อิอิ เอ่อ...ขอโทษค่ะโพซัง ที่อ่านแล้วอดจะขำไม่ได้
ว่าแล้วเชียว ว่าต้องลงเอยประมาณนี้ *_*

แต่ฟังแล้วสถานการณ์คุ้นๆ แฮะ
เวลาถ่ายภาพออกมา จะอารมณ์ประมาณนี้เลยค่ะ
ขนาดเป็นแป้นแตกดิจิตอล ยังได้อารมณ์ประมาณแป้นแตกแบบฟิล์มของโพซังเลยค่ะ ด้วยความที่วัดแสงกับปรับโฟกัสไม่เป็นกะเค้า แถมยอมรับอย่างหน้าชื่น (อกตรม) ว่าใช้โฟโต้ช็อบไม่เป็น :P

ผึ้งว่าโพซังต้องจัดการให้เด็ดขาดเลยนะคะ ... ต้องเป็นมือที่สามแน่ๆ เลยค่ะ ที่ทำให้เธอเปลี่ยนไปเช่นนี้ ...

ยังไงก็รอดูภาพสวยๆ อยู่นะคะ ...

คิดถึง คุณครู เช่นกันค้าบ จุ๊บๆๆ ^_^

ฮาๆ พอดีว่าไม่เก่งเดาทางเรืองเหมือนคุณผึ้ง
เลยได้แต่แอบคิดว่า เอ แล้วหนุ่มไหนหนอ ที่ทำเอา
คุณโพ เป็นเช่นนี้ได้...

ที่แท้ก็เป็นกล้องคู่มือ คู่กายนี่เอง ...


ฟังดูเรื่องกล้องมันก็น่าจะสันนิษฐานกันได้หลายอย่างอ่ะค่ะ
แต่ไม่ว่ายังไงก็ขอให้กล้องไม่มีปัญหานะคะ แบบว่า
เสียดายอ่ะคะ ช่วงนี้ อะไรๆ ก้แพงแสนแพงอ่ะคะ
พอมาเจอของเสีย โอ้ย ตายเลย ประมาณว่าถ้าเสียก็อดไปก่อน
กว่าจะได้ซื้อใหม่ล่ะอีกนานเลย ตอนนี้เราก็เลยต้องใช้ของ
ที่มีอย่างทะนุถนอมเช่นกันค่ะคุณโพ ..

................


ยังไงก็แบบว่าขอให้ลองเอาภาพไปล้างอัด
อีกที่ลองดูนะค่ะ เผื่อว่าเป็นที่ร้านเค้าจริงๆ จะได้โล่งอก
ว่ากล้องเราก็ยังโอเชอยู่น๊า


.......

สำหรับเรื่องวิธีการปรับสำหรับอารมณ์และความเซ็ง
ที่คุณโพเขียนไว้ในบล็อกน่ะคะ น่าสนใจ แต่คาดว่า
ถ้าปรับจริงๆ คงได้เต็มกระปุกไม่ยากเลยคะ
เพราะว่าช่วงนี้อารมณ์เราบ่จอยเอามากๆ เลยล่ะคะ
เซ็งมาก แต่เพราะว่าปัจจัยภายนอกล่ะคะที่เล่นทำเอาเรา
เศร้าซึม มันก็เลยเป็นปัญหาเลยว่า ทำยังไง
เรื่องเซ็งๆ มันถึงจะหาย ... แงๆ

ตอบไม่ได้เหมือนกันคะ เอาว่าทำทุกวันให้มีความสุข
แม้จะไม่ได้ทีละนานๆ แต่ก็ยังดีกว่าแบกเซ็งเอาไว้
เรื่อยๆ ไม่ปล่อยเน๊าะคุณโพ

Happy Monday ค่ะ โพซัง...

แวะมาจุ๊บๆๆ ^_^

ก๊อกๆๆๆ ตะเอ๊งงง ไปกินไอติมกัน...

