ความมุ่งมั่นของเด็กชายดินสอไม้ ฮือๆ เสียงร้องไห้ดังขึ้นเรื่อยๆ เพื่อนๆทั้งห้องเริ่มหันไปมองดูเด็กชายตัวอ้วน แก้มป่อง น้ำลายยืด ก้มหน้าก้มตาเพื่อพยายามหาสิ่งของที่หายอย่างมุ่งมั่น หลังจากนั้นไม่นานก็มีครูประจำชั้นเดินเข้ามาในห้อง ถามรองหัวหน้าห้องว่า “ณัฐเขาร้องไห้ทำไมลูก” หนูลินมองหน้าคุณครูอย่างงุนงง แล้วตอบว่า “หนูก็ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ” คุณครูจึงหันไปถามด.ช.ณัฐอย่างห่วงใยว่า ณัฐหนูร้องไห้ทำไมลูก ณัฐเช็ดน้ำตาแล้วตอบครูว่า “จัมโบ้แกล้งผมครับ เขาเอาดินสอผมไปแอบครับ” จัมโบ้ได้ยินดังนั้นจึงรีบปฎิเสธเสียงแข็งทันทีว่า “ผมไม่รู้” แต่ด้วยความเก่งของคุณครูซึ่งเข้าใจนิสัยความต่างของเด็กแต่ละคนเป็นอย่างดี โดยเฉพาะวิธีการที่จะทำให้ณัฐหยุดร้องได้คือการให้เขาได้พยายามถึงที่สุดแล้ว เขาถึงจะยอมหยุด จึงสั่งให้เพื่อนๆ ทั้งห้องเปิดกระเป๋านักเรียน โดยให้ด.ช.ณัฐเป็นผู้ไปหาดินสอแท่งที่หายไปนั้นตามโต๊ะทุกคน แต่แล้วก็ไม่เจอ ความตั้งใจของณัฐยังไม่ล้มเลิก น้ำตายังคลอ เบ้าที่ไม่สามารถตามหาดินสอแท่งนั้นได้ ถึงแม้ว่าจะมีดินสอที่ดีกว่า แพงกว่า หรือสวยกว่า เขาก็ไม่สนใจ คุณครูจึงใช้กุศโลบายใหม่ เพื่อทำให้เด็กชายณัฐหายร้องให้ได้ โดยให้เพื่อนๆ ช่วยกันก้มลงหาใต้โต๊ะของตัวเองทุกคน ใครจะเชื่อว่าห้องเรียนเล็กๆ แห่งหนึ่งจะเต็มไปด้วยความรักและความเห็นใจ ทุกคนก้มหน้าก้มตาหาจนเจอ ปรากฏว่าเป็นเพียงดินสอไม้แท่งเล็กๆ ที่มีความยาวประมาณนิ้วชี้ที่พอจะจับเขียนได้เท่านั้นเอง นี้เป็นเพียงความพิเศษที่แตกต่างอีกอย่างหนึ่งของณัฐ เพราะเค้าจะเป็นคนที่คิดแปลกไม่เหมือนเพื่อนรุ่นเดียวกันอยู่เสมอ จนคุณครูยังเอ่ยปากชมว่า ณัฐเอ้ย ต่อไปต้องเป็นด็อกเตอร์แน่เลย คำพูดทีเล่นทีจริงในวันนั้นใครจะเชื่อว่าจะมีด็อกเตอร์ที่จะเกิดขึ้นในอนาคต เพื่อนๆ ทุกคนก็ได้แต่หัวเราะกับเด็กขี้แย ถึงแม้เวลาจะล่วงเลยผ่านมานานกว่าสิบปีแล้ว แต่ทว่าความทรงจำของเพื่อนๆ ต่อด.ช.ณัฐก็ไม่เคยลืมเลือน ใครจะรู้ว่า เด็กขี้แย น้ำลายยืด คนนี้จะเป็นคนที่มั่นคงและมีอุดมการณ์ทำตามฝันของตัวเองได้ดีที่สุด หลังจากจบประถมศึกษาปีที่ 6 เพื่อนๆ ทุกคนก็แยกย้ายกันไปมีเพื่อนใหม่ โรงเรียนใหม่ จนกระทั่งเรียนจบมหาวิทยาลัย ทุกคนต่างได้เรียนรู้ความผิดหวัง ความสมหวัง และอยู่ในโลกใบนี้อย่างเข้าใจมากขึ้น ก็ได้กลับมาเจอกันอีกครั้งหนึ่งจากการนัดพบเพื่อนเก่า และควบโอกาสพิเศษอีกหนึ่งคือวันเกิดของณัฐ จึงทำให้เพื่อนๆให้ความสนใจและความสำคัญมางานนี้กันเพื่อจะได้พบปะกับเพื่อนเก่าที่ไม่ได้เจอกันมานาน ลินก็ได้เจอณัฐครั้งแรกที่รถไฟฟ้าใต้ดิน