ออกไปหลั่นล้า ครั้งแรกในชีวิต

เจ้านายคงเห็นว่าฉันเพิ่งเกิด ตัวเล็กนิดเดียว ต้องให้เวลาฉันสักพักสำหรับดื่มนมแม่ เพื่อให้ร่างกายแข็งแรง มีกล้ามเนื้อ พอที่จะเริ่มเดินเร็วๆได้ จึงสามารถพาฉันออกจากกรงไปอุ้มเล่น วิ่งเล่น เหมือนที่ทำกับแม่ฉัน ผ่านไปเกือบสองเดือนที่ฉันมีชีวิตอยู่แต่ในบ้าน ในกรง ไม่เคยได้ออกไปไหนเลย อากาศข้างนอกยังคงหนาวจับใจ เต็มไปด้วยหิมะหนาบางตามจุดต่างๆ ฉันเฝ้าฝันว่า สักวันหนึ่งฉันจะมีโอกาสได้ออกไปเชยชมความงามนอกบ้านกับเค้าบ้าง และแล้ววันหนึ่ง เจ้านายก็จับฉันใส่กรงเล็กฉบับพกพา ฉันได้แต่งวยงงและรู้สึกอึดอัดกับพื้นที่กรงที่เล็กเหลือเกิน แต่...เอ๊ะ...นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับฉันกันแน่ เจ้านายพาฉันออกเดินทางไปข้างนอกเป็นครั้งแรก ข้างนอกหนาวกว่าในบ้านเป็นสิบเท่า และเจ้านายก็พาฉันขึ้นรถไป รถวิ่งเลี้ยวไปเลี้ยวมา ทำให้ฉันเวียนหัวไปหมด ฉันสงสัยจังว่าเจ้านายจะพาฉันไปไหน ในที่สุดก็ถึงจุดหมาย เจ้านายพาฉันมาที่บ้านของใครสักคนที่หลังใหญ่กว่าที่ฉันอยู่ พอฉันเข้าไปในบ้าน มีผู้ใหญ่สองคนกับเด็กสาวอีกสองคนเข้ามารุมล้อมรอบกรงฉัน และมีท่าทีตื่นเต้นดีใจเหมือนไม่เคยเห็นฉันมาก่อน และจู่ๆเจ้านายก็ลาจากไป ทิ้งฉันไว้เพียงลำพัง เด็กน้อยสองคนอุ้มฉันออกมาเล่น นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ออกมานอกกรง และถูกปล่อยให้เดินวิ่งอย่างอิสระ ฉันตื่นเต้นมาก ไม่รู้จะไปทางไหนดี มีข้าวของวางเกลื่อนเต็มไปหมด แอบสงสัยว่าบ้านมนุษย์ทำไมรกอย่างนี้ ตามสัญชาตญาณของฉัน ฉันจะชอบเดินๆวิ่งๆไปทั่ว และไม่ชอบให้คนมาจับหรืออุ้มฉันนานๆ แต่เด็กน้อยสองคนนั้นคงไม่เข้าใจ พวกเขาพยายามไล่จับฉันตลอดเวลา ยิ่งไล่ ฉันก็ยิ่งหนี พอจับฉันได้ก็อุ้มฉัน หอมฉัน บีบฉัน จนหายใจแทบไม่ออก ฉันจะเฉามือตายก็วันนี้แหละ เจ้านายคงบอกพวกเขาว่าอย่าลืมให้ขนมฉันกินบ้าง "บ้าง" ในที่นี่คือนานๆครั้ง ไม่ใช่ถี่ๆ พวกเขาคงเข้าใจผิด เลยให้ขนมฉันกินทั้งวัน ขนมของฉันก็คือลูกเกดนั่นเอง ฉันได้กินลูกเกดทั้งวัน ตอนแรกๆก็ดีใจที่มีขนมกินตลอดเวลา แต่พอถูกยัดเยียดให้กินเยอะๆก็ไม่ไหวเหมือนกัน ไม่อยากกินลูกเกดไปอีกนานเลย เด็กน้อยสองคนคงหลงกับความน่ารักของฉัน เล่นกับฉันแบบไม่ยอมพักเลย ฉันก็ชอบเล่นกับเด็กๆนะ แต่ถ้าเล่นกันขนาดนี้ ฉันไม่ไหวเหมือนกัน ฉันก็ยังเป็นเด็ก อยากดื่มนม อยากนอนตามประสา คิดอย่างเดียวว่าอยากกลับบ้าน แล้วยังไงนี่ เจ้านายทิ้งฉันไปไหนเสียแล้ว ฉันหมดแรง เลยไปหลบมุมอยู่ใต้ตู้ ไม่ให้เด็กๆจับฉันได้อีก เผลอหลับไปอย่างอ่อนแรง พอรู้สึกตัวอีกที ก็มีคนมาอุ้มจับฉันใส่กรงเล็กนั่นอีกครั้ง ฉันอยู่ในกรงเล็กไม่นานนัก ฉันก็เหลือบไปเห็นหน้าเจ้านาย ไชโย...เจ้านายกลับมาหาฉันแล้ว คงมาช่วยพาฉันออกไปจากที่นี่ ฉันอยากกลับบ้าน อยากไปเจอหน้าแม่กับน้องแล้ว เหนื่อยเหลือเกิน บรรยากาศข้างนอกมืดสลัว ฉันหลับสนิทระหว่างทางกลับบ้าน ประสบการณ์ออกเที่ยวครั้งแรกของฉัน ช่างเหนื่อยเหลือเกิน ไม่เอาแล้วเด็กน้อย เล่นกับฉันเหมือนฉันเป็นตุ๊กตา ฉันอยากจะตะโกนพร้อมกับเสียงสะท้อนกลับดังๆว่า : "ฉันไม่ใช่ตุ๊กตา ตา ตา ตา ตา...แต่ฉันคือชินชิลล่า ล่า ล่า ล่า ล่า"

Create Date : 16 สิงหาคม 2554		3 comments
Last Update : 16 สิงหาคม 2554 6:24:50 น.
Counter : 388 Pageviews.
Share Tweet