แวะมาเยี่ยมชม บีจีน้ำทะเลและกล่องคอมเม้นท์สวย Like ครับ

"มิตรภาพงดงาม..มองอะไรก็สวยงามค่ะ"
..................................

-- วันนี้ย้ายของในบ้านเหมือนงานหนัก..แต่มีแม่บ้านมาช่วย ๖ ช.ม. ๔๐๐ บาท
-- ทานข้าว ไป ๒ มื้อ..เย็นนี้ผัดผักกาดขาวแบบซอยละเอียดใส่เบคอนทอดกรอบสับเป็นชิ้นเล็กๆ
-- แบบว่าใส่ให้เพื่อความหอม ก็พอค่ะ
-- จะทานค่อยผัด ไม่หิวก็อย่าผัดเพราะมีแคตาลูฟเตรียมไว้แล้ว ๑ กล่อง
-- ถ้าไม่ได้ไปเที่ยว หรือไม่มีเพื่อนมาบ้าน ทานอะไรก็ไม่อร่อย อ่ะ

......................................

แวะมาเยี่ยมยามค่ำ...สวัสดีครับ

มาทานมื้อค่ำเป็นเพื่อนด้วยนะครับ

"ยินดีร่วมโต๊ะค่ะ"....แต่

-- หลับไปตอนโพสข้อความเสร็จ...(แอร์มันเย็นไปหน่อยค่ะ)
-- ตื่นมา ๑๙.๒๕ น....หมดเวลาทานค่ะ...
-- ไล่อ่านกลอนในเวป และใน Facebook ...เจอคนยั่ว..เลยยั่วกลับ
-- แบบว่ารู้สึกกันค่ะ...แฟนเค้าชื่อคุณมนัส...
-- เลยลงเพลง ((((มนัสจัง)))) ซะเลย..ของคุณอ้อม สุนิศา ค่ะ..เปิดฟังนะจ๊ะ



((((มนัสจัง))))

"ไม่ต้องห่วง"...ทวงถาม.ยาม.อกหัก
ไม่กระอัก.เลือดล้น.ให้คนเห็น
ไม่น้ำตา.น้ำตก.อกกระเซ็น
มันก็เป็น.ของมัน.........."ดันทุรัง"

(มัน)..ช่าง รื่นรมณ์...โสมนัส ถึง ใจ
มันยิ้ม มันแย้ม มันร่าเริง..มัน เบิกบาน มาก-มาย
กินดี อยู่ดี นอนก็ดี.....มันก็ดี ทั่วไป
คนมันสุขใจ..... ทำอะไรก็สุขใจ.......๐
มันชื่น ไปหมด............๐
สุดแสนสดใส.....จะทำอะไร ยังไง.ขนาดไหน....ก็ เป็น ดี......

-- คงจะเป็น.เช่นนั้น.ช่วงวันว่าง
-- อยากว่าจ้าง.สานต่อ.ถ้าพอไหว
-- ฉันต้องอยู่.ให้ห่าง.เธออย่างไร?
-- ทำเพื่อใจ.เธอเชื่อม.เอื้อมทุกวัน
........................

แวะมาเยี่ยมยามค่ำคืน...หลับฝันดีครับ

ลูกชายมากอด..แล้วตบหลัง..อึก..อึกๆๆ
"สุขสันต์วันพ่อ..คับแม่"
เฮ้ยยยย....- (แต่ก็.ดีเหมือนกัน รับไว้ทั้งสองตำแหน่ง)

..........อยากยินสักคำเบาๆ.........



..........คง..แค่แวะมาพัก(ใจ)...........



...ต้องทำใจ.ว่ามันจบ...เพราะเธอไม่คบต่อ.....



>>> รัก คิดถึง และ ห่วงใย <<<

๐ ยังลอยคอ-รอคอย-แม้น้อยนิด
รู้เพียงคิด.ยากหวัง-ได้ดั่งหมาย
เป็นผีเสื้อ-เหลือสั้น-รอวันตาย
กับเรื่องราว-หลากหลาย-ระหว่างเรา

๐ ความคิดถึง-ห่วงใย-ไปกับรัก
ตอกสลัก-ตรึงไว้-ทำให้เศร้า
ความทดท้อ-รอวัน-ยากบรรเทา
จะบางเบา-ด้วยเพลง-บรรเลงครวญ

...การเดินทางระหว่างเรา...

