YOU are not afraid. You think YOU are afraid. ~Shantimayi~
มันถึงเวลาแล้วจริงๆ เหรอ

และแล้วมันก็เกิดขึ้นเป็นครั้งที่ 3
ที่เขาบอกว่า ถ้าเราสองคนต้องมานั่งคุยกันเรื่องนี้อีก
เขาก็จะไม่ยื้อไว้ต่อไปอีกแล้ว

ตอนนี้เราแย่มากๆ แล้ว
เข้าใจเลยว่าทำไมคนเราถึงฆ่าตัวเองตายกันได้
เพราะว่ามันทรมานเสียจนอยากจะหนีจากมัน แล้วมันก็เป็นทางเดียวที่หนีได้
แต่เราก็ไม่ได้โง่ และไม่ได้่อ่อนแอขนาดนั้น
เราแค่เข้าใจแล้วว่า อารมณ์ตรงนี้ มันสิ้นหวังขนาดไหน

ไม่เคยเป็นหนักเท่านี้มาก่อนในชีวิต
... ไม่เคยเลย ...

ตอนกลางวันเราออกไปข้างนอก ไปทำงาน ไปใช้ชีวิต พอถูไถ
แต่พอกลางคืน เราอยู่คนเดียว อยู่กับสิ่งแวดล้อมเดิมๆ
รูปของเขาก็อยู่ในห้องเรา จดหมายที่เขาเขียนให้เราเมื่อตอนขอเลิกครั้งแรก
ตุ๊กตาหมีที่เขาให้ แมวของเรา ... เราก็ยกให้เขาเป็นพ่อมัน
ต้นไม้ที่ระเบียงเขาก็เคยแวะมารดให้ตอนเราไปต่างจังหวัด
เก้าอี้โดเรมอนจากเซเว่น ก็เขานั่นแหละ ช่วยเก็บแสตมป์
ซองใส่มือถือเขาก็เป็นคนซื้อมาให้ ใช้จนเปื่อยแล้วเปื่อยอีก
แม้แต่หมอนที่เรานอนอยู่ เขาก็เป็นคนไปเดินเลือกซื้อกับเรา
ความทรงจำดีๆ เก่าๆ มันไหลกลับมาทีละน้อยๆ
จนมันเต็มไปหมด แล้วก็ร้องไห้ ร้องๆๆ ไม่รู้จะร้องทำไมมากมาย
แต่มันหยุดไม่ได้เลย เราร้องไห้จนปวดท้อง
ร้องไห้จนปวดหัว จนจะอ้วก ร้องทั้งคืน นอนไม่ได้เลย
เพราะคิดถึงเรื่องไหนก็เจ็บ พลิกตัวไปทางไหนเห็นอะไรในห้องก็ร้องไห้

ให้พ่อกับแม่รู้ก็ไม่ได้ แล้วตอนเช้าแม่ก็จะถาม คืนนี้เขาไปรับรึเปล่า
พี่เราก็ถาม คืนนี้เขามาหาเธอมั้ย ทะเลาะกันรึเปล่า เธออย่าเลิกกับเขานะ
ฯลฯ

เราก็พยักหน้าไป .. มันแย่มากน่ะ T T

วันนี้เพื่อนๆ เราที่เรียนบัลเล่ต์ยกโขยงกันไปกินที่ร้านโอชา
เพราะสตูดิโออยู่ทองหล่อน่ะ ที่กินก็ไม่พ้นแถบๆ นั้นหรอก
แต่ก่อนมากินแถวออฟฟิศเราก็จะ SMS บอกเชา
แต่วันนี้ไป มันเป็นเวลาเดียวกับที่เขาเขียน status ของเขา
..เสียเหงื่อให้กีฬา ดีกว่าเสียน้ำตาให้ความทรงจำ..
แต่ก็เพราะความทรงจำนั่นแหละที่ทำให้เราร้องไห้อีกแล้ว

ถึงตอนนี้เราเข้าใจแล้วความผูกพันกับความรักน่ะ แยกไม่ค่อยออกหรอก
เรื่องราวตลอดเวลาสามปีที่ผ่านมา มันทำให้เราเสียดาย
เสียดายวันเวลาดีๆ เก่าๆ ที่เราเลือกจะจบมันลงเอง
ที่เจ็บที่สุดก็คือ เราได้คำตอบให้ตัวเราเองว่า
เราไม่อยากจะใช้ชีวิตร่วมกับเขาในอนาคต
เพราะเราต่างกันเกินไป วิธีการดำเนินชีวิตของเราต่างกัน
เราเสียใจที่เราต้องการหยุดมันลง และเลิกพยายาม
เราเสียใจที่รู้ว่าเรากับเขาไปด้วยกันไม่ได้
เราเสียใจเพราะเราให้โอกาสเราทั้งคู่มาแล้วถึงสองครั้ง
แต่มันก็ยังไม่มีอะไรดีขึ้น จนมันต้องจบลงจริงๆ ในครั้งที่สาม
เสียใจที่ความรักมันไม่สวยงามเหมือนกับที่เราเคยอยากให้มันเป็น
เสียใจที่ไม่ว่าเราถามตัวเองกี่ครั้งเราก็ได้คำตอบเดิมคือ .. ขอจบตรงนี้
เราร้องไห้เพราะเรายังรักเขา ยังผูกพันกับเขา
แต่มันเป็นเรื่องของวิถีชีวิตที่ต่างกันที่เรายอมแพ้

