...โหยหา... ไม่ได้อัพบล็อคมาเกือบสองเดือนเต็มแล้วจ้า... ที่จริงก็ไม่ได้จากห้องทำงานรก ๆ ร้าง ๆ แห่งนี้ไปไหนเลยค่ะ ถ้าผู้มาเยือนสังเกตดี ๆ จะเห็นกองกระดาษกับหนังสือสุมอยู่ตรงมุมห้อง และใต้กองสมบัติบ้าเหล่านั้นคือร่างของฉันเอง ช่วงนี้อยู่ในโหมดวิญญาณใต้กองงาน เช้าขึ้นมาก็ก้มหน้าก้มตาอยู่กับงาน เงยหน้าขึ้นอีกทีก็ตอนหม่ำข้าวเที่ยง จากนั้นก็ก้มต่อแล้วก็เงยขึ้นอีกทีตอนสองทุ่ม เฮ้อ... กลับบ้าน... ชีวิตวนเวียนอยู่แบบนี้ทุกวันตั้งแต่ต้นปี จันทร์ถึงศุกร์ พอถึงวันหยุดสุดสัปดาห์ก็นอนไม่ลุกเลยค่ะ ยิ่งช่วงก่อนที่ Bloggang เกิดปัญหาเข้ายากเลยยิ่งไม่อยากเข้า พอช่วงนี้เปลี่ยน server ใหม่ เร็วปรูดปราด เข้าสะดวกหน่อยเลยถึงโอกาสโงหัวขึ้นจากกองงานมายังแป้นพิมพ์ ส่งเสียงร้องให้เพื่อนฝูงรับทราบว่ายังคงอาศัยอากาศบนโลกนี้หายใจอยู่ค่ะ ... ปีนี้น่าจะเป็นปีที่ดี เพราะนอกจากงานจะรุมตอมไม่ยอมปล่อยแล้ว อาการโรคซึมเศร้าก็มาเยี่ยมเยือนกันตั้งแต่ต้นปีเลยเชียว ยิ่งจมอยู่ใต้กองงาน เพื่อนมาหาก็ไม่เห็นตัว โทรมาฉันก็ไม่รับ (รับไม่ได้เพราะหาโทรศัพท์ตัวเองไม่เจอ ฮา) บ่อยครั้งเข้าก็เลยไม่มีใครติดต่อมา กลายเป็นว่าฉันโดนทอดทิ้งโดยปริตาและปริยาย... ซึ่งถือเป็นการดีเพราะในช่วงที่ฉันมีอาการซึมเศร้านั้น ฉันแทบไม่อยากเจอหน้าใคร ไม่อยากรับรู้รับเห็นอะไรทั้งสิ้น ความสนใจทั้งหมดวกเข้าสู่จุดศูนย์กลางของตัวเอง หมกมุ่นอยู่กับกิจกรรมซ้ำซากที่เกิดขึ้นอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน หากวันไหนงานเยอะก็ดีหน่อย เพราะไม่เหลือเวลาให้คิดอะไรมาก แต่ถ้าวันไหนงานน้อยหรือขี้เกียจทำงาน มีเวลาให้นั่งตาปริบ ๆ อยู่ท่ามกลางกองสมบัติบ้าแล้วล่ะก็ ความคิดงี่เง่าประดามีทั้งปวงก็จะอุบัติขึ้นในสมองอย่างห้ามไม่ได้... ความคิดหนึ่งที่ช่วงนี้คอยมาป้วนเปี้ยนกวนใจฉันอยู่เรื่อย ๆ คือ เพื่อนเก่า ๆ สมัยเรียนของฉันตอนนี้เขาอยู่ที่ไหนกันแล้วหนอ? ในบางครั้งที่เห็นนักเรียนมัธยมเดินเกาะกันมาเป็นกลุ่มใหญ่ เม้าท์แตกกันสนุกสนาน ยิ่งทำให้ฉันคิดได้ว่า นี่ฉันทอดทิ้งเพื่อน ๆ มานานเท่าไหร่แล้ว? และจะมีใครที่ยังคงคิดถึงฉันแบบนี้บ้างหรือเปล่า?... เมื่อก่อนเวลาใครจะแต่งงาน เขายังโทรมาแจ้ง ส่งการ์ดมาชวน แต่ปีที่แล้วนั้นเงียบเชียบ (มารู้ทีหลังว่ามีเพื่อนแต่งงานไปตั้งสามสี่คู่) พวกเขาคงลืมฉันไปหมดแล้ว ตอนนี้เพื่อนสมัยเรียนที่ยังติดต่อกันอยู่อย่างใกล้ชิดคือคนที่ย้ายถิ่นไปต่างแดน