แม้ขณะนั่งรถไฟฟ้าเที่ยวเดียวกันเดินออกมาพร้อมกันยังจำกันไม่ได้ แต่เมื่อโทรศัพท์ดังขึ้นเสียงและชื่อที่เรียกมันคุ้นหูมากเลย ทำให้ลินรีบหันไปตามเสียงนั้น ภาพณัฐในวัยเด็ก เปลี่ยนเป็นชายหนุ่มที่ดูภูมิฐานขึ้น แต่ยังขี้เล่นเหมือนเดิม สิ่งที่ทำให้ความเป็นเพื่อนยังสามารถต่อติดได้อาจเป็นเพราะความหวังดีที่มีให้กันกระมั่ง ณัฐกำลังจะจบปริญญาโท จุฬาลงกรณ์ ในขณะที่เพื่อนๆ เพิ่งทำงานหลังจบปริญญาตรี ในความธรรมดาๆ ณัฐก็ได้สอนให้ลินได้เรียนรู้อะไรหลายอย่าง ที่ไม่เคยรู้ ไม่เคยเข้าใจ ทำให้รู้ว่าณัฐมีความคิดเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก และมองโลกในแง่ดีเสมอ เช่น - เพียงเอ่ยปาก ณัฐจะไม่ปฎิเสธเพื่อน หากรู้ว่าต้องเดินทางคนเดียว เขาจะไปส่ง ทุกครั้งที่จำเป็น ไม่ต้องกลัวว่าจะต้องกลับคนเดียว จะมีเค้าเป็นเพื่อนเสมอ หากนัดไว้ก่อนเค้าจะไม่มีวันผิดนัด (หากต่อไปงานยุ่งก็ต้องเข้าใจเค้านะ) - ทุกครั้งที่คุณต้องการคำตอบเพื่อแก้ปัญหาไม่ว่าจะเล็กหรือใหญ่หรือเพื่อนคุยเพื่อแก้เหงา เค้าจะให้ความสำคัญโทรกลับหาคุณทุกครั้ง ไม่ว่าโจทย์คณิตจะยากแค่ไหนเค้าก็สามารถอธิบายได้เป็นชั่วโมงโดยที่ไม่จำเป็นต้องมีกระดาษทด (หากเค้าติดธุระ อาจจะโทรกลับสายนิดหนึ่ง แต่โทรกลับแน่) - หากไม่มีเพื่อนกินข้าวด้วย โทรหาได้โดยที่ณัฐจะเป็นคนสรรหาสถานที่อร่อยๆให้คุณเอง เพียงบอกว่าคุณต้องการกินอะไร - ณัฐเขาจะไม่โกรธหรือด่าเพื่อน ไม่ว่าจะแซวเค้าหนักแค่ไหน ( แต่เค้าจะย้อนกลับคุณด้วยชั้นเชิงที่เหนือกว่า โดยไม่มีคำหยาบหรือทำให้คุณเจ็บใจ แต่คุณต้องรู้ทันนะ) - และที่สำคัญเค้าไม่มีวันทำร้ายคนที่เขารักอย่างแน่นอน ไม่ว่าเธอจะรักหรือไม่รักเขา เพราะณัฐเคยบอกลินว่า ความรักไม่เคยทำร้ายใคร แต่อย่าถามเขาเชียวนะ ว่าคนเรารักกันเพราะอะไร เพราะเค้าเองไม่สามารถตอบได้ นอกจากจะบอกให้คุณไปหาความรักในแบบฉบับของคุณเอง ผู้ชายที่ดูไม่พิเศษ ซื่อบื่อๆ หากได้สัมผัสหรือรู้จักตัวตนของเค้าจะรู้ว่าเค้าเป็นคนที่มีเสน่ห์ และดูอบอุ่นน่าคบหามากคนหนึ่งเลยเชียว และ ณ บัดนี้ณัฐจะได้เป็นด็อกเตอร์แล้วก่อนจะ 30 ปีอย่างที่เขาตั้งใจ แต่ความรักของเขาจะเป็นอย่างไรนั้นก็ไม่มีใครตอบได้ แต่ที่แน่ๆเค้าเป็นคนที่เชื่อมั่นในความรัก และแบ่งปันความรักที่สวยงามให้ผู้อื่นเสมอๆ คนเราไม่สามารถใช้ดินสอเพียงแท่งเดียวตลอดชีวิต แต่เราควรเลือกดินสอที่เป็นตัวตนของเราที่ไม่สามารถขาดมันได้ตลอดชีวิตและดูแลรักษามันให้ดีที่สุดต่างหาก   Create Date : 20 พฤศจิกายน 2552 13 comments Last Update : 20 พฤศจิกายน 2552 14:24:36 น. Counter : 951 Pageviews. Share Tweet