ฉัน...จะยังไปต่อ..ไม่ขอหยุด
เธอ...สิ้นสุดความฝัน..นั้นละหรือ?
ฉัน...จะไม่ครวญคราง..หรือวางมือ
เธอ...ยังคือที่หนึ่ง..ถึงที่สุด!!

หัวใจยอมปวดร้าว..เมื่อท้าวความ
เมื่อนิยามยวนตา..มาสะดุด
ด้วยมิอาจกระทำคือ..การยื้อยุด
ทางเร่งรุดอีกหมื่นลี้..ที่ต้องไป........๐

....................................

......ลองเขียน+แก้ไข+อีกรอบค่ะ.......

...กลับมาเยือน เรือนผุ ฝากรุเก่า
...หลืบซอกเสา แต่ก่อน เคยซ่อนหา
...ไม้เถาเลื้อย รุงรัง เต็มหลังคา
...กลิ่นเชื้อรา ตองตึง หึ่งแมลง

...รั้วกระถิน ริมคลอง ใกล้กองถ่าน
...สูงตระหง่าน บังอับ จนดับแสง
...ภาพบนแคร่ แม่จักตอก น้องปอกแตง
...นาทุกแปลง ดูดี กว่านี้เชียว

...หน้าน้ำหลาก ปลาเต็มบ่อ รอเป็นเหยื่อ
...มิเคยเบื่อ เตรียมยุ้ง ทุ่งเริ่มเขียว
...แต่เพราะความ มักใหญ่ แต่ฝ่ายเดียว
...ลืมคมเคียว เป็นทาส รักชาติไทย

...จดจำนอง นาแม่ ไปแห่แหน
...ไม่รู้แผน ซ้อนแผน ของฝ่ายไหน
...ปลุกเร้าลูก ทุกเมื่อ ให้เชื่อใจ
...ตกกระได พลอยโจน ตะโกนตาม

(...ช่วยต่อต้าน บ้านเมือง แสนเคืองขุ่น)
(...ไม้ปัดฝุ่น คลุ้มคลั่ง ตั้งคำถาม)
(...เมื่อไหร่ถึง จะคิดเอง บรรเลงความ)
(...เลิกลวนลาม สถาบัน ปั่นให้งง)

........๘/๑๒/๒๕๕๕......

...การต่อสู้ ชนเมือง แสนเคืองขุ่น
...ปัดดินฝุ่น สำรอก กรอกใส่หัว
...ในสังคม สงคราม แห่งความกลัว
...ต้องทำตัว เหนือธรรมดา แห่งสามัญ

...วันนี้ลูก เป็นกวี ใช่ดีเด่น
...แต่พร้อมเข่น ฆ่าอธรรม สองกำปั้น
...ปลุกนายทุน ให้ตื่น แม่ตื้นตัน
...เมื่อถึงวัน โฉนดเก่า ลูกเอาคืน
...............................................................
ปรกติ..แทบไม่เคยเลยสักครั้ง..ที่ต้องเตรียม-แต่ง-ร่าง-กลอนเก็บไว้..เพราะความรวดเร็วใจร้อน..จึงเขียน(พิมพ์)หน้าจอแล้วโพสลงเลยมาตลอด แต่ครั้งนี้..อยากเขียนเพื่อใครคนหนึ่งซึ่งเขาภูมิใจเรา จึงจำเป็นไม่อยากให้ท่านผิดหวังและ..ที่สำคัญในการเขียนกลอนคือ..
........."คำ..ทุกคำ..ต้องทำงาน"........
..."จิ๋มต้องคุมคำ อย่าให้ความมาคุมคำเรา"...
.....................................
*** สองประโยค ของพี่วรภ วรภา นักเขียนที่มากความสามารถและได้รับรางวัลในผลงานมาแล้วค่ะ

