YOU are not afraid. You think YOU are afraid. ~Shantimayi~
อย่ามาแตะต้องฉันนะ

มีคนอยู่กลุ่มเดียวในโลกที่ทำให้เรารู้สึกแย่
ความภาคภูมิใจในตัวเอง
ความรักในตัวเอง
มันหายไปหมดเลย
หาย หายไปหมดเลย
หายจริงๆ
ฉันไม่มีความสุข
ทำไมฉันจะต้องรู้สึกแย่เพราะคนที่ฉันอยู่ใกล้ที่สุด
ทำไม ทำไม ทำไม

ฉันรู้ว่ามันยาก กว่าจะได้มาอยู่ตรงนี้มันยาก
ใช่ฉันโชคดี ฉันมีเกียรติ
แต่ทำไมมันทำให้ฉันรู้สึกแย่

ฉันรู้สึกดี ดีมากเมื่อกี้
แต่ไม่ใช่ตรงนี้
ทำไมไม่มีใครเห็นความดีของเราบ้าง
มันต่างกันโดยสิ้นเชิง
ทำไมเราถึงรู้สึกไม่มีค่าได้ขนาดนี้
ขนาดนี้ ขนาดนี้ ขนาดนี้

ทำไมเราแย่อย่างนี้
ทำไมเราต้องรู้สึกอย่างนี้ทุกครั้งที่อยู่ที่นี่

ชีวิตเราอยู่มาตลอดด้วยแรงบันดาลใจ
ด้วยความภาคภูมิใจในตัวเอง
แต่คนกลุ่มนี้นี่แหละที่ทำลายมัน
ทำลายมันลงไปเรื่อยๆ
เราไม่มีค่าอะไรเลย
ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม

เราเก่ง เก่งสิ เราเป็นคนดี
ทำไมเราไม่เคยแน่ใจเลยวะ
ทำไมวะ
เรามันไม่มีค่า
เรามันผิดปกติ
เรามันแย่
เรามันห่วย
เรามัน......................แม่งโว้ยยยยยยย

ทำไมไม่มองเราบ้าง
ทำไมไม่มีใครเข้าใจฉัน
ไม่ใช่ไม่มีใคร
ฉันหมายถึงที่นี่
ทำไมที่นี่ไม่มีใครเข้าใจฉัน
ไม่เข้าใจก็ได้ แต่หยุดพูดได้มั้ย
หยุดพูดในสิ่งที่ทำให้ฉันรู้สึกผิดปกติ

ฉันไม่อยากมาที่นี่อีกแล้ว
ฉันไม่อยากจะกลับมา
ฉันต้องการใครสักคนที่เข้าใจ
เข้าใจฉันหน่อยสิ
เข้าใจหน่อย
ทำไมที่นี่ไม่มี

ทำไมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เมื่อไหร่มันจะจบ
ฉันจะได้หยุดเขียน
ฉันไม่อยากฟังมันอีกแล้ว
หยุดพูดเสียที
ฉันระบายออกที่ไหนไม่ได้แล้ว
ไม่มีใครอีกแล้ว
ทำไมฉันถึงต้องมาโวยวายอะไรในนี้
ทำไมๆๆๆๆๆ
ไม่อายคนอื่นเขาบ้างเหรอ
พอๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หยุดพูด
กรุณาเถอะ อย่าทำลายฉันมากไปกว่านี้เลย
ทุกสิ่งทุกอย่างกำลังจะดีขึ้น
ฉันกำลังรู้สึกดี
ฉันมองตัวเองอยู่
ฉันรักตัวเอง
ฉันกำลังทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดี
แต่อย่าสิ...อย่าทำลายมันไป
อย่านะ
อย่า
หยุด
หยุดพูด
ฉันไม่ได้ทำในสิ่งที่เลวร้าย
ผู้คนมากมายชื่นชมฉัน
ผู้คนมากมายเอาฉันเป็นตัวอย่าง

อย่าพูดถึงเรื่อง Center Stage ได้มั้ย
อย่าพูดถึงมัน
อย่ามาตอกย้ำฉัน
ขุดแผลฉันเหลือเกิน
หยุดพูด

ทำไมถึงคิดว่าฉันคิดอย่างนี้
non sense ที่สุดในโลก
อย่ามาสั่งฉันได้ไหม
อย่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หยุดเถอะ ฉันขอร้อง
ขอร้อง
ฉันรู้ว่าฉันทำอะไรอยู่
ที่เธอพูดมา
ฉันรู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อย่ามาทำร้ายฉันอีกเลย
ฉันเป็นลูกที่แย่มากพออยู่แล้ว
อย่าทำให้ฉันรู้สึกแย่มากไปกว่านี้เลย
แค่นี้ฉันก็เลวเหลือเกินแล้ว

คนทุกคนมีจุดอ่อน
ทำไมต้องมาบี้จุดนั้นของฉันด้วย
ฉันเกลียดสายตาแบบนั้น
และยิ่งจากสายตามาสู่คำพูด
ฉันรับมันไม่ได้

ทำไมไม่มีใครเข้าใจกูเลยวะ
กูเกลียดที่นี่
หยุดเถอะ หยุดสักที
หยุดได้แล้ว
พอแล้ว
.....
.....
.....
.....
.....
.....
.....
.....
.....
.....
.....
.....
.....
.....
.....
พอถึงตอนนี้ ฉันชา
ชา.....
ไม่รู้สึกอะไรแล้ว
พูดไปเถอะ พูดไป
ทำร้ายฉันเข้าไป
เอาเข้าไป
ฉันไม่มีความสุข
อย่าพูดถึงคนอื่นได้มั้ย
อย่ามายุ่งกับฉัน

ฉันชาแล้ว
หยุด
หยุด
หยุด
หยุด
หยุด

ฮือๆๆๆๆๆๆ
หยดพูดกับฉันเสียที
อย่ามาบอกให้ฉันทำอะไร
ความฝันของฉัน
ฉันมีหนทางจะไปสู่มัน
ฉันไม่ได้ประชดอะไร
ฉันทำสิ่งที่ดีๆ
ฉันสับสนพอแล้ว
หยุดพูด

ฉันมีฝันของฉัน
ฉันกำลังหาทางจะไปถึงมัน
อย่ามากำหนดให้ฉันเดินอย่างไร
ฝันของฉัน ฉันเท่านั้นที่รู้ว่า
หนทางไหนที่มันเหมาะกับฉันที่สุด
ที่ฉันสบายใจจะอยู่กับมันมากที่สุด
เธอไม่ใช่ฉัน
เธอจะมากำหนดได้อย่างไร
ว่าฉันจะต้องเดินอย่างไร
ฉันรักตัวเอง
อย่ามาคิดแทนฉัน
อย่ามาฝันแทนฉัน
อย่า
กรุณาเถอะ
.........
อย่าทำให้ฉันรู้สึกแย่ไปกว่านี้เลย
กลายเป็นว่าฉันเป็นคนไม่รู้จักคิด
ฉันไม่คิดเหรอ
ฉันโง่เหรอ
ฉันไม่โง่
ฉันคิด
ฉันฝัน
ฉันได้รู้มาแล้วว่าสิ่งไหนดี สิ่งไหนไม่ดี
ฉันกำลังอยู่ในช่วงเปลี่ยนผ่าน
ฉันกำลังสับสน
หยุดโทษคนนู้นคนนี้สักที

หยุด หยุดพูดถึงพี่หยา
อย่าไปแตะต้องเค้า อย่ามายุ่งกับเพื่อนฉัน
อย่ามายุ่งกับสังคมฉัน
สังคมที่เธอไม่เคยเข้าใจ
หยุด อย่ามาพูดถึง Dance Centre
หยุด อย่าแตะต้อง
หยุดเลยนะ หยุดเถอะ

ฉันไม่น่าดูเลย
ไม่ hurt เหรอ
ไม่เลย
ไม่เลย
ไม่เลย
สิ่งที่สำคัญที่สุดของฉันคือ
ความภาคภูมิใจในตัวเอง
นี่เธอกำลังทำลาย
ทำให้มันหมดไปเลย
ทำอย่างนี้ทำไม
ทำทำไม

อย่ามาแตะต้องฉันนะ
เธอตบฉันจนเจ็บแสบ เลือดออกไปทั้งตัวแล้ว
เธอบอกว่าเธอตบด้วยความรัก
แต่...ไม่รู้สิ
ฉันเลวเกินไปมั้งที่จะเข้าใจ

ปล่อยฉันไปได้แล้ว
ยังไม่หยุดพูดอีก
ปล่อยฉันไปเถอะ ปล่อยฉันไป

ฉันรู้สึกแย่กับตัวเองมากเหลือเกินแล้ว
ฉันกำลังพยายามมองดูว่าตัวเองมีอะไรดีบ้าง
ฉันกำลังจะหาเจอ
แต่เธอมาพูดๆๆๆๆ
เธอบอกว่าเธอรักเธอเลยบอก
เธอเลยมาบอกฉันว่า ฉันมัน "แย่" ขนาดไหน
แล้วเธอก็บอกว่าเธอไม่ได้ hurt ฉัน

จบหรือยังล่ะ
ปล่อยฉันไปเถอะ
อย่ามาห่วงฉัน
เพราะความห่วงของเธอกำลังทำร้ายฉันอยู่
ฉันไม่เหมือนคนอื่น
ฉันแปลก
ฉันประหลาด
ฉันมันน่าเกลียด
ฉันมันห่วย
จะตอกย้ำกันไปถึงไหน
เธอพยายามจะให้ฉันยอมรับว่าฉัน "น่าเกลียด"
ทำอย่างนั้นทำไม
ความเลวร้าย จุดด้อย จุดอ่อนของตัวเอง
เธอบังคับให้ฉันยอมรับมัน
ทำไมไม่คิดบ้างว่า "กูรู้"
หยุดพูดได้แล้ว
ฉันไม่ฟังแล้ว

ใช่ฉันงี่เง่า
ฉันเปลี่ยนไป
ฉันเรียนเก่งซะเปล่า
ฉันไม่มีเซ้นส์เลย
เซ้นส์อะไรก็ไม่รู้

ฉันกำลังรักตัวเอง
ทำไมต้องทำให้ฉันเกลียดตัวเองด้วย
ฉันเกลียดโลกนี้
หยุดขุดแผลฉันนะ
ฉันไม่คิดมาก่อนว่าฉันจะได้ยินสิ่งพวกนี้
จากเธอ....เธอที่เคยทำให้ฉันรู้สึกภูมิใจในตัวเองมาตลอด



Create Date : 25 มกราคม 2551
Last Update : 25 มกราคม 2551 23:32:05 น. 3 comments
Counter : 561 Pageviews.

 
believe in yourself. You can hear it but you can also choose to keep it or let it go too..

hope your weekend trip will keep your mood up na.



โดย: KS IP: 212.219.118.170 วันที่: 25 มกราคม 2551 เวลา:23:39:50 น.  

 
เข้ามาอ่าน! ระบายได้ดี


โดย: - _- IP: 125.27.118.219 วันที่: 29 มกราคม 2551 เวลา:2:12:02 น.  

