สวยจังค่ะ
ไปทำงานที่โน่นเหรอค่ะ

สวัสดีค่ะ...คือตอนนี้หนูกำลังจะเรียนจบป.ตรี
แล้วสนใจที่จะไปทำงานที่กาตาร์บ้าง
อยากปรึกษาพี่เกี่ยวกับขั้นตอนต่างๆอะค่ะ

spinny_auzz@hotmail.com
ขอบคุณล่วงหน้านะคะ

เข้ามาชมรูปค่ะ สวยดีค่ะ
เมือง Doha นี่อยู่ติดทะเลใช่ไหมคะ ร้อนแห้งเหมือน Dubai, UAE หรือเปล่า

กำลังจะได้ไปทำงาน ที่การ์ต้าครับ

มีอะไรที่ต้องเตรียมตัวเป็นพิเศษไหมครับ

ยินดีที่รู้จักนะครับพี่

toon_cool444@hotmail.com

เข้ามาทักทายคุณกิ๊กจ้ะ ขอบคุณสำหรับข้อมูลการใช้ชีวิตในกาตาร์นะคะ อีก 2 วันก็จะเดินทางแล้วค่ะ หวังว่าจะได้มีโอกาสได้เจอคุณกิ๊กที่กาตาร์บ้างนะคะ :-)

แวะผ่านมาทักทายนะครับ พอดีทำงานอยุ่ที่โดฮา กาตาร์เหมือนกันครับ อยู่มาปีนึงแล้ว เดือนหน้าช่วงรามดอน อดตายแน่ๆเลยเรา T_T

่j_thap@hotmail.com

หวัดดี พอดีหาข้อมูลเกี่ยวกับการ์ต้าค่ะ พอจะแต่งงานกับสามีชาวการ์ต้า แต่ไม่รู้ประเพณีทางการ์ต้า อยากทราบรายละเอียดค่ะ มีข้อมูลแนะนำให้บ้างมัยค่ะ แนะนำบ้างนะค่ะ
Email:kan2519@hotmail.com

แอบอ่านบล็อกคุณกิ๊ก มานานแล้วค่ะ แต่พอดีทำตัวเป็นนินจาอ่ะค่ะ

ตอนนี้ได้โอกาสเปิดเผยตัวแล้วค่ะ เลยขออนุญาติแอดบล็อกนะคะ

สำหรับ คห บนที่บอกว่า จะแต่งงานกับสามีชาวกาตารี่นั้นมีประเพณีอย่างไรบ้าง ต้องดูก่อนว่าศาสนาเดียวกันหรือเปล่านะคะ ถ้าต่างศาสนาล่ะก็ เข้าไปอ่านบล็อกเราได้ค่ะ หัวข้อ "ทัศนคติ ที่แตกต่าง" ถ้าศาสนาเดียวกันละก็ ก็จะเป็นพิธีมุสลิมค่ะ (จริงๆ มีข้อมูลอีกนะคะเนี่ย แต่กลัวเค้าจะไม่กลับมาอ่าน)

อ๋อ อย่างงี้นี่เองกิ๊กถึงมาอยู่แถวๆนี้ มีอูฐจริงๆด้วยงะฮี่..ฮี่ตื่นเต้นจัง

คือ มีเรื่องให้ช่วยน่ะคับ ผมต้องการทำงานในกาตาร์ กรุงdoha มากๆๆ ช่วยหาช่องทางที งานอะไรก็ได้ คือ แฟนผม เปนแอร์ ที่doha ไปไม่นานนี้ นอนร้องไห้กันทุกคืนเลย แล้วตอนนี้ที่ไทย ผมยังว่างงาน จึงอยากได้งานที่นู่นมากๆ เพื่อจะได้มีโอกาศไปดูแลเขาบ้าง ช่วยทีนะคับ
0867223775 pop
maiyaha1@hotmail.com

