Group Blog
 
<<
เมษายน 2552
 
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
2627282930 
 
21 เมษายน 2552
 
All Blogs
 

อีกมุมหนึ่งของความคิดกับ...นิ้วกลมทั้งห้า


Positioning Magazine เมษายน 2552

Name : สราวุธ เฮงสวัสดิ์
Age : 30 ปี
Education : รร.เซนต์จอห์น, รร.บดินทรเดชา (สิงห์ สิงหเสนี), คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาฯ
Career Highlights : Leo Burnett , JWT , DayPoets
Current Interest: หนังสือเกี่ยวกับความสุขและวิวัฒนาการมนุษย์ เช่น “The Conquest of Happiness” และสารคดีชีวิตสัตว์


...ว่ากันว่า “สราวุธ เฮ้งสวัสดิ์” หรือ “นิ้วกลม” เป็นนักคิด-นักเขียนที่เฟี้ยวคนหนึ่งในวงการ เขาประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุเพียง 26 ปี กับผลงานสร้างชื่ออย่าง “โตเกียวไม่มีขา” ด้วยการถ่ายทอดที่ครบถ้วนทั้งความคิดสร้างสรรค์ ปรัชญา และอารมณ์ขัน นิ้วกลมจึงได้รับการยอมรับจากบรรดา “HIP Generation” ว่าเป็นหนึ่งใน “แรงดลใจ” ลำดับต้นๆ ของพวกเขาเลยทีเดียว…มารู้จักชีวิตของของเขา ครีเอทีฟ โฆษณา งานเขียน ผ่านนิ้วกลมทั้งห้า ล้วนแต่มีเรื่องราวน่าคิด และจดจำ

คำเตือน งานเขียนของนิ้วกลมล้วนจัดอยู่ในประเภท “ฉูดฉาด” อาจมีอักษรที่ได้รับการดัดแปลง “พันธุคำ” / ไวยากรณ์นิ้วกลมประยุกต์ / และโวหารพิลึกเกินจินตนาการ โปรดใช้ “สัญชาติญาณ” ในการคิด + ขำตามอัธยาศัย


“...นิ้วไหนที่ว่ากลม?”

“ทุกนิ้วเลยครับ...” เขายื่น “ปลายนิ้วทรงกลม (อารมณ์ดี)” ที่เหมือน “Smiley Emoticon” ให้เราดู เส้นทางย่นย่อของการชีวิต จินตนาการ และความฝันล้วนได้รับการบันทึกอยู่บนรายทางระหว่างนิ้วกลมกลมทั้งห้านี่เอง

นิ้วโป้งกลมกลมของสราวุธดูเปลี่ยนไปจากหัวแม่โป้งของเด็ก ม.ปลาย ที่ยังหาตัวเองไม่เจอ เมื่อเขาเห็นภาพวาดมอเตอร์ไซค์ใน Portfolio ของครูฝึกสอนชั่วโมงศิลปะ “เป็นวิชาเดียวที่เรียนสนุกทั้งที่ผมไม่ได้ชอบวิชาศิลปะ ครั้งนึงผมวาดสนามบาสโดยเปลี่ยนสีทุกอย่างเป็นสีตามจินตนาการและลองใช้สีโปสเตอร์สะท้อนแสงดู มันธรรมดานะครับ แต่ที่พิเศษคือคำชมจากครูที่ทำให้เรารู้สึกว่า การคิดออกจากความจริงนี่ช่างท้าทายและน่าสนุก”

นิ้วชี้กลมกลม จรด “วงสวิง” กับนิ้วโป้งเป็นสัญลักษณ์ ”OK!!”...โดยไม่ลังเล เขาเลือกเอนทรานซ์เข้าคณะสถาปัตยกรรมภาควิชาการออกแบบอุตสาหกรรมตามครูฝึกสอนผู้เป็นแรงบันดาลใจตั้งต้น

