YOU are not afraid. You think YOU are afraid. ~Shantimayi~

ผิดพลาด

เรากำลังนั่งอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมห้องใหญ่ๆ หลังคาสูงๆ
เราเรียกมันว่า Mind+Move Space ใช่มันเป็นที่ของเรา
แม้ว่าเงินลงทุน มันจะไม่ใช่ของเราก็ตาม แต่นั่นก็ทำให้เป็นตราบาป
"เฮอะ! เธออย่าพูดมาก ที่เธอได้มาทุกวันนี้
ไม่ใช่เพราะตัวเธอด้วยซ้ำ เงินพ่อเงินแม่เธอทั้งนั้น"
คำพูดประมาณนี้ดังก้องอยู่ในหูเราตลอด ไม่รู้มาจากไหน
ชีวิตนี้ไม่เคยภูมิใจอะไรได้เลยสักอย่าง

ย้อนกลับไปเมื่อปี 2018 เราออกจากงาน และใช้ชีวิตเดือนสุดท้ายที่สิงคโปร์
เราเช่าห้องซ้อม เพื่อเตรียมการแสดงที่กรุงเทพฯ เราทำโซโล่
เราออกจากคอมพานีก็จริง แต่ชีวิตนักเต้นอาชีพของเราจะหยุดไม่ได้
เพราะลาออกแล้ว จากที่เคยใช้ห้องสตูดิโอของคอมพานี ก็ไม่มีให้ใช้อีกต่อไป
เราเช่าห้องชั่วโมงละอย่างต่ำ 30 เหรียญ (750 บาท) ห้องเล็กๆ 
ใช้ทีก็แค่ไม่เกิน 2 ชั่วโมง เพราะรู้สึกเปลืองตังค์
ด้วยเวลาที่มีจำกัด ทำให้คิดอะไรไม่ค่อยออก
ไม่เหมือนตอนใช้ห้องของคอมพานีที่เราอยู่มากกว่าอยู่ห้อง
เลิกงาน 6 โมง เราลากยาวถึง 4 ทุ่ม 5 ทุ่ม 
เหมือนเป็นบ้าน คิดไม่ออก ก็เดินไปออร์ชาร์ดกินข้าวก่อน แล้วค่อยกลับมา
วันอาทิตย์แวะเข้ามาไขกุญแจ อยู่ไปยาวๆ ทั้งวัน
ไม่เคยเปิดแอร์นอกเวลางานหรอก เปลือง เขาให้ใช้ก็ดีเท่าไหร่แล้ว
พอมาเจอจำกัดเวลาแค่ครั้งละ 2 ชั่วโมง คิดไม่ออก

ช่วงนั้น yoga point singapore ก็มาชวนเราไปสอน 
เราเองรับค่าสอนไม่ได้ เพราะผิดกฎหมาย (เป็นคนต่างชาติ)
เลย barter system กัน เราขอใช้ห้องซ้อมเวลาไม่มีคลาส
เราไม่เปิดแอร์ด้วย เพราะฉะนั้นไม่เปลืองค่าไฟ
จอห์น เป๊ะ เจ้าของสถานที่ชาวมาเลเซียยอมรับข้อเสนอนี้อย่างเต็มใจ
เราเลยมีห้องซ้อมแบบไม่เสียตังค์ และยังรู้สึกเหมือนเป็นบ้าน
คือเข้าเมื่อไหร่ ออกเมื่อไหร่ก็ได้ เพราะจอห์นให้เราถือกุญแจไว้
หัวแล่นปรู๊ดๆ ได้งานเยอะมาก ได้รู้ซึ้งว่า การมีที่ทางมันดีอย่างนี้เอง

กลับมาเมืองไทย เราไปใช้ห้องของโรงเรียนใจรักอนุบาล
รู้สึกไม่ค่อยสบายตัวเท่าไหร่ เพราะมันเป็นของคนอื่น
แม้ว่าคนอื่นนั้นจะเป็นพี่สาวตัวเองก็ตาม
แต่เราจะรู้สึกตลอดว่า เราไปรบกวนเขา 
พื้นแข็งมากด้วย สู้ห้องซ้อมที่คอมพานีไม่ได้เลย
นึกไปถึงอารมณ์แบบมีที่เป็นของตัวเอง ทั้งที่คอมพานี และที yoga point 
มันอิสระเสรีดี อยากใช้เท่าไหร่ใช้ไป หัวโล่งๆ ดี เหมือนมีอาณาจักรส่วนตัว
ตอนนั้นเลยตัดสินใจ ในเมื่อมีที่ดินที่ต้องถูกเอาไปทำอะไรสักอย่าง
เราก็จะสร้างสตูดิโอตรงนี้เลยละกัน
ไม่ขออะไรมาก แค่พื้นดีๆ ให้เรากลิ้งได้ก็พอแล้ว

ตอนนั้นเราเรียกมันว่าเล้าไก่ เพราะแอร์ก็จะไม่เอา
ขอเป็นโรงเรือนและมีมุ้งลวด ให้เราใช้คิดงาน
คุยกับสถาปนิก ขอแค่นี้ เอาง่ายๆ 
พอพ่อกับแม่รู้ก็ไม่ approve บอกสร้างทั้งที สร้างดีๆ ไปเลย
เล้าไก่เลยขยาย กลายเป็น mind+move space 
ที่ใหญ่โตเกินความสามารถในการดูแลไปมาก
แต่เราก็ได้พื้นดีๆ มา โม้ได้ว่าเป็นพื้นเต้นที่ดีที่สุดแห่งหนึ่งในไทย
หลังคาสูงชวนหัวโปร่ง และไม่มีเสา 
เราจะมีที่คิดงานแล้วใช่มั้ย เราจะมีที่เต้น ที่กลิ้ง โดยไม่ต้องกังวล

ผิดทั้งเพ!

mind+move space กลายเป็นรอยสักบนหน้าที่ลบไม่ได้
เป็นสิ่งที่เราต้องแบกมันเอาไว้ เครียดมาก
เมื่อมี ก็ต้องดูแล เมื่อลงทุน ก็ต้องถอนทุน
เชื่อไหม เราเต้นในห้องนี้นับครั้งได้ 
เราแทบไม่เคยได้ปล่อยตัวปล่อยใจในที่แห่งนี้เลย
มันถูกสร้างมา เพราะเราอยากมีพื้นที่ให้ร่างกายเราได้เคลื่อนไหว
ถึงวันนี้ มันกลายเป็นแหล่งนำความทุกข์ ความกังวลมาให้เรามากมาย
ทั้งเรื่องความรักและเรื่องงาน
เราทุกข์มาก ทุกข์จริงๆ

เรากำลังนั่งอยู่กลางห้องที่ mind+move space
ที่ที่เรารักมัน แต่ทำไมนับแต่มีห้องนี้ เราทุกข์มากขึ้นเรื่อยๆ
เราพยายามใช้ห้องให้คุ้ม สอนนักเรียน แต่ก็ไม่ค่อยมีคนมาเรียน
จัดเวิร์คชอป ที่ประชาสัมพันธ์ยังไง คนก็ไม่มา ยกเว้นให้บัตรฟรี
ปล่อยให้เช่าสถานที่ ที่ทุกคนบอกว่าชอบ แต่ไม่กลับมาใช้ซ้ำ
มันกลายเป็นแหล่งสะสมความเครียด และความรู้สึกล้มเหลว
เราไม่ใช่มนุษย์นักขาย เราขายไม่เป็น เราไม่ได้อยากขาย
เราแค่อยากเต้น เราตัดสินใจผิดที่สร้าง มันเป็นความผิดพลาด 
จากที่เราจะใช้มันเป็นสถานที่ซ้อม มันกลายเป็นอะไรก็ไม่รู้
เราไม่เคยได้ซ้อมในที่แห่งนี้
เราวิ่งหนีมัน แต่ก็หนีไม่พ้น

พังไปหมดเลย

เราเหนื่อย เราเศร้า และเราทุกข์
ถ้าย้อนเวลากลับไป เราจะไม่กลับมา
เราคิดถึงสิงคโปร์มากๆ
จริงๆ

 




 

Create Date : 28 กันยายน 2563
1 comments
Last Update : 28 กันยายน 2563 22:47:13 น.
Counter : 1313 Pageviews.

 

มาเป็นกำลังใจให้คุณเสี้ยวนะคะ

บางทีจังหวะของชีวิตก็มีสะดุดบ้าง ขรุขระบ้าง ขอให้ดูแลรักษาใจให้ไม่ย่อท้อ และขอให้มีความหวังที่กระจ่างสดใสอยู่เสมอนะคะ

 

โดย: ...Poceille... IP: 171.5.250.77 2 ตุลาคม 2563 8:56:23 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


gluhp
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [?]




Here...
I'm on the rooftop

Between...
pavement and stars.

Here's...
hardly no day
nor hardly no night

There're things...
half in shadow
and half way in light

It's where...
I gather my thoughts
and grow my dreams

which...
are scattered
all around

In my words,
my songs,
my dance.

คน นั่งจ้องชีวิต
Group Blog
 
<<
กันยายน 2563
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
27282930 
 
28 กันยายน 2563
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add gluhp's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.