ช่วยหน่อยนะคับ แฟนผมกับผม ผูกพันกันมาก 10ปีแล้ว นับแต่ได้รู้จัก กว่าจะมาถึงวันนี้ ผ่านเรื่องร้ายๆมาเยอะแล้ว ติดต่อมาทีนะคับ ขอร้อง


จบปริญญาตรี เอแบค คณะ BBA major BIS คับ มีresume หาช่องทางให้ที ติดต่อมาด้วย ขอร้องคับ

ช่วยหาช่องทางไปอาศัย ทำงานที่ประเทศ กาตาร์กรุงโดฮาบ้าง แฟนผมเขาไปเป็นแอร์ที่ประเทศกาตาร์ เราผูกพันกันมาก ตั้งแต่เด็กๆ ร่วม10ปี ผ่านเรื่องแย่ๆก้อมาก เป็นเรื่องราวที่แทบเหมือนนิยาย จนกลายเปนความผูกพัน ตอนนี้เรา2คนไม่อยากห่างกันแล้ว ผมจึงต้องการหางานทำที่นู่น หรือช่องทางไปอาศัยที่นู่น ใครก็ได้ ช่วยทีนะคับ แฟนผม กับผม คุยm นอนร้องไห้กันทุกคืนเลย ทรมานมากๆ ไม่ไหวแล้ว วันนี้ วันเกิดเทอ แต่ผมกลับไม่ได้อยู่เคียงข้าง ใครช่วยได้ติดต่อที maiyaha1@hotmail.com 0867223775 pop ผมจบเอแบค คณะbba เมเจอร์bis คับ ไม่เกี่ยงงาน พ่อบ้าน ครัว ทำอาหาร เล็กน้อย รับหมด ทำหมด ขอแค่ได้ไปคับ