5 ปีผ่านไป นิ้วกลางกลมกลม ได้รับการหล่อหลอมวิธีคิดอย่างมี “กระบวน” โดยไม่รู้ตัว ...”ต้องช่างสังเกต เพราะงานออกแบบมาจากการตั้งโจทย์และการแก้ปัญหา” นับแต่นั้นมานิ้วกลางฯจึงกลายเป็นตัวเชื่อมระหว่างโลกของวิทยาศาสตร์และโลกของศิลปะ “เราไม่ได้ถูกสอนมาให้สื่อสารสิ่งที่เราจินตนาการเพียงอย่างเดียว แต่ทุกอย่างที่ออกแบบต้องสามารถใช้งานได้จริง”
ปีสุดท้ายนิ้วชี้ฯเลือกเรียนสาขา” Graphic Design” จึงมีโอกาสได้รู้จักกับ “วิชาโฆษณา” ที่เขาตกหลุมรักตั้งแต่แรกเรียน “อู้หูว์...เหมือนเจอแฟนเลยครับ สนุกมาก วันแรกอาจารย์ให้ลองเล่าถึงความร้อน...นั่นสิไม่เคยคิดมาก่อน ร้อนแบบพ่อพระอาทิตย์มาเอง / ร้อนแบบเหงื่อหมดร่าง /... คือมันมีภาพมีคำมากมายมาสื่อสาร แค่เรารู้จักนำมาเล่นกับความคิด เลยจับทางได้ว่าตัวเองคงชอบการหาสัญลักษณ์มาสื่อสาร”



“Leo Burnett” กลายเป็นโรงเรียนที่ทำให้สราวุธมั่นใจว่า “เขาทำโฆษณาเป็น” เขาฝึกงานที่นี่และเมื่อเรียบจบได้พยายามครีเอตชิ้นงานใหม่ๆ มาเติม Portfolio อยู่เสมอ “ผมเชื่อว่าคนขยันสุดท้ายจะเก่ง แต่ถ้าเก่งแล้วไม่ขยันสุดท้ายก็จบ” กระทั่งได้รั้งตำแหน่ง Creative Copywriterในที่สุด “มันเป็นชีวิตที่สนุก คิดทุกวันจนกล้ามขึ้นสมอง เพราะธรรมชาติของโฆษณาคือ สั้น ง่าย เร็ว” เขาตระหนักว่าแท้จริงโครงร่างของงานโฆษณามักถูกแบ่งออกเป็น “What to say?” และ “How to say?” ทว่างานโฆษณาที่ดีในแง่ของการสื่อสารนั้น “What to say?จะต้องใหม่” จึงจะได้รับการสนใจ (แม้ยังไม่ได้คิดวิธีสื่อสาร) เช่น ช็อกโกแลตที่กินแล้วจีบสาวติด “ที่ Burnett พอได้โจทย์ เราจะเริ่มจากการคิดมุมในการสื่อสารก่อน เช่น คำว่า รถเร็ว เราไม่ได้เริมคิดว่าอ้อรถมันวิ่งเร็ว แต่เราจะคิดว่ารถเร็วทำให้มีเวลาอยู่กับภรรยาที่บ้านมากขึ้น เร็วจนแซงได้ก็ต่อเมื่อคุณจอด หรือเร็วจนเสือชีตาร์มากราบ”

“ผมกลายเป็นคนชัดเจนกับคอนเซ็ปต์มาก จนต่อยอดไปถึงวิธีดำเนินชีวิต” เช่นกัน...หนังสือแต่ละเล่มของเขาจึงมีแก่นที่ชัดเจน เขาว่าคนเราควรมี “แก่น” กัน (เลื่อน) ลอย โดยเฉพาะเมื่อใช้ความคิดสร้างสรรค์ “ฟุ้งได้แต่ต้องจบชัด”




การพรีเซนต์ไอเดียเป็นอีกสิ่ง “อภิมหาสำคัญ” ...ครีเอทีพต้องสามารถแสดงเบื้องหลังของไอเดียซึ่งกำลังจะถูกลูกค้าตัดสินภายใน 5 นาที (เสมอ) ให้ได้