๙๙๙ ๙๙๙๙๙ ๙๙๙ ๙ เจิมจ้า   โดย: รัชชี่ (รัชชี่ ) 21 พฤศจิกายน 2552 17:51:53 น.

แวะมาอ่านเรื่องราว.... และขอบคุณที่ไปเยี่ยมกัน.. ไม่ได้อยู่บ้านหลายวัน ไป course ที่ Surabaya มา มีความสุขมากๆนะครับ   โดย: wicsir 22 พฤศจิกายน 2552 10:02:29 น.

มีเพื่อนอย่างณัฐก็ถือว่ามีกัลยาณมิตรล่ะนะ แม้จะเป็นผู้ชายเรียบ ๆ ธรรมดา แต่ความธรรมดานี่แหละที่ใส่ใจความรู้สึกของคนรอบข้างจริง ๆ วันนี้อากาศในกรุงเทพเย็นดีจัง ชอบชอบ   โดย: รัชชี (รัชชี่ ) 22 พฤศจิกายน 2552 19:17:59 น.

เขาเป็นคนมองโลกในแง่ดีมาก ๆ และเขาก็น่าจะเป็นคนที่มีความสุขมาก ๆ   โดย: tuk-tuk@korat 23 พฤศจิกายน 2552 20:35:38 น.

อยากเป็นเพื่อนกับผู้ชายคนนี้จังค่ะ อย่างนี้มั๊งคะที่เค้าเรียกว่าเพื่อนแท้ไม่มีเกาเหลา อิอิ   โดย: nLatte 26 พฤศจิกายน 2552 8:43:36 น.

แวะมาสวัสดีตอนบ่ายครับ.... คงจะได้ลงเรื่องสุราบายาในวันศุกร์นี หรืออย่างช้าวันเสาร์ครับ.... กลับมาสะสางงานนิดหน่อย มีความสุขมากๆนะครับ   โดย: wicsir 26 พฤศจิกายน 2552 14:18:15 น.

คิดถึงจังเลย คืนนี้มาอ่านก่อนนอน จ้า   โดย: dolores 27 พฤศจิกายน 2552 10:02:16 น.

ในที่สุดก็เข้ามาอ่านจนจบ ณัฐ เป็นคำตอบของความรักในทุกๆ สิ่ง ขอให้น้องตะไคร้หอมประสบความสำเร็จที่ตั้งใจนะ ทางใต้หนาวไหม๊   โดย: dolores 30 พฤศจิกายน 2552 21:35:38 น.

แวะมาทักทายยามเย็น.. และชวนไปดูแสงแรกที่ภูเขาไฟโบรโม่ อินโดนีเซียครับ.... มีความสุขมากๆนะครับ   โดย: wicsir 3 ธันวาคม 2552 17:42:47 น.

โดย: dolores 8 ธันวาคม 2552 19:44:22 น.

สวัสดีค่ะคุณหลิง หายไปนานเลยน๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาา สงสัยงานจะยุ่ง อ่านเรื่องของณัฐแล้ว .ณัฐเป็นคนพิเศษที่หาได้ยากและอบอุ่นจริงๆ ป้ากุ๊กมาส่งความคิดถึงค่ะ พรุ่งนี้ก็ได้พักอีกสองวันมีโปรแกรมหยุดอยู่กับบ้าน หรือไปไหนบ้างคะ อากาศค่อนข้างเย็น รักษาสุขภาพ และอยู่กับสุขที่อิ่มเย็นค่ะ อยากถึงที่หมาย ทางโลกบอกว่าให้เดิน . ทางธรรมบอกว่าให้หยุด   โดย: ร่มไม้เย็น 11 ธันวาคม 2552 20:45:30 น.

สวัสดีครับ ตะไคร้หอม.... แวะมาทักทาย.. ทางเหนืออะไรๆ ก็ดูดีมากครับ ศิลปคือการแสดงออกทางด้านอารมณ์ ของชนชาติในถิ่นนั้นๆ.... ความงดงามยังนำเสนอไม่หมดนะครับ ตอนหน้าจะเป็นปางอุ๋ง... ขอบคุณที่เข้าไปทักทายกันครับ   โดย: wicsir 17 ธันวาคม 2552 14:03:03 น.

สวัสดีค่ะคุณหลิง ป้ากุ๊กมาทักทายในวันสุดท้ายของวันทำงาน พรุ่งนี้ก็ได้พักเหนื่อยแล้ว ใช้วันหยุดอย่างมีความสุขนะคะ คืนนี้หลับสบาย . ฝันดีค่ะ รักษาสุขภาพ และขอให้รับทุกการกระทบได้ .โดยไม่กระเทือนค่ะ   โดย: ร่มไม้เย็น 19 ธันวาคม 2552 1:18:47 น.