 
นานมาแล้ว
ยังมี 'ฉัน' คนนั้น และ 'เธอ' คนโน้น

'ฉัน' คนนั้น รู้สึกแย่เพราะใครอีกคน
แถมยังรู้สึกแย่มากขึ้นไปอีก ที่ไปรู้สึกแย่ กับความคิดเห็นและคำพูดของคนอื่น
ทั้งๆที่รู้ดีว่า ไม่มีใครทำให้เรารู้สึกแย่ ได้มากไปกว่าที่เรายินยอมให้มันเป็น

ส่วน 'เธอ' คนโน้น ไม่เคยรู้สึกแย่เลยสักนิด จนกระทั่ง...
วันที่ได้รู้ความจริง
วันที่ตระหนักปนตระหนกว่า สิ่งต่างๆที่ตั้งใจมอบให้ใครอีกคนในนามของความรัก ความหวังดี
นอกจากจะไม่ได้เป็นที่ต้องการแล้ว ยังทิ่มแทงทำร้ายคนที่ตนรัก มาอย่างต่อเนื่องและยาวนาน
ไม่ใช่แค่ความล้มเหลว แต่คือ 'ความผิด'
ยิ่งพยายามมอบความรักความห่วงใยให้มากยิ่งขึ้น เพื่อหวังจะลบล้างความผิด
กลับยิ่งทำร้ายอีกฝ่ายมากขึ้นไปอีก
เพราะมักจะเผลอไผล มอบความรัก ความห่วงใย 'แบบเดิมๆ' ตามความเคยชิน


'ฉัน' คนนั้น เจ็บปวด ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ส่วน'เธอ' คนโน้น ก็เจ็บลึก และรู้สึกผิดอย่างรุนแรง จนไม่อาจจะให้อภัยตัวเอง

'ฉัน' คนนั้น ได้แต่เฝ้ารอว่า เมื่อไหร่มันจะจบลงเสียที
ส่วน 'เธอ' คนโน้น ก็ได้แต่เฝ้ารอ วันที่จะได้รับการให้อภัย


บางที ในโลกที่เราต่างก็ถือมีดเดินสวนกันไปมาในความมืดบอดนี้
การทิ่มแทง ทำร้ายหัวใจกันและกัน อาจจะเป็นสิ่งที่ยากหลีกเลี่ยง

สิ่งที่เราอาจจะทำได้ ก็คือ

'บำรุงหัวใจ' ตัวเองให้เข้มแข็ง เพื่อให้พร้อมรับ 'มีด' ที่จะผ่านเข้ามาทิ่มแทง โดยที่หัวใจไม่เป็นแผล

'ถือมีด' ด้วยความระมัดระวัง ไม่ให้ไปทิ่มแทงใครต่อใครโดยไม่ได้ตั้งใจ รักและห่วงใยใครคนอื่นด้วยความเข้าใจ และยอมรับในตัวตนของเขาและเธอ

'ให้อภัย' ใครบางคนที่ปล่อยให้มีดมาทิ่มแทงหัวใจของเรา
และให้อภัยตัวเอง ที่เผลอไปทิ่มแทงหัวใจคนอื่นโดยไม่ได้ตั้งใจ

...

เชื่อเหลือเกินว่า 'ฉัน' คนข้างบนนี้ มีหัวใจที่เข้มแข็งพอ
ที่จะเห็นคุณค่าและรักตัวเองได้มากขึ้นต่อไปเรื่อยๆ

'ผม' คนนี้ ที่เป็นคนคนเดียวกับ 'ฉัน' คนนั้น และ 'เธอ' คนโน้น
จะคอยเอาใจช่วยนะครับ
: )


โดย: Amygdala วันที่: 30 มกราคม 2551 เวลา:7:21:21 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

gluhp
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [?]




Here...
I'm on the rooftop

Between...
pavement and stars.

Here's...
hardly no day
nor hardly no night

There're things...
half in shadow
and half way in light

It's where...
I gather my thoughts
and grow my dreams

which...
are scattered
all around

In my words,
my songs,
my dance.

คน นั่งจ้องชีวิต
Group Blog
 
<<
มกราคม 2551
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
25 มกราคม 2551
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add gluhp's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.