“ผมมีโอกาสได้ไปเวิร์คช็อปกับครีเอทีฟย่านๆ เอเชียหลายครั้ง เค้าชื่นชมงานคนไทยมาก และทุกครั้ง สองประเทศที่สนุกสุดๆ คือ “ไทยกับญี่ปุ่น” พวกเราชอบทำอะไรมันส์ๆ ของญี่ปุ่นบางทีพรีเซนต์เสร็จแล้วงงก็มี แต่เออ...จำได้แฮะส่วนสิงคโปร์กับอินเดีย ก็จะเป็นเหมือนเด็กเรียนเลย”

นิ้วนางกลมกลม เห็นว่านิ้วกลางฯ เหนื่อยทว่าสนุกมาตลอด จึงฉวยจังหวะก่อนเริ่มงานใหม่ที่ JWT ออกเดินทางตามฝันให้ตัวเองเสียที ดังวลีในเรื่อง “Dead Poet Society” ที่บอกว่า “Seize the day (จงฉวยวันเวลานี้ไว้)” “...มันตอกย้ำผมมาเสมอ ไม่รู้สิ...ผมอ่อนไหวและศรัทธากับเรื่องความฝันมากๆ” เขาจึงเริ่มจากการ Backpackไปญี่ปุ่น “คือผมรู้สึกว่าชีวิตหลังเลิกงานมันหายไป เราน่าจะมีวัตถุดิบใหม่มาเพิ่มเติมบ้าง” ตอนนั้น โตเกียวบอกผมว่า “ถ้าตั้งใจ มันจะเป็นไปได้”

นิ้วโป้งฯ เล่าว่าตอนอยู่ปี 5 a day เล่มแรกวางแผง และกลายเป็นแรงบัลดาลใจของวัยรุ่นในยุคนั้นรวมถึงเขา “ผมกับเพื่อนเลยทำหนังสือทำมือไปเสนอ” กระทั่งได้เขียนคอลัมน์ E=iq2 และงานเขียนต่างๆ ที่เป็นลักษณะของสนามทดลองสมมติฐาน เช่น การเขียนกลับหลัง การเขียนด้วยตัวพยัญชนะและรูปแบบที่ไม่คุ้นชิน “งานเขียนมีอะไรให้ทดลองอีกเยอะ ผมว่าความพิการของภาษาบางครั้งมันก็น่ารักดี ผมชอบให้มีรอยด่างพร้อย แล้วค่อยให้คนมาช่วยกันอุดรู สำคัญคือเราต้องกล้าที่จะโยนหินก้อนแรกซึ่งสำคัญที่สุด” เฉกเช่นสราวุธที่ในอดีตเค้าเองก็เป็นคนหนึ่งที่เข้าร่วมการทดลองตามรายทางสมมติฐานของ “วินทร์ เลียววารินทร์” ผู้สร้างแรงบัลดาลใจในการเขียนเชิงทดลองแก่เขา



“นวนิยายไม่มีมือ” เป็นตัวอย่างหนึ่งการทดลอง เสน่ห์อยู่ที่เส้นเบลอๆ ระหว่างความจริงกับจินตนาการ จึงเรียกว่า “นวนิยายจริงตนาการ”...แม้แต่ “ปราบดา หยุ่น” ก็จนปัญญาที่จะฟันธงว่ามันคืองานเขียนประเภทไหน

ถ้าเปรียบเป็นงานโฆษณาก็เรียกได้ว่างานของนิ้วกลมเข้าเป้าทั้ง Creative & Sale นิ้วกลมสนุกกับการตั้งชื่อหนังสือที่มีชื่ออวัยวะตั้งแต่โตเกียวไม่มีขา กัมพูชาพริบตาเดียว เนปาลประมาณสะดือ สมองไหวในฮ่องกง “ตอนแรกไม่ตั้งใจ แต่ต่อมาคิดว่ามันเป็นการ Branding ที่ดีเหมือนกัน”