แถวนี้ร้อน.....จริงๆ

คิดถึงค่ะ จุ๊บๆ

ฝนตก...ผ้าไม่แห้งอีกแล้ว...
แถวนู้นคงชุ่มฉ่ำเหมือนกันนะคะ

รักษาสุขภาพด้วยนะตัวเอง เดี๋ยวจะไม่ฉะบาย
คิดถึงค่ะ

กลับมาอ่านงานของคุณโพอีกรอบ .. ก็ยังขำไม่หายอ่ะคะ
เพราะว่าอ่านยังไงก็ยังคิดไปถึงหนุ่มคนไหนสักคน
ที่ทำเอาคุณโพ .. กำลังหัวหมุนหัวปั่น 555+

...............

วันนี้ไปงานหนังสือได้อะไรมาบ้างคะ ... อย่าน๊า
อย่าตอบว่าไปงานหนังสือก็ได้หนังสือสิ ... ถ้าแอบตอบ
แบบนั้นล่ะก็ งอนเลยคะ .. กรั่กๆ ...

แบบว่าได้หนังสืออะไรบ้างหนอที่จะทำให้คุณโพ
ได้ถือโอกาสได้พักผ่อนกับการนอนเล่น นั่งเล่น อ่าหนังสือ
แบบพักผ่อนหย่อนใจได้น่ะคะ ...


เรางานหนังสือปีนี้อดกัน ไปไม่ได้ และไม่ได้ไป
แต่หนหน้าไม่เป็นไรค่ะ เจอกันแน่ๆ .. .เตรียมเก็บเงิน
เก็บทองเอาไว้ก่อนล่ะคะ ... เผื่อกันแต่เนิ่นๆ
จะได้เก็บได้เยอะๆ หนังสือหนังหาจะได้สอยกันมา
ตามแต่ปริมาณที่ตามใจตัวเองได้บ้างล่ะค่ะ

ฮา

ตอนนี้ก็กำลังอยากได้กล้องใหม่เหมือนกันค่ะ อิอิ
แต่คงจะปีหน้าเลยล่ะ กว่าจะได้ซื้อ

เอิ่ม

กิ๊กก่อง

หายไปนาน ตอนนี้อัพนิยายตอนใหม่แย้วนะก๊ะคุณโพ

อ่ะเมี้ยววววววววววววววววววว

ก๊อกๆ มาปลุกอารมณ์ เอ๊ย มาปลุกเผื่อจะมีอารมณ์อัพบล็อกค่ะ อิอิ

ขบวนทุเรียนฮาเฮ น่าสนุกสนานดีจัง ขอดูตารางเวลาของชีวิตก่อนนะคะ ถ้าไม่มีอะไรมาขัดขวางการกิน เอ๊ย การพบกันของเราได้ล่ะก็ คงไฟเขียวฉลุยค่ะ

อารมณ์เดียวกันเลยค่ะ ไม่มีเรื่องและอารมณ์จะอัพ หุหุ ดองนานๆ เหมือนกัน

อย่าเครียดมากนะคะ หาเวลา หลบความยุ่ง มาปล่อยอารมณ์บ้างก็ดีนะคะ เครียดมากๆ โลกก็ไม่ค่อยสวยงามเท่าไร ยิ้มไว้ค่ะ ยิ้ม ^ ^

รักษาสุขภาพเช่นกันค่ะ คิดถึงนะคะ

ฮาโหล ก๊อกๆ แวะมาบอกคิดถึงเจ้าของบ้านค่ะโพซัง

ปิดเทอมไปเที่ยวไหนหนอ....

อย่าบอกนะคะว่าอยู่ ตปท.

