หนึ่งรูปหลากอารมณ์ - ตอน เสียงเงา เดินผ่านกัน รู้จักเพียงภาพเงา ยิ้มให้ และพูดคุย กับกรอบร่าง ของคนคนหนึ่ง ไม่ซับซ้อน  ไม่ยากต่อความเข้าใจ เสียงสนทนาและเสียงหัวเราะ ฉาบหลังด้วยไฟสว่าง เบื้องหน้าคือสีดำ ฉาบความนึกคิด และความรู้สึก เก็บซ่อนจนมิด เราหยิบเงาของเรา มาสนทนากัน ในโลกที่เปิดไฟ ตลอดเวลา เงาคือเงา เงาซ่อนทุกสิ่งไว้ใต้เงา เราหดหัว ปล่อยชีวิตเรา ให้เงา ใช้ เงาคือเงา เรากลายเป็น สมบัติของเงา .. เรา กลายเป็น เงา   Create Date : 15 มิถุนายน 2556 6 comments Last Update : 15 มิถุนายน 2556 20:49:12 น. Counter : 1572 Pageviews. Share Tweet

กด Like ให้เป็นคนที่ 1 เราก็กลายเป็นเงาแต่มาเม้นท์ในบล็อกเสมอ เจิมบอกค่ะ   โดย: อุ้มสี 15 มิถุนายน 2556 22:45:49 น.

พี่ก๋าโหวตบล็อกงานเขียนให้นะครับ แอบเดาเล็กๆว่าน้องเสี้ยว คงจะเขียนบทกวีตามภาพ คือมีภาพเป็นแรงบันดาลใจ ภาพก็สวยครับ ปล. พี่ก๋าเขียนเกือบทุกวันเลย ตอนนี้ต้องพกกระดาษแผ่นเล็กๆกับปากกาไว้ติดตัวตลอด คิดได้ก็เขียนทันที พี่ก๋าว่าการเขียนกับการเต้นมันเหมือนกันอยู่อย่าง คือพอเราทำซ้ำๆจนเกิดความเคยชิน อัตโนมัติมันจะมาเลยนะครับ ถึงเวลาทำได้เอง เหมือนคนปั่นจักรยานเป็น จะหยุดปั่นไปนานแค่ไหน พอจับแฮนด์ได้ ขี่จักรยานปุ๊บ มันก็ปั่นได้ทันทีเลย   โดย: กะว่าก๋า 19 มิถุนายน 2556 10:42:38 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องเสี้ยว   โดย: กะว่าก๋า 20 มิถุนายน 2556 6:43:47 น.

คนชอบเขียนบทกวีนั้นมีหัวใจโรแมนติก มีความคิดความอ่านความฝันน่าสนใจ และมีความสุขในโลกส่วนตัว   โดย: poivang 20 มิถุนายน 2556 15:44:09 น.

พี่ก๋าว่าเกือบทุกคนเป็นนะครับ อาการ "ขบถ" เนี่ย 555 กับพ่อแม่นี่ง่ายเลย เพราะส่วนใหญ่พ่อแม่เราโตมาด้วยการบังคับให้ทำ ให้เชื่อ ให้ต้องฟังพ่อแม่ พอเราโตขึ้นมามีความคิดเป็นของตัวเอง มันเลยง่ายมากที่ขั้วความคิดสองขั้วจะจูนไม่ตรงกัน พี่ก๋าใช้เวลาตั้งหลายปีกว่าจะเข้าใจความรักของพ่อแม่ เข้าใจดีขึ้นอีกเมื่อตอนมีลูกเป็นของตัวเองครับ 555   โดย: กะว่าก๋า 21 มิถุนายน 2556 8:28:36 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องเสี้ยว   โดย: กะว่าก๋า 22 มิถุนายน 2556 7:00:00 น.