....เริ่มรู้ว่าตัวเรามัน"คนเมือง"
.......จะเขียนอะไรเกี่ยวกับชนบท..ก็สื่อออกมาไม่ได้ดี..มันขัดหูขัดตา..แบบว่า"มันไม่คือ"
.......อยากมีสติเขียนกลอนดีๆ..มีคอนเซ็ป..มันช่างยากยิ่ง..แต่ชอบฝืน..จึงเป็นเช่นนี้แล
.......รับปากครูวีระ..ว่าจะฝากกลอนไปลง..หาเรื่องสร้างปัญหาให้ใจตัวเองจนได้
.......เซ็งส์ส์ส์...จั่งหู้ !!

สวัสดีตอนดึกๆ ค่ะ
รู้สึกว่าเวลาแต่ละปีๆ ผ่านไปไวนะคะ
อาจเป็นเพราะนั่งนับแต่วันเงินเดือนออก อิอิ
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

แวะมาเยี่ยมในวันหยุด...สวัสดีครับ

มีความสุขกับวันหยุดพักผ่อน นะครับ

สวัสดียามค่ำครับ

--ขอบคุณ นุ่น
--ขอบคุณ mp5
--ขอบคุณ พี่ก้อนเงิน

--ขอบคุณความ.อบอุ่นไอ.ที่ให้กลับ
--ขอบคุณคับ.มวลมิตร.ที่"คิดถึง"
--กำลังใจ.ให้มา.ช่างตราตรึง
--สักวันนึง.จะตอบแทน.แสนแสนเท่า อิอิ

(แต่วันไหน...ไม่บอก อิอิ)

แวะมาบอกว่า คืนนี้หลับฝันดี ราตรีสวัสดิ์ครับ

...+_+...
...ปรารถนา.แห่งใจ.ดุจไฟฟ้า
...เปิดสวิท.แจ่มจ้า.เห็นฝ้าไฝ
...อยู่ดีดี.วงจรลัด.ต้องตัดใจ
...หาทางไป.ในความมืด.อย่างยืดเยื้อ

...เธอไปทาง.ฉันไปทาง.อย่างถนัด
...หาทางตัด.ไม่พร้อม.ซ่อมที่เหลือ
...ไฟในฝัน.สัญญา.ถูกทาเกลือ
...ปรารถนา.ลอยเรือ.ไปตามลม

......ฯลฯ......

สวัสดียามค่ำคืนครับ

หวัดดีครับบุษบาฟาร์

ได้ข่าวว่าสหายในโลกไซเบอร์หายไปแบบไม่เข้าใจกัน
ครูดิ่งเลยต้อง "ไม่หาย"...มาทักทายแบบเข้าใจเด๊อ
หมู่นี้ยังยุ่งยิ่งพอประมาณ ทั้งสังขารยังยุบๆพองๆ
เข้ามาแวะแต่บ่ได้ทิ้งนามบัตรไว้เน้อ

แปลกใจเล็กน้อยที่ลูกชายมาตบหลังวันพ่อ...
อ่านกลอนสำนวนยังกะสาวโสรดดดดแน่ะ 5555 เอื๊อก

แวะมาเยี่ยมและส่งกำลังใจไปให้คุณfarในยามค่ำคืนครับ

"ครูดิ่ง"..ขา..สวัสดีค่ะ
-- ทำครูหลงกล..เอ้ย!...หลงกลอน...อิอิ
-- แล้วสมญานาม...บุษบาฟาร์..ต้องขอคืนด้วยหรือเปล่าคะ?
-- ไม่ได้เป็น นางสาวบุษบา..ของครูแล้ววว 1.gif>
-- ยังไง..ครูช่วยแวะ..มาบ้างนะคะ..
-- อ้อนไว้ก่อน...พ่อสอนไว้ค่ะ อิอิ..(โทษพ่ออีกต่างหาก)
--
-- ด้วยรักและเคารพ..นะคะ +

**mp5**

-- สวัสดี..เช้า-สาย-บ่าย-ค่ำ-..ค่ะ
-- ขอบคุณที่แวะเวียนมาให้"กำลังใจ"สม่ำเสมอนะคะ
-- คืนนี้มีงานต้องทำให้สำเร็จ..แล้วค่อยคุยใหม่นะคะ

ขอถามไถ่ ใจความ ที่ถามถึง

ขอความถึง ใจจึง คนึงหา

ขอความรัก ที่ให้ เคยนำพา

ขอให้พา เป็นแรงใจ ให้ข้าที.