ยังไงก็หยอดน้ำสงกรานต์ย้อนหลังล่ะกันนะคะ

คิดถึงค่ะ จุ๊บๆ

ขอบคุณค่ะ สำหรับพลัง

ไม่รู้ว่าทำตัวอินกับอากาศมากไปรึป่าว .. ตัวเปื่อยไม่พอ .. ใจยังเปื่อยอีกตะหาก


ปล. อ่านข้างบนแล้วชอบ .. ทำให้ยิ้มได้นิดนึงเลย กุ๊กว่านะ อนาคตมือที่สี่ที่ห้า ต้องตามมาอีกแน่ ๆ เลย

^
^
เย้ย ๆ ข้างบนอ่ะ กุ๊กน๊า ..

ฮ่า ๆ ผิดพลาดอย่างแรง ขออภัยด้วยค๊าบบบบบ


อากาศแบบนี้รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

คิดถึงจัง...จุ๊บๆๆ

ดีจ้าคุณโพ ...

กรี๊ดๆ เห็นคุณโพแวะหาที่บ้านแล้วดีใจค่ะ
แบบว่าเพื่อนบ้านกันหายไปนานแล้วกลับมาทักทายกัน
ยามมีโอกาสแค่นี้ก็ดีใจแระ ... จริงๆ นะคะ
เห็นชื่อคุณโพแวะมาทักทาย รอยยิ้มนี่แทบจะ
ฉีกถึงใบหูแน่ะ ... แน่ะๆๆ อย่าคิดว่าโอเวอร์นะค่ะ
เพราะว่าเราเป็นอย่างนั้นจริงๆ อ่ะ ไม่เฉพาะคุณโพน๊า
เพราะว่าคุณผึ้งซังข้างบนด้วยล่ะคะ หายไปนาน
กลับมาทักทายก็มาพร้อมกันอย่างนี้ แบบนี้ต้องฉลอง
ล่ะค่ะคุณโพ

ฮัลโหลๆ
เจ้าของบ้านอยู่ไหนก๊ะ

คิดถึงจัง ...
ชีวิตเป็นไงบ้างโพซัง ...
เหนื่อยไหม ... เหงาหรือเปล่า...
เป็นกำลังใจให้กันและกันนะ

คิดถึงเสมอนะจ๊ะ

ดีจ้าคุณโพ ...

เรื่องที่คุณโพขำปิ๊ดดดดดดดดดดดแตกนั้น ... ไม่เป็นไรค่ะที่บล็อก
เพราะว่าเราเขียนไปก็ขำไปเหมือนกันคะ เพราะว่าไม่ค่อยได้
เขียนแบบนี้เลย พอเขียนเลยเหวอแตกเลยอารมณ์ไหนก็ไม่รู้แบบว่า
อารมณ์มันพาไปเลยกลายเป็นเรื่องยำๆ เลยน่ะค่ะ

สุขสันต์วันพึระหัด นะคุณโพ..

โอ๋ ๆ อย่าเสียใจไปเลย
อย่าน้อยคุณโพก็ได้ความความประทับใจ
ไว้ในรูปถ่ายนั่นแล้ว

ถ้าจะอัด พิมจะส่งอัดร้าน photo hut น่ะ
เค้าจะปรับแสงให้ลูกค้าก่อนทุกครั้ง
เพราะภาพที่ลูกค้าถ่าย(คนนี้) ถ่ายไป
ส่วนใหญ่แสงจะ under ตลอด

ยังถ่ายรูปไม่เก่งเหมือนกัน เข้า ๆ

คิดถึง เลยแวะมาทัก..

ไม่ได้เข้าห้องทำงานรกร้างมานานหลายปี
แต่ห้องทำงานนี้ ก็ยังมีอาหารตา อาหารใจ
เสริฟเพื่อน ๆ อยู่เสมอเลยนะ

have a good time จ๊า

สวัสดีค่า

วันนี้มาตอกบัตรทักทายค่ะ

ไม่ได้อัพอะไรนานเลยค่ะ
มัวแต่ติดเกม อิอิ

คุณโพเป็นยังไงมั่งคะ หวังว่าคงจะสบายดีนะคะ

คิดถึงจัง

ยู้ฮูๆๆ เจ้าของบ้านอยู่ม๊ายยยยยยย แวะมาบอกว่าคิดถึงจ้า

Yahooo!!

