Bloggang.com : Coucou Bamboo : โกโก้...หมาน้อยที่แสนดี (ตอนจบ)

โกโก้...หมาน้อยที่แสนดี (ตอนจบ)

หลังจากที่เราได้โกโก้มาเลี้ยงดู ครอบครัวของเรามีสีสันเพิ่มขึ้น แต่ด้วยระยะเวลาที่ผ่านพ้นไป เราและน้องๆในบ้านเริ่มโตขึ้น มีหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบมากขึ้น โดยเฉพาะเรื่องเรียน

และแล้วเวลาก็ผ่านพ้นไป จากที่เคยเป็นเด็ก โกโก้ก็โตเป็นสาวเต็มโต และเริ่มแก่ไปตามวัย ว่ากันว่าสุนัขหนึ่งปีเทียบเท่ากับคนอายุเจ็ดปี เราและน้องๆไม่ได้มีโอกาสอยู่กับโกโก้ตลอด เพราะตอนเรียนก็ต้องไปอยู่หอได้เจอแค่วันหยุดสุดสัปดาห์

กาลเวลาผ่าน ทุกคนแยกย้ายกันไปทำงานและทำตามความฝันของตัวเอง จริงๆแล้ว พวกเราไม่ได้ทอดทิ้งโกโก้เลย ทุกคนยังรักและเป็นห่วงเหมือนเดิม แต่โกโก้อาจจะไม่เข้าใจกับความเปลี่ยนแปลง ระยะหลังๆ เตี่ยกับแม่ดูแลโกโก้แทนพวกเรา แต่ทุกครั้งเวลาที่เตี่ยกับแม่ต้องออกไปทำงาน โกโก้ต้องอยู่ในบ้านตามลำพัง มีบางครั้งที่เตี่ยจะพาไปด้วย

ด้วยเหตุนี้เอง โกโก้คงเหงาและส่งผลให้ตรอมใจ กินข้าวได้น้อยลง ประจวบกับอายุที่มากขึ้น การเคลื่อนไหวก็ช้าลง โกโก้เริ่มเจ็บออดๆแอดๆ ในที่สุดเตี่ยกับแม่เลยตัดสินใจส่งโกโก้ไปอยู่กับน้องสาวของเราซึ่งมันคิดว่า นี่แหละคือเจ้าของตัวจริง เพราะมันติดน้องสาวเรามากๆ

ตอนที่น้องสาวเรารับโกโก้ไปอยู่ด้วย โกโก้ผอมมาก จากน้ำหนักสิบสามกิโล เหลือเพียงแค่สี่กิโล น้องเราพยายามเลี้ยงโกโก้อย่างดี พาออกกำลังกาย จนกลับมาเกือบเหมือนเดิม โกโก้อ้วนขึ้น ขนสวยขึ้น ดูมีความสุขมากขึ้น ทุกอย่างกลับมาสู่สภาพปกติ

แล้วจู่ๆวันหนึ่ง โกโก้ก็ไม่ยอมเดิน ไม่ฉี่ ไม่อึ เวลาลุกแล้วก็ล้ม ไม่มีแรง ทานข้าวเองไม่ได้ ต้องพยายามป้อน และก็ให้น้ำทางสายสลิง ดูอาการไม่ดี น้องเราเลยต้องพาไปหาหมอ

แต่ความที่เป็นหมู่บ้านเล็กๆในชนบท ไม่มีโรงพยาบาลสัตว์ น้องเราต้องขี่รถด้วยทางระยะไกลเพื่อพาโกโก้เข้าเมืองไปหาสัตวแพทย์ หมอเช็คอาการขั้นต้น บอกว่าเป็นโรคตับ หมอฉีดยาและขอเจาะเลือดไปตรวจ ช่วงที่เจาะเลือด โกโก้มีเลือดน้อยมาก โดยเฉพาะเม็ดเลือดแดง กว่าจะรู้ผลก็อีกสองชั่วโมง หมอให้พาโกโก้กลับไปรอผลที่บ้านและแนะนำให้ทำใจ เพราะอาการอาจจะยากเกินเยียวยา ที่ร้านหมอไม่มีที่พักค้างคืนด้วย ตอนกลับมาถึง อยู่ๆโกโก้ก็คอแข็ง เกร็งไปหมด ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น น้องเราทำอะไรไม่ถูก พยายามเรียกจนโกโก้ปกติ

สองชั่วโมงผ่านไป หมอบอกว่าโกโก้เป็นมะเร็งในเม็ดเลือดและคงอยู่ได้อีกไม่นาน น้องเราพยายามใช้ช่วงเวลาที่เหลืออยู่กับโกโก้ให้ได้มากที่สุด อุ้มโกโก้ออกไปเดินเล่นกลางทุ่งนา ชมดาว เล่าเรื่องราวต่างๆให้โกโก้ฟัง พอปล่อยโกโก้ลงเดินที่พื้น อยู่ๆโกโก้ก็ล้มหน้าทิ่มไป น้องเราอุ้มขึ้นมาอีกครั้ง โกโก้ก็ตื่นขึ้นมา สงสัยจะหน้ามืด

