ขณะกำลังฝึกท่าอรรถมัสเยนทราสนะ หรือท่านั่งบิดตัว บิดหันไปเห็นเงาตัวเองตกกระทบบนกำแพงสีขาว เต้นเร่าๆ ตามเปลวเทียน นั่งนิ่งๆ ดูลมหายใจ แล้วหลุดไปดูเงาตัวเองเต้นระบำก็เพลินดี ตัวเรานั้นอยู่นิ่งๆ แท้ๆ เทียนมันคงเต้น เงาเราเลยเต้น

มองเงาไปคิดอะไรขึ้นมาได้ ไอ้เงานี่ก็เหมือนกับอารมณ์เรานี่หว่า มันเต้นไปมา ซ้ายทีขวาที เดี๋ยวก็ขึ้นเดี๋ยวก็ลง อยู่นิ่งเป็นไม่มี อารมณ์มันก็เต้นไปตามเรื่องที่มากระทบตัวเรานั่นแหละ ก็คงเหมือนลำแสงจากเทียนสี่เล่มที่มาตกกระทบตัวเรา เกิดเป็นเงาวูบไหว ..วูบไหวเหมือนอารมณ์

ดูเงาเพลินอาจไม่เป็นไร เพราะคนจิตปกติย่อมรู้ว่าเงาคือเงา และตัวเราไม่ใช่เงา แต่คนจิตปกติโดยทั่วไปมักเผลอเอาตัวเองไปติดกับอารมณ์ ดูอารมณ์เฉยๆ เพลินๆ ไม่เป็น เหมือนดูละคร แล้วโกรธแค้นแทนนางเอก ลืมตัวคิดไปว่าเราคือนางเอก  ลืมไปว่า ตัวเราก็คือตัวเราที่นั่งอยู่ตรงนี้ นิ่งๆ 

ฝึกโยคะแล้วก็ระลึกได้ว่าตัวเราไม่ใช่อารมณ์ เข้าใจง่ายๆ เหมือนกับที่เราเข้าใจว่าตัวเราไม่ใช่เงา แล้วเทียนมันก็แค่เผาตัวเองไปจนถึงวันที่มันดับลง ถึงวันนั้น เทียนดับ เงาก็ดับ

และเรายังอยู่ตรงนี้

ตัวเราอันเดิมแท้

สงบ สว่าง 

โล่ง..

Create Date : 24 ตุลาคม 2556
Last Update : 24 ตุลาคม 2556 21:59:41 น.		0 comments
Counter : 823 Pageviews.
Share Tweet