ครูวิภา

"ครูวิภา"
.
เรื่องนี้ เกิดขึ้น เมื่อสมัยน้องศรยังเรียนอยู่ชั้นม.3
โรงเรียนของน้องศรเป็นโรงเรียนประจำจังหวัดเเห่งหนึ่งในภาคเหนือ
ซึ่งตัวอาคารเป็นรูปแบบฉบับโรงเรียนตามชนบท นั้นคืออาคารไม้ที่ถูกสร้างเป็นเเนวยาว
น้องศรเดิมที่เป็นคนกรุงเทพเเต่ย้ายมาที่ต่างจังหวัดตามคุณพ่อเเละคุณแม่เพราะพวกท่านกลับมาตั้งรกรากที่บ้านเกิด
.
เรื่องมันเริ่มต้นขึ้นก่อนที่น้องศรจะเข้าเรียนที่โรงเรียนแห่งนี้ได้ไม่ถึงเดือน...ก่อนหน้านั้นซักประมาณ2อาทิตกว่าๆได้มีครูท่านหนึ่งเสียชีวิตที่โรงเรียนเนื่องจากอากาศหัวใจหยุดเต้น ครูคนนั้นชื่อว่า วิภา
ครูวิภาเป็นครูที่สวยและดุในเวลาเดียวกัน เธอเป็นเข้มงวดในเรื่องกฏเกณฑ์และเสื้อผ้าหน้าผมเป็นอย่างมาก ไม่ว่างจะเป้นนักเรียนและคุณครูไม่ว่าชายหรือหญิงล้วนเเล้วเเต่เกรงกลัวความเจ้าระเบียบของครูวิภา
.
และหลังจากที่ครูวิภาได้เสียไปแล้ว ก็ยังมีผู้พบเห็นครูวิภาเดินไปเดินมาเเล้วท้วงติงเรื่องระเบียบวินัยของผู้ที่ทำผิดกฏอยู่เสมอๆ ซึ่งสร้างความหวาดกลัวให้ทุกคนกันอยู่มากโข เเม้นว่าจะเชิญพระมาสวดส่งวิญญาณเเล้วก็ตามที่เเต่ครูวิภาก็ยังออกมาให้หลายคนพบเห็นอยู่ดี

หลังจากที่น้องศรได้เข้ามาที่รร.แห่งนี้เเค่วันเเรกเพื่อนๆก็เล่าเรื่องครูวิภากันให้จ้าระหวั่น เเต่ด้วยความที่น้องศรเป็นเด็กผู้ชายที่ค่อนข้างเรียบร้อยเเละไม่ค่อยทำผิดกฏเกณฑ์ใดๆเขาเลยไม่ได้กลัวเรื่องนี้เท่าใดนัก
และที่สำคัญ...น้องศรไม่รู้จักครูวิภาก็คิดว่าเธอคงไม่มาหลอกหลอนน้องศรเเน่ๆ

เเต่เเล้วอยุ่มาวันหนึ่งในช่วงเย็นๆหลังจากที่น้องศรเตะบอลกับเพื่อนเสร็จ ก็ได้ขอตัวเเวะไปเข้าห้องน้ำเพื่อกะเอาน้ำล้างเเขนขาเสียหน่อย
หลังจากที่จัดเเจงลางเนื้อล้างตัวเสร็จเเล้ว น้องศรก็กำลังเดินกำลังมาหน้าสนามบอลที่ได้วางกระเป๋านักเรียนไว้ เเต่เเล้วสายตาก็เหลือบมองไปเห็นว่า มีครูสาวคนหนึ่งกำลังเดินมา..
ครูคนนี้รูปร่างผอมสูง ผิวขาวเหลือง ผมสีดำยาวนั้นถูกดัดหยิกๆ เธอเดินมาในชุดสีกากีตามแบบข้าราชการครูทั่วไป..
เเต่น้องศรไม่รู้จักคุณครูคนนี้เลย..ด้วยความที่เป็นเด็กนอบน้อม ก็ยกมือไหว้ตามประสาเเต่เเล้ว..
"เสื้อหลุดจากกางเกงนะคะนักเรียน"
เสียงของครูสาวทักขึ้น
เเต่เสียงนั้นมันเบาจนน้องศรไม่มั่นใจว่าคุณครูคนนั้นพูดกับน้องศรแน่รึป่าว..
เเละด้วยความเหนื่อยจากการเล่นฟุตบอล ก็ทำให้น้องศรเเค่โค้งก้มหลังให้คุณครูเท่านั้น เเละในขณะที่น้องศรกำลังจะเดินต่อ น้องศรได้บอกว่า..น้องถูกคุณครูเรียกอีกครั้งหนึ่ง..
"นักเรียนค่ะ.."
น้องศรเลยหยุด แล้วหันกลับมาเพราะนึกว่าคุณครูจะไหว้วานอะไร
"ครับ"
น้องศรบอกว่า น้องขานรับอย่างไวเเล้วหันกลับไปก็เจอคุณครูคนเดิมยืนห่างจากน้องศรไม่มากนัก เหมือนเขายืนอยู่ที่เดิมหลังจากที่เดินผ่านกันเมื่อสักครู่ น้องศรเลยยืนมองเพราะรอคุณครูออกคำสั่งเผื่อว่าจะให้ไปทำอะไร..