แวะมาบอกคิดถึงเจ้าของบ้าน
และ เพื่อนบ้านนะคะ

ฝากความคิดถึง Hachi_chan ด้วยนะคะ

แวะมาแปะหัวใจ จุ๊บๆๆ

สวัสดีค่ะคุณโพ

สำหรับคุณโพ .. ต้องบอกว่าเราทักทายกันไม่บ่อย
แต่ว่ามาทีไรก็คลิกวิ่งมาหาเลยค่ะ เพราะกลัวว่าจะเข้าบ้านไม่ถูกเพราะเจ้าของมาแล้วหายไปนาน .. แต่ว่าก็ยัง
เจอกันอยู่ ปีละกี่ครั้งกันหนอ .. (แอบแซวเล่นค่ะ)

คุณโพเป็นยังไงบ้างค่ะ ... สบายดีน๊า
อากาศช่วงนี้เน๊าะมันแย่มากเลยค่ะ เย็นสลับร้อน
จะมากน้อยก็แล้วแต่อารมณ์เค้าไปค่ะ เราเองก็
ปรับตัวไม่ทัน เริ่มต้นคัดจมูกกันเบาๆ แล้วล่ะค่ะ

รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ

แวะมาแปะหัวใจ บอกคิดถึง โพซังค่ะ

จะบอกว่าไม่เครียดหรอกจ้า กินแหลกเลยล่ะ เพราะคราวนี้จะลดแบบกินสิ่งที่อยากกิน แต่ต้องผอมค่ะ

สุขสันต์วันหยุดนะคะ

โพจ๋า พิมได้รับเรียบร้อยแล้วนะคะ
ตอนนี้ ใจพอง ๆ เลย
เอาใจพิม มาใส่ใจโพเหมือนกันค่า

หวังว่าคุณโพจะสบายกายสบายใจดีนะคะ

have a nice day

สวัสดีวันอังคารค่ะ
ว่างๆ ไปกินข้าวเหนียวมะม่วงกันค่ะโพซัง
แต่มีข้อแม้ว่า กินได้วันละคำเท่านั้นค่ะ

สุขสันต์วันอังคารนะคะ
แปะๆๆๆ หัวใจและความคิดถึงค่ะ

โดย: Hachi_chan วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:13:07:58 น.

แปะหัวใจรายวันจ้ะ โพซัง
สุขสันต์วันพุธกลางสัปดาห์นะคะ อีกสองวันได้พักแล้ว เย้ๆ

ขออภัยค่ะ
คุณได้ทำการแปะ ทั้งหมดแล้วนะคะ
สามารถรับหัวใจได้ใหม่วันพรุ่งนี้นะคะ

ให้หมดใจวันนี้ แต่พรุ่งนี้ก็จะมีใจมาให้อีกน๊า

เทคแคร์

หวัดดีค่า โพซัง ซำบายดีบ่ หายไปนานเลย คิดแล้วว่างานคงยุ่งมากๆ นี่ผึ้งก็เพิ่งหายยุ่งค่ะ สัปดาห์ที่แล้วแทบไม่ได้นอน เด็กกวนให้อ่านวิจัยทั้งคืน เพราะต้องส่งเล่มแล้ว อ่านกันยันตี 4 (เรียงกันมา 11 คน) แฮงค์ไปเลยค่ะ ซัมเมอร์ก็มีสอนเหมือนกัน .. อยากมีปิดเทอมแบบคุณครูประถม มัธยมจังนะคะ ... แต่นอกจากสอนแล้ว ยังต้องทำอย่างอื่นอีก เพราะเบื้องบนท่านบอกว่า งานสอนเป็นแค่ 1 ใน 4 ของชีวิตการเป็นอาจารย์ คิดแล้ว.. เหนื่อย