ลมหนาวเยือน เตือนใจ ให้คิดถึง

ใจคำนึง ถึงเธอ ที่ใฝ่หา

ลมหนาวเยือน เตือนใจ ทุกครั้งครา

เตือนใจว่า ยังคิดถึง มิเคยลืม.

ฝากฟากฟ้า ฝากดาว ฝากลมหนาว

ฝากถึงคราว ที่เรา เคยร่วมฝัน

ฝากใจไว้ ว่าจะรอ กันและกัน

ฝากให้ถึง วันนั้น วันที่รอ.

แม้นเวลา ที่เหลือ แม้นน้อยนิด

แต่ความคิด ไม่นิด ไม่น้อยเหลือ

แต่ละเสียว วินาที ที่จุนเจือ

มีไว้เพื่อ ใครคนหนึ่ง ที่เฝ้ารอ.

ขอขอบพระคุณท่าน มากๆครับ ขอให้ท่าน ประสบ ผลสำเร็จ ดั่งที่ท่านหวัง ในเร็ววัน ครับผม

ผมขอลง ห้องท่าน ถึงเธอ นะครับ "นางกลางฝน" ครับผม

ท่านอังกาบ..

รีบไปธุระก่อนนะคับ ด้วยความนับถือค่ะ

แวะมาเยี่ยมยามค่ำคืน...หลับฝันดีครับ

แวะมาสุขสันต์ วันโลกแตกน่ะครับ

ขอบคุณ **mp5**
ขอบคุณพี่ ๑๐๐๐ วัตน์...นะคะ



......."หลับตา"....คุณชรัส เฟื่องอารมย์.........

(((รายชื่อ..ผู้เข้ารอบประกวดกวีนิพนธ์ ณ วีระสโมสร)))

1,2,3,4,6,9,14,15,16,17,18,19,27,28,33,36,37,38,41,42,44.45,49,50,51,56,59,60,62,63,64,67,70,71,72,76,77,79,80,81,83,84,85,89,90,92,96,97,98,102

พจนันท์..ขุนโจน..กวีศิลป์..สมพงศ์..สุรัสวดี..เจี๊ยบ..กิตาบี..แม่หญิง(ลำดวน)..R-bung Return
ดอกหญ้า(เริงระบำ)..ณัฏฐวัตน์..ทรงพล..Ree Auau..Vena..Abuasan Sun Punnapope..ทันย่า วิลล่า..ใบเฟิร์น..
ปากกาพ่อ ดินสอแม่ ...พ. ประเทืองไทย.. กนกวลี กวี สองสี่เก้าเก้า.. สิริชัย....วรวีร์...ตะวัน ทออรุณ..Preecha Khumdang...กวี ทุ่งบางเขน..Piyanant Lun(แขก)
Kradung..Jackie ..Pabaw ..สหาย พันจอก.. Lom Isarn..อนุวัฒน์..กังวาลไพร..สุภัญญู ศรีโท
ก้าวไกล วารีบุตร..ธารรัก หิมาลัย..Kwanchit..อิสระ คำวงศ์..อิสระ คำวงศ์..
จักรินทร์ ..ช้างน้อย น่ารัก..ฤทธิ์ นิจกาล..ธีระสันต์ พันธศิลป์.. Simontra Si..Olympus Mai
Taxamon Nukulchitkit.. ดอกปีบ รำพึง ..เด็กชาย- รัฐมนตรีฯ...Tumang Clach.. ดาวพระศุกร์


..............................ดีใจด้วยค่ะ.......

ส่งงานครูวีระ..ทางไปรษณีย์ได้แล้ววววว
วันที่ ๑๖-๑๒-๑๒ เวลา ๑๑.๑๑ น.ค่ะ

......"สำเหนียกที่เพรียกพร่ำ"........

