****บล้อกนี้เป็นบล้อกของหมาหนึ่งตัวที่ไม่ Friendly
***********************
นกสีขาวนวลๆบินมาเกาะไหล่เมื่อเช้า
ผมถามว่า "วันนี้เป็นวันสุดท้ายของผมใช่ไหม"
นกตอบว่า "ใช่ วันนี้เป็นวันสุดท้ายของเธอ"
ผมเดินออกจากบ้านมา แล้วบอกกับตัวเอง
"วันนี้ เราจะมีชีวิตอย่างมีความสุข ทำในสิ่งที่อยากทำ
เพราะวันนี้คือวันสุดท้ายของเรา"
แล้วคุณหล่ะ
วันนี้คุณจะทำอะไร ถ้าเป็นวันสุดท้ายของคุณ?
|
เดี๋ยวนี้พี่ก๋าไหว้พระ
ไม่ค่อยขออะไรแล้วครับ
เพราะที่เราขอๆกันอยู่นั้น
เราทำเองได้ทั้งนั้นเลย...
เราควรขอให้ตัวเรามีสติ มีปัญญา
และมีความมุ่งมั่นที่าร้างสรรค์สิ่งต่างๆด้วยตัวเราเองดีกว่า
ปล. มาชวนไปอ่านก๋าราณีครับ
ไม่รู้ว่าตอบตรงใจหรือเปล่า
แต่วันนั้นที่พี่ก๋าบอกว่าคิดคำตอบได้
ตอนที่อ่านคำถามน้องดอยเป็นครั้งแรก
มันไม่ใช่คำตอบที่ตอบในบล็อกครับ 5555
ที่พี่ก๋าคิดจะตอบในบล็อกก็คือ
"ความเหงาคืออะไร ?"
ความเหงาเป็นการเรียนรู้ที่จะใช้ชีวิตโดยลำพัง
การใช้ชีวิตโดยลำพังไมไ่ด้หมายความว่าจะต้องทอดทิ้งทุกคน
เพื่อไปหาความสงบ
แต่เป็นการค้นพบความสงบท่ามกลางผู้คนมากมายที่แวดล้อมตัวเรา
เมื่อไหร่ที่เรารู้สึกเหงา
นั่นอาจเป็นเพราะเริ่มรู้สึกว่า
ชีวิตมันเป็นการเดินทาสงเพียงลำพัง
มาเพียงคนเดียว
และจากไปเพียงลำพัง
เมื่อรู้ถึงความจริงข้อนี้
ความเหงาจึงไม่ใช่ความเศร้า
แต่เป็นการเผชิญหน้ากับความจริงของชีวิตที่ว่า
ชีวิตที่แท้จริง
มันเปลี่ยวเหงามาก
และไม่มีใครเติมเต็มชีวิตใครได้
เรามีหน้าที่ที่ต้องทำ ต้อเงป็น
ก็เป็นและทำหน้าที่ของตัวเองไป
เมื่อเหงาจนถึงที่สุด
เราจึงจะเข้าใจว่า
ชีวิตที่ต้องเกิด ดับ เกิด ดับ
ไม่สิ้นสุดนั้น
มันน่าเบื่อหน่ายจริงๆ
เมื่อเบื่อหน่ายจนถึงขีดสุด
เราจะไม่อยากกลับมาเกิดอีกแล้ว
ไม่ว่าจะเกิดเป็นคหรือสัตว์หรือสิ่งใดใดก็ตาม
ความเบื่อหน่ายแบบนี้เอง
ที่พี่ก๋าเรียกว่า
"นิพพาน"