นี่เปนเรื่องราวของผมกับเทอ

เคยถามตัวเองว่า ชีวิตของเรา ที่เกิดมา จะมีอะไรไหมนะ ที่รู้สึกว่าน่าตื่นเต้น และทำให้หัวใจเราชุ่มชื้น มากกว่าความน่าเบื่อที่เป็นอยู่
ผมเปนแค่ผู้ชายคนนึง ที่ธรรมดาๆ ไม่ดีเด่อะไร ออกจาดู ติ๋มๆ ซะมากกว่า และแล้ววันนึง ผู้หญิงคนนึงเข้ามาในชีวิตผม สมัยเข้า ม.1 ใหม่ๆ รร.สิริ จริงๆเทอก้อเปนผู้หญิงธรรมดาๆคนนึงที่น่ารักและนิสัยดีมาก แต่ผมเฉยๆเพราะยังเด็ก และไม่คิดอะไรกะผู้หญิงเลย เทอเข้ามาสนิทกับผมทั้งเรื่องการเรียนและเพื่อน คนแรก ในชั้นม.1 เราเริ่มสนิทกันมากขึ้น เดินกลับบ้านด้วยกันเปนประจำ ทั้งที่จาก รร.ไปถึงบ้าน ประมาณ4-5กิโล แต่ผมก็รู้สึกว่ามันใกล้เหลือเกิน คงเพราะผมรู้สึกดี ที่ได้เดินกลับบ้าน พร้อมกับเทอ เทอหิ้วกระเป๋านักเรียนใบใหญ่ เดินไปด้วยกันไม่รู้จักเหนื่อย และทุกเช้าเราก้อจะมาเจอกันที่ รรใ นั่งเรียนด้วยกัน ทำงานร่วมกัน บางวันที่ผม มา รรใ แล้วเทอไม่ได้มา ผมรู้สึกว่าวันนั้นมันขาดอะไรไปบางอย่าง เหมือนผมจะมาทำไมก้อไม่รู้วันนี้ เปนวันที่ช่างโดดเดี่ยวซะจริงๆ ผมไม่เข้าใจความรู้สึกตอนนั้น ว่าการที่เราสนิทกับเพศตรงข้ามคนนึง และรุ้สึกดีด้วยมากๆ มันคือความรู้สึกแบบไหน ตอนนั้น ความคิดเราทั้งสอง ก็เหมือนเด็ก ไม่คิดอะไรกัน แต่ในใจ รู้สึกว่ามีเธอเข้ามาอย่างไม่รู้ตัว
เราเรียนห้องเดียวกัน คุยกัน สนิทกัน พอถึงบ้านก็คุยโทรสับกันโดยใช้เบอบ้าน สมัยนั้นไม่มีใครมีมือถือ เทอเปนผู้หญิงคนแรก ที่มาบ้านผม มารู้จักแม่ผม และผม ก้อเปนคนแรก และคนเดียว ที่เคยไปบ้านของเทอ เราไปนู่นไปนี่ด้วยกัน ไปนั่งเล่นคอมด้วยกัน ผมรุ้สึกแปลกๆ ที่เด็ก2คน ชายหญิง สนิทกันมากขนาดนี้ เพราะรู้สึกได้ว่ามีคนมองแปลกๆ แต่จริงๆก็เหมือนกับว่าผมจะอายกับการสนิทกับผู้หญิง อายที่คนจะมองหรือล้อว่าเป็นแฟนกัน หรือหาว่าผมเป็นตุ๊ด เพราะผมก็ดูติ๋มๆด้วย
