Impossible is Nothing

Group Blog
 
 
เมษายน 2550
 
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
2930 
 
5 เมษายน 2550
 
All Blogs
 

ถึง....คุณความรักครั้งที่สอง







วันนี้จะมาเล่าเรื่องราวต่อจากตอนก่อนนี้ครับ
(อ้างอิงจาก ถึงคนคนนั้นที่ผมแอบปลื้ม)
จากวันที่เรารู้จักกันวันแรกก็เกือบ 2 สัปดาห์แล้ว
ในช่วงเวลานี้ มันมีเรื่องที่ตัวผมเอง
ประทับใจเทอมากมาย


ไม่ว่าจะเป็นการที่ได้ไปร้อง karaoke
ซึ่งปกติแล้ว ผมเป็นคนที่ไม่มั่นใจในเสียง
ของตัวเองอย่างแรง(ย้ำนะคับ อย่างแรง
เพราะเคยใส่หูฟังแล้วอัดเสียง มันช่างไม่ได้เรื่องจิงๆเลย)
วันนั้นผมได้ไปเป็นเพื่อนเทอ เจาะสะดือ
(น่าจะเจ็บนะนั่น แฮ่ะๆ ผมกลัวเข็มอ่ะคับ)
แล้วเทอก็ถามว่า "คิดยังไงกับคนที่เจาะสะดือ แล้วก็สัก"
ผมก็ตอบไปว่า "ตัวของ ผมเองก็เฉยๆ เพราะมันเป็นแฟชั่น
ถ้าเราคิดว่าสิ่งเหล่านี้จะอยู่กับเรา แล้วเรามีความสุขทุกอย่างก็น่าจะOK"
จิงๆแล้ว แฟนเก่าของผมก็สักหน่ะครับ
เลยไม่ได้คิดไรมากเรื่องนี้ ได้ทานข้าวกัน
มันเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากๆเลยครับ
กับการที่ได้ใช้เวลา แม้มันจะไม่ได้นานเป็นวัน
แต่ผมก็มีความสุขกะช่วงเวลานั้น


เราสองคนคุยกันเกือบทุกวัน ทั้ง MSN และก็
โทรศัพท์ จนผมเริ่มมีความรู้สึกที่มากกว่าคำว่าแอบปลื้ม
จากวันที่เจอเทอในวันแรก
เทอเข้ามาเปลี่ยนชีวิตของผม มันอาจจะดูเกินจริงไป
แต่เมื่อก่อนนี้ผมยังคิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมาในอดีต
แม้ว่ามันจะผ่านมาครึ่งปีแล้วก็ตาม จากคนที่รอเมื่อไหร่จะหมด
เวลาทำงานซักที กลายเป็นไม่อยากให้หมด
เพราะจะได้คุย MSN กะเทอ และผมก็ไม่เคยที่จะคุย MSN
กะใครแล้วทำให้ผมยิ้มได้เกือบทุกประโยคที่เทอตอบกลับมา
การที่เราได้พูดคุยกะใครซักคน ได้เป็นห่วงเค้า
ช่วยแก้ปัญหาเล็กๆน้อยๆ เท่าที่จะช่วยได้ รับฟังปัญหาต่างๆ
มันช่างมีความสุข และแสดงถึงความไว้ใจที่เทอมีให้
จนมันทำให้ผมคิดไปไกลกว่านั้น แต่ก็จะมีส่วนนึง
ในหัวสมองที่มันมักจะคอยมาค้าน ความคิดเข้าข้าง
ตัวเองของผมเสมอ นั่นคือ เทอน่าที่จะมีแฟนแล้ว
นั่นทำให้ผมได้แค่ เฝ้ามองดูเทออยู่ห่างๆ


ส่วนอีกเรื่องที่ประทับใจ คือเมื่อวันก่อนได้คุยโทศัพท์กัน
เทอเดินผ่านร้านเสื้อผ้า แล้วเทอก็จะเล่าถึงแบบของเสื้อผ้า
ที่เทอเดินผ่าน อธิบายให้ผมฟังจนได้รู้ว่า เทอชอบใส่ชุดแซ็ก
(เขียนถูกป่าวหว่า) และชอบเสื้อสีดำ อิอิ!!
แอบจำรายละเอียด ที่ประทับใจเพราะว่า เพื่อนๆผู้หญิงของผม
เค้าไม่ได้เล่าพวกรายละเอียดแบบนี้ให้ผมฟัง แต่มันก็คงจะเป็นอุปนิสัยของ
เทอด้วยหล่ะม้าง แต่ก็นะ เอาเป็นว่าผมประทับใจละกัน

(ก็นี่มันบล็อคของผมนี่นา)

แต่ความสุข มักจะอยู่กับเราได้ไม่นานนัก
จนเมื่อวานเทอโทรมาปรึกษาเรื่องต่างๆ เรื่องราว
เหล่านั้น มันทำให้ผมรวบรวมความกล้า
เพื่อที่จะบอกว่า"ชอบเทอ" แต่ก็เทอจะอึ้งๆไป
เหมือนกัน ที่ต้องรวมความกล้า เพราะว่า
โดยสันชาตญาณคนเราเมื่อมีความสุข
เรามักจะกลัวความสูญเสีย
ซึ่งตัวผมเองก็ไม่ได้เป็นผู้วิเศษมาจากไหน ผมก็กลัวว่า
ผมจะเสียความรู้สึกดีๆกะเทอไปเหมือนกัน
เพราะส่วนใหญ่ถ้าลองได้บอกชอบใครซักคน
ถ้าเค้าไม่ได้คิดแบบเรา คนที่เป็นฝ่ายได้รับฟัง
จะมีการสร้างกำแพงขึ้นมาเพื่อกัน
ความสัมพันธ์ ซึ่งอันนี้ผมก็ตอบไม่ได้ว่า
ผมจะมีกำแพงมาอยู่ตรงหน้าผมรึปล่าว
แต่รู้สึกสบายใจอยางบอกไม่ถูกที่ได้บอกเทอไป
เหมือนเป็นการยกภูเข้าออกจากอก
ดูเหมือนเทอก็คงจะชินกับการที่โดนบอกอย่างนี้อยู่บ่อยๆ ถ้าถามตัวผมว่า

"รู้สึกเสียใจบ้างมั๊ย ? รู้สึกยังไงตอนนี้?