แม้ไม่ได้เจอหน้ากันมาเป็นสิบปี แต่เทคโนโลยีทางการสื่อสารก็ทำให้เราส่งความคิดถึงและความสุขถึงกันได้ราวกันอยู่บ้านติดกัน แปลกดีที่เพื่อนที่อยู่ในแผ่นดินเดียวกันกลับไม่เคยได้ติดต่อกันเลย... บางทีน่าจะเป็นนิสัยแย่ ๆ ส่วนตัวของฉันที่ไม่ค่อยจะแคร์ความรู้สึกของคนรอบข้างมากนัก คนที่อยู่ใกล้ ๆ มักได้รับผลกระทบจากฉันไปไม่มากก็น้อย และบางครั้งมันก็ทำให้พวกเขาเข็ดขยาดกับการมาคบค้าสมาคมกับฉัน น่าแปลกที่ฉันรู้ตัวเองดีในเรื่องนี้ แต่ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ โดยเฉพาะในช่วงที่จิตตก ผู้คนข้างตัวจะโดนหนักกว่าใคร ถ้าไม่โดนว้ากใส่แบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว ก็จะเจอเวอร์ชั่นเย็นชาเหมือนคนไม่รู้จักกัน และนั่นคงเป็นสาเหตุให้เพื่อนของฉันห่างหายไปทีละคนสองคน จนเดี๋ยวนี้เหลือให้นับคนได้ และที่เหลืออยู่ก็มีแนวโน้มว่าจะจากไปในอีกไม่ช้าเช่นกัน... ถ้าถามว่าเหงาไหม? คำตอบของฉันคือ "ไม่" ฉันไม่เคยเหงา แต่ฉันโหยหา... ชอบคำนี้จัง โหยหา... ใครหนอช่างคิดคำให้ได้อารมณ์ขนาดนี้? สำหรับฉัน คำว่า "โหยหา" มันให้ความรู้สึกของการ "ตะหงิด ตะหงิด" ในอารมณ์ มันเป็นความต้องการอะไรบางอย่างที่ไม่รุนแรงถึงขั้นลงไปนอนชักดิ้นชักงอจะเอามาเป็นของตัวให้ได้ แต่มันก็ทำให้เราอยู่ไม่สุขได้เช่นกัน... โปรดอย่าถามว่า ฉัน "โหยหา" อะไร? เพราะแม้แต่ตัวฉันเองก็ยังตอบไม่ถูก ฉันอาจกำลัง "โหยหา" เพื่อน? หรือกำลัง "โหยหา" คนรัก? หรือกำลัง "โหยหา" วันหยุดพักผ่อน? ...ไม่รู้สิคะ ตอบไม่ถูกจริง ๆ... ... ... ... กลับขึ้นไปอ่านอีกรอบก็ให้รู้สึกว่ามันเป็นบล็อคที่วกวนจริง ๆ ค่ะ สมองส่วนการเขียนคงเสื่อมไปแล้วเพราะช่วงนี้ใช้แต่สมองส่วนการอ่าน สงสัยต้องฝึกทักษะการเขียนใหม่เสียแล้ว (เป็นข้ออ้างในการหนีงานขึ้นมาอัพบล็อคให้บ่อยขึ้นกว่าเดิม ฮา...) ณ บัดนี้คงจะสายเกินไปแล้วที่จะสวัสดีปีใหม่สากลกับเพื่อน ๆ ที่มาเยี่ยมเยือน และคงจะเร็วเกินไปที่จะกล่าวสวัสดีปีใหม่จีนที่กำลังเดินทางมา เอาเป็นว่าแค่สวัสดีวันจันทร์ก่อนสิ้นเดือนแล้วกันนะคะ ท่านใดที่กำลังถังแตกอยู่ในตอนนี้ (รวมถึงตัวอิฉันด้วย) คงใกล้จะได้เวลาแช่มชื่นขึ้นมาแล้วค่ะ... เอ... หรือว่าไอ้ที่เรา "โหยหา" อยู่ตอนนี้ มันคือ "เงินเดือน" กันแน่หว่า??!! ... Happy Monday กันทุกท่านทุกคนนะคะ   Create Date : 29 มกราคม 2550 13 comments Last Update : 29 มกราคม 2550 11:13:50 น. Counter : 658 Pageviews. Share Tweet