พอม.2ปลายๆ เราเริ่มที่จะห่างเหินกัน อาจเพราะหลายสาเหตุ ทั้งเพื่อนล้อ และความรู้สึกแปลกๆ ที่ผมมีต่อเทอ และการที่ผมเริ่มคบเพื่อนผู้ชายมากขึ้น เราก้อเริ่มห่างเหินกัน จนกระทั้ง ขึ้นม.3ซึ่งจะมีการ เปลี่ยนห้อง เปลี่ยนเอกการเรียน เทอบอกผมว่า ให้ผมเลือกสายวิทคณิตเหมือนเทอ แต่ผมคงโง่มาก ผมกลับที่จะเลือก สายอื่น และแตกต่างจากเทอ เพราะความรู้สึกที่เราไม่รู้ว่ามันเป็นอะไร แต่รู้ว่า เรามันโง่มากๆ ผมแค่ไม่ชินกับความรู้สึกใหม่ๆนั้น ไม่ชินกับการโดนเพื่อนล้อ และไม่ชอบที่เขา มาล้อเทอ ซึ่งทำให้ผมโกรธแทนเทอเสมอ
เทอถามผมว่า ทำไมผมไม่เลือกสายเดียวกับเทอล่ะ ผมไม่ตอบเทอสักคำ เพราะผมพูดไม่ออกจริงๆ และผมก็ยิ่งรู้สึกแย่มากขึ้น เมื่อเทอได้ไปสนิทกับผู้ชายอิกคนที่อยู่ห้องเดียวกันกับเทอ ส่วนผมก้ออยู่อิกห้องซึ่งเปนผู้ชายซะส่วนใหญ่ ดูเป็นห้องที่เก เรียน แตกต่างกับตัวผมตอน ม.1 ม.2ซะริบลับ แต่ก้อดี เพราะมันทำให้ผม กล้าขึ้น เปนลูกผู้ชายขึ้น และหายเป็นเด็กติ๋มๆไปเลย วันเวลาผ่านไปเทอสนิทกับเขามากขึ้น ยิ่งผมเห็นเทอกับเขาสนิทกัน ไปไหนด้วยกัน ผมรู้สึกเจ็บแปลบ ทำไมนะ ทำไมเราถึงโง่แบบนี้ แล้วนี่มันความรู้สึกอะไรกัน ทำไมมันถึงเกิดขึ้นในใจเรา
หลังจากจบม.3 ซึ่งเป็นเวลาที่เลวร้ายของผม ผมได้ไปประเทศจีนอาศัยอยู่กับญาติสักพัก เมื่อผมกลับมา ผมเข้าม.4ไม่ทัน แม่ผม ฝากให้เข้าไปเรียน รร.วชิร แทน ซึ่งเป็น รร.ที่อยู่แถวนั้นเช่นกัน แต่นั่น ก็ไม่ได้ทำให้ผมได้เจอกับเทอเลย ผมต้องพบเจอกับการเปลี่ยนแปลงมากมาย เพื่อนใหม่ สังคมใหม่ ผมเรียนรู้กับการใช้ชิวิตในสังคมของลูกผู้ชาย เพื่อนแท้ การทะเลาะวิวาท ผมเปลี่ยนตัวเอง และเข้าถึงกับเพื่อน ทุกกลุ่ม ทุกแบบ ทั้งเพื่อนเรียน เพื่อนต่างห้อง และเพื่อนที่เกเร ไม่เรียน พากันโดด เที่ยว และเพื่อนที่ชอบขี่มอไซซิ่ง ตอนนั้นเสียงดังแว๊นๆ จะเกิดขึ้นหน้า รร เสมอ ผมได้เรียนรู้และเข้าใจว่า เพื่อนกลุ่มนี้เปนเพื่อน ที่รักเพื่อน มาก ไม่เคยทิ้งกัน มีปัญหากับใคร จะมีเพื่อนกลุ่มนี้คอยอยู่ข้างเราเสมอ ผมรู้สึกดีกว่าที่จะอยู่แต่กับเด็กเรียน ซึ่งมีนิสัยชอบแข่งขัน พาตัวเองให้ เก่งกว่า ดีกว่าคนอื่น ตั้งแต่ม.4จนถึงม.6 ผมได้เรียนรู้อะไรมากมาย กับการใช้ชีวิต การเปนลูกผู้ชาย แต่ผมก้อไม่เคยลืมที่จะนึกถึงเทอเลย.....