แต่เมื่อความรักจบลงใครล่ะไม่เจ็บ
เราผิดหวัง พอๆ กับที่เขาผิดหวัง
เราเจ็บไม่ต่างจากเขา เราเปิดดู mv ที่เขาทำหลายต่อหลายรอบ
ทั้งๆ ที่รู้ว่ามันทำให้เรายิ่งรู้สึกแย่ลงไปอีก
แต่เราก็อยากดู เพราะเราคิดถึงเขา
เห็นเขาอยู่ตรงหน้าจอแต่ทักไ่ม่ได้ คุยไม่ได้
ทั้งๆ ที่เราเป็นห่วงเขามาก
เมื่อเช้าฝนตกหนัก เราก็เป็นห่วงว่าน้ำจะท่วมไหม
รถเขาว่าจะมีปัญหามั้ยมันเข้าอู่มาหลายครั้งแล้ว
ต้นไม้ที่เราให้เขาจะสบายดีมั้ย
แล้วตอนนี้พ่อกับแม่เขาเป็นยังไง
หลานเขาโตแค่ไหนแล้ว
คุณยายเขาไม่สบายหายดีรึยัง
เราอยากถามเพราะเราเป็นห่วงแต่เราไม่กล้า เราไม่กล้า...

คนบอกเลิกกับคนถูกบอกเลิก เราไม่รู้อะไรแย่กว่ากัน
มันทรมานมากๆ จริงๆ









MV อันแรกในชีวิตของเขา






แล้วนี่ อันที่สอง







เราอดไม่ได้ที่จะเปิดอ่านไดอารี่ของเรา
โปสการ์ดที่เขาเขียนให้ สิ่งต่างๆ ที่มีเรื่องราวของเราสองคน
แล้วก็นั่งร้องไห้ๆๆๆ



เขาวาดรูปนี้ให้เป็นของขวัญวันคริสต์มาสเมื่อสองปีก่อน
มาจากรูปถ่ายที่ร้าน Hot Bread ที่น่าน
แล้วบอกว่า มันเป็นรูปที่เราดูมีความสุขมากที่สุด
และเขาก็อยากจะให้เรามีรอยยิ้มที่เป็นสุขแบบนี้ไปตลอด






ในไดอารี่ของเรา ... เรามีความฝัน
ที่ทำเราร้องไห้ T T เพราะว่ามันไม่อาจจะมาถึงได้
เพราะความเปลี่ยนแปลงในชีวิตของเราเอง
ที่พาให้ชีวิตเราและเขาแตกต่างออกจากกันมากขึ้นทุกทีๆ
จนกระทั่งเรารู้ว่า มันไปต่อไปไม่ไหวแล้ว

When we make a home,
I'll make a beautiful flower garden
in front of our home and along the corridor.
There'll be a small pond in which I'd grow colorful lotuses.
The grass will be evergreen because I'll water it day by day.
Our children will run, laugh and play happily in the yard.
I'll be in the kitchen, cooking healthy breakfast for you before going the work.
I'll prepare the nicest meal for you when coming back home after work.
I'll teach our kids good things. I'll be cheerful and responsible.
I'll be beside you while teaching our kids about loving.
I'll hold your hand when you need. I'll kiss you when you ask.
I'll be strong. I'll be your supporter. I'll be your wife.
I'll be a mother. I'll fulfill my duty as a woman.
I'll grow up. I'll be caring. I'll be beside you.

When we make a home.
Love is the main pole.
Understanding is a wall.
Caring is a door.
Listening is a window.
Friendship is a floor.
Patience is a ceiling.
You'll be a father.
I'll be mother.
Our kids are all angels.
This is our home.






แต่มันไม่มีทางเป็นจริงอีกแล้ว
เราเสียใจเหลือเกิน
อยากให้เขารู้เหลือเกินว่า
เราเองก็ผิดหวังและเจ็บปวดไม่ต่างกัน
คนบอกเลิกกับคนถูกบอกเลิกล้วนเจ็บปวด
. . . ไ ม่ ต่ า ง กั น . . .



Create Date : 24 มีนาคม 2554
Last Update : 24 มีนาคม 2554 1:20:33 น. 2 comments
Counter : 1063 Pageviews.

 
เข้าใจนะ...

เราใช้เวลานานเท่าไรที่จะรักใครสักคน
มันก็ไม่แปลกอะไร..
ถ้าเราจะใช้เวลานาน..พอ ๆ กัน หรืออาจจะนานกว่าที่จะลบมันออกจากใจ
วันนี้เสียใจ วันนี้ร้องไห้ แต่วันนึงสิ่งเหล่านี้มันจะกลายเป็นเพียงเรื่องที่ผ่านมา
อาจจะแวะเวียนมาให้นึกถึง มาให้ต้องเสียน้ำตาบ้าง
แต่มันก็เป็นความทรงจำที่ดี
เมื่อก่อนก็อยู่คนเดียว ตอนนี้กลับมาอยู่คนเดียวอีกครั้ง...

...ไม่เป็นไรมั้ง...


สู้ ๆ


โดย: ริมปิง (rimpingringpim ) วันที่: 24 มีนาคม 2554 เวลา:11:18:33 น.  

 
สู้ ๆ นะค่ะ เข้าใจ สุด ๆ เลย


โดย: ลั้ลล้า พาเศร้า วันที่: 25 มีนาคม 2554 เวลา:10:58:14 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

gluhp
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [?]




Here...
I'm on the rooftop

Between...
pavement and stars.

Here's...
hardly no day
nor hardly no night

There're things...
half in shadow
and half way in light

It's where...
I gather my thoughts
and grow my dreams

which...
are scattered
all around

In my words,
my songs,
my dance.

คน นั่งจ้องชีวิต
Group Blog
 
<<
มีนาคม 2554
 
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
24 มีนาคม 2554
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add gluhp's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.