"ครูบอกว่าเสื้อผ้าหลุดออกกางเกงไงค่ะนักเรียน.."
แต่ตอนนั้นน้องศรไม่ได้คิดอะไร เพราะมันเลยเวลาเรียนมาเเล้วเเละน้องก็กำลังจะกลับบ้าน เเต่ทันทีที่กำลังจะอ้าปากพูดน้องศรบอกว่าน้องเห็นถึงความผิดปกติ..นั้นก็คือ...
.
.
.
.
หัวของคุณครูสาวคนนั้นค่อยๆหันกลับมาทั้งๆที่ตัวยังคงอยู่ในท่าหันหลัง พร้อมกับสายตาที่เบิกโพลง มองมายังน้องศร
.
น้องศรบอกว่าในขณะนั้นมันเหมือนเวลาหยุดหมุน ด้วยความตกใจและอาจจะด้วยความช็อคน้องไม่เเน่ใจเลยว่า..สิ่งที่น้องเห็นมันใช้ระยะเวลานานเเค่ไหนเเต่น้องศรก็กลับรู้สึกว่า..มันยาวนานเหลือเกิน
ใจก็เต้นโครมคราม ปากก็อยากส่งเสียงหวีดร้องเเต่น้องศรกลับไม่สามารถขยับตัวได้เลย
ร่างของคุณครูสาวคนนั้น จากที่เคยมีผิวพรรณสะสวยก็เริ่มดูผิวดำคล้ำ เเละค่อยๆส่งกลิ่นเหม็นคล้ายศพ ก่อนที่จะค่อยๆเดินหันหลังเข้ามาหาน้องศร..

(น้องใช้คำว่าเดินหันหลังเพราะตัวของคุณครูหันหลังอยู่เเต่หัวหมุนมามองน้องเรียบร้อยเเล้ว)

พอความกลัวมาถึงขีดสุด พอเริ่มที่จพอ้าปากพูดได้ น้องศรก็ตะโกนว้ากออกมาทันทีเลยว่า

"ผีหลอกกกกกก!!!!!!"

น้องศรรีบใช้มือปิดหน้าปิดตาเเล้วก้มตัวลงเพราะไม่รู้จะหนีไปไหนดี แล้วเสียงเย็นๆก็มากระซิบที่หูของน้องศรว่า
"เสื้อผ้าหลุดออกนอกกางเกงเเล้วนะคะนักเรียน"

น้องศรได้เเต่ตะโกนว่าขอโทษๆ ซ้ำไปซ้ำมาด้วยความหวาดกลัว จนมาได้สติอีกทีก็คือเพื่อนๆมาเขย่าตัว
หลังจากที่ลืมตาขึ้นน้องศรเห็นเพื่อนๆมากันเป็นกลุ่มใหญ่ มายืนล้อมตัวน้องศรอยู่ เเต่ก่อนที่จะได้พูดอะไร เพื่อนๆก็รีบ...หิ้วปีก...น้องศรออกไปก่อนโดยไปตั้งหลักกันอยุ่หน้าโรงเรียน

น้องศรเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้เพื่อนๆฟัง น้องนายเพื่อนร่วมห้องของน้องศรเลยอุทานว่า
"กูว่าเเล้ว..มันเจอครูวิภาจริงๆด้วย"

เพื่อนๆทั้งหมดก็ส่งเสียงฮือฮากัน ด้วยความที่น้องศรไม่เคยเจอครูวิภามาก่อนเพราะเป็นเด็กย้ายเข้าใหม่ จึงทำให้ไม่รู้จักใบหน้าค่าตาของครูวิภา..รอบนี้เลยโดนเข้าเต็มๆ
เพราะน้องนายบอกกับน้องศรว่า โดยปกติเเล้วถ้าใครที่เเต่งตัวไม่เรียบร้อย หรือผมเผ้าผิดระเบียบก็มักจะเจอกัน เเต่ส่วนมาก ก็จะรีบตัวเเจงให้ตัวเองถูกระเบียบ เเล้ววิ่งสับขาโกยอ้าวกันทันที

แต่น้องศรนี้สิกลับยืนคุยกับครูวิภาเป็นวรรคเป็นเวร...
เรื่องนี้ทำให้น้องศรต้องหยุดเรียนไปถึง3วันเพราะเป็นไข้นอนซมอยู่บ้าน เเต่น้องศรก็ไม่มีวันที่จะลืมครูวิภาเลยเเม้นเเต่วันเดียว

Create Date : 28 พฤศจิกายน 2563 Last Update : 28 พฤศจิกายน 2563 16:08:28 น. Counter : 733 Pageviews.		1 comments
Share Tweet