ถ้าโลกนี้ไม่มีหนังสือเป็นรูปเล่มอีกต่อไป? “ผมว่ามันจะสนุก น่าจะเป็นลักษณะของ Mixed Media มากขึ้น คนอาจจะสมาธิสั้นลง หรือคิดอะไรได้เยอะขึ้นก็ได้ ผมยังอยากเกิดทันวันนั้นเลย” นิ้วกลางบาลานซ์ตารางชีวิตใหม่ จนสราวุธมีเวลาอ่าน (ทุกวัน) + เขียน (เกือบทุกวัน) “โอ้โหมันเป็นชีวิตที่สมดุลมาก กลางวันเขียนในสิ่งที่ถูกจ้างให้คิด กลางคืนเขียนในสิ่งที่อยากถ่ายทอดเพื่อรับใช้ตัวเอง”

นิ้วก้อยกลมกลมเองก็ได้มีโอกาสสร้าง+สานปฏิสัมพันธ์มากขึ้น เรื่องราวระหว่างการเดินทางทำให้ทุกคนโตขึ้น...การไต่ระดับความสูง ทำให้นึกถึงครอบครัวและคนที่อยู่ข้างๆ ความเหงาทำให้ได้เข้าใจว่าคนที่คุยด้วยทุกวันในระหว่างทางชีวิตนั้นสำคัญเพียงใด ดังนั้นสิ่งที่เขาไม่ยอมพลาดจึงไม่ใช่ พิพิธภัณฑ์ โบสถ์ ตลาด หากแต่คือ “โอกาสที่จะได้พูดคุยกับผู้คน” นิ้วก้อยฯ ของเพื่อนชาวสิงคโปร์เป็นคนชวนสราวุธไปรับงาน Adidas แคมเปญ Olympicsที่เซี่ยงไฮ้ เป็นงานหนักที่ท้าทายด้วยงบ Media 2,500 ล้านบาท งบ TVC 240 ล้านบาท (= ได้ TVC ไทย 240 เรื่อง)



กับวัฒนธรรมการอ่าน คนไทยอ่านและบันทึกข้อมูลน้อยมาก ต่างจากญี่ปุ่น อังกฤษ และฝรั่งเศส สราวุธเห็นว่า... “ฉลาด” อาจไม่ใช่สิ่งที่เด็กอยากได้ เราควรรู้จักตามใจสิ่งที่พวกเขาต้องการ เช่น อ่านแล้วจีบหญิงติด เพื่อนำไปสู่การเริ่มต้นการอ่าน แล้วหนังสือเล่มแรกนี้จะพาเค้าไปหาหนังสือเล่มอื่นๆ เอง

ในอนาคตเขาอยากทำหนัง...
1.หนังที่เน้นวิธีการนำเสนอ เนื้อหาไม่เข้มข้นแต่ต้องจดจำไปอีกนาน
2.หนังโรแมนติก
3.หนังที่สร้างแรงบันดาลใจเหมือนสารคดีท่องเที่ยวของเขา
ส่วนงานเพลง หลังห้านิ้วชิมลางกับบรรทัดห้าเส้นของแสตมป์-7th sceneในเพลง “ทฤษฎีสีชมพู” แล้ว นิ้วนางช่างฝันได้บอกเราว่ามันกลายเป็นอีกหนึ่งงานที่เขามีความสุขที่จะทำไปเสียแล้ว

สรุปผลการทดลอง ในฟังก์ชันแห่งการเดินทางด้วยมัดกล้ามเนื้อ นิ้วกลมกลมทั้งห้ามีหน้าที่ช่วยพยุงตัวเมื่อสองขาเริ่มล้า และประคองมิตรภาพที่เกิดขึ้นไม่ให้หลุดมือ ...ทว่าในฟังก์ชันแห่งการเดินทางด้วยความคิดและจินตนาการ หลังจากได้รับ-เรียน-รู้ นิ้วกลมกลมทั้งห้ามีหน้าที่เข้ารหัสผ่านปุ่มบนแป้นพิมพ์ ทั้งเพื่อถ่ายทอดและทดเรื่องราวแห่งความทรงจำไว้ในใจผู้อ่านให้ยาวนานที่สุด









 

Create Date : 21 เมษายน 2552
37 comments
Last Update : 21 เมษายน 2552 13:14:18 น.
Counter : 1736 Pageviews.

