เมื่อวันที่ 10 มกราคม 2561

ไปพบแพทย์แผนกจิตเวชและบำบัดยาเสพติด ที่โรงพยาบาลพระมงกุฎเกล้า มาค่ะ เป็นการไปโรงพยาบาลนี้ครั้งแรก

คร่าว ๆ นะคะ ก่อนมาเรียนโทน้ำหนัก 50 กิโลกรัม ตอนนี้หนัก 46-47 สูง 160 เซนติเมตรค่ะ

สาเหตุที่ไปคือเรามีปัญหา ชอบล้วงคอตัวเองหลังกินอาหารมื้อใหญ่ ๆ (มื้อปกติไม่ล้วงนะ)

1. ทำแบบนี้ตั้งแต่เรียนจบคือปี 2554 จนถึง 2560 รวมกันก็ 7 ปี พอดี นานมาก คิดว่านานเกินไปจริง ๆ

2. ตั้งแต่เรามาเรียนต่อปริญญาโทช่วงกลางปี2559 ก็มีล้วงมากขึ้น จากเดือนละ 4-5 ครั้ง เป็นอาทิตย์ละ 3-4 ครั้ง เพราะอยู่คนเดียว ตามใจตัวเองมาก ไม่มีวินัย

3. มักจะล้วงมื้อเย็นเช่น ไปกินข้าวเย็นกับเพื่อนมา กินหมูกระทะ ฯลฯ หรือเวลาที่หิวมาก ๆก็ซื้ออาหารมาเยอะ ๆ พวกข้าวผัด, สปาเก็ตตี้้,ข้าวเหนียวหมูย่าง ไรงี้ หลาย ๆ อย่าง แล้วกินทั้งหมด ประมาณคน 3 คนกินเราจะกินทั้งหมดแล้วล้วงทีเดียว บางครั้งกระเพาะก็รับไม่ไหว กินไม่หมดก็มี

4. อยากล้วงเพราะกลัวอ้วนปกติเป็นคนกินเก่งมาก หิวตลอด

5. มีหุ่นในดวงใจคือวง SNSD ของเกาหลี เราชอบวงนี้ตั้งแต่เรียนปี 4 พอทำงานก็ไม่ได้ติดตามเท่าไรแต่ก็ชอบมากจนถึงปัจจุบัน อยากผอม 5555

6. มีอาการ เรอมากขึ้น กรดไหลย้อน กินอะไรนิดหน่อยก็เรอมาก เสียงดังด้วย

ปัญหานี้ของเราคนรอบข้างหรือคนในครอบครัวไม่มีใครรู้ โดยเฉพาะสามี เราเคยบอกเค้านานแล้ว เค้าขอให้เลิกทำเราก็รับปากแต่ทำไม่ได้ สามียังถามอยู่เป็นระยะว่า เลิกพฤติกรรมนี้รึยังเราก็โกหกเค้าว่า เลิกทำแล้ว เค้าเพิ่งมารู้ช่วงที่เราจะไปรักษาว่าเราโกหก เค้าก็บ่นนิดหน่อย

เราอยากหาหมอเพราะคิดว่ามันมีพฤติกรรมนี้มากเกินไปแล้ว เราคุมตัวเองไม่ได้เวลาหิว แล้วการล้วงคอในแต่ละครั้งก็ล้วงยากมากขึ้นเริ่มกลัวเป็นมะเร็งเพราะกระตุ้นคอตัวเองมานาน (เราคิดเองนะอันนี้ไม่ทราบว่ามีทฤษฎีรองรับรึเปล่า)

ขั้นตอนการไปรักษาเราเป็นประชาชนทั่วไป ก็จะได้รับการรักษาหลังทหารและครอบครัวทหาร ซึ่งเป็นตามคำชี้แจงของโรงพยาบาลพระมงกุฎตั้งแต่แรกเราก็โอเค ไม่มีปัญหาอะไร

จะมีวัดความดันเบื้องต้นแล้วก็เจอนักสังคม(ไม่แน่ใจตำแหน่งนะคะ) หรือนักจิตวิทยา ซึ่งเป็นน้องฝึกงานปีที่ 4 น้องก็ซักประวัติละเอียดเลยภูมิหลัง ชีวิตวัยเด็ก ชีวิตครอบครัว แม่มีนิสัยยังไง ฯลฯ

(คร่าว ๆ คือชีวิตวัยเด็กมีความสุขดี พ่อแม่รักกันดีและรักเรา พ่อเสียตั้งแต่ ป.5 แม่ไม่ได้แต่งงานใหม่ค่ะ เลี้ยงลูกคนเดียวมาตลอด ตามสไตล์คุณแม่สาย strong เข้มแข็ง แต่แม่ดุนิดหน่อย จู้จี้กับเราพอควร ค่อนข้างตามใจเรานะคะ)

รายละเอียดต่อมาคือ เราไม่เคยคิดฆ่าตัวตาย ไม่เศร้า อยู่คนเดียวได้ เหงาบ้างตามประสา เครียดเรื่องวิทยานิพนธ์เป็นพักๆ แต่พอไหวค่ะ เรื่องความเสี่ยงฆ่าตัวตายก็ตัดไป

แรงบันดาลใจเรื่องผอมก็คือ วงเกาหลีนั่นแหละค่ะ 5555 คือเรื่องลดความอ้วนเป็นเรื่องที่คนทั้งโลกรู้แต่เราไม่ทำตามนั่นแหละ เรารู้ว่าต้องออกกำลังกาย คุมอาหาร แต่เราไม่ทำค่ะ เรายังอยากกินกินเยอะ ๆ อยู่ เรื่องล้วงคอเลยเป็นสิ่งที่ทำมาตลอด

หลังคุยกับนักสังคมฯจบก็มารอหมอค่ะ

ที่เจอเป็นคุณหมอผู้หญิง น่าจะเด็กกว่าเราสัก 1-2 ปีค่ะคุณหมอก็ซักประวัติทั่วไป สาเหตุที่ทำ คล้าย ๆ กับที่น้องฝึกงานถาม แต่ค่อนข้างรีบเพราะเวลาจำกัด บอกเราว่าต้องเจอกันยาว ๆ เป็นปี และต้องทำจิตบำบัดร่วมด้วยแล้วก็จ่ายยามา ผลข้างเคียงยาตัวนี้ทำให้ไม่อยากอาหารได้ด้วย 

คุณหมอไม่ได้บอกว่าเป็นโรคอะไรนะคะเราเดาว่า คือ bulimia nervosa หากไม่ใช่ยังไง จะมาแก้ไขอีกทีค่ะ

ก็เสร็จสิ้นไปรับยา นัดอีก 2 อาทิตย์ เจ้าหน้าที่และทีมแพทย์ทุกท่านบริการดีมากค่ะเวลาเราเล่าปัญหา เค้าไม่กล่าวโทษเรา ไม่มองว่าเราไร้สาระ บ้าบอ หรือไม่รู้จักคิดไรงี้ เค้าฟังปัญหาของเราจริง ๆ

เราก็ไม่ล้วงคอได้มา6 วันแล้วนะ ถือเป็นสัญญาณที่ดีค่ะ

ใครที่อ่านบล็อกแล้วมีพฤติกรรมนี้อย่าทำเด็ดขาด มันไม่โอเคเลย ดูเราเป็นตัวอย่าง เรามีปัญหา เราป่วย อย่าทำนะคะหากใครเป็นเหมือนกัน ไปหาหมอนะคะ โรงพยาบาลใกล้บ้านก็ได้ รักษาเถอะอย่าปล่อยเวลานานไปแบบเรา

แล้วจะมาอัพเดทการรักษาใหม่นะคะ

Create Date : 14 มกราคม 2561
Last Update : 14 มกราคม 2561 21:10:02 น.		8 comments
Counter : 1682 Pageviews.
Share Tweet