ตอบบล็อคเก่าที่ดองข้ามปีจ้า คุณนิด : ตอนนี้งานโพยุ่งจนเลิกความคิดบ้าทำเค้กไปเลยค่ะ แฮ่... กว่าจะมีอารมณ์ทำใหม่อีกรอบก็คงลืมไปแล้วว่าหนก่อนทำพลาดอะไรไว้บ้าง แต่ถ้าออกมาดีจะไม่ลืมหิ้วไปฝากแน่นอนค่ะ... คุณพิม : อะฮ่า ตะแรกคิดว่าสิ้นปีจะมีคนมาขอ(ไปเป็นคนใช้) ปรากฏว่าเค้าไม่มาอ่ะค่ะ (สงสัยเปลี่ยนใจกะทันหัน) ฮี่ฮี่ ที่ทำตัวเป็นแม่ศรีเรือนไว้เลยเก้อ ตอนนี้เลยเปลี่ยนมาเป็นแม่ค้าไหดอง(งาน)แทนค่ะ คุณบัวริมบึง : แง... โพก็ยังเจียวไข่ไหม้อยู่เลยค่ะตอนนี้ เลยเปลี่ยนมาลองทำเค้กดูไงคะ เผื่อจะมีแววรุ่ง(ริ่ง)... คุณอัญ : แฮ่... เจ้าของบ้านกลับมาแย้วจ้า ช่วงนี้ไม่มีของติดมือไปฝากเลยค่ะ อย่าเพิ่งงอนกันนะคะ ขอบคุณมาก ๆ ค่ะที่แวะมาหาสม่ำเสมอ หนหน้ามาถ้าไม่เจอ ให้ไปลองขุดกองกระดาษมุมห้องดูนะคะ จะเจอดักแด้ไอ้โพนอนแบนอยู่ข้างใต้ค่ะ มายฮันนี่ : ได้ข่าวว่าตัดผมทรงใหม่เหรอจ๊ะตัวเอง? อยากตัดมั่งจัง แต่ตอนนี้ถังแตก บ่มีตังค์ไปจ้างเขาอ่ะค่ะ ฮือ... คุณนางฟ้าสีแดง : มาแล้วจ้า กลับมาแล้ว ไม่ได้หายไปไหน แค่กลายเป็นวิญญาณใต้กองงานเท่านั้นเองจ้า ขอบคุณค่ะที่ช่วยประกาศตามหาตัว ^^ คุณกุมภีน : ยังไม่ได้ซื้อเครื่องตีไข่เลยค่ะ ไว้มีเงินไปสู่ขอได้แล้วจะทำขนมไปฝากให้ลองชิมนะคะ คุณ Kofschip : ฮ่าฮ่า มันให้ความรู้สึกแบบนั้นจริง ๆ นะคะ หายอยากไปเป็นเดือน ๆ เลย คุณ brasserie 1802 : ขอบคุณสำหรับพรปีใหม่ค่ะ และขอให้ Happy ปีหมูเช่นกันนะคะ คุณแพท : ขอบคุณมากมายสำหรับดอกไม้และพรปีใหม่ค่ะ ขอให้ปีนี้เป็นปีที่ดีของคุณแพทเช่นกันจ้า คุณ ultraman seven : โห... พรถูกใจ ขอบคุณมากค่ะ ขอให้มีความสุขมาก ๆ เช่นกันนะคะ ขอบคุณเพื่อน ๆ อีกครั้งค่ะสำหรับพรปีใหม่ ขอให้ความปรารถนาดีทั้งปวงนั้นก่อให้เกิดกุศลอันส่งผลให้ทุกท่านประสบแต่ความสุขตลอดปีและตลอดไปนะคะ   โดย: Poceille 29 มกราคม 2550 11:31:02 น.

