วันที่ 13 ฤาษีเกศ กว่าจะได้ก้าวเข้าข้างใน
เผลอแปบเดียว ก็ใกล้จะถึงเวลา ที่ต้องกลับเข้าสู่โลกความเป็นจริงแล้วสินะ ไม่รู้ว่าที่ฤาษีเกศนี่มันไม่จริง หรือมันจริงเกินไป ที่รู้แน่ๆ คือ มันไม่เหมือนโลกข้างนอกแน่ๆ
เช้านี้เราเกิดอยากจะอยู่ในอารมณ์เงียบๆ ไม่ได้อยากจะไปน้ำตก หรือไปทำอะไร ความตื่นเต้นที่ได้มาฤาษีเกศจางลงแล้ว ได้เวลาเดินทางเข้าสู่ด้านในสินะ เลยออกจาก Hostel แต่เช้าตรู่ นักท่องเที่ยวยังไม่ตื่น ม้า วัว หมา ลิงยังครองเมือง มุ่งหน้าไปยังริมแม่น้ำคงคา ข้างๆ สะพานลักษมันจุฬา
ปีนไปนั่งบนหินก้อนใหญ่ริมน้ำ เพื่อฝึกปรานายามะและนั่งสมาธิ ลมเย็นมาก เสื้อที่ใส่มาบางไปนิด ทำให้ไม่ค่อยมีสมาธิเท่าไหร่ หันไปหันมาเจออินเดียร่างใหญ่ฝึกชี่กงอยู่ แปลกดี ไม่เคยเห็นคนอินเดียฝึกชี่กง
เรานั่งต้านลมอยู่อย่างนั้น หนาวแบบพอทนได้ ดีใจมากเมื่อพระอาทิตย์ขึ้น แสงอุ่นอาบไปทั่วบริเวณ ตายังไม่ลืมหรอก แต่รู้สึกชัดถึงไออุ่น เลียทั่วใบหน้า ทั่วร่างกาย ดีใจจนน้ำตาแทบไหล ไม่ได้เว่อร์ รู้สึกแบบนั้นจริงๆ มีเสียงสวดมนต์จากใครบางคน ดังมาจากไกลๆ ริมน้ำอีกฝั่ง เหมือนใจมันนุ่มจนเสียงนั้นทะลุถึง จากเมื่อกี้ที่เต็มอยู่ข้างใน เสียงสวดนั้นทำเอาน้ำตาล้นออกมา ยังไม่ยอมลืมตา คงอาบแดด อาบเสียงสวดมนต์อยู่อย่างนั้น
รอจนควาวมรู้สึกนั้นจากไป จึงลุกเดิน เอ้ย ปีนกลับออกมา เมื่อผ่านคนที่ฝึกชี่กงอยู่เมื่อกี้ ตอนนี้ผึกโยคะอยู่บน mat ลังเลว่าควรถามเขาไหม เพราะใจอยากฝึกชี่กงมานาน ตั้งแต่ไปทำงานที่สิงคโปร์นั่นเลย แต่ยังไม่เจอครูเสียที ยังไม่ตัดสินใจ เขาก็ทักเราขึ้นมาก่อน นมัสเต What is your good name? เป็นการถามชื่อแบบอินเดียนสไตล์ มีมี่ย์ เราไม่ได้ถามเขากลับว่าเขาชื่ออะไร เขามองหน้าเราแล้วพยักหน้า ตัดสินใจ ณ บัดนั้น เมื่อกี้คุณฝึกชี่กงใช่ไหม ใช่ คุณสอนไหม ฉันหาครูอยู่ คุณหาครูอยู่? ใช่ ผมชื่อ บัลรัม พรุ่งนี้มาเจอผมที่นี่ 8 โมงเช้า ผมจะมาฝึกที่นี่ คุณคิดค่าสอนเท่าไหร่ ปกติไม่ค่อยกล้าถามหรอก แต่ประสบการณ์สอนว่า เรื่องค่าใช้จ่ายต้องเอาให้เคลียร์ 400 รูปี เข้าใจแล้วค่ะ พรุ่งนี้เจอกันค่ะ ขอบคุณนะคะ นมัสเต
ผละมาหาข้าวเช้ากิน สายตาไปเห็น poster ประชาสัมพันธ์คลาสชี่กง หน้าของครูบัลรัมอยู่บนนั้น แปลกที่ .. เห็นมาหลายรอบแล้ว poster นี้ แต่ไม่เคยคิดจะติดต่อไป ฤาษีเกศเป็นเมืองเล็ก ครูเลยเดินมาหาเอง เป็นเพราะแม่คงคาจัดให้อีกรึเปล่าคราวนี้ เป็นเพราะวันนี้นึกอยากมานั่งมองแม่น้ำ แล้วเลยได้เจอครู แต่ดีไม่ดียังไม่รู้ ยังไม่รู้แผนการของแม่น้ำคงคา
วันนี้จะลองไป Satsang อีกที่หนึ่ง กับ Shantimayi สันติมายี มีคนมาบอกว่าผู้หญิงคนนี้น่าสนใจมาก ขนาดอเล็กซ์ซึ่งเป็นแฟนตัวจริงของ Mooji ยังบอกว่าคนนี้น่าสนใจกว่า เราเลย โอเค ไปด้วย