ตอบได้เลยครับว่า "มันแน่นอนที่เราจะบอกชอบใครไปซักคน
แล้วเค้าไม่คิดเหมือนเราเราก็คงต้องผิดหวังเป็นธรรมดา
แต่ไม่เสียใจครับ ผมกล้ายืนยัน นอนยัน นั่งยัน
ได้เลยว่า เทอเป็นคนแรกในชีวิต ที่ผมได้บอกว่าชอบ ก่อนที่จะคบกัน


เพราะอะไรหน่ะเหรอครับ ไว้ไปอ่านที่ผมเขียนถึงรักครั้งก่อนละกันนะ
จะเป็นภาคต่อจากนี้ครับ ส่วนตอนนี้ผมรู้สึกแค่ว่า
ผมอยากจะทำได้ทำอะไรเพื่อให้ใครซักคนนึงมีความสุข
คอยเป็นห่วงเค้า จริงๆแล้วอยากเป็นคนที่ทำให้เทอ ไม่ต้องมานั่งเซ็ง
ในทุกๆเย็น อยากเป็นคนที่ทำให้เทอ ไม่ต้องบ่นว่า เบื่อ
อยากเป็นที่ปรึกษาในทุกๆเรื่อง ซึ่งในมุมของคนอื่น
ผมอาจจะขอมากไป ผมก็รู้ดีครับว่าผมเอง
ไม่สามารถที่จะแทนที่ใครได้ ก็คนเรามันไม่เหมือนกันนี่นา
ก็คงจะดูแลเทอไปอย่างนี้ ไม่รู้ว่าเทอจะคิดยังไง
เทอจะสร้างกำแพงขึ้นมามั๊ย?
แต่อย่างน้อยที่สุด ผมก็ได้พยายามทำในสิ่งที่ผม
อยากทำให้กับคนที่ผมแอบปลื้มแล้ว
คนเรามันจะมีโอกาสที่จะได้บอกรักหรือชอบซักกี่ครั้งเชียวในชีวิต
ผมว่าหลายคนต้องมากกว่าผมแน่นอน เพราะผมแค่ 2 ครั้งเอง
โห พิมพ์มาอ่ะยาวนะเนี่ยแอบเอาเวลางานมาทำด้วย อิอิ!!!


ปล.
ขอบคุณเทออีกครั้งที่เข้ามาแล้วทำให้ผมลืมเรื่องราวในอดีต

อย่างน้อยผมก็ก้าวออกมาจากการหยุดอยู่กับที่อีก 1 ก้าว



ขอบคุณทุกความรู้สึกดีที่มีให้ แม้ว่าเทอจะไม่ได้คิดไรกับผมเลยก็ตาม



ขอบคุณที่ทำให้ผมใช้เวลาหลังเลิกงาน อยู่ office อย่างมีความสุข



ขอบคุณที่รับฟังคำสารภาพของผม



อยากให้เทอเก็บความรู้สึกดีๆอันนี้ไว้ เผื่อวันไหนที่ท้อใจ

มันอาจจะช่วยเทอให้ดีขึ้นได้


สุดท้ายแร่ะ ขอบคุณนะที่อ่านจนจบคร๊าบ.


ไว้จามาเขียนอัพเดทให้ทุกๆคนที่หลงทางเข้ามาอ่านอีกนะคับ บ๊าย....บาย




 

Create Date : 05 เมษายน 2550
5 comments
Last Update : 11 เมษายน 2550 23:59:28 น.
Counter : 338 Pageviews.

 


คุณทำถูกแล้วล่ะครับ ที่ได้ทำตามความต้องการของหัวใจ

 

โดย: Fleur Bleue (Fleur Bleue ) 5 เมษายน 2550 15:11:54 น.  

 


แวะมาทักทายค่ะ

 

โดย: เพียงแค่เหงา 5 เมษายน 2550 15:22:20 น.  

 

ทำด้วยใจก็มีความสุขค่ะ

 

โดย: คนเลวที่แสนดี 5 เมษายน 2550 16:00:43 น.  

 

แล้วสรุปว่าเค้าว่าอย่างไรอ่ะ อยากรู้ครับ

 

โดย: เพื่อนแสนสวย IP: 61.19.59.75 15 เมษายน 2550 2:03:23 น.  

 

ที่คุณทำน่ะ! ถูกแล้วนะ เมื่อเราแอบชอบใครก็ควรจะสารภาพกับเขาไปตรง ๆ ดีกว่าที่จะมานั่งเก็บไว้เอง เมื่อสารภาพไปแล้วเขาจะ รับหรือไม่รับก็ชั่งเขาขอให้เราได้อยู่ใกล้ ๆ เขาก็พอ จริงไหม?

 

โดย: su_492310233 IP: 125.25.187.43 3 เมษายน 2551 9:10:31 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


MayBeEleven
Location :
ปทุมธานี Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Friends' blogs
[Add MayBeEleven's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.