ที่แท้ขายลอดช่อง

วันนี้มีเรื่องเปิ่น ๆ ของตัวเองจะมาเล่าให้ฟังค่ะ.....
เรื่องนี้เกิดขึ้นนานมากแล้วสมัยที่อยู่ มัธยมต้นแน่ะค่ะ

คือว่าเวลาเลิกเรียนเราต้องเดินออกมาพอสมควร
เพื่อที่จะไปขึ้นรถสองแถวกลับบ้านค่ะ
และระหว่างทางเดินตลอดสองฟากฝั่งจะเป็นตึกแถวที่ใช้ไว้สำหรับขายของกันค่ะ
ก็ผ่านตาตามปกติไม่มีอะไรเกิดขึ้น....บางทีเราก็จะเข้าไปเดินในทางเดินหน้าร้าน
บ้างเพื่อหลบรถที่วิ่งไปมา....หน้าร้านก็จะเป็นเหมือนช่อง ๆ น่ะคะที่มีเต้นท์กาง
พอจะนึกออกป่ะคะ...ก็เป็นอย่างนี้ทุกวัน
จนอยู่มาวันหนึ่งเราก็เดินกลับปกติ...ก็ไปเดินในช่องนั้นอีก
วันนี้มาคนเดียวค่ะ...อยู่ดี ๆ ก็เหลือบไปเห็นป้ายเหนือศรีษะเรา
เขียนไว้ว่า....ลอดช่อง 10 บาท ...เท่านั้นแหละค่ะเดินลงแทบไม่ทัน
กลัวเสียตังสิ่คะ ในใจก็คิดว่าเจ้าของใจร้ายจัง
แค่เดินผ่านช่องแค่นี้เองเก็บตังตั้ง 10 บาทระยะทางก็แค่หนึ่งช่วงตึกเอง
โหดมั่กมาก...พอเช้ามาก็ไปเล่าให้เพื่อนฟังวาเค้าเก็บตังอย่าไปเดินผ่านเชียวนะ
ไม่มีใครเชื่อค่ะ...ต้องพิสูจน์พอตอนเย็นพาไปดูเลยค่ะ ยัยหน้าเลือด...
พอไปถึงป้ายยังอยู่ค่ะหลักฐานแน่นหนา....ลอดช่อง 10 บาท เต็มตาค่ะ
เพื่อนก็ขำกันใหญ่..มันขำไรฟะ งง ค่ะ พอหันหน้ามาดูเท่านั้นแหละค่ะ
อยากจะแทรกแผ่นดินหนี..เจ๊แกขายลอดช่อง ถุงละ 10 บาท
แต่เมื่อวานแกดันปิดร้านเลยเข้าใจผิดว่าเสียค่าเดินลอดช่องแก 10 บาท
โง่จริงเรา...
ในใจคิดว่าแล้วมัยไม่เขียนให้ครบฟะ...ว่าลอดช่องถุงละ 10 บาท เฮ้อ อับอาย
จากวันนั้นย้ายฝั่งเดินเลยค่ะ..เจ้แกชอบแซวว่าวันนี้ไม่ลอดช่องหรอนู๋
ใครจะกล้าคะ...เดวเสียตัง อิอิ

ขอให้เจ๊แกขายดีนะคะถ้าจะให้ดีอย่ามีป้าย..เดวคนซื้อถามเองค่ะว่าถุงละเท่าไหร่

Create Date : 24 กันยายน 2550 Last Update : 24 กันยายน 2550 19:22:10 น. Counter : 413 Pageviews.		10 comments
Share Tweet