|
รวยหรือจน
25 พ.ย.52
ใกล้สิ้นปีเข้าไปทุกวินาทีเลยครับ อายุก็จะมากขึ้นอีกปี ประสบการณ์ก็จะเพิ่มพูนอีกปี แต่การสะสมความดีของผมยังเท่าเดิมครับ กำลังหาหนทางเพิ่มความดีให้มากกว่านี้ครับ ผมกำลังคิดว่าปีหน้าผมจะเริ่มให้ทุนการศึกษาเด็ก พวกค่าอาหารกลางวัน ซื้อหนังสือไปแจกโรงเรียน คงเริ่มจากโรงเรียนประถมของผมก่อนครับ แต่รอปีหน้าคงช้าไป อาทิตย์หน้าเลยดีกว่า ผมเคยได้ยินสโลแกนที่ว่าทำความดีไม่ต้องรอ (คิดแล้ว ทำเลย!!)
ผมเป็นคนโชคดีครับ ตั้งแต่เล็กๆ บ้านผมถือว่าเป็นครอบครัวปกติสามัญชน พ่อทำงานบริษัทเอกชน แม่ขายอาหารใกล้ๆบ้าน แต่ช่วงหลังๆ แม่ผมขายของคนเดียวไม่ไหว พ่อก็เลยลาออกมาช่วยแม่ พาไปซื้อของและช่วยทำกับข้าว ส่วนแม่ผมก็ขายอย่างเดียว (บ้านผม พ่อเป็นพ่อครัวครับ  ) พ่อแม่มีลูกสามคนครับ พี่สาวอายุมากกว่าผมสิบปี พี่ผมเลยเหมือนแม่ผมมากกว่าพี่สาวครับ สอนทุกเรื่องเลย ที่บ้านไม่ได้มีเงินมากมายก่ายกองครับ พ่อแม่แค่ขายของส่งลูกเรียน ไม่ได้มีเงินเก็บมาซื้อสมบัติไว้ให้ แต่แม่ผมพูดเสมอครับพร้อมกับลูบหัวเบาๆ บอกว่า พ่อแม่ไม่มีอะไรให้มีให้ก็แต่การศึกษาเป็นสมบัติติดตัวเพียงชิ้นเดียว
ผมไม่ใช่คนฉลาดครับ ไม่เลยครับถือว่าเรียนปานกลางไม่เก่งแถมขี้เกียจด้วย แต่ผมได้ทุนการศึกษาตลอดครับตั้งแต่ประถมจนมหาลัย ขนาดเรียนต่อ ป.โท ก็ได้ทุนครับ ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าอาจารย์ชอบชื่อผมหรือไงไม่ทราบ ผมเลยได้ทุนตลอด  ถ้าผมต่อเอก ผมก็เชื่อว่าผมจะได้ทุนเหมือนกัน เพราะผมมันคนโชคดี (แต่ซื้อหวยไม่ถูกนะ)
พ่อแม่ผม early retirement ตั้งแต่วัยยังไม่ถึงห้าสิบ แม่ชอบไปวัดครับก็เลยชวนพ่อไปวัด และก็ไม่คิดว่าจะหาสมบัติอื่นนอกจากการศึกษาให้ลูกแล้ว ก็เลยหยุดทำงาน ไปเที่ยว ไปวัดกันสองคน ทิ้งลูกไว้ให้ร่ำเรียนอย่างเดียว
จบมาผมก็มาทำงานเป็น salary man จริงๆ ครับ แต่พี่ๆไม่เป็น ทุกคนทำงานอิสระของตัวเอง เด็กจบมาไม่กี่ปีอย่างผมจะมีเงินเดือนอะไรมากมายใช่มั๊ยครับ สมบัติอะไรก็ไม่ได้สะสมครับ ถ้าเทียบกับคนเงินเดือนเป็นแสนเป็นล้านผมเป็นคนจนครับ แต่ถ้าเทียบกับคนที่มีเงินใช้ต่อเดือนไม่ถึงสองพันและต้องเลี้ยงลูกหลานอีกหลายชีวิต ผมเป็นคนรวยมากครับ
