อย่ามาแตะต้องฉันนะ
มีคนอยู่กลุ่มเดียวในโลกที่ทำให้เรารู้สึกแย่ ความภาคภูมิใจในตัวเอง ความรักในตัวเอง มันหายไปหมดเลย หาย หายไปหมดเลย หายจริงๆ ฉันไม่มีความสุข ทำไมฉันจะต้องรู้สึกแย่เพราะคนที่ฉันอยู่ใกล้ที่สุด ทำไม ทำไม ทำไม
ฉันรู้ว่ามันยาก กว่าจะได้มาอยู่ตรงนี้มันยาก ใช่ฉันโชคดี ฉันมีเกียรติ แต่ทำไมมันทำให้ฉันรู้สึกแย่
ฉันรู้สึกดี ดีมากเมื่อกี้ แต่ไม่ใช่ตรงนี้ ทำไมไม่มีใครเห็นความดีของเราบ้าง มันต่างกันโดยสิ้นเชิง ทำไมเราถึงรู้สึกไม่มีค่าได้ขนาดนี้ ขนาดนี้ ขนาดนี้ ขนาดนี้
ทำไมเราแย่อย่างนี้ ทำไมเราต้องรู้สึกอย่างนี้ทุกครั้งที่อยู่ที่นี่
ชีวิตเราอยู่มาตลอดด้วยแรงบันดาลใจ ด้วยความภาคภูมิใจในตัวเอง แต่คนกลุ่มนี้นี่แหละที่ทำลายมัน ทำลายมันลงไปเรื่อยๆ เราไม่มีค่าอะไรเลย ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม
เราเก่ง เก่งสิ เราเป็นคนดี ทำไมเราไม่เคยแน่ใจเลยวะ ทำไมวะ เรามันไม่มีค่า เรามันผิดปกติ เรามันแย่ เรามันห่วย เรามัน......................แม่งโว้ยยยยยยย
ทำไมไม่มองเราบ้าง ทำไมไม่มีใครเข้าใจฉัน ไม่ใช่ไม่มีใคร ฉันหมายถึงที่นี่ ทำไมที่นี่ไม่มีใครเข้าใจฉัน ไม่เข้าใจก็ได้ แต่หยุดพูดได้มั้ย หยุดพูดในสิ่งที่ทำให้ฉันรู้สึกผิดปกติ
ฉันไม่อยากมาที่นี่อีกแล้ว ฉันไม่อยากจะกลับมา ฉันต้องการใครสักคนที่เข้าใจ เข้าใจฉันหน่อยสิ เข้าใจหน่อย ทำไมที่นี่ไม่มี
ทำไมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เมื่อไหร่มันจะจบ ฉันจะได้หยุดเขียน ฉันไม่อยากฟังมันอีกแล้ว หยุดพูดเสียที ฉันระบายออกที่ไหนไม่ได้แล้ว ไม่มีใครอีกแล้ว ทำไมฉันถึงต้องมาโวยวายอะไรในนี้ ทำไมๆๆๆๆๆ ไม่อายคนอื่นเขาบ้างเหรอ พอๆๆๆๆๆๆๆๆๆ หยุดพูด กรุณาเถอะ อย่าทำลายฉันมากไปกว่านี้เลย ทุกสิ่งทุกอย่างกำลังจะดีขึ้น ฉันกำลังรู้สึกดี ฉันมองตัวเองอยู่ ฉันรักตัวเอง ฉันกำลังทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดี แต่อย่าสิ...อย่าทำลายมันไป อย่านะ อย่า หยุด หยุดพูด ฉันไม่ได้ทำในสิ่งที่เลวร้าย ผู้คนมากมายชื่นชมฉัน ผู้คนมากมายเอาฉันเป็นตัวอย่าง
อย่าพูดถึงเรื่อง Center Stage ได้มั้ย อย่าพูดถึงมัน อย่ามาตอกย้ำฉัน ขุดแผลฉันเหลือเกิน หยุดพูด
ทำไมถึงคิดว่าฉันคิดอย่างนี้ non sense ที่สุดในโลก อย่ามาสั่งฉันได้ไหม อย่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หยุดเถอะ ฉันขอร้อง ขอร้อง ฉันรู้ว่าฉันทำอะไรอยู่ ที่เธอพูดมา ฉันรู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อย่ามาทำร้ายฉันอีกเลย ฉันเป็นลูกที่แย่มากพออยู่แล้ว อย่าทำให้ฉันรู้สึกแย่มากไปกว่านี้เลย แค่นี้ฉันก็เลวเหลือเกินแล้ว
คนทุกคนมีจุดอ่อน ทำไมต้องมาบี้จุดนั้นของฉันด้วย ฉันเกลียดสายตาแบบนั้น และยิ่งจากสายตามาสู่คำพูด ฉันรับมันไม่ได้
ทำไมไม่มีใครเข้าใจกูเลยวะ กูเกลียดที่นี่ หยุดเถอะ หยุดสักที หยุดได้แล้ว พอแล้ว ..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... พอถึงตอนนี้ ฉันชา ชา..... ไม่รู้สึกอะไรแล้ว พูดไปเถอะ พูดไป ทำร้ายฉันเข้าไป เอาเข้าไป ฉันไม่มีความสุข อย่าพูดถึงคนอื่นได้มั้ย อย่ามายุ่งกับฉัน
ฉันชาแล้ว หยุด หยุด หยุด หยุด หยุด