โหยหา..อืม..อ่านแล้วมันให้ความรู้สึกดีกว่าเหงาอีกนะค่ะเนี่ย   โดย: lovelyberry 29 มกราคม 2550 12:56:01 น.

ทานข้าวยังค่ะ   โดย: STAR ALONE (STAR ALONE ) 29 มกราคม 2550 13:14:54 น.

เป็นบล็อกที่สามารถมากๆ เลยนะคุณโพ เพราะว่าดองข้ามปี ดองทั้งบล็อก และดองทั้งตอบเม้นท์ แต่มาอ่านอีกทีก็ไม่มีความแตกต่างเลยค่ะว่าจะนานยังไง เพราะอ่านแล้วก็ยังยิ้มได้เหมือนเคย พูดถึงเรื่องเพื่อนๆ บางทีก็คิดนะค่ะว่า อยู่ไกลๆ นี่มันโหยหามิตรภาพและบรรยากาศเก่าๆ จังเลย อยากมากเลยค่ะที่จะได้เจอ ได้พูดคุยกันอีก เพราะว่าผ่านเมล์ ผ่านเน็ตมันก็ยังไม่ได้อารมณ์สมอยากเราสักทีน่ะคะ ... ---------------------------------------------------------- อ่านเม้นท์ที่ตอบแล้วขำก๊ากเลยนะค่ะ ไอ้หนังสือหนาตีหัวหนุ่มขึ้นรถ แต่ว่ายังไม่สำเร็จใช่ไม๊ค่ะ เพราะว่าอาจจะยังไม่ได้ลอง งั้นเดี๋ยวถ้ายังไงลองดูก่อนเผื่อคุณโพสำเร็จกับภารกิจนี้ นิดจะเปลี่ยนมาอ่านหนังสือหนาๆ ดูบ้างนะ 55+   โดย: JewNid 29 มกราคม 2550 14:32:43 น.

สวัสดี..ผมเองก็โหยหา บางอย่างอยู่เหมือนกัน... ... แต่ก็เชื่อว่า..ไม่ได้ถึงขนาดขาดไม่ได้.. ถ้าเราเข้มแข็งพอ ยาเสพติดของหัวใจ ก็ไม่มีจริงหรอกเน้อ.. .. ขอให้มีความสุข เงินเดือน อัพ ครับ...55   โดย: แร้ไฟ 29 มกราคม 2550 16:00:21 น.

มาคุ้ยๆ งมๆ หาเจ้าของบ้านค่ะ ช่วงนี้เกิดอาการไม่อยากอัพบล็อกเหมือนกันค่ะ คือรู้สึกว่าไม่อยากเขียนบันทึกยาวๆ ในช่วงนี้ เลยพาลให้ไม่อยากอัพบล็อกไปโดยปริยาย ตอนนี้นั่งรอผลอย่างเดียวค่ะ เรื่องใหม่ที่ว่าจะเขียน มีแววว่าจะได้วางพลอตใหม่อีกรอบ กับหาข้อมูลเพิ่มอีกหนึ่งกระบุง และฝึกปรือวิทยายุทธสักอีกสามร้อยกระบวนท่า งั่ม กี่เดือนจะเขียนเสร็จหว่า จุ๊บๆ ฝันดีนะคะเจ้าของบ้าน   โดย: อัญชา มะล็อกอิน IP: 124.121.189.51 29 มกราคม 2550 22:53:34 น.

แวะมาด้วยความ"โหยหา"เช่นกันนะคะ ขอบคุณที่แวะไปทักทายและยังไม่ลืมกันค่ะ   โดย: อพันตรี IP: 203.113.45.197 29 มกราคม 2550 23:19:15 น.

โหยหา ใครสักคนที่พูดคุย-รับฟังมั้งคะ และตอนนี้ก็มีคนรับฟังมากมายเลยค่ะ บล๊อกแก๊งค์น่ารักแบบนี้เอง คุณโพเข้ามาบ่อยๆนะคะ คิดถึงค่ะ   โดย: รักบังใบ 30 มกราคม 2550 3:00:22 น.

เอาทรงผมปัจจุบันมาให้ดูค่ะคุณโพ   โดย: อัญชา 3 กุมภาพันธ์ 2550 9:45:38 น.