วันนึงตอนม.6 ผมได้เจอเทอแค่เวลา เพียงวูบเดียว เราขึ้นรถ เปนรถ2แถวที่วิ่งผ่านแถว รร ผม นั่นคือเทอ ผมไม่เจอเทอมานานมาก ผมอยากจะพูด อยากจะคุยกับเทอ หลายๆเรื่อง แต่ผมกลับ ไม่ได้พูดอะไรออกไปเลย และเวลาอันสั้น เทอก็ลงไปจากรถซะก่อน ทำไมผมถึงไม่ตามลงไป ทำไมเรามันโง่แบบนี้ แล้วบ่อยครั้งที่ผม เลิกเรียนเร็ว หรือพยายามโดด เพื่อไปหาเทอ ที่ รร เก่า แต่ไม่เคยมีสักครั้งที่ผมจะพบเทอ ผมพบเจอเพียงแต่อาจารย์เก่า ที่รักผมมาก อาจารย์นัยนา อาจารย์ทราบว่าผมกับเทอสนิทกันมาก เมื่ออาจารย์เห็นผม อาจารย์จะถามถึงเทอเสมอ ว่าเปนไง ได้คุยกันบ้างไหม ผมอยากจะบอกอาจารย์ว่า ผมก็อยากเจอ อยากคุยกับเทอ เหมือนกัน แต่ทำไงดีล่ะ ผมไม่เจอเทอสักที
ผมสัญญากับตัวเองว่า ถ้าผมได้เจอเทออีก ผมจะไม่ยอมปล่อยให้เทอหลุดไป โดยที่ผมไม่ได้บอกความในใจกับเทอเลย พอขึ้นมหาลัย ผมเข้าเรียน ที่Abacหัวหมาก สมัย ปี1 ผมไปกลับ จากมหาลัย - บ้าน และบ่อยครั้ง ที่แวะไป รร. สิริ เพื่อถามถึงเพื่อนเก่า กับอาจารย์ ว่ามีใครมาบ้างไหม ซึ่งคำตอบเดียวที่ผมอยากได้ คือ เทอมาไหม? ผมได้เจอเพื่อนเก่าหลายๆคน แต่ก็ไม่ใช่เทอ เมื่อผมขึ้นปี2 ผมต้องย้ายไปเรียนที่Abacบางนา ซึ่งการเดินทางไกล และค่อนข้างลำบาก ผมจึงย้ายไปอยู่หอ นั่นทำให้ผม ไม่ได้ค้นหาเทออิกเลย และกลายเปนความรู้สึก ปลงแล้ว เราคงไม่ได้เจอเทออิกแล้ว
ผมเหมือน คนโง่คนนึง ที่ค้นหาความรัก จากคนที่ผมไม่รุ้เลย ว่าเทออยู่ไหน และเทอรู้สึกเหมือนกับผมรึป่าว ถ้าผมเจอเทอแล้วพูดความในใจกับเทอ เทอจะคิดเหมือนกับผมรึป่าว เทออาจแค่ คิดว่าผมเปนเพื่อนคนนึง สมัยเด็กๆ ยิ่งผมคิด น้ำตาก็ไหลออกมาไม่รู้ตัว
เวลาที่ผมดูหนังเรื่องแฟนฉันทีไร ผมรุ้สึกเสียใจ และไม่ต้องการให้จบแบบนั้น ผมควรทำอย่างไรดีล่ะ หรือเราควรปล่อยวางเรื่องราวเก่าๆในอดีตไป และเก็บความรู้สึกนั้นไว้ให้เปนเพียงความทรงจำสีจางๆ