ก็เลยพากลับมาบ้าน และก็ลองปล่อยให้เดินเข้าบ้านเอง ปรากฏว่าวูบไปอีก คราวนี้น้องตกใจมาก ก็เลยอุ้มเข้าไปนอนในบ้าน ตอนนั้นเป็นเวลาที่เศร้าสลดจริงๆ น้องพูดกับโกโก้ว่า ถ้าไม่ไหวก็ให้ไปเถอะ ไม่มีอะไรต้องกังวล หลับให้สบาย เท่านี้แหละ โกโก้ก็หลับตาลงและจากพวกเราไปอย่างไม่มีวันหวนกลับมา

แต่คืนนั้น ก่อนที่น้องสาวเราจะบอกให้พวกเรารู้ ก็มีเรื่องแปลกๆเกิดขึ้น

ตัวเราซึ่งอยู่อเมริกา ณ ตอนนั้น เรากำลังแปรงฟันในห้องน้ำ อยู่ๆก็ได้ยินเสียงหมาเห่าเหมือนยืนอยู่ข้างๆ ได้ยินครั้งแรกเราก็ก้มลงไปมอง สงสัยว่าเสียงหมาที่ไหนเห่าใกล้จัง ก็ไม่ได้คิดอะไร พอหันกลับไปแปรงฟันต่อ ก้ได้ยินเสียงหมาเห่าอีกแล้ว เสียงคุ้นๆมาก เราเริ่มใจคอไม่ดี พอเดินกลับเข้าห้องและเช็คที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ ก็ได้รับข้อความจากน้องสาวว่าโกโก้จากไปแล้ว ตอนนั้นพูดอะไรไม่ออก ร้องไห้โฮเลย

ส่วนน้องชายเราที่อยู่กรุงเทพ ก่อนที่จะรู้เรื่อง คืนนั้นน้องนอนอยู่ก็ได้ยินเสียงเหมือนหมากินน้ำจากจานข้าวหมา ก็เอะใจว่าเสียงเหมือนโกโก้เลย น้องคิดว่าสงสัยน้ำในตู้เย็นไหล หรือน้ำในห้องน้ำ เลยเดินไปดู ไม่มีอะไรผิดปกติ พอรู้ข่าวก็คิดว่าโกโก้ต้องมาบอกลาแน่ๆเลย

หลังจากโกโก้ตายไป ทุกคนได้ฝันถึงมันตลอด จนกระทั่งคืนหนึ่งน้องสาวเราฝันเห็นโกโก้ โกโก้มาเล่นกับน้องสาวเราในบ้านอย่างสนุก แล้วก็มีผู้ชายเดินมาเรียกโกโก้ให้กลับบ้าน ผู้ชายคนนั้นบอกน้องสาวเราว่าไม่ต้องเป็นห่วง เค้าจะเป็นคนดูแลโกโก้ต่อไป หลังจากนั้นก็ไม่มีใครฝันถึงโกโก้อีกเลย ป่านนี้โกโก้คงได้เจ้านายคนใหม่ที่น่ารักและใจดีอย่างพวกเรา

ขอให้โกโก้หลับสบายและมีความสุข และสักวันเราคงได้พบกันอีกครั้ง

Create Date : 09 เมษายน 2553

Last Update : 17 มิถุนายน 2553 13:35:14 น.

4 comments

Counter : 1252 Pageviews.

อ่านเรื่องตอนจบขอโกโก้ แล้วแอบเศร้า+ซึ้งใจตาม

จำได้ว่าอ่านตอนหนึ่งมาตั้งนานแล้ว แต่ไม่ได้เข้ามาอ่านตอนจบ เพิ่งมีโอกาสเข้ามาอ่านครับ

โดย: bite25

วันที่: 17 มิถุนายน 2553 เวลา:21:25:58 น.

นี่เเหละเป็นอีกเหตุผลนึงที่เราไม่อยากเลี้ยงหมา :(

กลัวการจากลา

โดย: lovelylk

วันที่: 18 มิถุนายน 2553 เวลา:15:45:28 น.

คิดถึง และก็คิดถึง ไม่มีคำไหนจะอธิบาย เพราะอ่านกี่ครั้งก็น้ำตาไหลทุกที

โดย: น้องอ้อ IP: 125.26.202.205 วันที่: 22 มิถุนายน 2553 เวลา:16:20:58 น.

อ่านไปเราก็อินไปด้วย เศร้าจังแต่ก็ซึ้ง หมาแสนรู้คงรักไผ่และครอบครัวมาก ๆ เรากับคนที่บ้านก็เคยเลี้ยงหมามาเยอะ แต่ไม่เคยมีความผูกพันแบบนั้นเลย

โดย: Pook IP: 110.175.11.252 วันที่: 12 พฤศจิกายน 2553 เวลา:23:09:01 น.