...กลับมาเยือนเรือนผุฝากรุเก่า
...หลืบซอกเสาแต่ก่อนเคยซ่อนหา
...เถาไม้เลื้อยรุงรังขึ้นหลังคา
...กลิ่นเชื้อราตองตึงหึ่งแมลง

...รั้วกระถินริมคลองใกล้กองถ่าน
...สูงตระหง่านบังอับจนดับแสง
...ฉันทำแคร่แม่จักตอกน้องปอกแตง
...นาทุกแปลงแห้งผากเหมือนตากดิน

...รอน้ำหลากเต็มเปี่ยมเตรียมถักแห
...ซ่อมรอยแผลตาข่ายเกี่ยวก่ายหิน
...ภาพแห่งความทรงจำเคยทำกิน
...น้ำตารินไหลหยดเมื่อหมดทุน

...จดจำนองที่นาฝ่าวิกฤต
...ด้วยไร้สิทธิ์รัฐเอื้อมาเกื้อหนุน
...ทิ้งถิ่นฐานวัดวาเนื้อนาบุญ
...สู้เก็บตุนประคองส่งน้องเรียน

...เจ็ดชีวิตสำเหนียกยังเรียกร้อง
...คนสุดท้องงอแงไม่แปรเปลี่ยน
...การไถ่ถอนพยายามด้วยความเพียร
...ถางให้เตียนก่อนพา...แม่มาดู

..............๑๐๙๑๓...............

..................ชอบเธอ..................

เขียนค้างไว้...งาวงมาก..พรุ่งนี้จะมาต่อนะ

๐.......(?).......๐

เจอผู้เฒ่าเล่าเรื่องอยู่เมืองท่า
ค่ำหาปลาตักหมึกจนดึกดื่น
ออกทะเลเห่คลอนตอนกลางคืน
ต้องกล้ำกลืนเก้กังหว่างนที

จากชุมพร.เมืองปราณ.ผ่านประจวบ
เคยขาวอวบ..กลับคล้ำดำปิ๊ดปี๋
ศักดิ์ศรีตนทนงานมานานปี
เมื่อไม่มีสมบัติต้องกัดฟัน

เกิอบสองเดือนทนหนาวดูดาวเหนือ
ต้องอาบเหงื่อต่างน้ำวิ่งตามฝัน
ยอมเคว้งคว้างกลางอรรณพพลบตะวัน
หลีกให้"จันทร์พันดาว"............

๐....เริ่มต้นเพราะเพลง..ลงท้ายยังไงดีวุ้ย!!.....๐

ส่งความสุขวันคริสต์มาสนะคะ^__^

มาส่งความสุขปีใหม่ค่ะ ขอให้สมปรารถนาในทุกสิ่งที่ต้องการ
แล้วก็ขอให้สมองปลอดโปร่ง แต่งกลอนเพราะๆมาให้พวกเราอ่านด้วยนะคะ

วันที่ ๓๑ ธันวาคม ๒๕๕๕

เป็นเรื่องที่มหัศจรรย์มากค่ะ
ครูทำให้หนูกล้า..ก้าวข้ามมาอีกโลกนึง
แล้วตอนนี้....ก็....วางตัวไม่ถูก

เมื่อวาน...หนูรู้สึกแย่...ที่เอาเรื่องไร้สาระมาใส่หัวครู
เพียงเพื่อ..อยากบอกใครสักคนว่า..เบื่อ
เสียมารยาท...แต่วางใจ
อยากร่ำลาครู...เพื่อเปลี่ยนเฟซบุ๊คใหม่
เช้ามืดย้อนมาอ่านยังรังเกียจตัวเอง...ว่าทำเช่นนี้ทำไม?