ในวันนึงเมื่อเดือนพฤศจิกายน ผมลงจากขบวนรถไฟฟ้า BTS สถานีอ่อนนุช ผมกำลังจะก้าวลงบันได ผมมองเหลียวหลังกลับไป นั่น เทอรึป่าว ทำไมเหมือนเทอจัง เทอสวยจังเลย เทอเปลี่ยนไปมาก สวย น่ารัก เปนผู้ใหญ่ขึ้น ไม่ใช่เด็กหญิงคนนั้นคนเดิมแล้ว อะไรๆก็เปลี่ยนไปหมด แต่ทำไมนะ ใจผมไม่เคยเปลี่ยนแปลงเลย ใจผมเหมือน ต้นไม้ที่แห้งตายได้รับน้ำให้มันมีแรง ชุ่มชื้นและเติบโตอิกครั้ง ผมอยากจะเข้าไปทักเทอ แต่ คนข้างหลังผม ก็ดันผม ลงบันไดมาเสียแล้ว
ผมไม่ยอมที่จะปล่อยเทอไป ให้ผมเจ็บและเสียใจอิกเด็ดขาด ผม มายืนรอเทอ ข้างล่าง ทางลงบันได ทำไม เทอไม่ลงมาสักที หรือว่าเทอจะลงอิกฝั่ง บางที เทอคนนั้น อาจไม่ใช่ เมตตาก็ได้ ผมควรจะเดินกลับบ้านไปรึป่าว แต่... ผมยังคงรอต่อไป จนคนเดินลงมาหมด เราคงไม่ได้เจอเทอ หรือนั่นคงเปนเพียงภาพลวงตา
แล้วในที่สุด เทอก็เดินลงมา มองมาทางเรา ทำหน้างง และยิ้มให้ผม ผมตื่นเต้นและดีใจ เทอเข้ามา คุยกับผม ผมอยากจะบอกความรู้สึกทั้งหมด กับเทอตอนนั้นเลย แต่ผมก็ไม่กล้าที่เอ่ยมันออกมาสักคำผมกลัวว่า ผมจะกลายเปนคนบ้า แอบรักเทออยู่ข้างเดียวโดยที่เทอไม่คิดอะไรกับผมเลย เราแค่เพียง ให้อีเมลและเบอติดต่อกัน และถามถึงว่าเปนอย่างไรบ้าง เทอ เข้าเรียนที่ ธรรมศาสตร์ คณะศิลปศาสตร์ เอกวรรณคดีอังกฤษ กำลังจะจบแล้ว และเมื่อเทอจบ เทอก็จะไปเปนแอร์ ซึ่งเทอผ่านเข้ารอบไปจนถึงรอบสุดท้ายแล้ว ผมว่าเทอ ผ่านอยู่แล้ว ผมดีใจกับเทอจัง แต่ทำไมผมกลับไม่อยากให้เทอไปเปนแอร์เลยนะ ผมไม่อยากเลย ที่ต้องห่างเทอไปอิก… ผมทนกับการไม่ได้เจอกับเทอมา7ปี ผมกลัวที่จะไม่ได้พบเจอ ไม่ได้คุยกับเทออิก
เหลือเวลาอิกไม่นาน ถ้าผมไม่ทำอะไรสักอย่าง ก้อไม่เหลือโอกาศอะไรแล้ว เราคุยโทรสับติดต่อกัน ผมควรจะบอกความรู้สึกผม กับเทอเลยดีรึป่าว หรือผมควรจะเก็บมันไว้ดี เพราะบางทีเทออาจจะมีแฟนไปแล้วก็ได้ หรือถ้าผมพูดออกไป เทออาจไม่คิดเหมือนผม เห็นผมเป็นเพื่อน และห่างกับผมไปอิกก็ได้
ผมไม่กล้าบอกสักที เวลาก็เหลืออิกไม่นาน
เอาล่ะ ทำแล้วเสียใจก้อยังดีกว่าเสียใจที่ไม่ได้ทำ
ผมเริ่มเอ่ยถึงเรื่องเก่าๆ และความรู้สึกผม เทอแปลกใจ และ อึ้ง กับผมมาก เทอยังไม่เคยมีแฟนมาก่อนเลย เทอ ซึ่งไม่เคยรักใครมาก่อน ผมไม่รู้หรอก ว่าเทอจะรู้สึกกับผมยังไง กับคำพูด ในใจที่ผมกล่าว แต่ผมก็พูดมันไปแล้ว ผมคงเปลี่ยนอะไรไม่ได้
แล้วในที่สุด กับทุกๆวันนี้ เทอเข้ามาอยู่ในหัวใจผมทั้งหมด และผมก็คิดว่าเทอมีผมอยู่ในหัวใจด้วยเช่นกัน และผมก็เป็นแฟนคนแรกของเทอ(ดูดีจัง) และมันจะเปนแบบนี้ตลอดไป ผมจะทำดีกับเทอมากๆ ไม่ปล่อยให้เทอจากผมไปอีก ผมสัญญา ผมรักเทอมาตลอด 10ปี ถึงแม้บางทีผมสิ้นหวัง และมองคนอื่นไปบ้าง แต่ก้อไม่เคยเปลี่ยนความรู้สึกในใจที่มีต่อเทอเลย
ผมรู้สึกว่า ถ้าผมรู้สึกอะไรกับเทอ อยากทำอะไรกับเทอ อยากพูดอะไรกับเทอ ผมควรจะพูดมันออกไป ดีกว่าเกบมันไว้ แล้วเสียใจทีหลัง เวลาทุกวันนี้ของผม ผมขอไม่ปล่อยมันไปให้ว่างเปล่า โดยที่จะไม่คิดถึงเทอเลย
เพราะไม่รุ้ว่าอนาคตจะเปนอย่างไร เทอจะไปเปนแอร์ หรือจะจากผมไปไหน ผมไม่อยากคิดถึงอนาคตเลย ผมคิดแค่ว่าขอใช้เวลาตอนนี้กับเทอให้มากที่สุด และทำดีกับเทอมากที่สุด และถ้าเทอต้องจากผมไปอีก ผมก็จะรอเทอต่อไป เหมือนที่ผมรอเทอมา10ปี


ทุกคนคับ อย่าเปนเหมือนผมนะ รู้สึกอะไรกับใคร อย่าที่จะเกบมันไว้ เพราะอาจทำให้คุณเสียใจทีหลัง ถ้าคุณรักใครสักคน คุณคงไม่ยอม ปล่อยเทอไป โดยที่คุณไม่ทำอะไรสักอย่าง แน่นอน

อยู่การ์ตาร์เหมือนกันคะ ดีใจจัง