แต่ผมรู้สึกว่าผมรวยตลอดเวลาครับ ไม่เคยรู้สึกว่าไม่มี เพราะ
1. ผมมีเงินซื้อสิ่งที่ผมอยากได้เพราะ ผมอยากได้ในสิ่งที่ไม่เกินตัว ผมรู้ว่าเงินผมมีแค่ใหน ผมก็ใช้ไม่ให้เกินนั้น ซึงเงินนั้นได้หักส่วนที่ทดแทนคืนพ่อแม่และเงินออมยามชราแล้วครับ
2. ผมมีปัจัยพื้นฐานครบครับ มีบ้านให้อยู่ มีรถให้ขับ มีอาหารให้กินครบทุกมื้อ เวลาเจ็บป่วยก็มีเงินรักษาพยาบาล แม้ไม่ได้มีเหลือเฟือแต่ก็มีเพียงพอ
3. ผมรวยความรักครับ จากครอบครัว เพื่อนๆ มีมากจนต้องแบ่งปันให้คนอื่น แต่แปลกยิ่งแบ่งปัน ยิ่งทวีเป็นเท่าตัวโดยเฉพาะรอยยิ้ม
4. ผมรวยความคิดครับ ผมมีอิสระที่จะคิดและคิดอย่างสร้างสรรค์ต่อชีวิตผมและคนในครอบครัว
5. ผมรวยสิทธิ เพราะผมมีสิทธิที่จะทำทุกสิ่งที่อยากทำโดยไม่ไปรบกวนสิทธิของผู้อื่น
6. ผมรวยความสุขครับ อันนี้อธีบายไม่ได้ แต่ผมมีความสุขมากกว่า 20 ชั่วโมงต่อวันครับ
7. คิดไม่ออกแล้ว แค่อยากให้มันถึงเจ็ดข้อ แต่ยังไงผมก็รู้สึกรวยครับ พอใจ เป็นสุขในสิ่งที่ตนเองมี ไม่เอาเปรียบใคร และอีกหลายอย่างครับ
ความรวยเหล่านี้เกิดจาก
ความรักของครอบครัว พ่อแม่สอนให้ลูกเป็นคนดี ในหลวงที่ให้หลักปรัขญาพอเพียง และคนรอบข้างที่น่ารักมากมาย
สุขใจอีกวันที่เกิดเป็นกลิ่นดอย
Happy วันที่เราทุกคนรู้จักคำว่ารวยจากความพอเพียง
กลิ่นดอย
| Create Date : 26 พฤศจิกายน 2552 |
|
14 comments |
| Last Update : 24 มิถุนายน 2553 12:34:47 น. |
| Counter : 1106 Pageviews. |
|
 |
|
) พ่อแม่มีลูกสามคนครับ พี่สาวอายุมากกว่าผมสิบปี พี่ผมเลยเหมือนแม่ผมมากกว่าพี่สาวครับ สอนทุกเรื่องเลย ที่บ้านไม่ได้มีเงินมากมายก่ายกองครับ พ่อแม่แค่ขายของส่งลูกเรียน ไม่ได้มีเงินเก็บมาซื้อสมบัติไว้ให้ แต่แม่ผมพูดเสมอครับพร้อมกับลูบหัวเบาๆ บอกว่า พ่อแม่ไม่มีอะไรให้มีให้ก็แต่การศึกษาเป็นสมบัติติดตัวเพียงชิ้นเดียว 
ถ้าผมต่อเอก ผมก็เชื่อว่าผมจะได้ทุนเหมือนกัน เพราะผมมันคนโชคดี (แต่ซื้อหวยไม่ถูกนะ) 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [