หนึ่งรูปหลากอารมณ์ - ตอน พัดเทียน เปลวเทียนต้องลม สะท้านเจียนดับ ความหวั่นไหว เพียงชั่วครู่ อาจกระพือพัดท้า ให้เปลวฝันสะท้าน เชือกเส้นน้อย แม้ฟั่นเกลียวแน่น หากเหนียวแน่นพอไหม ที่จะรั้งแรงลม ป้องเปลวที่เต้นพร่า ให้คงเต้นอยู่ต่อไป เปลวเทียนที่ลุกไหม้ หากเป่าไฟให้ดับวูบ ใช่ว่าเนื้อเทียนที่เสียไป จะกลับเต็มขึ้นมาใหม่ ใจเอย มั่นคงเพียงไร กับสิ่งที่เลือกทำ กับเส้นทางที่เลือกเดิน ที่อาจไม่มีหนทางจะหันกลับ เพียงแค่เลือกจะไปต่อ หรือ.. สูญสิ้นทุกอย่าง ลมแรงที่พัดผ่าน เปลวไฟจะสั่นไหว ถามว่า.. หนักแน่นแค่ไหน ที่จะเริงไหวไปตามลม หากไม่ยอมให้เปลวนั้น ดับวูบ [รูปภาพ : กรุงเทพฯ พ.ย. 2554] [ถ้อยคำ : สิงคโปร์ ก.ค. 2556]   Create Date : 18 สิงหาคม 2556 1 comments Last Update : 19 สิงหาคม 2556 22:39:53 น. Counter : 1233 Pageviews. Share Tweet

มีคนเคยสอนพี่ก๋าว่า เมื่อเปลวไฟดับลง จะยังต้องไปถามทำไม ว่าเปลวไฟนั้นหายไปที่ใด อ่านบทกวีของน้องเสี้ยวจบ พี่ก๋านึกถึงคำสอนนี้ขึ้นมาพอดีเลยครับ   โดย: กะว่าก๋า 20 สิงหาคม 2556 19:47:12 น.