10ปีแห่งความรัก 10ปีแห่งความหลัง

มีคนเคยกล่าว ถ้าเคยมีรัก คุณก็ต้องเคยมีความทุกข์จากความรักนั้น. ไม่ว่าความรัก จะเป็นแบบไหน ทั้ง ได้รัก ไม่ได้รัก หรือแอบรัก
ถ้าคุณคิดว่า คุณไม่เคยทุกข์จากรักนั้น. น่าจะไม่ใช่ความรักที่แท้จริง
ตอนนั้น ฉันไม่เชื่อที่คนนั้นกล่าวเลย
เพราะการแอบรักที่ฉันมีนั้นไม่เคยทำให้ฉันรู้สึกถึงความทุกข์เลย
เเต่ตอนนี้ฉันรู้เเล้วว่ามันไม่ใช่

ความรักมักจะเริ่มต้นด้วยความประทับใจเสมอ ซึ่งมันก็เกิดกับฉันเหมือนกัน
ความะทับใจนั้นคงต้องย้อนกลับไปที่จุดเริ่มต้น เมื่อ 10ปีที่แล้ว เริ่มต้นด้วยเสื้อกันหนาวหนึ่งตัวเท่านั้น ตลกที่ความรู้สึกตอนที่เขาคนนั้นสละเสื้อกันหนาวให้ฉันนั้นยังตราตรึงใจ จนถึงตอนนี้
เขาก็ถือว่าเป็นผู้ชายที่popในโรงเรียนระดับหนึ่ง หน้าตาดี เรียนดี กิจกรรมเด่น สาวย่อมกรี๊ดเป็นธรรมดา เเต่ตอนนั้นฉันไม่ยักจะรู้สึกอะไรพิเศษกับเขาเท่าไร. จนเจอมนตร์เสื้อกันหนาวหรืออาจจะเป็นมนตร์วิชาลีลาศที่คู่กัน ที่ทำให้ใจสั่น จนถอนตัวไม่ขึ้น
ตอนนั้นก็ทำได้เเต่ พยายามคุย หรือหาเรื่องคุยกับเขาไป เเต่ก็ไม่มีอะไรคืบหน้า. จนในที่สุด เราก็ต่างเเยกย้ายกันไปเรียนต่อ ตามเส้นทางของแต่ละคน
สมัยนั้นก็ทำได้แค่ รอเค้าon ใน msn ซึ่งเค้าก็ไม่ค่อยon จนในที่สุดก็ได้ข่าวเขานั้นมีแฟนเเล้ว. ความรู้สึกตอนนั้นก็เสียใจนะ เเต่ก็ดีใจกับเขาที่ได้เจอคนที่ใช่ เเละก็ได้เเต่สงสัยว่าถ้าฉันบอกเขาไปตอนนั้น ตอนนี้มันจะเป็นอย่างไร แต่ไม่ว่าจะอย่างไร สุดท้ายเเล้วฉันก็คงไม่ใช่คนที่ใช่สำหรับเขา. ตอนนั้นก็คิดว่า มันคงเป็นแค่ poppy love แล้วเวลาก็จะทำให้ลืมเขาไปได้.
แต่มันก็ไม่ลืม. ยังใจสั่นทุกครั้งที่เจอเขา. ใจสั่นทุกครั้งที่มีคนพูดถึงเขา ใจสั่นทุกครั้งที่ถามถึงเขา ใจสั่นทุกครั้งที่ถ่ายรูปด้วยกัน ถึงแม้จะมีเพื่อนคนอื่นร่วมเฟรมก็ตาม และใจสั่นทุกครั้งที่คุยกับเขา.
เเต่เราก็รู้เสมอว่าเขามีคนที่ใช่สำหรับเขาซึ่งไม่ใช่ฉัน
การแอบรักของฉัน เลยเป็นรักที่รู้ว่าอย่างไรก็คงไม่มีทางเป็นจริงได้ ฉันเฝ้ารอเวลาที่รักมันจะจางไปตามกาลเวลา. อย่างที่หลายๆคนบอก
แต่สุดท้ายความรักนั้นมันก็ยังอยู่
เคยมีคนถามว่าทำไมถึงไม่มีแฟน เราก็ได้เเต่ตอบว่า ยังไม่เจอคนที่ใช่ และชินกับชีวิตโสดเเล้ว. แต่ความจริงคือรอ เขาคนนั้น รอเผื่อเขาเลิกกับคนนั้น รอเผื่อฉันกับเขาอาจจะกลับรักกัน
และในที่สุดก็ได้ข่าวเขาได้เลิกกับคนนั้นเเล้ว ความรู้สึกแรกคือ ดีใจในที่สุด10ปีที่รอคอยก็มีสักที ตอนนี้แหละฉันต้องทำอะไรสักอย่างเเล้ว
เเต่ด้วยอะไรหลายๆอย่าง ทั้งหน้าทีการงาน หรือที่อยู่ที่ห่างไกล. ก็ทำให้ไม่มีอะไรคืบหน้า
จนในที่สุดเวลาก็พัดให้ฉันเเละเขามาจอกัน
แวปเเรกที่เจอเขา เหมือนเวลามันหยุดหมุน ตัวมันชาทั้งตัว. และคิดว่าเวลานี้แหละฉันต้องคว้ามันให้ได้
เเละสุดท้ายเวลานี้ก็ทำให้รู้ว่า ความรักที่คิดว่าไม่ทุกข์นั้น มันโครตทุกข์เลย
ทั้งพยายามเข้าไปคุย ยืนรอเพื่อคุยกับเขา. ไลน์ไปคุยกับเขา เเต่เขานั้นก็พูดคำตอบคำ ไม่อ่านเเม้กระทั้งไลน์
เเต่มันก็ทำให้ฉันได้รู้ว่า ฉันคงรักเขาจริงๆสินะ ยังจำน้ำร้อนๆที่ไหลจากตาทุกครั้งที่คิดถึงเวลานั้น
เคยมีคนบอกว่าฉันยังพยายามไม่พอ เคยบอกให้ฉันเดินไปบอกว่าฉันชอบเขา
เเต่ฉันคิดว่า มันควรพอแล้วกับความรักครั้งนี้ รัก10ปี มันนานเกินไปที่จะรอเเล้ว. เมื่อรอเเล้วไม่ได้กลับมาก็ควรพอเเล้ว
ไม่รู้ว่าจะตัดใจได้เมื่อไร. เเต่หวังว่าจะมีวันนั้น!!!

Create Date : 13 มกราคม 2561		0 comments
Last Update : 13 มกราคม 2561 23:24:55 น.
Counter : 1314 Pageviews.
Share Tweet