 

แวะมาทักทายยามบ่ายค่ะ
ขอบคุณที่แนะนำหนังสือดีๆให้อ่าน
นะคะ

 

โดย: รัตตมณี (kulratt ) 21 เมษายน 2552 14:20:22 น.  

 





ขอความช่วยเหลือด่วนคับ
คุณพ่อของเพื่อนเรา คุณอุ๊
กำลังรอรับการผ่าตัด
หลอดเลือดหัวใจ
ต้องการเลือดกรุ๊บ
group B (Rh-)


 

โดย: พลังชีวิต 21 เมษายน 2552 19:33:53 น.  

 

จะเข้ามาเจิม เห็นตั้งแต่ตอนอยู่ off แต่พอเข้า ก็แฮงค์ เลยต้องมาเปิดที่บ้าน

เห็นชื่อนิ้วกลมมาตั้งนานแล้ว แล้วก็ได้ยินกิตติศัพท์เหมือนกัน ล่าสุด
รัชชี่เพิ่งซื้อหนังสือของนิ้วกลมมา 2 เล่ม คือ โตเกียวไม่มีขา กับ ระยะทาง อะไรทำนองนี้แหละ จำชื่อไม่ได้

 

โดย: รัชชี่ (รัชชี่ ) 21 เมษายน 2552 20:35:32 น.  

 

“ผมเชื่อว่าคนขยันสุดท้ายจะเก่ง แต่ถ้าเก่งแล้วไม่ขยันสุดท้ายก็จบ”

เป็นสัจจธรรมที่จริงแท้แน่นอน

ความขยันอดทน เป็นบ่อเกิดแห่งความสำเร็จ เป็นมาตั้งแต่ปู่ย่าตายายของพวกเราแล้วนะคะ

Photobucket

 

โดย: fleuri 22 เมษายน 2552 7:09:04 น.  

 

สวัสดีค่ะ คุณตะไคร้

เคยอ่านโตเกียวไม่มีขาเหมือนกันค่ะ แต่ว่าไม่ได้ซื้อเอง ไปแอบอ่านของคุณลุงค่ะ อิอิ

ภาพประกอบบล๊อกน่ารักจังเลย

คุณตะไคร้สบายดีนะคะช่วงนี้ คิดถุงค่ะ


 

โดย: nLatte 22 เมษายน 2552 9:48:18 น.  

 

สวัสดีครับ

แวะมาทักทายยามบ่ายครับ






 

โดย: กะว่าก๋า 22 เมษายน 2552 12:05:04 น.  

 

เคยได้ยินแต่ชื่อหนังสือ "โตเกียวไม่มีขา" ว่าดังนะ แต่ไม่รู้จักคนเขียน

ได้ยินชื่อคุณ "นิ้วกลม" ครั้งแรก ก็จาก blog ของพี่สาวไกด์ใจซื่อ

ได้รู้จักคุณ "นิ้วกลม" ก็จาก blog นี้เอง

อ่านๆ แล้ว คิดว่าคุณ "นิ้วกลม" เป็นคนที่โชคดี เพราะเป็นคนที่มีความคิดดีๆ รักที่จะเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ เป็นคนคิดบวก ประกอบกับมีโชคดีด้วยจึงได้ทำในสิ่งที่รัก ทำให้ enjoy and happy กับชีวิตมากๆ

ปล. สำหรับเรื่องกลัวความสูง สมัยเด็กเรากลัวความสูงแบบประสาทกว่านี้อีกค่ะ กลัวการขึ้นสะพานลอย ยิ่งสะพานลอยแบบเห็นช่องว่างระหว่างขั้นบันได (อธิบายภาพได้งงไหมคะ?) จะยิ่งหลอนเป็นทวีคูณ แบบว่ากลัวตกสะพานลอยแบบลอดช่องว่างที่ว่านี้ลงไป (คิดได้ไงเนี่ย? o_O)

พอโตเป็นวัยรุ่น ก็เลิกกลัว เพราะเกิดพุทธิปัญญาคิดขึ้นมาได้ว่า จะตกลอดผ่านช่องว่างที่ว่านี้ได้ไง เมื่อเราอ้วนอย่างนี้ อีกอย่างหนึ่ง ไม่เคยได้ข่าวว่าจะมีใครตกสะพานลอยแบบที่เราคิดเลยสักครั้ง

ทุกวันนี้ เราไม่กลัวการขึ้นสะพานลอยแล้วค่ะ แต่ก็ยังกลัวความสูงอยู่เช่นเดิม (ยังดีที่ควบคุมอาการตัวเองได้อยู่) (._.!)

 

โดย: ThE BooK@HoLiC 22 เมษายน 2552 14:50:00 น.  

 

เราเป็นแฟนของนิ้วกลมค่ะ แต่ว่าไม่ค่อยเปิดเผยนัก
แต่อ่านงานเกือบทุกชิ้นของเค้า บล็อก และก็
งานทางคอลัมภ์ของ a day บางครั้งที่เสาะหาซื้อมาได้ค่ะ

 

โดย: JewNid 22 เมษายน 2552 19:02:09 น.  

 

ชอบความคิดความอ่านของเค้าจัง..

 

โดย: เยี่ยมรุ้ง 22 เมษายน 2552 19:25:22 น.  

 


ผลการประกวดนางงามของเราก็ออกมาแล้ว เย้ๆๆ
เหนื่อยไปหลายวัน แต่พอการประกวดผ่านไป ได้รับการตอนรับที่ดีแบบนี้
หายเหนี่ยเป็นปริกทิ้งเลยค่ะ
ขอบคุณมากนะคะ



 

โดย: praewa cute 22 เมษายน 2552 22:27:20 น.  

 

รู้จักชื่อนี้ก็จากหนังสือ โตเกียวไม่มีขานั่นละค่ะ
หนังสือที่มีคนวิจารณ์กันไปต่างๆนาๆ เลยทำให้อยากรู้จักเค้ามากขึ้น
ขอบคุณคุณตระไคร้หอมด้วย ที่ทำให้เราได้รู้อีกแง่มุมของ"นิ้วกลม"

 

โดย: ปลาทอง9 23 เมษายน 2552 1:20:13 น.  

 

Photobucket

นักเขียนคนนี้มีจินตนาการและความคิด ลึกซึ้งและน่ารักดีนะคะ

ยินดีค่ะที่บล็อกมีเรื่องราวที่เป็นประโยชน์สำหรับเพื่อน ๆ ค่ะ

ที่บ้านปลูกกุหลาบหรือเปล่าคะ ที่นี่เขาใช้เปลือกกล้วยหอมเป็นปุ๋ยอย่างดีให้กุหลาบค่ะ

 

โดย: fleuri 23 เมษายน 2552 4:20:28 น.  

 

หวัดดีค่ะ จากคนตัวกลมกลม

 

โดย: เหนือฟ้า พาไป 23 เมษายน 2552 9:43:33 น.  

 

มอร์นิ่งค่ะ คุณตะไคร้

ทำงานอีกวันเดียว เดี๊ยวก้อได้หยุดพักผ่อนกันแล้ว

มีความสุขกับการทำงานนะคะ

HappY DaY ka. !!

 

โดย: nLatte 24 เมษายน 2552 9:18:50 น.  

 

สวัสดียามค่ำ หรือยาม บ่ายมะรู้เหมือนกัน
เป็นว่าสวัสดีค้า

have a noce day naka

 

โดย: praewa cute 24 เมษายน 2552 22:15:54 น.  

 

Have a nice weekend Pictures, Images and Photos

สวัสดีจ้าคุณตะไคร้หอม

ชอบบีจีแบบนั้น ตอนนี้เหมี่ยวแจกแล้วค่ะ เพิ่งอัพบล็อกนี้เสร็จเมื่อเย็นนี้เอง เชิญนะคะ

ความรู้คู่บ้านอีกอย่างค่ะ ทำความสะอาดแผ่นซีดี เขาใช้ยาสีฟันค่ะ ขัด ๆ มันวาว

 

โดย: fleuri 25 เมษายน 2552 11:01:34 น.  

 

Photobucket

ชวนไปกินคั่วกลิ้งเนื้อ และไข่ต้มที่บ้านจร๊า

 

โดย: fleuri 26 เมษายน 2552 23:27:46 น.  

 

สวัสดียามเช้าครับน้องทั้งสองคน







 

โดย: กะว่าก๋า 27 เมษายน 2552 7:59:10 น.  

 

คุ้นกะชื่อนิ้วกลม
คงเคยผ่านตาที่ไหนมาก่อน

 

โดย: C&C_BamBoo 27 เมษายน 2552 8:18:12 น.  

 



สวัสดีเช้าวันจันทร์ครับ คุณหลิง

 

โดย: Lucky in Life 27 เมษายน 2552 8:25:53 น.  

 

สวัสดีวันแรกของการทำงานค่ะ คุณตะไคร้

วันนี้แวะนำภาพสวยสบายตามาฝากกัน





มีความสุขมากๆนะคะ

 

โดย: nLatte 27 เมษายน 2552 11:39:39 น.  

 

พี่อี๊ดจับหนังสือของ นิ้วกลมแต่ไม่ได้ซื้อ เค้าสร้างแรงบันดาลให้วัยรุ่นได้ดี
เป็นคนหนุ่ม มีความฝัน ต้องหาหนังสือมาลองอ่านแล้วสิ

ตะไคร้หอมเขียนวิจารณ์เป็นวิชาการได้ดีนะ

 

โดย: dolores 27 เมษายน 2552 21:49:19 น.  

 

กลับมาแล้วจ้า ชอบเมืองใหม่
ปุตราจายา ช่วงล่องเรือนี่สวยงามเลย แล้วไว้ปั่นต้นฉบับเสร็จแล้วจะเอามาเขียนในบล็อกจ้า

 

โดย: รัชชี่ (รัชชี่ ) 27 เมษายน 2552 22:51:21 น.  

 

หวัดดีค่ะคุณหลิง แวะมาส่งข่าวว่ายังสบายดีอยู่นะคะ คริๆๆ หายไปนานเลยค่ะ ลืมบล็อคแก็งค์ไปสนิทใจค่ะ คุณหลิงสบายดีนะคะ

 

โดย: KungGuenter 28 เมษายน 2552 1:20:22 น.  

 

สวัสดีค่ะ

เป็นแฟนอะเดย์
แบบกระปริดกระปอย
พอจะได้อ่านผลงานของนิ้วกลมอยู่มั่ง
อ้อ มี ณ กลมในครอบครองชอบความคิดของเค้าค่ะ (หนังสือชื่อนี้รึเปล่า ไม่น่าจำผิด)

 

โดย: วาฬอันดามัน 28 เมษายน 2552 2:54:06 น.  

 



นั่งพักที่นี่กันก่อนมั๊ยคะ


คิดถึงค่ะ หายไปเลยน๊า สบายดีหรือปล่าว
ตอนนี้บ้านป้าฝนกำลังตก ทางนี้เป็นไงบ้าง

คืนนี้หลับสบาย…ฝันดี พรุ่งนี้รับทรัพย์กับงานต่อค่ะ


คมคำ : หากคิดทำการใหญ่ อย่าสนใจเรื่องเล็กน้อย


 

โดย: ร่มไม้เย็น 28 เมษายน 2552 2:59:55 น.  

 

ชักอยากจะอ่านซะแล้วค่ะ
เหมือนจะคุ้นๆชื่อ



 

โดย: พุงกลม(จริงนะ) (vanilla_ole ) 28 เมษายน 2552 18:10:17 น.  

 

สวัสดียามเย็นค่ะ คุณตะไคร้หอม
คุณรัตน์ไปสัมมนาที่เมืองเหนือ
เพิ่งกลับมาค่ะ
กราบหลวงพ่อพุทธชินราช
เอาบุญมาฝากด้วยค่ะ
บุญรักษานะคะ

 

โดย: รัตตมณี (kulratt ) 29 เมษายน 2552 19:37:04 น.  