ห้อง Satsang ของสันติมายีเล็กกว่ามาก ดูแล้วเป็นกันเองกว่าของ Mooji ผู้ดูแลหน้าตาเหมือนรูปพระเยซูก็ดูใจดี ต่างจากของ Mooji มาก เพลงที่เล่นฟังแล้วเพราะขาดใจ อาจเพราะโดนกระตุกมาตั้งแต่ริมน้ำ ไม่นานสันติมายีเดินเข้ามา นางเป็นหญิงวัยกลางคน ค่อนไปทางสูงวัยหน่อยๆ ใส่แว่นตากรอบดำ ดูใจดี
ผมเต็มไปด้วยความโกรธ หนุ่มอิสราเอลพูดขึ้น โกรธอะไร คุณต้องรู้ก่อนว่า ความโกรธนั้นมุ่งไปที่ใด ผมโกรธโลก สันติมายีบอกว่า เราหวังจะเห็นโลก อย่างที่เราอยากเห็นใช่หรือไม่ หนุ่มอิสราเอลพยักหน้า ปล่อยมันสิ ทำได้ไหม ถ้าไม่ได้ ฉันมีมันตราจะให้ จะเอาไหม หนุ่มอิสราเอลไม่ตอบ เขาเงียบ สันติมายีเลยบอกว่า ถ้าเธอยังไม่เอา ฉันก็ยังไม่ให้
คำถามคำตอบเคลื่อนไปที่คนต่อไป และต่อไป ก่อนจะจบลงที่เพลงที่เพราะขาดใจอีกรอบ ไม่รู้จัก แต่ร้องได้เฉยเลย จบ Satsang แล้ว เรายังวนอยู่กับคำถามเรื่องความโกรธ ของหนุ่มอิสราเอลคนนั้นอยู่ พรุ่งนี้ต้องกลับมาใหม่ ไม่ช่เพราะฟังสันติมายีรู้เรื่อง แต่เพราะในกลุ่มนี้ มีคนที่มีคำถามเดียวกับเรา เราน่าจะอยู่ถูกที่แล้ว ความแปลกแยกบางอย่างหายไป
ไม่มีหนังสืออะไรจะซื้อ เปิดดูแล้ววาง ก็แปลกดี ปกติซื้อเอาๆ
วัวที่มองวันนี้
อารมณ์เงียบๆ ยังครองอารมณ์ต่อไป เราใช้เวลาช่วงบ่ายเดินเล่น แล้วไปนั่งมองแม่น้ำเงียบๆ ที่ Ganga Beach Cafe มีกระดาษวาดเขียนวางอยู่บนโต๊ะ เราหยิบมาวาด การวาดรูปเหมือนการทำสมาธิ วาดโดยไม่กำหนดทิศทาง แต่มองทิศทางที่มันไป แล้วตามดูมัน เสียงเพลงเพราะ น่าขยับตัว เราขยับตัวตาม ไม่รู้จักใคร ไม่มีใครรู้จักเรา สุข ณ จุดนั้นอยู่เต็มเปี่ยม ไม่ต้องกังวลว่าสิ่งที่ทำนั้น Productive หรือไม่ มีประโยชน์ยังไง พลังงานบางอย่างไหลทั่วร่าง เลยไม่ได้คิด เพราะไม่มีช่องว่างให้คิด
ตั้งใจมาวาดรูป แต่มีชาแถมมาด้วย แล้วต่อมามีแกงเพิ่มมาอีกหนึ่งถ้วย ^^"
กว่าจะวาดเสร็จ ปาเข้าไปสองชั่วโมง ฟ้าใกล้มืด ได้รับข้อความแนะนำเส้นทางจากพี่เล็ก ตั้งใจไว้ว่าจะเดินกลับไปที่แม่น้ำคงคา ไปนั่งเงียบๆ อีกรอบ
มีมี่ย์ เสียงเรียกดังมาจากบันไดริมน้ำ เราหันไป เจอครูบัลรัมอีกครั้ง นั่งคุยกันอยู่พักหนึ่ง ครูเห็นรูปที่เราเพิ่งวาด ครูบอก ครูเห็นพลังงานในนั้น เหมือนชี่ ที่เราจะคุยกันพรุ่งนี้ ครูชวนคุยอีกหลายเรื่อง ฟ้ามืดลงทุกที เราขอตัวกลับที่พัก หันหลังให้ความตั้งใจเดิม และหันหลังให้ก้อนหินก้อนนั้น พี่เล็กบอกว่า ความมุ่งมั่นมักถูกทดสอบเสมอ
Create Date : 19 มีนาคม 2559 |
Last Update : 8 กันยายน 2559 21:58:23 น. |
|
1 comments
|
Counter : 791 Pageviews. |
|
|