แต่วันนี้งานเยอะตลอดบ่ายถึงค่ำ
และจะต้องไปพัทยา..แต่ไปไม่ไหว..คงหลับในกลางทางแน่นอน
อาบน้ำ-สระผม เปิดแอร์เย็นๆ..
เขียนอะไรได้นิดหน่อย ก็ผล๋อยหลับไป
ตื่นมาเกือบเที่ยงคืน..โกรธตัวเองว่า..ทำไมตื่นไวจัง
เชลซี กับ เอฟเวอร์ตัน ลงแข้งตี ๒.๔๕ น.โน่น

กำลังเขียน.."เสียงพร่ำของค่ำนี้"
เพราะเช้ามืดต้องไปพัทยา.มีลูกค้าออก-และเข้าในวันเดียวกัน
ต้องเคลียร์บ้านใหม่ทั้งหลัง..คงยุ่งทั้งวัน..
ยามค่ำ..คงนั่งดูเวลาให้ค่ำคืนแห่งปีเก่าผ่านไป..
"อยากจะบอกใครสักคน"

ครูวีระทักมา....."ดีใจด้วยครับ"
ครูไม่เคยนอนดึก ครูประก่าศผล ครูรู้ผล ครูดีใจกับเราเรื่องอะไร?
ไม่ต้องเปลี่ยนหน้าจอไปดู...เพราะมีเพื่อนในเฟซ เรียกมาอีก ๒ ราย
ทำเป็นเล่น...กลอนที่เราเค้นเรื่องใหม่หมดที่ไปรษณีย์จะปิดทำการเนี๊ยะนะเข้ารอบ
คำถามที่ถามเพื่ิอนคือ..."ปากกาพ่อ-ดินสอแม่"..ล่ะ?
ได้ที่หนึ่ง...อันนี้สมควรอยู่แล้ว...แล้วกลอนอื่นๆที่ดีๆ..ของใครได้อีก
"พี่จิ๋มได้ที่ ๒".....โอยยยย....เป็นไปไม่ได้ ไม่ใช่ถ่อมตัว.!!!
ความสามารถของฉันยังห่างไกลอีกเยอะ
"อยากจะบอกใครสักคน"

เพื่อนกลอน ๒-๓ คนรู้ดี...เพราะจิ๋มบ่นกะพวกเค้าว่า..
"สำเหนียกที่เพรียกพร่ำ" มันขาดเอกภาพ มันรวบรัด ขาดความปราณีต
ชื่อบทกลอนนี้..ตั้งขึ้นต่อหน้าพนักงานไปรษณีย์ก่อนปิดซอง
วันนั้นเป็นวันเสาร์..ไปรษณีย์ปิดครึ่งวัน..
สัญญาที่เอ่ยขึ้นมาเองกับครูวีระ.ว่า...ถ้าหนูไม่ส่งเดี๋ยวจะหาว่า"ขี้ขลาด"
เป็นการผูกมัดตัวเองเพื่อ...สั่งใจให้ทำงาน

....ตี ๔ กว่าแล้วค่ะครู...
กราบขอบพระคุณครูเป็นอย่างยิ่ง...ที่จิ๋มได้รู้จักครู
ได้ศรัทธาในตัวครู...ได้เขียนงานประกวดเป็นครั้งแรกในชีวิต..
แล้วจุดประกายบางอย่างในใจซึ่งมีค่าให้ภูมิใจตัวเองมากกว่ารางวัลที่ได้รับ
หนูยังเปลี่ยนชื่อเฟซบุ๊คอยู่ดี..เพราะมีเรื่องรบกวนใจ..
แล้วชื่อจริง-นามสกุลจริงมันโวย...มันวีนไม่ได้..
เพราะญาติและลูกหลานเข้ามาอ่านอยู่
จิ๋มคงต้องเปลี่ยนชื่อเฟซบุ๊ค..แต่จิ๋มก็ยังเป็นจิ๋มคนเดิม...
เพียงแต่จะนำบุคลิคของหลายๆนามปากกาที่ตัวเองเป็น มารวมในเฟซใหม่
และเขียนงานให้มันดียิ่งขึ้น..ปราณีตยิ่งขึ้น....
ศึกษารายละเอียดให้ดี.ก่อนเขียน
ให้สมกับเคยเป็นที่ ๒ ของงานประกวด"กวีนิพนธ์"ครั้งที่ ๒"วีระสโมสร"ที่จิ๋มศรัทธา

ด้วยความเคารพรักค่ะ
"ทักษมน"