 

อัพเรื่องมาเลเซียแล้วนะ ตอน 1

ชอบปุตราจายานะ เมืองเขาสวยงามมากเลย

 

โดย: รัชชี่ (รัชชี่ ) 29 เมษายน 2552 22:04:23 น.  

 




จะซื้ออะไรใส่ถังสังฆทานดี

เพราะช่วงกลางวันมักไม่ค่อยว่าง จึงแวะมาดึกเช่นเคย
ช่วงนี้เข้ายากสุดๆ กดเดี้ยง กดเดี้ยง เป็นนานสองนาน (หลาย…..นาน)

ส่งคุณตะไคร้เข้านอนเลยละกัน
หลับสบาย….ฝันดีค่ะ

คมคำ : หลงใหลในสิ่งที่ตนได้ มัวเมาในสิ่งที่ตนมี
คือการสร้างกรงขังตัวเอง


 

โดย: ร่มไม้เย็น 29 เมษายน 2552 22:47:15 น.  

 

ขอบคุที่แวะไปทานนะคะ

 

โดย: praewa cute 30 เมษายน 2552 2:26:04 น.  

 

รัชชี่เพิ่งซื้อหนังสือเล่มใหม่ของนิ้วกลม "ปลอกกล้วยในมหาสมุทร" ออกใหม่จริง ๆ คิดดู ขนาดซื้อที่ร้าน
นานมีบุคส์ เขาบอกว่ายังไม่ได้ยิงราคาที่หนังสือเล่มนี้เลย

ตกลงน้ำพริกกระปุกที่เตรียมไปไม่ได้ใช้ ก็กินอาหารของเขาได้ ส่วนใหญ่เป็นร้านอาหารจีน มีบักกุดเต๋ 1 มื้อ ชอบสุกี้ที่คาเมรอนไฮแลนด์ อร่อยมาก ๆ ผักสด

แต่ไม่ชอบอาหารบุฟเฟต์ที่โรงแรม First world ที่เก็นติ้ง มีให้เลือกน้อย แล้วกับข้าวเป็นอาหารแขกหมดเลย กินไม่เป็น ก็เลยไปเลือกซุ้มอาหารไทย ผัดไทยผัดซีอิ๊ว พอรอดตายไปมื้อหนึ่ง

 

โดย: รัชชี่ (รัชชี่ ) 30 เมษายน 2552 20:00:59 น.  

 

หวัดดีวันหยุดจ้า สงสัยไปพักผ่อนแน่เลยคะ มีความสุขนะจ๊ะ

 

โดย: dolores 2 พฤษภาคม 2552 9:52:08 น.  

 

แวะมาเยี่ยมค่ะ

 

โดย: ThE BooK@HoLiC 4 พฤษภาคม 2552 14:12:31 น.  

 

วันนี้รัชชี่ช็อปปิ้ง "นั่งรถไฟไปตู้เย็น" ของ"นิ้วกลม" มาอีกแล้ว

เผลอตัวทีไรเวลาเข้าร้านหนังสือ ได้อะไรมาเรื่อย

แต่ชอบตัวหนังสือของ "นิ้วกลม" เขานะ รัชชี่ว่ามันมีเสน่ห์ทีเดียว

 

โดย: รัชชี่ (รัชชี่ ) 5 พฤษภาคม 2552 13:59:27 น.  

 

ชอบเพลง “ทฤษฎีสีชมพู” Version ที่อยู่ท้ายเล่มมากเลยครับ ลองอ่านที่
https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=amp-atom&month=03-2009&date=04&group=3&gblog=115

 

โดย: คนขับช้า 5 พฤษภาคม 2552 21:36:35 น.  

 



อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณตะไคร้

แวะมาทักทายค่ะ

มีความสุขมากมายน๊า

 

โดย: nLatte 6 พฤษภาคม 2552 8:22:50 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


ตะไคร้หอม
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]






Friends' blogs
[Add ตะไคร้หอม's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.