขึ้นเพราะคำแนะนำและกำลังใจจากหลาย ๆ ท่านค่ะ สู้เว้ยยยยยยย


มายฮันนี่ที่รัก : คงเพราะโพสับสนกับหลายเรื่องมากไปหน่อยน่ะค่ะ แถมเพราะพลังแห่ง ego อันซ่อนแฝงอยู่ภายใน ทำให้หน้ามืดตามัวเห็นวัวเป็นหมู เอ๊ย ไม่ใช่ เห็นของดี ๆ เป็นสิ่งน่ารังเกียจไปค่ะ

คำแนะนำจากคนที่รู้จริงคือสิ่งที่ดี แต่โพกลับเห็นว่ามันทำร้ายเรา... พอบ่นแบบนี้ให้ใครต่อใครฟัง เขาก็ตบคว่ำ บอกว่า "แล้วหล่อนจะเอายังไง? เขาแนะนำดี ๆ ไม่ชอบ!" รวมกับสิ่งที่เพื่อน ๆ ในบล็อคมาช่วยชี้ทางสว่างให้ ตะนี้ ดวงตาเลยเห็นธรรมเลยค่ะ

คิดถึงนะจ๊ะ งานเยอะ ๆ แบบนี้รักษาสุขภาพด้วยเน้อ ทานอาหารให้ตรงเวลานะคะ


...


โพขอบคุณคำแนะนำและกำลังใจจากทุกท่านค่ะ กลับมาอ่านบล็อคนี้ทีไรเป็นต้องเอามือเขกกะโหลกตัวเองทุกที ว่าทำไมเราถึงได้ปัญญาอ่อนน้อยเช่นนี้? บางทีการที่อยู่กับงานและสารเคมีมากเกินไปคงทำให้สมองของเราทำงานผิดปกติได้เหมือนกันนะคะ เรื่องดี ๆ กลับมาทำให้เราเสียสมดุลย์ไปได้ พอกลับมาคิดอีกทีแล้วอดขำตัวเองไม่ได้เหมือนกันค่ะ เอิ้ก...


สุขสันต์วันสิ้นเดือนกันถ้วนหน้านะคะ ตอนนี้ขอไปทำงานต่อก่อนค่ะ ถ้าตอนเย็นงานเสร็จไว จะล็อคอินไปเคาะประตูบ้านเพื่อน ๆ เล่นนะคะ


โดย: Poceille หนีงานมาตอบกระทู้ค่ะ IP: 161.200.255.164 วันที่: 31 สิงหาคม 2549 เวลา:11:05:51 น.  

 
แวะมายินดีด้วยจ้า โพซังที่รัก อย่างนี้เรียกว่าของจริง
ขนาดเขาไม่ตอบกลับมา ยังสามารถงมจนสำเร็จ
อย่างนี้ต้องภูมิใจในตัวเองมากๆ เลยนะคะ

แอบจินตนาการค่ะ ว่าพอเขาตอบกลับมาว่าดีแล้วเนี่ย
นึกถึงหน้าคุณโพที่มีดอกไม้บานไสว ล้อมรอบ (คล้ายๆ การ์ตูนญี่ปุ่น) ก็แอบยิ้มคนเดียวเลยค่ะ อิอิ

เย่ เย่ เย่ ด้วยคนค่ะ ... ไปหม่ำไอติมกันไหมจ๊ะตัวเอง


โดย: ฮันนีจ้า...โหมดหูอื้อตาลาย เพราะหิว... IP: 202.28.35.1 วันที่: 31 สิงหาคม 2549 เวลา:12:23:07 น.  

 
รักษาสุขภาพด้วยค่ะ
พักนี้ไม่ค่อยสบายค่ะ เลยหายไป...
ไม่ค่อยสบายทั้งคนและแมวด้วย


โดย: quin toki วันที่: 31 สิงหาคม 2549 เวลา:17:11:32 น.  

 
กรี๊ดดดดดดดดดดีใจด้วยนะคะ เย้ๆๆๆๆ

ตอนแรกว่าจะมาบอกว่า อันถือคติ "ไม่รู้ย่อมไม่ผิด" 555
ความหมายก็คือ ก็ตรูไม่รู้นี่หว่า ก็ต้องถามจิ จะได้รู้อย่างที่คุณอยากให้รู้ไง ฮา

ยอมเสียฟอร์มแต่ได้ความรู้เพิ่มค่ะ


ยังไงก็ดีใจด้วยนะคะที่ผ่านไปได้ด้วยดี

แบบนี้ต้องฉลอง!


โดย: อัญชา วันที่: 1 กันยายน 2549 เวลา:10:13:20 น.  

 
ได้ฟังข่าวดีแล้วดีใจด้วยนะค่ะ ได้เจอทางสายใหม่ก็ดีเลยค่ะ ถือว่าหลงไปก่อนแล้วก็ได้เจอสิ่งใหม่ ถือว่าเป็นการได้กำไรจากการหลงมาก่อนนะค่ะ ...

สงสัยคำอวยพรและการประชดอากาศเริ่มจะดีค่ะ เพราะว่าฟ้าฝนวันนีเริ่มไม่ตกแล้ว แดดก็ออกมาเล่นตัวโผล่นิด แว๊บหน่อยๆ ค่ะ อากาศก็คงประมาณว่าไม่ดีไปทั่วโลกเลยนะค่ะ ยังไงคุณโพก็รักษาสุขภาพด้วยน๊า เพราะเห็นทำงานหนักเหลือเกิน ...

เป็นกำลังใจให้กับงานนะค่ะ


โดย: JewNid วันที่: 1 กันยายน 2549 เวลา:18:16:16 น.  

 
แวะมาเยี่ยมโพซังด้วยความคิดถึงค่ะ

สุขสันต์วันหยุดนะคะ


โดย: Hachi_chan วันที่: 2 กันยายน 2549 เวลา:18:46:54 น.  

 
พี่โพ....เกียร์จังก็หลง....
หลงมาบ๊อกพี่โพ คิๆๆๆ
(ในที่สุดก็หาทางมาได้เสียที หลังจากที่หายไปนาน )

เป็นกำลังใจให้นะคะ จุ๊บๆ

ปล.ถ้ากลัวหลง แนะนำให้สัญจรทางน้ำค่ะ ลอยไปลอยมาเหมือนเกียร์น้อยลอยน้ำ 555+ ถึงฝั่งแน่ คิๆ (ถ้าไม่ไปติดเกาะซะก่อน )

ปลล. แบบนี้ต้องหาของอร่อยๆ กินแก้เซ็ง ฟันธง!!!



โดย: ...KearNoiLoiNam... IP: 58.8.134.80 วันที่: 3 กันยายน 2549 เวลา:12:00:38 น.  

 
จุ๊บๆ มิสยูค่ะ


โดย: อัญชา วันที่: 3 กันยายน 2549 เวลา:23:50:35 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Poceille
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]





.
.
.

Busy Woman
but
Non-productive

.
.
.


Friends' blogs
[Add Poceille's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.