วันนี้ได้วนมาสอนที่ ม.ค่ะ ค่อยยังชั่ว...แหกปากมาตั้งแต่เช้าเพิ่งได้พัก หุหุ...ขอแอบมาโหยหาด้วยคนนะคะ อืมม "โหยหา" เช่นกันค่ะ สับสนเหมือนกันว่า อะไรกันแน่ ... บางทีก็เหมือนกำลังรอคอยอะไรสักอย่าง...แต่งานยุ่งๆ ทำให้ไม่ทุกข์ไม่ร้อนกับเรื่องราวของจิตใจมากนัก...แม้พอมีเวลาบ้าง เพื่อนเก่า (ความเหงา) ก็ไม่ได้มาทักทายเช่นเคย...ไม่ได้เหงาอะไร...แต่ก็ตอบไม่ถูกว่า รอคอยอะไร...คนรักเหรอ...มันผ่านจุดนั้นมาแล้วนี่นะ...เพื่อน...ก็เฉยๆ นะคะ ... อาจจะเป็นเพราะว่าได้หลุดออกจากวงโคจรไปหลายปีแล้ว ตั้งแต่ไปญี่ปุ่น ...เงินเดือน อืมมๆๆๆ ไม่ค่อยเท่าไร เข้าบัญชีมา มันก็หายไป เหมือนเดิม วันหยุดพักผ่อน อืมมม อันนี้มีส่วน แบบว่าอยากนอนตื่นสายโด่งซักกะวันเหมือนกัน สรุปแล้ว...คาดว่าเราจะความรู้สึกเดียวกันนะคะ... ... เอาเป็นว่า...ความรู้สึกโหยหา มันดูน่าถวิลถึงนั่นเอง นะตัวเอง....จุ๊บๆๆ คิดถึงนะจ๊ะ   โดย: Hachi_chan 3 กุมภาพันธ์ 2550 16:00:34 น.

ตอบกระทู้ยู้ฮูคร้าบ :: คุณ lovelyberry : คิดเหมือนกันเลยค่ะ ไม่เหงา แต่โหยหา คล้าย ๆ ไม่รัก แต่คิดถึงนะคะ คุณ STAR ALONE : ทานแล้วคร้าบ ขอบคุณมากค่ะที่แวะมาถามไถ่ คุณนิด : ฮิฮิ ยังค่ะ ยังไม่เคยลองฟาดหัวใครจริง ๆ เพราะต้องซ้อมมือก่อนค่ะ ไม่งั้นอาจฟาดตายคามือได้ แทนที่จะได้หนุ่มกลับจะได้คดีติดตัวแทนค่ะ แฮ่... คุณแร้ : อืม... ยาเสพติดหัวใจ ชอบคำนี้จังค่ะ ว่าแต่ ถ้าเสพติดไปแล้ว จะไปเลิกที่ไหนได้ล่ะคะเนี่ย? คุณอัญ : เหอเหอ คุ้ยเจอไหมคะ? ได้ข่าวแว่ว ๆ มาว่าคุณอัญมีข่าวดี ฮิฮิ ยินดีด้วยจ้าที่จะมีงานวางแผงอีกงานแล้ว จะรอดูปกนะคะ คุณอพันตรี : ขอบคุณที่แวะมาโหยหาด้วยกันนะคะ คุณรักบังใบ : จะพยายามเข้ามาให้บ่อยขึ้นค่ะ แม้ไม่มีเรื่องมาอัพ ก็จะหาเรื่องไปอ่านบล็อคคนอื่นค่ะ คุณอัญ (อีกรอบ) : กิ๊ด กิ๊ด อยากตัดผมมั่งจังฮับ ตอนนี้ยาวรกรุงรังมาก มายฮันนี่ : อืม... หนหน้าเรามา "โหยหิว" ด้วยกันดีกว่าเนอะตะเอง (หาเรื่องกินข้าวด้วยกัน อิอิ) ช่วงนี้โพก็พยายามทำตัวยุ่ง ๆ อยู่เหมือนกันค่ะ จะได้ไม่คิดมากจนเกินไป ความโหยหามันจะได้ไม่พัฒนาไปถึงขั้นเหงา เพราะเมื่อถึงขั้นนั้นแล้วรักษาลำบากเนอะ... คิดถึงเช่นกันจ้า จ๊วบ จ๊วบ   โดย: Poceille 3 กุมภาพันธ์ 2550 18:32:45 น.

คนเราก้องี้แหละคนเราก้องี้และ   โดย: ตาล IP: 124.121.187.157 20 ธันวาคม 2550 13:27:03 น.

อยากกำนแต่ไม่ชวนนิก้อเลย"โหยหิว"   โดย: คิคุจัง IP: 124.121.187.157 20 ธันวาคม 2550 13:29:55 น.