ฮือๆๆๆๆๆๆ หยดพูดกับฉันเสียที อย่ามาบอกให้ฉันทำอะไร ความฝันของฉัน ฉันมีหนทางจะไปสู่มัน ฉันไม่ได้ประชดอะไร ฉันทำสิ่งที่ดีๆ ฉันสับสนพอแล้ว หยุดพูด
ฉันมีฝันของฉัน ฉันกำลังหาทางจะไปถึงมัน อย่ามากำหนดให้ฉันเดินอย่างไร ฝันของฉัน ฉันเท่านั้นที่รู้ว่า หนทางไหนที่มันเหมาะกับฉันที่สุด ที่ฉันสบายใจจะอยู่กับมันมากที่สุด เธอไม่ใช่ฉัน เธอจะมากำหนดได้อย่างไร ว่าฉันจะต้องเดินอย่างไร ฉันรักตัวเอง อย่ามาคิดแทนฉัน อย่ามาฝันแทนฉัน อย่า กรุณาเถอะ ......... อย่าทำให้ฉันรู้สึกแย่ไปกว่านี้เลย กลายเป็นว่าฉันเป็นคนไม่รู้จักคิด ฉันไม่คิดเหรอ ฉันโง่เหรอ ฉันไม่โง่ ฉันคิด ฉันฝัน ฉันได้รู้มาแล้วว่าสิ่งไหนดี สิ่งไหนไม่ดี ฉันกำลังอยู่ในช่วงเปลี่ยนผ่าน ฉันกำลังสับสน หยุดโทษคนนู้นคนนี้สักที
หยุด หยุดพูดถึงพี่หยา อย่าไปแตะต้องเค้า อย่ามายุ่งกับเพื่อนฉัน อย่ามายุ่งกับสังคมฉัน สังคมที่เธอไม่เคยเข้าใจ หยุด อย่ามาพูดถึง Dance Centre หยุด อย่าแตะต้อง หยุดเลยนะ หยุดเถอะ
ฉันไม่น่าดูเลย ไม่ hurt เหรอ ไม่เลย ไม่เลย ไม่เลย สิ่งที่สำคัญที่สุดของฉันคือ ความภาคภูมิใจในตัวเอง นี่เธอกำลังทำลาย ทำให้มันหมดไปเลย ทำอย่างนี้ทำไม ทำทำไม
อย่ามาแตะต้องฉันนะ เธอตบฉันจนเจ็บแสบ เลือดออกไปทั้งตัวแล้ว เธอบอกว่าเธอตบด้วยความรัก แต่...ไม่รู้สิ ฉันเลวเกินไปมั้งที่จะเข้าใจ
ปล่อยฉันไปได้แล้ว ยังไม่หยุดพูดอีก ปล่อยฉันไปเถอะ ปล่อยฉันไป
ฉันรู้สึกแย่กับตัวเองมากเหลือเกินแล้ว ฉันกำลังพยายามมองดูว่าตัวเองมีอะไรดีบ้าง ฉันกำลังจะหาเจอ แต่เธอมาพูดๆๆๆๆ เธอบอกว่าเธอรักเธอเลยบอก เธอเลยมาบอกฉันว่า ฉันมัน "แย่" ขนาดไหน แล้วเธอก็บอกว่าเธอไม่ได้ hurt ฉัน
จบหรือยังล่ะ ปล่อยฉันไปเถอะ อย่ามาห่วงฉัน เพราะความห่วงของเธอกำลังทำร้ายฉันอยู่ ฉันไม่เหมือนคนอื่น ฉันแปลก ฉันประหลาด ฉันมันน่าเกลียด ฉันมันห่วย จะตอกย้ำกันไปถึงไหน เธอพยายามจะให้ฉันยอมรับว่าฉัน "น่าเกลียด" ทำอย่างนั้นทำไม ความเลวร้าย จุดด้อย จุดอ่อนของตัวเอง เธอบังคับให้ฉันยอมรับมัน ทำไมไม่คิดบ้างว่า "กูรู้" หยุดพูดได้แล้ว ฉันไม่ฟังแล้ว
ใช่ฉันงี่เง่า ฉันเปลี่ยนไป ฉันเรียนเก่งซะเปล่า ฉันไม่มีเซ้นส์เลย เซ้นส์อะไรก็ไม่รู้
ฉันกำลังรักตัวเอง ทำไมต้องทำให้ฉันเกลียดตัวเองด้วย ฉันเกลียดโลกนี้ หยุดขุดแผลฉันนะ ฉันไม่คิดมาก่อนว่าฉันจะได้ยินสิ่งพวกนี้ จากเธอ....เธอที่เคยทำให้ฉันรู้สึกภูมิใจในตัวเองมาตลอด
Create Date : 25 มกราคม 2551 |
Last Update : 25 มกราคม 2551 23:32:05 น. |
|
3 comments
|
Counter : 561 Pageviews. |
|
|
|
โดย: KS IP: 212.219.118.170 วันที่: 25 มกราคม 2551 เวลา:23:39:50 น. |
|
|
|
โดย: - _- IP: 125.27.118.219 วันที่: 29 มกราคม 2551 เวลา:2:12:02 น. |
|
|
|
โดย: Amygdala วันที่: 30 มกราคม 2551 เวลา:7:21:21 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [?]
|
Here... I'm on the rooftop
Between... pavement and stars.
Here's... hardly no day nor hardly no night
There're things... half in shadow and half way in light
It's where... I gather my thoughts and grow my dreams
which... are scattered all around
In my words, my songs, my dance.
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
hope your weekend trip will keep your mood up na.