วันหยุดขอให้พักเต็มที่ มีความสุขกับการได้พัก แล้วเรามาวุ่นวายกันต่อนะคะ คิดถึงค่ะ

ลืมบอก หมูสะดุ้ง ก็หน้าตาคล้ายๆ หมูหยอง คือฉีกเป็นเส้นฝอยๆ มีรสชาติหวานๆ แต่ออกเค็มมากกว่าหมูหยอง อ้อ มีเครื่องเทศคือพริกแห้ง กับใบมะกรูดเป็นเม็ดๆ แผ่นๆ กันเลย จะได้รสที่แตกต่างจากหมูหยองค่ะ แล้วก็ลักษณะเส้นจะกรอบๆ มากกว่าค่ะ เอาไว้กินกับข้าวต้มหรือโจ้ก ก็อร่อยค่ะ พอดีไม่ชอบหมูหยองที่มันหวานไปนิดค่ะ

สวัสดีค่ะคุณโพ แวะเอาลิงก์เฟซบุ๊กมาฝากค่ะ
ตอนนี้เล่นแต่เฟซอย่างเดียวเลยค่ะ แห่ะๆ

https://www.facebook.com/anchapattamakade

สวัสดีค่ะคุณโพ

ห่างหายกันไปนานเลยวันนี้เรากลับมาอ่านบล็อกเก่าๆ
ก็มาเจอคอมเม้นท์ของคุณโพ เลยวิ่งมาทักทายผ่านหน้าบล็อก
ไม่รู้ว่าคุณโพจะได้อ่านเมื่อไหร่นะค่ะ แต่ว่าอยากแวะมา
ส่งรอยทางเอาไว้ อยากบอกว่าคิดถึงนะค่ะ

โอ้ววว ขอโทษค่ะโพซัง ลืมปลดล็อค คิดอยู่ว่าโพซังหายไปไหนน๊อ ที่แท้แอบซุ่มอยู่ แปะข้อความไม่ได้นี่เอง ... ปลดล็อคเพื่อโพซังโดยเฉพาะนะคะ

ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ เปิดเทอมแล้ว วุ่นวายมากเหมือนกัน วันนี้ยังสอนคอร์สสุดท้ายของซัมเมอร์อยู่เลยค่ะ วันอังคารเปิดเทอมต้นภาคการศึกษาใหม่แล้ว ยังงงๆ ว่าปิดเทอมตอนไหนเนี่ย

หลักสูตรเปลี่ยนแปลงใหม่เหมือนกันค่ะ มึนๆ อึนๆ แถมเจอ TQF เข้าไปอีก งานเพิ่มขึ้นอีกเท่าตัว แทนที่จะมีเวลาไปเตรียมสอนได้เต็มที่เน๊อะ ... โชคดี ที่ปีนี้หมดภาระการบริหารแล้ว มีเวลาหายใจหายคอได้มากขึ้น สบายตัวสบายใจมากขึ้น ไม่งั้นเข้าวงจรอุบาทว์ เครียด--> กิน --> อ้วน เหมือนเดิมแน่ๆ

แถวนี้ก็ครื้มทุกวันเหมือนกันค่ะ จะพาน้องมะปราง (รถ) ไปอาบน้ำก็เกรงว่าน้องฝนจะเคือง เลยขมุกขมอมอยู่นี่ล่ะค่ะ

โพซังดูแลสุขภาพด้วยนะคะ งานหนักรออยู่ค่ะ คิดถึงเช่นกันค่ะ

ปล. บ่นมาได้เลยค่ะ ยินดีรับฟังนะคะ

สวัสดีค่า

เห็นแวะไปที่ blog อิเสี้ยว
ขอบคุณที่มาเยี่ยมเยียนและเตือนสติกันนะคะ
ติดตามกันต่อไปนะคะ อิเสี้ยวระวังสุดตัวเลย

:)

ขอบคุณนะคะที่แวะมาอ่านกัน :)